Στη Ισπανία του 15ου αιώνα, ο σαδιστής μοναχός Torquemada είναι ο Μέγας Ιεροεξεταστής και το μάτι του γυαλίζει για την όμορφη Maria την οποία μόλις αιχμαλώτισε στα μπουντρούμια.
Σχόλια:
Μια αδίκως ξεχασμένη παραγωγή του αείμνηστου Stuart Gordon που κάπως πέρασε και δεν ακούμπησε από τότε που κυκλοφόρησε, ίσως στην πιο παραγωγική περίοδο της καριέρας του Αμερικάνου σκηνοθέτη. Προηγούμενη του δουλειά ήταν η συμπαθητική τηλεταινία DAUGHTER OF DARKNESS ενώ οι κατά τεκμήριο κορυφαίες του δουλειές είχαν προηγηθεί το 1985 και 1986, κάτι που ίσως εκτόξευσε τις προσδοκίες κριτικών και κοινού σε δυσθεώρητα ύψη με όλους να περιμένουν πως και πώς ένα νέο RE-ANIMATOR ή FROM BEYOND.
Αυτά δυστυχώς δεν ήρθαν ποτέ, όμως ο Gordon γύρισε την δική του εκδοχή του κλασικού έργου του Edgar Allan Poe με το απαράμιλλο στιλ του. Μπορεί να μην έχει τόσο σχέση με την ιστορία ή το αριστουργηματικό PIT AND THE PENDULUM του Roger Corman, όμως το THE PIT AND THE PENDULUM είναι μια ολοκληρωμένη ταινία τρόμου από ένα Ιερό Τέρας του είδους και σίγουρα δεν αξίζει την λησμονιά στην οποία έχει περιπέσει.
Η ταινία ήταν η πρώτη του δουλειά για τα στούντιο της Full Moon, ένα χρόνο μετά την χρεοκοπία της θρυλικής Empire Pictures λόγω του φιλόδοξου ROBOT JOX που ποτέ δεν έβγαλε τα λεφτά του. Συμπτωματικά, η εξίσου θρυλική Vestron ήταν να κάνει την παραγωγή αλλά φαλίρισε κι αυτή και έτσι ο Gordon επανήλθε στην γνώριμη αγκαλιά του Charles Band και της νέας του εταιρίας, με τους οποίους γύρισε και αρκετές από τις μεταγενέστερες παραγωγές του.
Στην Ισπανία του 1492 σε μια... μαγική για το σινεμά τρόμου εποχή, η Ιερά Εξέταση δίνει και παίρνει και συλλαμβάνει την όμορφη Maria (Rona De Ricci), γυναίκα του τοπικού φούρναρη, που είχε τολμήσει να διαμαρτυρηθεί κατά τη διάρκεια δημόσιας εκτέλεσης μιας υποτίθεται αιρετικής. Ο Μέγας Ιεροεξεταστής Torquemada (Lance Henriksen), γεμάτος ανωμαλία και κρυφά πάθη, αφού μαστιγώνεται κατά παραγγελία από τον εξίσου άρρωστο δήμιο Mendoza (Mark Margolis), γνωρίζει τον έρωτα στο πρόσωπό της και φτιάχνει ειδικά σχέδια γι αυτή που δεν περιλαμβάνουν απλώς τα συνηθισμένα βασανιστήρια στα μπουντρούμια.
Ο σύζυγός της Antonio (Jonathan Fuller) προσπαθεί μάταια να τον μεταπείσει να την ελευθερώσει, οπότε αποφασίζει να μπουκάρει στο κάστρο και να την ελευθερώσει ο ίδιος. Προβλέψιμα, αιχμαλωτίζεται σε χρόνο μηδέν και αρχίζει να υποβάλλεται σε βασανιστήρια την ώρα που ο Torquemada έχει πάρει επ' ώμου την Maria, μεταφέροντας την από τα μπουντρούμια στο δωμάτιό του υποτίθεται για να της αποσπάσει ομολογία αλλά στην πραγματικότητα θέλει το κορμί της και- όπως είθισται σε αυτές τις περιπτώσεις, χρησιμοποιεί την επιρροή και τον φόβο προς το πρόσωπό του για να το καταφέρει, παραβαίνοντας τους ιερούς όρκους προς το Θεό.
Η ταινία ξεκινάει με τρομερή δουλειά στη δημιουργία ατμόσφαιρας από τον Stuart Gordon και τον πολύπειρο Adolfo Bartoli που αυτή τη φορά παίρνει τα ηνία της φωτογραφίας από τον τακτικό της Full Moon, Mac Ahlberg. Οι δυο τους καταφέρνουν άριστα να μεταδώσουν το κλειστοφοβικό κλίμα τρόμου και αναμονής και κανείς μπορεί σχεδόν να μυρίσει την σήψη των μπουντρουμιών. Προς αυτή την κατεύθυνση και η καταπληκτική μουσική από τον άδικα περιορισμένο μόνο σε παραγωγές της Full Moon Richard Band που πολλαπλασιάζει την ατμόσφαιρα ακόμα και όταν το σενάριο αρχίζει να γίνεται λίγο αμήχανο.
Πάντως το σενάριο δίνει υπόσταση στους διάφορους χαρακτήρες. Εκτός του Torquemada ο καθένας από τους υπόλοιπους έχει προσωπικότητα και συγκεκριμένα χαρακτηριστικά και βέβαια όπως στις περισσότερες ταινίες του Gordon, όλοι οι χαρακτήρες έχουν την σχετική ανωμαλία τους. Ο Lance Henriksen κατά διαστήματα είναι πραγματικά τρομακτικός στον ρόλο του Torquemada και ως συνήθως δίνεται ψυχή τε και σώματι στον ρόλο του. Αναφορές λένε ότι ο ηθοποιός έκανε τους πάντες στο γύρισμα να τον φοβούνται μιας και πιστός στο λεγόμενο "Method Acting", ο Henriksen παρέμενε ο Torquemada ακόμα και όταν τα γυρίσματα σταματούσαν. Σύμφωνα με πηγές, ο Αμερικάνος ηθοποιός δεν τα πήγαινε καθόλου καλά με τον Stuart Gordon κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων, με συνεχείς καβγάδες και διαφωνίες τόσο για την ταινία συνολικά όσο και για τον χαρακτήρα του, αλλά αυτό δεν φαίνεται να επηρέασε την ερμηνεία του που είναι πρώτης γραμμής.
Όσον αφορά τους υπόλοιπους, όλες οι γνώριμες φάτσες στις ταινίες του Stuart Gordon είναι εδώ και σε αρκετά αξιομνημόνευτους ρόλους. Jeffrey Combs, Carolyn Purdy-Gordon, Frances Bay, Stephen Lee και άλλοι δίνουν πολύ καλές ερμηνείες και πλαισιώνονται από τον μέγα Oliver Reed στο ρόλο του μέθυσου Καρδινάλιου και τον Tom Towles. Ο Mark Margolis λόγω παρουσιαστικού στέκεται άξια δίπλα στον Lance Henriksen όπως και ο πάντα σοβαρός και δοσμένος στους ρόλους του Jeffrey Combs που δίνει για άλλη μια ταινία το στίγμα του ακόμα και σε δευτερότριτο ρόλο.
Το φινάλε μπορεί να μην έχει ιδιαίτερη λογική, όμως μέχρι να έρθει έχουμε άφθονα καλούδια gore, βίας και βασανιστηρίων συν ένα τρομερό τελευταίο εικοσάλεπτο εξαντλητικού ρυθμού γεμάτο με τα στοιχεία που θα περίμενε κάθε horror fan. Αυτά συμπληρώνουν μια καθ' όλα επιτυχημένη παραγωγή που στέκεται άνετα ακόμα και σε συγκρίσεις με το αριστουργηματικό PIT AND THE PENDULUM των Roger Corman και Vincent Price.
Μια αδίκως ξεχασμένη παραγωγή του αείμνηστου 
Αυτά δυστυχώς δεν ήρθαν ποτέ, όμως ο Gordon γύρισε την δική του εκδοχή του κλασικού έργου του Edgar Allan Poe με το απαράμιλλο στιλ του. Μπορεί να μην έχει τόσο σχέση με την ιστορία ή το αριστουργηματικό 
Η ταινία ήταν η πρώτη του δουλειά για τα στούντιο της Full Moon, ένα χρόνο μετά την χρεοκοπία της θρυλικής Empire Pictures λόγω του φιλόδοξου 
Στην Ισπανία του 1492 σε μια... μαγική για το σινεμά τρόμου εποχή, η Ιερά Εξέταση δίνει και παίρνει και συλλαμβάνει την όμορφη Maria (
Ο σύζυγός της Antonio (
Η ταινία ξεκινάει με τρομερή δουλειά στη δημιουργία ατμόσφαιρας από τον 
Πάντως το σενάριο δίνει υπόσταση στους διάφορους χαρακτήρες. Εκτός του Torquemada ο καθένας από τους υπόλοιπους έχει προσωπικότητα και συγκεκριμένα χαρακτηριστικά και βέβαια όπως στις περισσότερες ταινίες του Gordon, όλοι οι χαρακτήρες έχουν την σχετική ανωμαλία τους. Ο 
Όσον αφορά τους υπόλοιπους, όλες οι γνώριμες φάτσες στις ταινίες του 
Το φινάλε μπορεί να μην έχει ιδιαίτερη λογική, όμως μέχρι να έρθει έχουμε άφθονα καλούδια gore, βίας και βασανιστηρίων συν ένα τρομερό τελευταίο εικοσάλεπτο εξαντλητικού ρυθμού γεμάτο με τα στοιχεία που θα περίμενε κάθε horror fan. Αυτά συμπληρώνουν μια καθ' όλα επιτυχημένη παραγωγή που στέκεται άνετα ακόμα και σε συγκρίσεις με το αριστουργηματικό 
