Η όμορφη και αθώα Gwendoline αναζητάει την μυθική πόλη Yik Yak για να βρει τον χαμένο πατέρα της και στην πορεία συναντάει τον έρωτα στο πρόσωπο ενός τυχοδιώκτη.
Σχόλια:
Κλασική sexploit-ιά από τον σκηνοθέτη του EMMANUELLE και άλλων πασίγνωστων πλέον softcore ταινιών όπως τα HISTOIRE D'O και LADY CHATTERLEY'S LOVER. Λίγο από λογική BARBARELLA, λίγη περιπέτεια στιλ Indiana Jones, λίγο από την τρέλα και κακογουστιά του STARCRASH και λίγη αχαλίνωτη φαντασία στη λογική παραγωγών Σπαθιού & Μαγείας μπαίνουν στο μπλέντερ του Just Jaeckin και ανακατεύονται μαζί με μπόλικο γυμνό, παρακμιακά σκηνικά, "χαζό" χιούμορ, gore και βία και ιδού το GWENDOLINE, ένας διασκεδαστικός αχταρμάς από τη Γαλλία βασισμένος στο κόμικ του John Willie με τίτλο 'The Adventures of Gwendoline' που κυκλοφόρησε το 1946 στις ΗΠΑ.
Η όμορφη πρώην καλόγρια Gwendoline (Tawny Kitaen) ταξιδεύει μέσα σε ένα κιβώτιο στο Χονγκ Κονγκ και εκεί ελευθερώνεται από την Beth (Zabou Breitman) και έναν καλόκαρδο τυχοδιώκτη ονόματι Willard (Brent Huff). Η Gwendoline θέλει να πάει στην σχεδόν μυθική πόλη Yik Yak όπου τελευταία εθεάθη ο συλλέκτης πεταλούδων πατέρας της που αναζητούσε εκεί ένα σπάνιο είδος. Οι τρεις τους απρόθυμα γίνονται ομάδα και ξεκινάν το ταξίδι με το πλοίο του Willard για την Yik Yak. Στη πορεία μαθαίνουν ότι ο πατέρας της είχε αιχμαλωτιστεί από μια τοπική φυλή, τους Kiops που τον θυσίασαν για να κατευνάσουν τα τοπικά κακά πνεύματα.
Καταρρακωμένη αλλά αποφασιστική, η Gwendoline βάζει σκοπό της ζωής της να βρει την σπάνια πεταλούδα που αναζητούσε ο πατέρας της και να την αφιερώσει στη μνήμη του, αλλά το πρόβλημα είναι ότι κανείς ποτέ δεν γύρισε από την Yik Yak. Όμως γρήγορα ένα πέρα από τις πιθανότητες αμόρε αναπτύσσεται μεταξύ του Willard και της Gwendoline την ώρα που η τριάδα φτάνει στην κατοικημένη αποκλειστικά από γυναίκες αμαζόνες Yik Yak και την σαδιστική Βασίλισσα (Bernadette Lafont) που θέλει να κρατήσει ζωντανό το βασίλειό της και έχει... σχέδια για τον μοναδικό γόνιμο άντρα, τον Willard. Το πρόβλημα όμως είναι ότι στην Yik Yak ο άνδρας πεθαίνει μετά τη συνουσία, κάτι που δεν θέλει με τίποτα η ερωτευμένη μαζί του Gwendoline.
Όπως ίσως φαίνεται από την υπόθεση, πρόκειται για μια χαοτική παραγωγή στην οποία όλα είναι υπερβολικά βάση σχεδίου του σκηνοθέτη. Από τους διαλόγους, ερμηνείες, κουστούμια, δράση, χαρακτήρες, τα πάντα ξεχειλίζουν από υπερβολή εκτός από ένα. Ναι, καλά το μαντέψατε, είναι το γυμνό το οποίο είναι ιδιαίτερα συγκρατημένο, τουλάχιστον στην περισσότερη διάρκεια! Ο ίδιος ο Just Jaeckin σε πρόσφατη συνέντευξή του που περιλαμβάνεται στις σύγχρονες κυκλοφορίας της ταινίας δήλωσε ότι στόχος του ήταν να φτιάξει βασικά μια ευχάριστη περιπέτεια δράσης με το ερωτικό στοιχείο επίτηδες ιδιαίτερα χαλαρό και βλέποντας κανείς σήμερα το GWENDOLINE δεν μπορεί παρά να παραδεχτεί ότι ο Γάλλος δημιουργός τα κατάφερε μια χαρά.
Η ταινία παίζει με τη λογική των Ευρωπαϊκών περιπετειών που εκείνη την εποχή είχαν αρχίσει να φθίνουν σε νούμερα, με αρκετό κρύο και μη χιούμορ, μπόλικες καταχρήσεις από άποψη σκηνικών και κουστουμιών, μάχες σώμα με σώμα στην αρένα και αρκετή αναληθοφανή δράση, μέχρι κανιβαλισμό και κάπως αταίριαστα με το ελαφρύ κλίμα gore και βία. Οι χαρακτήρες ναι μεν έχουν την ποιότητα κόμικ όπως θα περίμενε κανείς λόγω της καταβολής τους, όμως το σενάριο παίρνει αρκετό χρόνο για να εξερευνήσει όσο γίνεται τις προσωπικότητές τους και να τους κάνει να ταυτιστούν περισσότερο με τους θεατές, χωρίς να βλάπτει τον καλό γενικά ρυθμό.
Από αυτή την άποψη, έχουμε άριστες και εντός κλίματος ερμηνείες από τους περισσότερους πρωταγωνιστές, με την ρόκερ Tawny Kitaen να δείχνει ξεκάθαρα γιατί ένα σοβαρό ποσοστό του ανδρικού πληθυσμού είχε τρελαθεί μαζί της στα τέλη των 80s και στα 90s. Η ερμηνεία της ως το χαμένο κοριτσάκι που δυναμώνει και γιγαντώνεται από τις δυσκολίες είναι γενικά άριστη και συλλαμβάνει στην εντέλεια τον χαρακτήρα της όπως ακριβώς ήθελε ο σκηνοθέτης αλλά και το κόμικ πάνω στο οποίο βασίστηκε το σενάριο. Η Gwendoline είναι σέξι χωρίς όμως να γίνεται πρόστυχη σε καμία στιγμή, αθώα και καλός άνθρωπος, όπως και γενικά όλοι της τριάδας των πρωταγωνιστών.
Για τον χαρακτήρα του Willard πολλά έχουν ειπωθεί κατά καιρούς, όπως ότι ο παραγωγός της ταινίας δεν συμφωνούσε με τον Just Jaeckin ότι ο γκόμενος Brent Huff ταίριαζε στο συγκεκριμένο ρόλο, αλλά το τελικό αποτέλεσμα δείχνει ότι ο Jaeckin είχε μάλλον δίκιο επιλέγοντας τον. Η ερμηνεία του μπορεί να μην είναι για Όσκαρ αλλά πιο πολύ για Χρυσό Βατόμουρο, όμως ο Αμερικάνος ηθοποιός που ο ίδιος σχεδίασε τις χορογραφίες μάχης του χαρακτήρα του, είναι πρόσχαρος και προσθέτει κι άλλο στο πνεύμα του απροβλημάτιστου χαβαλέ με τις υπερβολικές ατάκες του και την physical ερμηνεία του, ενώ μερικές από τις σκηνές του με τον στρατό αμαζόνων της Yik Yak να είναι σχεδόν ανθολογίας. Από τους υπόλοιπους ξεχωρίζει με ευκολία η Bernadette Lafont στο ρόλο της Βασίλισσας ενώ καλός είναι και ο Jean Rougerie που δίνει μια κωμική ερμηνεία που μοιάζει να βγήκε από Γαλλικές b-movies της δεκαετίας του 60.
Η ταινία κυρίως γυρίστηκε στην Αγγλική γλώσσα, όμως στην τιμημένη Ευρωπαϊκή παράδοση low budget ταινιών, οι διάλογοι είναι ντουμπλαρισμένοι και μάλιστα όχι τόσο καλά, οπότε το γνωστό κυρίως σε ασιατικές παραγωγές κούνημα του στόματος χωρίς να συγχρονίζεται με τον ήχο εμφανίζεται σε τακτά χρονικά διαστήματα και κάνει το όλο θέαμα ακόμα πιο σουρεάλ και αστείο. Σε πλήρη αντίθεση έρχονται τα σκηνικά της παραγωγής, που είναι πραγματικά εντυπωσιακά και δίνουν την αίσθηση μεγάλου προϋπολογισμού, όπως ακριβώς και οι πρώτες σκηνές γυρισμένες υποτίθεται στο Χονγκ Κονγκ. Προσωπικά πρέπει να αναγνωρίσω στην παραγωγή την απόλυτη επιτυχία όσον αφορά τον συγκεκριμένο τομέα, που αποτελεί αντικείμενο ιδιαίτερου καλλιτεχνικού ενδιαφέροντος. Περίπου τα ίδια ισχύουν και για τη μουσική από τον συχνό συνεργάτη του Jaeckin, Pierre Bachelet, όπως και για τη φωτογραφία που όταν συνδυάζεται μαζί με σκηνικά και κουστούμια φτιάχνουν μαγική ατμόσφαιρα.
Από εκεί και πέρα έχουμε πολύ οφθαλμόλουτρο από τις καλλίγραμμες πρωταγωνίστριες και κομπάρσους, που στην περίπτωση του στρατού της Yik Yak ήταν όλες μοντέλα και φαίνεται, ενώ ο ερωτισμός είναι διάχυτος αλλά ευπρεπής και συγκρατημένος. Έχουμε και μια από τις πιο παράξενες ερωτικές σκηνή ever, με τον Willard και την Gwendoline δεμένους χειροπόδαρα σε ένα κλουβί να χαϊδεύονται με ένα... στάχυ την ώρα που της ψυθυρίζει ερωτόλογα και η ίδια αλλά και η συγκρατούμενη Beth μα φτάνουν σε ερωτική κορύφωση, κάτι σαν ερωτική τηλεφωνική γραμμή μέσα στη ζούγκλα! Αντίστοιχη είναι και η ερωτική σκηνή του Willard με τις Αμαζόνες στη Yik Yak, σέξι και προκλητική χωρίς όμως να γίνεται χυδαία σε καμία στιγμή, όπως ακριβώς και το GWENDOLINE.
Θα μπορούσε κανείς να σχολιάσει αρνητικά αρκετά πράγματα περί φεμινισμού, μισογυνισμού, ρατσισμού, αναίτιας βίας κλπ κλπ για την ταινία, αλλά νομίζω ότι η γνώμη του σκηνοθέτη είναι η πιο σωστή οπτική γωνία. Όπως είπε στη συνέντευξή του, η ταινία ανήκει στο πεδίο της φαντασίας και δεν υπάρχουν κρυφά μηνύματα και τα σχετικά παρά μόνο αυτό που φαίνεται. Επίσης δήλωσε περήφανος και απόλυτα ικανοποιημένος από το τελικό αποτέλεσμα και σίγουρα εγώ που διασκέδασα αφάνταστα βλέποντας ξανά το GWENDOLINE δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση να ισχυριστώ το αντίθετο.
DVD Notes:
Δεν υπάρχουν κτκλοφορίες στη χώρα μας.
Διεθνείς DVD εκδόσεις:
R0 Αμερική (Severin) - U.S. Theatrical Version
R0 Αμερική (Severin) - Unrated Director's Cut
R0 Αυστραλία (Gryphon Entertainment)
R0 Γαλλία (Opening)
R0 Μ. Βρετανία (Nucleus Films)
R2 Ιαπωνία (Culture Publishers)
R2 Σκανδιναβία (Another World Entertainment)
Blu Ray Αμερικής (Severin) - Region Free
Blu-ray Γαλλίας (Le chat qui fume) - Region Free
Blu-ray Μ. Βρετανίας (Severin) - Region Free
Blu-ray Γερμανίας (Camera Obscura) - Περιοχής B
4K UHD Γαλλίας (Le chat qui fume) - Region Free
4K UHD Γερμανίας (Camera Obscura) - Region Free
Υπάρχει πληθώρα περιποιημένων εκδόσεων για να διαλέξει κάποιος, ιδίως τις HD που είναι και γεμάτες extras. Η μόνη που καλό είναι να αποφεύγεται είναι η R0 που περιέχει μόνο την μικρότερη σε διάρκεια U.S. Theatrical Version. Όλες οι υπόλοιπες είτε έχουν και τις δύο είτε μόνο την International Version 104 λεπτών.
Κλασική sexploit-ιά από τον σκηνοθέτη του EMMANUELLE και άλλων πασίγνωστων πλέον softcore ταινιών όπως τα HISTOIRE D'O και LADY CHATTERLEY'S LOVER. Λίγο από λογική BARBARELLA, λίγη περιπέτεια στιλ Indiana Jones, λίγο από την τρέλα και κακογουστιά του 
Η όμορφη πρώην καλόγρια Gwendoline (
Καταρρακωμένη αλλά αποφασιστική, η Gwendoline βάζει σκοπό της ζωής της να βρει την σπάνια πεταλούδα που αναζητούσε ο πατέρας της και να την αφιερώσει στη μνήμη του, αλλά το πρόβλημα είναι ότι κανείς ποτέ δεν γύρισε από την Yik Yak. Όμως γρήγορα ένα πέρα από τις πιθανότητες αμόρε αναπτύσσεται μεταξύ του Willard και της Gwendoline την ώρα που η τριάδα φτάνει στην κατοικημένη αποκλειστικά από γυναίκες αμαζόνες Yik Yak και την σαδιστική Βασίλισσα (
Όπως ίσως φαίνεται από την υπόθεση, πρόκειται για μια χαοτική παραγωγή στην οποία όλα είναι υπερβολικά βάση σχεδίου του σκηνοθέτη. Από τους διαλόγους, ερμηνείες, κουστούμια, δράση, χαρακτήρες, τα πάντα ξεχειλίζουν από υπερβολή εκτός από ένα. Ναι, καλά το μαντέψατε, είναι το γυμνό το οποίο είναι ιδιαίτερα συγκρατημένο, τουλάχιστον στην περισσότερη διάρκεια! Ο ίδιος ο 
Η ταινία παίζει με τη λογική των Ευρωπαϊκών περιπετειών που εκείνη την εποχή είχαν αρχίσει να φθίνουν σε νούμερα, με αρκετό κρύο και μη χιούμορ, μπόλικες καταχρήσεις από άποψη σκηνικών και κουστουμιών, μάχες σώμα με σώμα στην αρένα και αρκετή αναληθοφανή δράση, μέχρι κανιβαλισμό και κάπως αταίριαστα με το ελαφρύ κλίμα gore και βία. Οι χαρακτήρες ναι μεν έχουν την ποιότητα κόμικ όπως θα περίμενε κανείς λόγω της καταβολής τους, όμως το σενάριο παίρνει αρκετό χρόνο για να εξερευνήσει όσο γίνεται τις προσωπικότητές τους και να τους κάνει να ταυτιστούν περισσότερο με τους θεατές, χωρίς να βλάπτει τον καλό γενικά ρυθμό.
Από αυτή την άποψη, έχουμε άριστες και εντός κλίματος ερμηνείες από τους περισσότερους πρωταγωνιστές, με την ρόκερ 
Για τον χαρακτήρα του Willard πολλά έχουν ειπωθεί κατά καιρούς, όπως ότι ο παραγωγός της ταινίας δεν συμφωνούσε με τον 
Η ταινία κυρίως γυρίστηκε στην Αγγλική γλώσσα, όμως στην τιμημένη Ευρωπαϊκή παράδοση low budget ταινιών, οι διάλογοι είναι ντουμπλαρισμένοι και μάλιστα όχι τόσο καλά, οπότε το γνωστό κυρίως σε ασιατικές παραγωγές κούνημα του στόματος χωρίς να συγχρονίζεται με τον ήχο εμφανίζεται σε τακτά χρονικά διαστήματα και κάνει το όλο θέαμα ακόμα πιο σουρεάλ και αστείο. Σε πλήρη αντίθεση έρχονται τα σκηνικά της παραγωγής, που είναι πραγματικά εντυπωσιακά και δίνουν την αίσθηση μεγάλου προϋπολογισμού, όπως ακριβώς και οι πρώτες σκηνές γυρισμένες υποτίθεται στο Χονγκ Κονγκ. Προσωπικά πρέπει να αναγνωρίσω στην παραγωγή την απόλυτη επιτυχία όσον αφορά τον συγκεκριμένο τομέα, που αποτελεί αντικείμενο ιδιαίτερου καλλιτεχνικού ενδιαφέροντος. Περίπου τα ίδια ισχύουν και για τη μουσική από τον συχνό συνεργάτη του Jaeckin, 
Από εκεί και πέρα έχουμε πολύ οφθαλμόλουτρο από τις καλλίγραμμες πρωταγωνίστριες και κομπάρσους, που στην περίπτωση του στρατού της Yik Yak ήταν όλες μοντέλα και φαίνεται, ενώ ο ερωτισμός είναι διάχυτος αλλά ευπρεπής και συγκρατημένος. Έχουμε και μια από τις πιο παράξενες ερωτικές σκηνή ever, με τον Willard και την Gwendoline δεμένους χειροπόδαρα σε ένα κλουβί να χαϊδεύονται με ένα... στάχυ την ώρα που της ψυθυρίζει ερωτόλογα και η ίδια αλλά και η συγκρατούμενη Beth μα φτάνουν σε ερωτική κορύφωση, κάτι σαν ερωτική τηλεφωνική γραμμή μέσα στη ζούγκλα! Αντίστοιχη είναι και η ερωτική σκηνή του Willard με τις Αμαζόνες στη Yik Yak, σέξι και προκλητική χωρίς όμως να γίνεται χυδαία σε καμία στιγμή, όπως ακριβώς και το 
Θα μπορούσε κανείς να σχολιάσει αρνητικά αρκετά πράγματα περί φεμινισμού, μισογυνισμού, ρατσισμού, αναίτιας βίας κλπ κλπ για την ταινία, αλλά νομίζω ότι η γνώμη του σκηνοθέτη είναι η πιο σωστή οπτική γωνία. Όπως είπε στη συνέντευξή του, η ταινία ανήκει στο πεδίο της φαντασίας και δεν υπάρχουν κρυφά μηνύματα και τα σχετικά παρά μόνο αυτό που φαίνεται. Επίσης δήλωσε περήφανος και απόλυτα ικανοποιημένος από το τελικό αποτέλεσμα και σίγουρα εγώ που διασκέδασα αφάνταστα βλέποντας ξανά το 
