Έχει περάσει αρκετός καιρός από το μεγαλειώδες φινάλε της πρώτης ταινίας. Ο Αντόν εξακολουθεί να πολεμά τις δυνάμεις του Σκότους, ενώ προσπαθεί ταυτόχρονα να βρει και να σώσει το γιο του από τα νύχια των δυνάμεων αυτών. Όταν όμως βρυκόλακες από τη Σκοτεινή πλευρά αρχίζουν να δολοφονούνται μυστηριωδώς, ο Αντόν κατηγορείται για τους φόνους τους και πρέπει να καταφέρει να αποδράσει από τους Φύλακες της Μέρας που θέλουν το αίμα του.

Οι Δημιουργοί
Ο Τιμούρ Μπεκμαμπέτοφ γεννήθηκε το 1961 στο Καζακστάν. Οι "Φύλακες της Μέρας" είναι η τέταρτη ταινία του ως σκηνοθέτης και σεναριογράφος, ενώ είναι ευρύτερα γνωστός στην Ρωσία ως ο σημαντικότερος σκηνοθέτης μουσικών βίντεο και διαφημιστικών.

Αφού αποφοίτησε από το Ινστιτούτο των Θεατρικών Τεχνών του Α.Ν. Οστρόβσκι της Τασκένδης, ο Μπεκμαμπέτοφ δούλεψε ως σκηνογράφος για το θέατρο του Ilkhom και το Uzbekfilm Studio. Σκηνοθέτησε το πρώτο του διαφημιστικό το 1989 και από τότε έχει κάνει διαφημιστικά σποτς για περισσότερες από 600 μάρκες όπως η Pepsi, η Golden Barrel Beer και τα αυτοκίνητα Daewoo. Του έχουν απονείμει πολλά διεθνή διαφημιστικά βραβεία σε φεστιβάλ όπως αυτό της Μόσχας (1994), το Νέο Ευρωπαϊκό Φεστιβάλ της Σλοβενίας (1994) και το Φεστιβάλ του Χιούστον (1995). Είναι επίσης ιδρυτής και Γενικός Διευθυντής της Imperial Film Closed Stock Company και του TABBAK Film Studio.

Το σκηνοθετικό και σεναριακό ντεμπούτο του Μπεκμαμπέτοφ έγινε το 1994 με την ταινία "Peshavar Waltz", για την οποία πήρε το βραβείο του Καλύτερου Σκηνοθέτη και η ταινία αυτό του Καλύτερου Καστ στο Διεθνές Φεστιβάλ του Κάρλοβι-Βάρι. Το 1999 διετέλεσε ως παραγωγός και σκηνοθέτης της τηλεοπτικής μίνι-σειράς 8 επεισοδίων "Our 90s". Την επόμενη χρονιά σκηνοθέτησε τη δεύτερη κινηματογραφική ταινία, με τίτλο "Gladiatrix", ενώ το 2004 σκηνοθέτησε και ήταν ένας από τους σεναριογράφους του "Οι Φύλακες Της Νύχτας", της πιο επιτυχημένης κινηματογραφικής ταινίας στην ιστορία της Ρωσίας. Μετά την ταινία "Οι Φύλακες της Μέρας", το Χόλιγουντ έστρεψε την προσοχή του στον Ρώσο σκηνοθέτη, κι έτσι ο Μπεκμαμπέτοφ σκηνοθετεί την Αντζελίνα Τζολί, τον Τζέιμς Μακ Αβόι και τον Μόργκαν Φρίμαν στην ταινία "Wanted". Στο στάδιο της παραγωγής βρίσκεται και η ολοκλήρωση της τριλογίας των "Φυλάκων", με τον τίτλο "Dusk Watch".

Ο Σεργκέι Λουκιανένκο είναι ο σημαντικότερος συγγραφέας βιβλίων φαντασίας της Ρωσίας. Καταγόμενος από το Καζακστάν, ο Λουκιανένκο αποφοίτησε από το "Alma-Ata State Medical Institute" με το πτυχίο του ψυχιάτρου.

Έχει γράψει πολλά μπεστ σέλερ, εκ των οποίων την τριλογία που αποτελούν τα "Night Watch", "Day Watch" και το "Dusk Watch" μαζί με τον Βλάντιμιρ Βασίλιεφ. Άλλα βιβλία του είναι το "Labyrinth of Reflections", το "Stars as Cold Toys", το "Star Shadow", το "A Lord From The Planet Earth" και το "False Mirrors".

Άρχισε να γίνεται δημοφιλής με το μυθιστόρημα του "Knights Of The Forty Islands" ενώ το 1999 ήταν ο νεότερος νικητής του βραβείου "Aelita", του πιο παλιού εθνικού βραβείου για τη συνεισφορά στη φαντασία. Το 2001, ο Σεργκέι Λουκιανένκο έγινε ο πρώτος ρώσος νικητής του βραβείου "Russian Fantasy" και το 2003 το μυθιστόρημά του "Spectrum" κέρδισε το βραβείο "Golden Roscon". Συνεισέφερε επίσης στη συγγραφή του σεναρίου για τη μεταφορά του βιβλίου του "Day Watch" στη μεγάλη οθόνη.

Οι Ηθοποιοί
Ο Κονσταντίν Καμπένσκι γεννήθηκε το 1972 στο Λένινγκραντ. Στην ταινία "Οι Φύλακες της Μέρας" υποδύεται τον Αντόν Γκοροντέτσκι, μέλος των Φυλάκων της Νύχτας, μιας ομάδας που κυβερνά τη Μόσχα, πολεμώντας αυτούς που θέλουν να διαταράξουν την ισορροπία μεταξύ του Σκότους και του Φωτός.

Ο Καμπένσκι είναι ένας από τους πιο πετυχημένους ηθοποιούς της Ρωσίας με περισσότερες από 70 επιτυχίες να συνδέονται με το όνομά του. Οι πολλές ταινίες στις οποίες έχει συμμετάσχει συμπεριλαμβάνουν το 'The Admirer" του Νικολάι Λεμπεντόφ, το "Lady's Property and Us" και το "Lines of Destiny" του Ντμίτρι Μεσκιέφ, το "State Councilor" του Φιλίπ Γιανκόφσκι και το "Dead Souls" του Πάβελ Λούνγκιν. Από το 1990 είναι μέλος του Κρατικού Ινστιτούτου Θεάτρου, Μουσικής και Κινηματογράφου του Λένινγκραντ και έχει παίξει σημαντικούς ρόλους όπως αυτόν του Μάτο στο "Πουλημένη από την Μητέρα της" του Φελίνι.

Ο Βλαντιμίρ Μενσχόφ γεννήθηκε το 1939 στο Αζερμπαϊτζάν. Στην ταινία "Οι Φύλακες της Μέρας" έχει το ρόλο του Μπόρις Γκέσερ, του αδυσώπητου εγκέφαλου των Φυλάκων της Νύχτας της Μόσχας. Ευρύτερα σεβαστός ηθοποιός του θεάτρου και του σινεμά, σεναριογράφος, σκηνοθέτης, παραγωγός και μέλος της Ρωσικής Ομοσπονδίας των Καλλιτεχνών. Έχει παίξει σε διάφορες ταινίες εκ των οποίων το "The Happy Kukushkin", το "A Man in the Right Place", το "His Own Opinion", το"Courier" και το "The Russian Ragtime".

Σκηνοθέτησε το "Moscow Distrusts Tears", το οποίο κέρδισε το Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας το 1981. Επιπλέον σκηνοθέτησε το "Fool's Game", που κέρδισε το Κρατικό Βραβείο στο RSFSR, το "Love and Pigeon", που κέρδισε το Golden Tower στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Κωμωδίας, το "Shirley-Myrly", το οποίο ήταν η πιο επιτυχημένη ταινία στο ρωσικό box office το 1995, και το "Envy of Gods".

Η Δημιουργία Ενός Θρύλου
Η τριλογία των Σεργκέι Λουκιανένκο και Βλάντιμιρ Βασίλιεφ, που αποτελείται από τα βιβλία "Night Watch", "Day Watch" και "Dusk Watch", θεωρείται σταθμός για τη λογοτεχνία της Ρωσίας. Η ιστορία των βιβλίων, για τις υπερφυσικές μάχες που ξεσπούν στους δρόμους της σύγχρονης Μόσχας, ενθουσίασε μια νέα μερίδα κοινού στη Ρωσία. Το κοινό αυτό, το οποίο αποτελείται από νεαρούς ρώσους αναγνώστες, λάτρεις της φαντασίας και χρήστες του Ίντερνετ, ανέδειξε το βιβλίο σε best seller με πωλήσεις 500.000 αντιτύπων. Μετά την έξοδο των "Night Watch" και "Day Watch" στους κινηματογράφους της Ρωσίας, η τριλογία πούλησε άλλα 2.500.000 αντίτυπα ακόμα.

Ο Σεργκέι Λουκιανένκο ήθελε πάντα να γράψει ένα επικό παραμύθι για το τι συμβαίνει όταν η αρχαία μαγεία απελευθερώνεται στην εποχή μας. "Ανυπομονούσα να γράψω βιβλία φαντασίας για πολύ καιρό, αλλά ούτε οι καλικάντζαροι ούτε τα στοιχειά με ενδιέφεραν," εξηγεί ο Λουκιανένκο. "Τότε μου ήρθε κάτι στο μυαλό: η ιδέα της Νύχτας ως πεδίο μάχης για μάγους που ζουν κρυμμένοι ανάμεσα σε κανονικούς ανθρώπους και μπορούν να πολεμήσουν μόνο όταν αυτό δεν διαταράσσει την ανθρωπότητα. Από εδώ ξεκίνησε η ιδέα των Φυλάκων της Νύχτας, μιας ειδικής μονάδας φτιαγμένης για να ελέγχει τους μάγους. Αυτό μετά οδήγησε στην δημιουργία του εχθρού των Φυλάκων της Νύχτας, δηλαδή τους Φύλακες της Μέρας και την αιώνια μάχη μεταξύ τους."

Σύντομα, τα υπερφυσικά όντα που αποτελούν τους Φύλακες της Νύχτας και τους Φύλακες της Μέρας - όντα με φοβερές μαγικές δυνάμεις που δρουν δίπλα ακριβώς στην καθημερινή αστική πραγματικότητα - γοήτευσαν αναγνώστες σε ολόκληρη τη Ρωσία. Μεταξύ των πολλών αναγνωστών του βιβλίου ήταν και ο ρώσος παραγωγός ταινιών Κονσταντίν Ερνστ, ο οποίος είναι επίσης ο Γενικός Διευθυντής του "Channel One", του πιο σημαντικού και επιτυχημένου καναλιού της Ρωσίας. Τα έργα φαντασίας συνήθως δεν κινούσαν το ενδιαφέρον του Ερνστ αλλά όταν άρχισε να διαβάζει το "Νight Watch" δεν μπορούσε με τίποτα να το αφήσει. Γεμάτος ενθουσιασμό για τις κινηματογραφικές δυνατότητες της ιστορίας, βυθίστηκε αμέσως στην ανάπτυξη των χαρακτήρων παρέα με τον Ανατόλι Μάξιμοφ. Εννέα μήνες αργότερα, ξεκίνησαν τα γυρίσματα με ένα σενάριο διασκευασμένο από τον ίδιο τον Λουκιανένκο σε συνεργασία με τον Τιμούρ Μπεκμαμπέτοφ.

Ο Μπεκμαμπέτοφ έδωσε στην ταινία την προσωπική του βαθιά αγάπη για τους μάστερ των ταινιών δράσης του σύγχρονου Χόλιγουντ, με σκηνοθέτες όπως οι Τζέιμς Κάμερον, Ρίντλεϊ Σκοτ, Ρότζερ Κόρμαν, αδερφοί Ουακόφσκι και Κουέντιν Ταραντίνο να αποτελούν βασικές πηγές έμπνευσης γι' αυτόν. Ωστόσο, είχε αρχικά ενδοιασμούς για το κατά πόσο μια ταινία φαντασίας θα είχε απήχηση στο ρωσικό κοινό. Όσο περισσότερο διάβαζε το βιβλίο, τόσο περισσότερο ο Μπεκμαμπέτοφ παθιαζόταν με το όραμα των βαμπίρ που τριγυρνάνε στους χαώδεις και ταραγμένους δρόμους της σημερινής Μόσχας. "Τα βιβλία έγιναν ποίηση. Ήταν κουλ. Ήταν αστεία", λέει ο σκηνοθέτης. "Με ξύπνησε, επειδή άρχισα να σκέφτομαι τον τρόπο που μπορείς να συνδέσεις αυτά τα πράγματα: την Κόκκινη Πλατεία και τους βρικόλακες, τους βρικόλακες και το ρωσικό μπαλέτο, κλπ. Ήταν μία τόσο ενδιαφέρουσα ανάμιξη και είδα ότι μου δημιουργούσε ένα πολύ προσωπικό συναίσθημα, επειδή το ένα μισό του εαυτού μου είναι ο κινηματογραφιστής που αγαπάει τους βρικόλακες, τον Ρότζερ Κόρμαν και το "Matrix". Εν τω μεταξύ, το άλλο μισό της νοοτροπίας μου είναι μια ρωσική πραγματικότητα γεμάτη προβλήματα - με χάλια αυτοκίνητα, πολύ βρώμικα σπίτια, πολύ πλούσιους πετρελαιοπαραγωγούς και πολύ φτωχούς ανθρώπους. Αυτή η ιστορία έφερε κοντά τις δύο αυτές πλευρές του εαυτού μου: τη ρωσική πραγματικότητα με τις αμερικανικές ταινίες."
Ο Μπεκμαμπέτοφ άρχισε να βλέπει την ταινία σαν ένα τρόπο να συνδυάσει όλες τις επιρροές του σε μια πρωτότυπη μορφή ψυχαγωγίας, προσθέτωντας πέρα από άγρια κυνηγητά, τρομαχτικά κόλπα, ισχυρές εκρήξεις και απόκοσμα εφέ, μια ιδιαίτερη μίξη από έξυπνο χιούμορ, ανθρώπινο ψυχισμό και πλούσιες φιλοσοφικές αναζητήσεις, τα βασικά χαρακτηριστικά δηλαδή της κλασικής ρωσικής λογοτεχνίας.

Η Δημιουργία του Ύφους της Ταινίας
Ένα μεγάλο μέρος από την ιδιαίτερη ατμόσφαιρα της ταινίας "Οι Φύλακες της Μέρας" βασίζεται στην εξαιρετική αισθητική της που συνδυάζει ένα φανταστικό σύμπαν, σε επίπεδο των ταινιών "Star Wars" και "The Matrix", με μία σπάνια αποκαλυπτική εικόνα της σύγχρονης Μόσχας. Στον κόσμο των "Φυλάκων της Μέρας", ένα παλιό ερημωμένο διαμέρισμα μπορεί να είναι ένα κρησφύγετο για βρικόλακες και ένας απλός ρώσος τεχνικός ένας μυστικός μάγος.

Το όραμα του σκηνοθέτη για τους "Φύλακες της Μέρας" ξεκίνησε από την ιδέα της δημιουργίας μιας μυθολογίας σχετικά με την παρακμιακή κατάσταση των αυτοκινήτων, των επίπλων και των σπιτιών στην μετά-Σοβιετική Ρωσία. "Θελήσαμε να δημιουργήσουμε μία μυθολογία γύρω από αυτά τα ρωσικά αντικείμενα και να κάνουμε οτιδήποτε το άσχημο και το παλιομοδίτικο, μέρος αυτού του μαγικού κόσμου," εξηγεί ο Μπεκμαμπέτοφ. "Οι Ρώσοι έχουν την τάση να νιώθουν ντροπή για τα προσωπικά τους αντικείμενα, για τις απλές, πολύ παλιές καρέκλες τους, για τα θορυβώδη και άσχημα αμάξια τους και για τα κτίριά τους που είναι βρώμικες ετοιμόρροπες πολυκατοικίες. Το βρίσκουμε λυπηρό διότι κανείς δεν ξέρει τι είναι καλό και τι είναι κακό. Γι' αυτό δημιουργήσαμε ιστορίες για τον λόγο για τον οποίο μια παλιά καρέκλα ίσως είναι η καλύτερη και γιατί ένα παλιό αυτοκίνητο είναι τόσο ζόρικο. Και απ' ό,τι φαίνεται, αυτό είχε επιρροή."

Πράγματι, ο κόσμος της ταινίας γρήγορα αφομοιώθηκε από την ρωσική κουλτούρα. Μέρη του διαλόγου της ταινίας έχουν ενταχθεί στο ρωσικό λεξικό ενώ η νεολαία της Μόσχας θεωρεί το μακρύ παλτό του Αντόν ως ένα από τα πιο μοδάτα ρούχα.

Μέσα από το εκθαμβωτικό σύμπαν της ταινίας, ο Μπεκμαμπέτοφ ήλπιζε επίσης να παρουσιάσει μια εικόνα της Μόσχας η οποία είναι άγνωστη για τον περισσότερο κόσμο, την εικόνα μίας έντονης και γεμάτης ζωή πόλης. "Η τυπική εικόνα που έχουμε της Μόσχας είναι αυτή μιας πολύ γκρίζας και καταθλιπτικής πόλης", εξηγεί ο Μπεκμαμπέτοφ. "Η ιδέα μας ήταν να κάνουμε μια ταινία που θα έδειχνε μια όψη πολύ πιο χαρούμενη, πολύχρωμη και γεμάτη συναίσθημα. Μέσα από την σκηνοθεσία και την μετέπειτα επεξεργασία, η Μόσχα γέμισε με φωτεινά χρώματα, σαν να ήταν το Μεξικό".

Ο Μπεκμαμπέτοφ γύρισε όλες τις σκηνές από τους "Φύλακες της Νύχτας" και 80% από τους "Φύλακες της Μέρας" σε 90 μέρες, από το τέλος του 2002 μέχρι και την αρχή του 2003. Τα γυρίσματα έλαβαν μέρος σε περισσότερες από 200 αυθεντικές τοποθεσίες της Μόσχας, εκ των οποίων η πασίγνωστη Κόκκινη Πλατεία και το μετρό. Το μεγαλύτερο μέρος της δράσης λαμβάνει χώρα στον πανύψηλο πύργο επικοινωνιών, γνωστό ως "Ostakino Tower", ο οποίος βρίσκεται στο βορειοδυτικό τμήμα της ρωσικής πρωτεύουσας.

Η Δημιουργία των Οπτικών Εφέ
Για να πραγματοποιηθεί το φιλόδοξο όραμα του Τιμούρ Μπεκμαμπέτοφ για τις ταινίες "Οι Φύλακες της Νύχτας" και "Οι Φύλακες της Μέρας", χρειαζόταν η απάντηση στο εξής ερώτημα: πώς είναι δυνατή η δημιουργία 400 πλάνων με οπτικά εφέ, τα οποία είναι απαραίτητα για τις επικές μάχες και την υπερφυσική μαγεία, σε μία χώρα όπου δεν υπάρχει εταιρία παραγωγής οπτικών εφέ στο επίπεδο της "Industrial Light & Magic". Ο Μπεκμαμπέτοφ ήθελε να κρατήσει την παραγωγή των ταινιών αποκλειστικά εντός των συνόρων της Ρωσίας αλλά δεν ήξερε καμία εταιρία ειδικών εφέ που να μπορεί να αναλάβει μια δουλειά τέτοιου μεγέθους. Εξάλλου ο ρώσικος κινηματογράφος δεν είχε ποτέ πριν ανάγκη για ειδικά εφέ τελευταίας τεχνολογίας.

Για να λύσουν το πρόβλημα, οι δημιουργοί της ταινίας ακολούθησαν μια επαναστατική οδό, ενώνοντας δεκάδες εταιρίες ειδικών εφέ στη Ρωσία για να δημιουργήσουν ένα τεράστιο εικονικό οίκο ειδικών εφέ για το διάστημα ενός χρόνου στο τελευταίο στάδιο της παραγωγής. "Ήταν πολύ σημαντικό για μας να δημιουργήσούμε όλα τα ειδικά εφέ της ταινίας σε ρωσικά στούντιο," λέει ο παραγωγός Κόνσταντιν Έρνστ, "οπότε οργανώσαμε ένα δίκτυο από 42 περίπου μικρά στούντιο που μας επέτρεψε να δημιουργήσουμε ειδικά εφέ εξαιρετικά υψηλού επιπέδου." Η μέθοδος της συνεργασίας των διαφόρων στούντιο τελειοποιήθηκε στην ταινία "Οι Φύλακες της Μέρας", όπου το κάθε στούντιο αναλάμβανε ένα κομμάτι από τη δημιουργία των οπτικών εφέ ανάλογα με τον τομέα στον οποίο ειδικεύεται.

Η Δημιουργία μιας Νέας Εποχής
Στη Ρωσία, "Οι Φύλακες της Μέρας" δεν ήταν απλά ένα ψυχαγωγικό φαινόμενο αλλά και ένα σημάδι πως ένα νέο μετά-Σοβιετικό Σινεμά εμφανίστηκε για να σώσει την καταστροφική κατάσταση που επικρατεί στον χώρο του κινηματογράφου. Την εποχή της Σοβιετικής Ένωσης, το ρωσικό σινεμά ήταν υπό τον έλεγχο του κράτους και γυριζόντουσαν 200 ταινίες κάθε χρόνο. Η Σοβιετική Ένωση μπορεί να έχει γεννήσει θρυλικούς δημιουργούς, ένας εκ των οποίων ο Αντρέι Ταρκόφσκι, πηγή έμπνευσης του Τιμούρ Μπεκμαμπέτοφ, αλλά το σύστημα δεν επέτρεπε την ελευθερία του λόγου.

Μετά την πτώση του Κομμουνισμού και την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης το 1991, το ρωσικό σινεμά υπέφερε πολύ. Αντί να βιώσει μια αναγέννηση, πέρασε μια παρακμιακή φάση που διήρκεσε πάνω από δέκα χρόνια ενώ οι κινηματογραφικές αίθουσες μειώθηκαν από 10.000 σε 70. Μόνο τα τελευταία τρία η τέσσερα χρόνια έχει αρχίσει η κατάσταση να βελτιώνεται, με την εμφάνιση σύγχρονων κινηματογράφων και ενός βελτιωμένου συστήματος διανομής που επιτρέπει στους κινηματογράφους να ανταγωνιστούν τον αυξανόμενο αριθμό των τηλεοπτικών καναλιών. Σήμερα υπάρχουν περίπου 1000 κινηματογραφικές αίθουσες στην Ρωσία που απευθύνονται σε ένα πιο νέο και ενθουσιώδες κοινό.
"Αυτή τη στιγμή η Ρωσία έχει 20 πολύ καλά και μοντέρνα τηλεοπτικά κανάλια και αυτό έχει αλλάξει την αγορά για την ψυχαγωγία," εξηγεί ο Ερνστ. "Τα τελευταία τρία με τέσσερα χρόνια, η ρωσική νεολαία έχει αρχίσει να καταλαβαίνει ότι υπάρχει διαφορά όταν βλέπει μια ταινία στην τηλεόραση από το να τη βλέπει στις αίθουσες, και το κοινό της μεγάλης οθόνης αυξάνεται." Ο Ερνστ συνεχίζει λέγοντας πως "Συνειδητοποιήσαμε πως το νέο κινηματογραφικό κοινό της Ρωσίας δεν είναι αυτό που ήταν πριν δέκα χρόνια. Τώρα είναι φτιαγμένο από νέους, από 14 μέχρι 25 χρόνων, οι οποίοι δεν έζησαν στα χρόνια της Σοβιετικής Ένωσης. Αυτή η νέα γενιά θεατών πηγαίνει να δει εντυπωσιακά χολιγουντιανά μπλοκμπάστερ. Οπότε ξέραμε πως για να την αγγίξουμε έπρεπε να χρησιμοποιήσουμε την γλώσσα των αμερικανικών ταινιών - αλλά με τον δικό μας τρόπο."

Ο Ερνστ όμως τονίζει πως οι "Φύλακες της Μέρας" δεν είχαν ως σκοπό να είναι απλά μια ρώσικη αντιγραφή των χολιγουντιανών μπλοκμπάστερ. Ο ίδιος το βλέπει σαν ένα καινούργιο είδος ρωσικών ταινιών που ξεφεύγει από την χολιγουντιανή συμβατικότητα και μετατρέπεται σε ένα μοναδικό είδος εμπειρίας. "Ο Τιμούρ κι εγώ είμαστε μεγάλοι φαν των αμερικανικών ταινιών, αλλά για μας ήταν πολύ σημαντικό οι "Φύλακες της Νύχτας" να είναι μια ρωσική ταινία, και πιστεύουμε ότι αυτός είναι ο λόγος που η ταινία είχε τόση μεγάλη απήχηση στην Ρωσία," λέει ο Ερνστ.

Κατά τον Ερνστ, η ταινία "Οι Φύλακες της Μέρας" αποδεικνύει πως όταν κάνεις μια τοπική ταινία και αφήνεις την κινηματογραφική δημιουργικότητά σου να απελευθερωθεί, έχεις την ανταπόκριση του κοινού. Ελπίζει ότι η φοβερή απήχηση του κοινού στους "Φύλακες της Μέρας" θα φέρει ένα καινούργιο κύμα στο ρωσικό σινεμά. Μάλιστα, ο ρώσος κριτικός ταινιών Μιχαήλ Μπερσίντσκι ανέφερε στον διεθνή τύπο: "Αυτό που έχει πραγματική σημασία σχετικά με την συγκεκριμένη ταινία είναι η κληρονομιά που αφήνει στην κινηματογραφική βιομηχανία μας."

Δείτε το επίσημο site της ταινίας
Διανομή: Odeon