Εξωγήινοι εισβολείς θέλουν να κατακτήσουν τη Γη και μόνο ο Dirk Laramie και η ομάδα επιλέκτων του μπορούν να τους σταματήσουν.
Σχόλια:
Με τα μούτρα έπεσε η Ιταλική κινηματογραφική βιομηχανία στις αντιγραφές του STAR WARS τα χρόνια αμέσως μετά την κυκλοφορία του έπους επιστημονικής φαντασίας του George Lucas που άλλαξε τον τρόπο με τον οποίο βλέπουμε το είδος αλλά και όρισε ξανά το τι ακριβώς σημαίνει big- budget blockbusters, τουλάχιστον στο Χόλιγουντ. Η Ιταλία ποτέ δεν είχε το χρήμα και πιθανότατα και το ταλέντο για να μείνει από κοντά, όμως αυτές οι ελλείψεις αντισταθμίζονται από την ευφυΐα και την δημιουργικότητα συντελεστών όπως ο Alphonso Brescia που γύρισε συνολικά 4 φτηνές αντιγραφές του STAR WARS από το 1978 μέχρι το 1979.
Το συγκεκριμένο έπος κακού σινεμά είναι η τελευταία διαστημική περιπέτεια του Ιταλού σκηνοθέτη, παραδοσιακά επαναχρησιμοποιώντας εφέ, σκηνικά, props και κουστούμια από τις προηγούμενες παραγωγές και κυρίως τα WAR OF THE ROBOTS και COSMOS: WAR OF THE PLANETS όπως και την κούκλα Yanti Somer σε έναν εκ των τον πρωταγωνιστικών ρόλων. Ο τόνος του τι θα ακολουθήσει δίνεται άριστα στα πρώτα λεπτά, με την απόλυτα αταίριαστη μουσική, τα γνώριμα μπλιμπλίκια ηχητικά εφέ και τα credits των ηθοποιών "κατά αλφαβητική σειρά", χωρίς όμως να είναι αλφαβητικά ούτε από όνομα ούτε επίθετο!
Η Γη είναι αντιμέτωπη με θανατηφόρα εξωγήινη απειλή, όταν ένας διαγαλαξιακός πλειστηριασμός την φέρνει στην κατοχή ενός εξωγήινου τύραννου που θέλει να χρησιμοποιήσει τους ανθρώπους σαν σκλάβους. Ο Πλανητάρχης καθηγητής Mauri (Ennio Balbo) στέλνει τον σκληροτράχηλο Dirk (Gianni Garko) για να αντιμετωπίσει την απειλή και αυτός με τη σειρά του καταφεύγει στη βοήθεια του Υπολοχαγού Carrera (Nino Castelnuovo) την οποία και εξασφαλίζει με χρήση της... τηλεπαθητικής του ικανότητας.
Μαζί με την ομάδα έρχονται και ένα ζευγάρι... ερωτευμένων ρομπότ που μόλις σώθηκαν από την καταστροφή και η ανιψιά του καθηγητή, Irene (Yanti Sommer), που προσπαθεί να ανακαλύψει μια ουσία που θα μπορεί να διαπεράσει το εξωγήινο σκάφος. Όμως οι εξωγήινοι αιχμαλωτίζουν την Irene και έτσι η ομάδα πρώτα πρέπει να τη σώσει γρήγορα για να προλάβουν το τέλος του κόσμου.
Σαν κινηματογραφικό αξιοπερίεργο, το STAR ODYSSEY μάλλον είναι must-watch για τους φίλους του πραγματικά κακού σινεμά επιστημονικής φαντασίας. Αν κανείς το κρίνει με τα στάνταρντς των "κανονικών" ταινιών του είδους, η ταινία του Alfonso Brescia πολύ δύσκολα βλέπεται και σίγουρα είναι η χειρότερη των τεσσάρων αντιγραφών του STAR WARS που σκηνοθέτησε. Σαν να μην φτάνουν αυτά, το θέαμα γίνεται ακόμα πιο επίπονο λόγω της Public Domain κόπιας που φαίνεται να υπάρχει σε αρκετές εκδόσεις του εμπορίου, στην οποία η σειρά των σκηνών είναι ανακατεμένη και κάποιος πρέπει να κάνει σοβαρή έρευνα για να ανακαλύψει την κανονική σειρά. Όχι ότι αυτό έχει τόση σημασία σε μια παραγωγή σαν το STAR ODYSSEY, που για να το αντέξει και ενδεχομένως να το ευχαριστηθεί κανείς είναι αναγκαίο να βάλει τον εγκέφαλο στο "Off" το συντομότερο δυνατό.
Η ταινία κάνει τα COSMOS: WAR OF THE PLANETS και WAR OF THE ROBOTS να μοιάζουν Οσκαρικά αριστουργήματα, για να μην το συγκρίνω με άλλα γνωστά έπη επιστημονικής φαντασίας της εποχής όπως τα STARCRASH και THE HUMANOID. Η παραγωγή φαίνεται να έγινε εντελώς στο ποδάρι με μοναδικό στόχο απλώς την ολοκλήρωσή της και χωρίς κάποιο σημάδι ότι υπήρξε οποιαδήποτε επεξεργασία μετά τα γυρίσματα. Πιο πολύ φαίνεται οι σκηνές να κόπηκαν και να επικολλήθηκαν από συγγενή των παραγωγών που είχε όση σχέση με το σινεμά όσο έχω εγώ με πυρηνική φυσική.
Όσο για το κυρίως πιάτο της προβολής, περιλαμβάνει ξυλίκι στην αρένα μεταξύ φυλακισμένων και ρομπότ- παλαιστή, το ζευγάρι των εκνευριστικών ρομπότ να γκρινιάζει ασταμάτητα για εντελώς άσχετα με την υπόθεση θέματα, σε μια προσπάθεια του σεναρίου να εισάγει ολίγο από χιούμορ στην εξίσωση, ανδροειδή με ξανθιές καρέ περούκες και φωτόσπαθα από χαρτόνι, ηχητικά εφέ φτήνιας πάνω από την εντελώς αταίριαστη μουσική που μοιάζει σαν αυτές που έπαιζαν στο background σε Λούνα Παρκ των ΗΠΑ, αέναη ψευδοεπιστημονική φλυαρία σχεδόν σε κάθε σκηνή που δεν υπάρχει δράση, δεκάδες κακομακιγιαρισμένοι εξωγήινοι και φυσικά ασταμάτητες μάχες με λέιζερ και φωτόσπαθα όπου το πίου- πίου πέφτει σύννεφο.
Πάντως το καυτό σορτσάκι της Gianfranca Dionisi είναι ένας σοβαρός λόγος για να ασχοληθεί κανείς με την ταινία, όπως και κάποια από τα κουστούμια και το μακιγιάζ των "εξωγήινων" και κάποια από τα διαστημικά πλάνα που φαίνονται τουλάχιστον να διατηρούν μια σχετική ποιότητα και που τα περισσότερα ξαναείδαμε στις προηγούμενες ταινίες του Brescia. Πλάκα έχει επίσης το γενικά αταίριαστο χιούμορ, ενώ το κλου έρχεται στο φινάλε με μια μαραθώνια μάχη μεταξύ διαστημοπλοίων, παρόμοια με την αντίστοιχη του WAR OF THE ROBOTS, αν και όχι σε τόσο μεγάλη διάρκεια. Σ' αυτή την κατεύθυνση έχουμε και τις ερμηνείες των περισσότερων από τους γενικά γνωστούς πρωταγωνιστές που είναι 100% εντός κλίματος ταινίας, με τον Gianni Garko να το διασκεδάζει φανερά όπως και οι περισσότεροι που παίζουν με σοβαρότητα και επαγγελματισμό τους ρόλους τους, όσο βέβαια τους επιτρέπει το ασόβαρο και ό,τι να 'ναι σενάριο.
Όλα γενικά δίνουν την αίσθηση οτι τα έχουμε ξαναδεί και ο λόγος είναι ότι όντως τα έχουμε ξαναδεί στην ολότητά τους στις προηγούμενες ταινίες του σκηνοθέτη. Αυτό από μόνο του αφαιρεί από την γοητεία του STAR ODYSSEY, αλλά όχι για τους "τυχερούς" που θα το δουν χωρίς να γνωρίζουν την ύπαρξη των άλλων ταινιών. Αυτοί, αν φυσικά αντέξουν να το τελειώσουν, λογικά θα απολαύσουν μια τρελή και παλαβή παραγωγή που θα μπορούσε κάλλιστα να είναι ο ορισμός της "τόσο-κακής-που-είναι-καλή" ταινίας από την Ιταλία, Μαμά των φτηνών αντιγραφών κάθε εμπορικής επιτυχίας του Χόλιγουντ, που κάνει το STARCRASH να μοιάζει με Χολιγουντιανό blockbuster.
Με τα μούτρα έπεσε η Ιταλική κινηματογραφική βιομηχανία στις αντιγραφές του STAR WARS τα χρόνια αμέσως μετά την κυκλοφορία του έπους επιστημονικής φαντασίας του 
Το συγκεκριμένο έπος κακού σινεμά είναι η τελευταία διαστημική περιπέτεια του Ιταλού σκηνοθέτη, παραδοσιακά επαναχρησιμοποιώντας εφέ, σκηνικά, props και κουστούμια από τις προηγούμενες παραγωγές και κυρίως τα 
Η Γη είναι αντιμέτωπη με θανατηφόρα εξωγήινη απειλή, όταν ένας διαγαλαξιακός πλειστηριασμός την φέρνει στην κατοχή ενός εξωγήινου τύραννου που θέλει να χρησιμοποιήσει τους ανθρώπους σαν σκλάβους. Ο Πλανητάρχης καθηγητής Mauri (
Μαζί με την ομάδα έρχονται και ένα ζευγάρι... ερωτευμένων ρομπότ που μόλις σώθηκαν από την καταστροφή και η ανιψιά του καθηγητή, Irene (Yanti Sommer), που προσπαθεί να ανακαλύψει μια ουσία που θα μπορεί να διαπεράσει το εξωγήινο σκάφος. Όμως οι εξωγήινοι αιχμαλωτίζουν την Irene και έτσι η ομάδα πρώτα πρέπει να τη σώσει γρήγορα για να προλάβουν το τέλος του κόσμου.
Σαν κινηματογραφικό αξιοπερίεργο, το 
Η ταινία κάνει τα 
Όσο για το κυρίως πιάτο της προβολής, περιλαμβάνει ξυλίκι στην αρένα μεταξύ φυλακισμένων και ρομπότ- παλαιστή, το ζευγάρι των εκνευριστικών ρομπότ να γκρινιάζει ασταμάτητα για εντελώς άσχετα με την υπόθεση θέματα, σε μια προσπάθεια του σεναρίου να εισάγει ολίγο από χιούμορ στην εξίσωση, ανδροειδή με ξανθιές καρέ περούκες και φωτόσπαθα από χαρτόνι, ηχητικά εφέ φτήνιας πάνω από την εντελώς αταίριαστη μουσική που μοιάζει σαν αυτές που έπαιζαν στο background σε Λούνα Παρκ των ΗΠΑ, αέναη ψευδοεπιστημονική φλυαρία σχεδόν σε κάθε σκηνή που δεν υπάρχει δράση, δεκάδες κακομακιγιαρισμένοι εξωγήινοι και φυσικά ασταμάτητες μάχες με λέιζερ και φωτόσπαθα όπου το πίου- πίου πέφτει σύννεφο.
Πάντως το καυτό σορτσάκι της 
Όλα γενικά δίνουν την αίσθηση οτι τα έχουμε ξαναδεί και ο λόγος είναι ότι όντως τα έχουμε ξαναδεί στην ολότητά τους στις προηγούμενες ταινίες του σκηνοθέτη. Αυτό από μόνο του αφαιρεί από την γοητεία του 
