Ένας ψυχοπαθής κακοποιός ορκίζεται να εκδικηθεί μια πόρνη που τον κάρφωσε στην αστυνομία.
Σχόλια:
Πασίγνωστη exploitation παραγωγή που κάλλιστα θα μπορούσε να είχε βγει από τα στούντιο της Cannon που εκείνη την εποχή είχε ήδη αρχίσει την προσπάθεια κυριαρχίας της στο Χόλιγουντ με κυκλοφορίες αρκετών αντίστοιχων σκληρών αστικών θρίλερ σαν το υπό σχολιασμό VICE SQUAD. Στη σκηνοθεσία ο ήδη έμπειρος από το 1972 που γύρισε το αδικημένο RAW MEAT αλλά με μετρημένες δουλειές Gary Sherman στην τέταρτη του προσπάθεια πίσω από την κάμερα φτιάχνει ένα κλασικό πλέον sleazy θρίλερ που έθεσε νέα στάνταρντς για το είδος αλλά και λάνσαρε για πρώτη φορά το αναμφισβήτητο ταλέντο του Wings Hauser στο ανυποψίαστο μέχρι τότε Χόλιγουντ.
Στο νυχτερινό Λος Άντζελες κάθε είδους περιθωριακοί, μικροεγκληματίες, νταβατζήδες κλπ βγαίνουν παγανιά για το μεροκάματο. Ο διαβόητος στην πιάτσα μεταξύ άλλων νταβατζής Ramrod (Wings Hauser) έχει μόλις σκοτώσει στο ξύλο την "αγαπημένη" του πόρνη Ginger (Nina Blackwood). Οι μπάτσοι και συγκεκριμένα ο υπαστυνόμος Walsh (Gary Swanson) θέλει όσο τίποτα να πιάσει τον Ramrod και έτσι βάζει σε μυστική αποστολή την κολλητή της Ginger, την ανύπαντρη μητέρα και πόρνη ονόματι Princess (Season Hubley), να φορέσει κοριό, να κορτάρει τον Ramrod και να τον παρασύρει στην παγίδα τους.
Όμως ο Ramrod ορκίζεται να εκδικηθεί την Princess για το στήσιμο και εκμεταλλευόμενος την χαζομάρα των μπάτσων που τον συνοδεύουν δραπετεύει πριν φτάσει στο αστυνομικό τμήμα. Ο Walsh αντιλαμβάνεται ότι η Princess την οποία έχει αρχίσει και συμπαθεί ιδιαιτέρως κινδυνεύει θανάσιμα μιας και συνεχίζει την καθημερινή της ρουτίνα, την ώρα που ο Ramrod ξεψαχνίζει όλον τον υπόκοσμο του L.A. για να την βρει αφήνοντας πίσω του γραμμή αίματος.
Σαπίλα, παρακμή, σεξουαλικές ανωμαλίες, έγκλημα και τούμπαλιν, αυτή τη φορά στο L.A. και όχι στη συνηθισμένη για exploitation παραγωγές τέτοιου στιλ Νέα Υόρκη, είναι τα κυρίαρχα χαρακτηριστικά του VICE SQUAD. Η ταινία έχει μείνει στην ιστορία ως μια από τις πρώτες παραγωγές του ευρύτερου Χόλιγουντ που προσπάθησε να αποτυπώσει με ρεαλισμό την σκληρή καθημερινότητα του τμήματος Ηθών του L.A. και την κατάσταση που αντιμετωπίζει κάθε βράδυ σε μια πόλη που φαινομενικά έχει ξεφύγει από άποψη μικροεγκλήματος και περιθωριοποίησης και σύμφωνα με τους τίτλους αρχής, "οι υποθέσεις που παρουσιάζονται βασίζονται σε πραγματικά γεγονότα".
Αυτό που "χτυπάει" σχεδόν άμεσα με την έναρξη της προβολής είναι ο αρκετά ουδέτερος τρόπος παρουσίασης της sleazy νύχτας στο L.A., σαν να περιγράφει απλώς μια κανονικότητα για το μέρος ή κατά διαστήματα ακόμα και να παίρνει μια θετική στάση προς τους κάθε λογής περιθωριακούς που εδώ μοιάζουν ο κανόνας ενώ ο "μαλάκας μικροαστός της διπλανής πόρτας" μοιάζει να βρίσκεται πολύ μακριά, σε ένα φανταστικό και μη πραγματικό κόσμο έξω από τα σχεδόν ονειρικά (ή εφιαλτικά;) φώτα νέον και την πίστα συγκρούσεων κάθε λογής κακοποιών στοιχείων. Στο VICE SQUAD οι πουτάνες, οι νταβατζήδες, οι μπάτσοι και οι περιθωριακοί είναι η σκληρή καθημερινότητα, ο βασικός πληθυσμός μιας κατάμαυρης πόλης βουτηγμένης στην φτώχεια και την ανέχεια.
Όπως φαίνεται από τα παραπάνω, η ταινία έχει μια εντελώς μίνιμαλ υπόθεση και ενδιάμεσα εμπλουτίζει το θέαμα με συνεχή παρουσίαση σε μορφή ψιλοανεξάρτητων σκετς κάθε είδους σαπίλας, ανωμαλίας και παρακμής, διατηρώντας πάντως αρκετά καλό ρυθμό σε όλη τη διάρκεια. Η δράση παρουσιάζεται κυρίως τα 20 τελευταία λεπτά με ωραίες σκηνές καταδίωξης, πιστολίδια και ότι σχετικό θα μπορούσε να ζητήσει ένας φίλος του είδους, ενώ πιο πριν ο σκηνοθέτης Gary Sherman φροντίζει να ενεργοποιήσει συναισθηματικά τους θεατές γι αυτό που ακολουθεί, παρουσιάζοντας στοιχεία από τον χαρακτήρα τους και την καθημερινότητά τους και ιδίως για την πρωταγωνίστρια Season Hubley, που την περίοδο των γυρισμάτων βρισκόταν σε κακή ψυχολογική κατάσταση λόγω του χωρισμού της με τον τότε σύζυγο Kurt Russell και ο σκηνοθέτης της είχε ζητήσει να βγάλει στην κάμερα τα συναισθήματά της.
Κάτι που η Αμερικανίδα ηθοποιός έκανε σχεδόν τέλεια, αλλά ακόμα και με αυτή την ερμηνεία της, ο Wings Hauser την επισκιάζει και είναι ο πραγματικός πρωταγωνιστής, με μια φρενήρη ερμηνεία που βγάζει προς τα έξω ό,τι πιο sleazy μπορεί και που έμεινε στην ιστορία πιθανότατα ως μια από τις κορυφαίες του. Ο Hauser καταφέρνει και φτιάχνει ένα πλήρες πορτρέτο ενός μισητού και αδίστακτου χαρακτήρα του υπόκοσμου σε σημείο που ο κίνδυνος να περάσει την υπόλοιπη καριέρα του επαναλαμβάνοντας παρόμοιους ρόλους ήταν απολύτως υπαρκτός. Ευτυχώς ο Αμερικάνος ηθοποιός είχε πολύπλευρο ταλέντο που αναγνωρίστηκε και έτσι με εξαίρεση 2-3 παρόμοιων ρόλων δεν τυποποιήθηκε τόσο στο να επαναλαμβάνει ρόλους κακών, αν και ο ρόλος του Ramrod έδειχνε ξεκάθαρα ότι προοριζόταν για μεγάλη καριέρα που δυστυχώς δεν ήρθε ποτέ για διάφορους λόγους.
Από εκεί και πέρα το σενάριο προσπαθεί σε στρατηγικά σημεία να εισάγει ένα κάπως αταίριαστο χιούμορ κυρίως από τους γκαφατζήδες μπάτσους που υποδύονται οι Pepe Serna και Joseph Di Giroloma, αλλά οι συγκεκριμένες σκηνές μάλλον μοιάζουν εκτός κλίματος στην όλη εικόνα σήψης και παρακμής που διατηρείται καθ' όλη τη διάρκεια. Χιούμορ έχουν και κάποια από τα σκετσάκια που προσπαθούν να μεταδώσουν στον θεατή το κλίμα σεξουαλικής απόκλισης το οποίο αντιμετωπίζουν καθημερινά οι εργάτριες του σεξ της περιοχής, αλλά κακά τα ψέματα, το VICE SQUAD είναι μια γενικά σκληρή ματιά στον κόσμο της νύχτας του L.A. και το κυρίως πιάτο του σίγουρα δεν είναι το χιούμορ.
Όμως ο σκληρός και αδυσώπητος ρεαλισμός και η σκληρότητα της καθημερινότητας είναι και υποστηρίζεται στην εντέλεια από όλους τους πρωταγωνιστές. Για τον Wings Hauser τα είπαμε παραπάνω, όπως και για την συναισθηματικά φορτισμένη ερμηνεία της Season Hubley, ενώ όλοι οι υπόλοιποι είναι 100% δοσμένοι στους ρόλους τους, με τον Gary Swanson επίσης στην πρώτη του κινηματογραφική εμφάνιση να ξεχωρίζει όπως και η παθιασμένη Beverly Todd. Γνωστές φάτσες εμφανίζονται από εδώ κι από εκεί, όπως του Michael Ensign και της αδικοχαμένης Cheryl Smith και συμπληρώνουν ένα ολοκληρωμένο και καθ' όλα απολαυστικό αστικό θρίλερ.
Η ταινία είχε μεγάλη εμπορική επιτυχία και συνάντησε ένθερμη υποστήριξη από επώνυμους όπως ο Martin Scorcesse που φημολογείται ότι είχε δηλώσει ότι την θεωρούσε την καλύτερη ταινία εκείνης της χρονιάς και ότι έπρεπε να είχε τιμηθεί με Όσκαρ από την Ακαδημία. Ίσως λίγο υπερβολικός σε αυτή του την κρίση, αλλά ο Marty ήξερε ίσως καλύτερα από κάθε άλλον ότι ο Gary Sherman με το VICE SQUAD είχε φτάσει την δική του αισθητική ματιά όπως την απολαύσαμε σε ιστορικά και αξεπέραστα αριστουργήματα όπως τα MEAN STREETS και TAXI DRIVER ένα βήμα παραπάνω στην κλίμακα sleaze και ωμού ρεαλισμού.
Αξίζει κλείνοντας να αναφέρουμε ότι η ροκιά των τίτλων έναρξης και τέλους με τίτλο 'Neon Slime' τραγουδήθηκε από τον ίδιο τον Wings Hauser που έδειξε και αυτή την πλευρά του ταλέντου του και κλείνει με τον καλύτερο τρόπο μια καλοφτιαγμένη και ιστορική ταινία που δύσκολα θα αφήσει ασυγκίνητους τους φίλους των ρεαλιστικών και σκληρών αστυνομικών θρίλερ όπως ορίστηκαν απ΄ το VICE SQUAD και άλλες αντίστοιχες παραγωγές στις αρχές της δεκαετίας του 80.
Πασίγνωστη exploitation παραγωγή που κάλλιστα θα μπορούσε να είχε βγει από τα στούντιο της Cannon που εκείνη την εποχή είχε ήδη αρχίσει την προσπάθεια κυριαρχίας της στο Χόλιγουντ με κυκλοφορίες αρκετών αντίστοιχων σκληρών αστικών θρίλερ σαν το υπό σχολιασμό 
Στο νυχτερινό Λος Άντζελες κάθε είδους περιθωριακοί, μικροεγκληματίες, νταβατζήδες κλπ βγαίνουν παγανιά για το μεροκάματο. Ο διαβόητος στην πιάτσα μεταξύ άλλων νταβατζής Ramrod (
Όμως ο Ramrod ορκίζεται να εκδικηθεί την Princess για το στήσιμο και εκμεταλλευόμενος την χαζομάρα των μπάτσων που τον συνοδεύουν δραπετεύει πριν φτάσει στο αστυνομικό τμήμα. Ο Walsh αντιλαμβάνεται ότι η Princess την οποία έχει αρχίσει και συμπαθεί ιδιαιτέρως κινδυνεύει θανάσιμα μιας και συνεχίζει την καθημερινή της ρουτίνα, την ώρα που ο Ramrod ξεψαχνίζει όλον τον υπόκοσμο του L.A. για να την βρει αφήνοντας πίσω του γραμμή αίματος.
Σαπίλα, παρακμή, σεξουαλικές ανωμαλίες, έγκλημα και τούμπαλιν, αυτή τη φορά στο L.A. και όχι στη συνηθισμένη για exploitation παραγωγές τέτοιου στιλ Νέα Υόρκη, είναι τα κυρίαρχα χαρακτηριστικά του 
Αυτό που "χτυπάει" σχεδόν άμεσα με την έναρξη της προβολής είναι ο αρκετά ουδέτερος τρόπος παρουσίασης της sleazy νύχτας στο L.A., σαν να περιγράφει απλώς μια κανονικότητα για το μέρος ή κατά διαστήματα ακόμα και να παίρνει μια θετική στάση προς τους κάθε λογής περιθωριακούς που εδώ μοιάζουν ο κανόνας ενώ ο "μαλάκας μικροαστός της διπλανής πόρτας" μοιάζει να βρίσκεται πολύ μακριά, σε ένα φανταστικό και μη πραγματικό κόσμο έξω από τα σχεδόν ονειρικά (ή εφιαλτικά;) φώτα νέον και την πίστα συγκρούσεων κάθε λογής κακοποιών στοιχείων. Στο 
Όπως φαίνεται από τα παραπάνω, η ταινία έχει μια εντελώς μίνιμαλ υπόθεση και ενδιάμεσα εμπλουτίζει το θέαμα με συνεχή παρουσίαση σε μορφή ψιλοανεξάρτητων σκετς κάθε είδους σαπίλας, ανωμαλίας και παρακμής, διατηρώντας πάντως αρκετά καλό ρυθμό σε όλη τη διάρκεια. Η δράση παρουσιάζεται κυρίως τα 20 τελευταία λεπτά με ωραίες σκηνές καταδίωξης, πιστολίδια και ότι σχετικό θα μπορούσε να ζητήσει ένας φίλος του είδους, ενώ πιο πριν ο σκηνοθέτης 
Κάτι που η Αμερικανίδα ηθοποιός έκανε σχεδόν τέλεια, αλλά ακόμα και με αυτή την ερμηνεία της, ο 
Από εκεί και πέρα το σενάριο προσπαθεί σε στρατηγικά σημεία να εισάγει ένα κάπως αταίριαστο χιούμορ κυρίως από τους γκαφατζήδες μπάτσους που υποδύονται οι 
Όμως ο σκληρός και αδυσώπητος ρεαλισμός και η σκληρότητα της καθημερινότητας είναι και υποστηρίζεται στην εντέλεια από όλους τους πρωταγωνιστές. Για τον 
Η ταινία είχε μεγάλη εμπορική επιτυχία και συνάντησε ένθερμη υποστήριξη από επώνυμους όπως ο Martin Scorcesse που φημολογείται ότι είχε δηλώσει ότι την θεωρούσε την καλύτερη ταινία εκείνης της χρονιάς και ότι έπρεπε να είχε τιμηθεί με Όσκαρ από την Ακαδημία. Ίσως λίγο υπερβολικός σε αυτή του την κρίση, αλλά ο Marty ήξερε ίσως καλύτερα από κάθε άλλον ότι ο 
Αξίζει κλείνοντας να αναφέρουμε ότι η ροκιά των τίτλων έναρξης και τέλους με τίτλο 'Neon Slime' τραγουδήθηκε από τον ίδιο τον 
