Μια διαταραγμένη γυναίκα προσπαθεί να σκοτώσει τον κατάκοιτο πατέρα της για εισπράξει την κληρονομιά ώστε να βοηθήσει τον γιατρό με τον οποίο έχει ερωτική σχέση να αντιμετωπίσει τις παλιές του αμαρτίες. Όμως τα πράγματα δεν πηγαίνουν όπως θέλει το ζευγάρι.
Σχόλια:
Υπέρ παραπλανητικός τίτλος για μια ταινία που παραπέμπει σε σπλατεριά τύπου I DRINK YOUR BLOOD αλλά επί της ουσίας πρόκειται για ένα ερωτικό θρίλερ στο στιλ που- κακώς κατά την προσωπική μου άποψη- επικράτησε για εμπορικούς λόγους στα 90s όπου κάθε είδους femme fatale έβγαζε τα ρούχα και παρέσυρε τους άνδρες πρωταγωνιστές σε θανατηφόρα παιχνίδια πάθους και εξαπάτησης χρησιμοποιώντας τα κάλλη της. Το BLOOD MANIA είναι μια τέτοια ταινία, παρά την σχεδόν κωμική προσπάθεια των τίτλων έναρξης να την κατατάξουν στο είδος του τρόμου και λειτουργεί αρκετά καλά συνολικά, ιδίως όταν κανείς είναι διατεθειμένος να παρακάμψει τις πολλές ατέλειες και πάει με τα νερά της.
Η διαχρονικά καταπιεσμένη Victoria (Maria De Aragon) προσέχει τον ετοιμοθάνατο και καθηλωμένο στο κρεβάτι πατέρα της με στόχο να τσεπώσει επιτέλους την πολυπόθητη κληρονομιά του. Θεράπων ιατρός ο Δρ. Cooper (Peter Carpenter), χρόνια φίλος της οικογένειας και διακαής ερωτικός πόθος της Victoria, ο καλός γιατρός αποφεύγει τις λάγνες προτάσεις της προς ικανοποίηση του γενικά σκατόψυχου πατέρα που κατά βάθος δεν συμπαθεί την μεγάλη του κόρη, αναγνωρίζοντας την όχι τόσο προσεκτικά συγκαλυμμένη τρέλα και διαχρονικό μίσος της προς το πρόσωπό του. Μια μέρα η Victoria αποφασίζει να επισπεύσει το θάνατό του και συνεργάζεται με τον καλό γιατρό με θέλγητρο τα 50000 δολάρια που θα του δώσει για να καλύψει αμαρτίες του παρελθόντος που τον κυνηγάνε όταν κληρονομήσει την περιουσία.
Ο Δρ. Cooper γίνεται συνένοχος στο φόνο καλύπτοντας την δράση της Victoria από ιατροδικαστή και αστυνομία και αρχίζει μια ανίερη σχέση μαζί της. Όμως ο πατέρας της δεν είχε πει την τελευταία του λέξη, καθώς στο άνοιγμα της διαθήκης αποκαλύπτει ότι όλη του η περιουσία περνάει στην χρόνια χαμένη μικρή του κόρη, Gail (Vicki Peters) και αποκληρώνει την Victoria η πνευματική ισορροπία της οποίας κλονίζεται για τα καλά, όπως και ο ίδιος ο Cooper που αποφασίζει να γίνει βδέλλα στη μικρή Gail για να τσεπώσει τα 50 χιλιάρικα από εκείνη. Φυσιολογικά, η Victoria δεν βλέπει με καλό μάτι αυτή την εξέλιξη και ετοιμάζει το δικό της σχέδιο εκδίκησης.
Όπως φαίνεται και από την υπόθεση, ο τρόμος είναι απλά περαστικός στο BLOOD MANIA που στηρίζεται γενικά σε άλλου είδους τεχνάσματα για να συντηρεί το ενδιαφέρον. Ένα από αυτά είναι οι συνεχείς αισθησιακές σκηνές με τις τρεις πανέμορφες πρωταγωνίστριες να πετούν τα ρούχα τους σε κάθε ευκαιρία, διακόπτοντας τον γενικά νωχελικό ρυθμό που επέλεξε ο σκηνοθέτης. Ειδικά η Maria De Aragon βγάζει φωτιές και με μια εξεζητημένη αλλά πολύ καλή κατά τη γνώμη μου ερμηνεία καταφέρνει να παρουσιάσει στην εντέλεια την ψυχοσύνθεση του χαρακτήρα της, που μάλλον είναι και ο πιο ενδιαφέροντας στην ταινία.
Οι ερμηνείες παίζουν το ρόλο τους στο BLOOD MANIA που για ένα περίεργο και σχεδόν μεταφυσικό τρόπο καταφέρνει να κρατάει το ενδιαφέρον σε ικανοποιητικά επίπεδα στην περισσότερη διάρκειά του, παρά τις αρκετές σεναριακές αφέλειες και την συνολική ακινησία μιας γενικά προβλέψιμης υπόθεσης. Ο Peter Carpenter που έγραψε και το σενάριο επίσης βοηθάει με μια ειλικρινέστατη ερμηνεία όπως και οι υπόλοιποι από τους βασικούς πρωταγωνιστές που φαίνεται να παίρνουν αρκετά σοβαρά τους ρόλους τους, ενώ αξίζει να αναφερθεί και η παρουσία του πιο γνωστού ονόματος του cast, Alex Rocco, σε ένα μικρό ρόλο.
Τα επίπεδα παραγωγής επίσης μοιάζουν αρκετά φροντισμένα και προσδίδουν κάτι από ατμόσφαιρα. Ο προϋπολογισμός είναι δεδομένα χαμηλός, αλλά αυτό δεν εμποδίζει τον σκηνοθέτη να φτιάξει όμορφα πλάνα 70s ψυχεδέλειας τα οποία έχουν μεγάλες βοήθειες από την πότε τρομερή και πότε εκνευριστική ηλεκτρονική μουσική που δεν λείπει από αρκετές φτηνές παραγωγές της εποχής. Καθώς η ταινία εξελίσσεται, αρχίζει να εμφανίζεται και το κόκκινο ζουμί με 1-2 καλές σκηνές φόνων προς το φινάλε, όπως και κάποια ενδιαφέροντα γυρίσματα της πλοκής που προσωπικά με ξύπνησαν ακριβώς τη στιγμή που τα μάτια έκλειναν σε επικίνδυνο βαθμό.
Συγχωρώντας κανείς τον αργό ρυθμό και τις πολλές αυθαιρεσίες του σεναρίου λογικά θα ευχαριστηθεί μια τυπική 70s grindhouse εμπειρία γεμάτη τσοντούλα και ενδιαφέρουσες εξελίξεις προς το φινάλε που σίγουρα δεν αποτελεί κάποια αναγκαία προσθήκη για exploitation fans, αλλά που εξίσου σίγουρα δεν είναι από τις χειρότερες που έχουμε δει. Η grindhouse αυθεντικότητα που βγάζει προς τα έξω η παραγωγή είναι ένα ακόμα θετικό στοιχείο που κάνει το BLOOD MANIA ένα εξειδικευμένο πιάτο για σκληραγωγημένους fans της Αμερικάνικης exploitation σκηνής στην καλύτερη εποχή της που δεν θα χάσουν κάτι αν το πετύχουν σε καμία από τις πολλές budget εκδόσεις που κυκλοφορούν.
DVD Notes:
Δεν υπάρχουν κυκλοφορίες στη χώρα μας.
Διεθνείς DVD εκδόσεις:
R0 Αμερική (Code Red) - Double Feature μαζί με το THE DEVIL'S MEN
R0 Αμερική (Mill Creek) - Drive-In Movie Classics
R0 Αμερική (Vinegar Syndrome) - DVD & Blu Ray combo - Μαζί με το POINT OF TERROR
R1 Αμερική (Mill Creek) - Drive-In Cult Cinema Collection
Blu Ray Αμερικής (Vinegar Syndrome) - DVD & Blu Ray combo - Μαζί με το POINT OF TERROR
Όλες οι εκδόσεις είναι χωρίς περικοπές. Καλύτερη η έκδοση της Vinegar Syndrome τόσο για ποιότητα εικόνας όσο extras. Οι εκδόσεις της Mill Creek είναι Public Domain ποιότητας VHS. Είναι πιθανό να έχει κυκλοφορήσει και σε άλλες budget εκδόσεις παρόμοιας ποιότητας.
Υπέρ παραπλανητικός τίτλος για μια ταινία που παραπέμπει σε σπλατεριά τύπου 
Η διαχρονικά καταπιεσμένη Victoria (
Ο Δρ. Cooper γίνεται συνένοχος στο φόνο καλύπτοντας την δράση της Victoria από ιατροδικαστή και αστυνομία και αρχίζει μια ανίερη σχέση μαζί της. Όμως ο πατέρας της δεν είχε πει την τελευταία του λέξη, καθώς στο άνοιγμα της διαθήκης αποκαλύπτει ότι όλη του η περιουσία περνάει στην χρόνια χαμένη μικρή του κόρη, Gail (
Όπως φαίνεται και από την υπόθεση, ο τρόμος είναι απλά περαστικός στο 
Οι ερμηνείες παίζουν το ρόλο τους στο 
Τα επίπεδα παραγωγής επίσης μοιάζουν αρκετά φροντισμένα και προσδίδουν κάτι από ατμόσφαιρα. Ο προϋπολογισμός είναι δεδομένα χαμηλός, αλλά αυτό δεν εμποδίζει τον σκηνοθέτη να φτιάξει όμορφα πλάνα 70s ψυχεδέλειας τα οποία έχουν μεγάλες βοήθειες από την πότε τρομερή και πότε εκνευριστική ηλεκτρονική μουσική που δεν λείπει από αρκετές φτηνές παραγωγές της εποχής. Καθώς η ταινία εξελίσσεται, αρχίζει να εμφανίζεται και το κόκκινο ζουμί με 1-2 καλές σκηνές φόνων προς το φινάλε, όπως και κάποια ενδιαφέροντα γυρίσματα της πλοκής που προσωπικά με ξύπνησαν ακριβώς τη στιγμή που τα μάτια έκλειναν σε επικίνδυνο βαθμό.
Συγχωρώντας κανείς τον αργό ρυθμό και τις πολλές αυθαιρεσίες του σεναρίου λογικά θα ευχαριστηθεί μια τυπική 70s grindhouse εμπειρία γεμάτη τσοντούλα και ενδιαφέρουσες εξελίξεις προς το φινάλε που σίγουρα δεν αποτελεί κάποια αναγκαία προσθήκη για exploitation fans, αλλά που εξίσου σίγουρα δεν είναι από τις χειρότερες που έχουμε δει. Η grindhouse αυθεντικότητα που βγάζει προς τα έξω η παραγωγή είναι ένα ακόμα θετικό στοιχείο που κάνει το 
