THE HORRIBLE DR. HICHCOCK (1962) (Ιταλία) Πρωτότυπος τίτλος: L'Orribile Segreto del Dr. Hichcock A.K.A.: Raptus: The Secret of Dr. Hichcock, The Terror of Dr. Hichcock, The Horrible Dr. Hichcock Ελληνικός τίτλος: Το Τρομερό Μυστικό του Δρ. Χίτσκοκ
Ο Δρ. Hichcock χορηγεί ένα ισχυρό αναισθητικό στη σύζυγό του για να προσομοιώσει τον θάνατό της για τα σκοτεινά ερωτικά τους παιχνίδια, όμως κατά λάθος της δίνει υπερβολική δόση που τη σκοτώνει. 12 χρόνια μετά ο γιατρός ξαναπαντρεύεται αλλά οι σκοτεινές αναμνήσεις κυνηγούν τόσο τον ίδιο όσο και τη νέα του σύζυγο.
Σχόλια:
Γοτθικός τρόμος πρώτης γραμμής με μια κλασική ταινία που είναι για τον Riccardo Freda ότι το BLACK SUNDAY για τον Mario Bava ή το CASTLE OF BLOOD για τον Antonio Margheriti. Γυρισμένη με πενιχρά μέσα και μόλις μέσα σε 3 εβδομάδες, με την Barbara Steele εκείνη την εποχή να κλέβει λίγες μέρες από τα γυρίσματα του 8 1/2 του Frederico Fellini και τον Riccardo Freda να γυρίζει, σύμφωνα με τον θρυλικό σεναριογράφο Ernesto Gastaldi, τρία διαφορετικά σετ σκηνών με 3 διαφορετικά crew την ίδια στιγμή για να κερδίσει χρόνο και χρήμα, "σαν ένας παίκτης του σκάκι να παίζει ταυτόχρονα με 3 αντιπάλους σε 3 διαφορετικές σκακιέρες". Το τελικό αποτέλεσμα είναι μια ιστορική ταινία που σε καμία περίπτωση δεν δείχνει ούτε φτήνια, ούτε προχειρότητα, αλλά μια ξεκάθαρη μεγαλοπρέπεια λες και γυρίστηκε μα άπλετο προϋπολογισμό και άφθονο χρόνο.
Η ιστορία διαδραματίζεται στο Λονδίνο του 1885, όπου ο ιδιοφυής Δρ. Bernard Hichcock (Robert Flemyng) είναι πρωτοπόρος στην αναισθησιολογία αφού ανέπτυξε το δικό του εξαιρετικά ισχυρό αναισθητικό το οποίο χρησιμοποιεί για να κοιμίσει τους ασθενείς του ώστε να μην νιώθουν πόνο κατά τη διάρκεια εγχειρήσεων. Όμως ο καλός γιατρός έχει ανίερες νεκροφιλικές παρορμήσεις και χρησιμοποιεί το αναισθητικό στην σύζυγό του Margaret (Maria Teresa Vianello) ώστε να προσομοιώσει τον θάνατό της για να ενδώσει καλύτερα στο νεκροφιλικό τους role-play. Δυστυχώς για τον καλό γιατρό, μια υπερβολική δόση του φαρμάκου κατά τη διάρκεια σεξουαλικού παιχνιδιού σκοτώνει την σύζυγο και καταρρακώνει τον Δρ. Hichcock που εγκαταλείπει το αρχοντικό του για να την ξεχάσει.
12 χρόνια αργότερα, ο καλός γιατρός παντρεύεται την όμορφη Cynthia (Barbara Steele) και επιστρέφει στο σπίτι στο οποίο τα χρόνια της απουσίας του κατοικούσε η πιστή οικονόμος Martha (Harriet Medin). Όμως με το καλημέρα η Cynthia αρχίζει να νιώθει άβολα τόσο με τις συνεχείς θύμησες της νεκρής Margaret όσο και με την creepy Martha, ενώ αρχίζουν να της τυχαίνουν διάφορα μακάβρια και ανεξήγητα περιστατικά. Την ίδια στιγμή ο καλός γιατρός φαίνεται να έχει χάσει την αποτελεσματικότητα του στο νοσοκομείο, η σχέση του με την Cynthia αρχίζει να βαλτώνει ενώ οι νεκροφιλικές του παρορμήσεις επιστρέφουν με ολοένα αυξανόμενη ένταση και με στόχο την ανυποψίαστη Cynthia.
Το βασικό στοιχείο του THE HORRIBLE DR. HICHCOCK το οποίο δίνει τον τόνο από τα πρώτα λεπτά της προβολής είναι η τρομερή πυκνή ατμόσφαιρα που είναι για να διδάσκεται σε νέους σκηνοθέτες. Για να επιτευχθεί, μεγάλο ρόλο παίζουν τα εκπληκτικά χρώματα και η μαγική σκοτεινή φωτογραφία του έμπειρου Raffaele Masciocchi, όσο και η τυπική για παραγωγές γοτθικού τρόμου μουσική. Είναι πραγματικά άξιο απορίας το πώς κατάφερε ο Riccardo Freda μέσα σε μόλις 2 εβδομάδες γυρίσματος να κάνει μια τόσο άρτια τεχνικά ταινία, αλλά ο Ιταλός maestro το πέτυχε στη εντέλεια.
Το σενάριο του πολύπειρου Ernesto Gastaldi με το ιδιαίτερα μακάβριο θέμα της νεκροφιλίας ακόμα και με τα σημερινά δεδομένα, πόσο μάλλον για το 1962 που κυκλοφόρησε η ταινία, επίσης βοηθάει τα μέγιστα. Πάντως δεν είναι ιδιαίτερα σφιχτό ή στερεό από άποψη πλοκής, παίζοντας κατά διαστήματα με τα κλασικά θέματα του σινεμά γοτθικού τρόμου, το μυστήριο και ρίχνοντας παράλληλα κλεφτές ματιές στο μεταφυσικό αλλά φροντίζοντας να αφήσει πολλά στη φαντασία του θεατή, προσθέτοντας ακόμα περισσότερο στην φανταστική ατμόσφαιρα.
Η θρυλική Barbara Steele δεν θα μπορούσε παρά να ήταν το πρώτο όνομα στα credits, αλλά ο πρωταγωνιστής και αυτός που κλέβει την παράσταση με μια τρομερή και παθιασμένη ερμηνεία είναι ξεκάθαρα ο Robert Flemyng, που όταν έμαθε ότι το σενάριο σχετιζόταν με νεκροφιλία προσπάθησε να την... κάνει με ελαφρά πηδηματάκια, αλλά ευτυχώς για όλους εμάς τελικά δεν το έκανε. Η Ιέρεια του Γοτθικού Τρόμου αυτή τη φορά παίζει τον γενικά τετριμμένο χαρακτήρα του αθώου θηλυκού, κάτι που δεν την αφήνει να ξεδιπλώσει τη σκοτεινιά του ταλέντου της, αλλά ακόμα και έτσι υπάρχουν στιγμές που κάνει τον θεατή να αναρωτιέται αν όντως ο χαρακτήρας που υποδύεται είναι τόσο απλός ή κρύβει κάτι πιο μοχθηρό. Άξια αναφοράς είναι επίσης η super-creepy Harriet Medin στον ρόλο της μυστηριώδους οικονόμου που κι αυτή κάνει ότι μπορεί για να διατηρήσει την ατμόσφαιρα.
Από εκεί και πέρα έχουμε μπόλικες ατμοσφαιρικές βόλτες στις σκοτεινές κρύπτες και τα μαυσωλεία του αρχοντικού του καλού γιατρού, αρκετά καλό ρυθμό από την αρχή μέχρι το τέλος και περιέργως ελάχιστα πράγματα από το μέτωπο βίας και gore, που μάλλον θα μοιάζαν λίγο αταίριαστα με το όλο ύφος. Δεν λείπουν και οι αρκετές ανατριχιαστικές σκηνές με οπτασίες και φαντάσματα, πράγματα που έχουμε μεν δει εκατομμύρια φορές πλέον, αλλά που πάντα εμένα προσωπικά θα με κερδίζουν με ευκολία, όπως και υποθέτω τους περισσότερους φίλους του σινεμά γοτθικού τρόμου.
Ο παράξενος τίτλος της ταινίας ήταν μια... ευγενική χορηγία της εταιρίας διανομής που για κάποιο λόγο θεώρησε ότι έπρεπε να χρησιμοποιήσουν μια παραλλαγή του ονόματος του ήδη Super Hot στο παγκόσμιο σινεμά λόγω PSYCHO, Alfred Hitchcock. Δεν υπάρχει ιδιαίτερη λογική σε αυτήν την απόφαση, όπως δεν υπάρχει ούτε στο κόψιμο αρκετών σελίδων από το τέλος του σεναρίου από τον ίδιο τον Riccardo Freda με στόχο να βγαίνει όσο λιγότερο νόημα γίνεται, σύμφωνα με τον Ernesto Gastaldi. Πράγματι, το φινάλε μοιάζει λίγο ευκαιριακό και χωρίς τεκμηρίωση, αλλά ακόμα κι έτσι ταιριάζει μια χαρά με το υπόλοιπο και δεν χαλάει την γενική εικόνα, φανερώνοντας επιρροές από παλιότερες κλασικές ταινίες γοτθικού τρόμου όπως το HOUSE OF WAX.
Πάντως ο Freda, πέρα από την παρουσία της Barbara Steele, δίνει τον φόρο τιμής του στο BLACK SUNDAY, όσο και στήνει το έδαφος για τις επόμενες παραγωγές του και ιδίως το παρόμοιο σε υπόθεση THE GHOST που τότε μαρκεταρίστηκε σαν sequel του THE HORRIBLE DR. HICHCOCK. Προσωπικά, θα το χαρακτήριζα πιο πολύ ως ένα remake του THE HORRIBLE DR. HICHCOCK με τις λεπτομέρειες να αλλάζουν και να κινείται περισσότερο σαν κλασικό θρίλερ μυστηρίου παρά σαν ταινία γοτθικού τρόμου. Σε κάθε περίπτωση, ο Freda αν και απομακρύνθηκε από το σινεμά τρόμου έγινε πασίγνωστος μετά από την κυκλοφορία της ταινίας και σήμερα το όνομά του αναφέρεται δίπλα σε εκείνα των Mario Bava, Roger Corman, Terence Fisher και άλλους θρυλικούς πρωτοπόρους του γοτθικού τρόμου.
Σε γενικές γραμμές, το THE HORRIBLE DR. HICHCOCK, αν και δεν είναι τέλειο σε καμία περίπτωση, είναι ένας μικρός θρίαμβος τόσο του Riccardo Freda όσο και του Ιταλικού σινεμά τρόμου γενικότερα. Μια παραγωγή με κότσια λόγω μακάβριας θεματολογίας που ακόμα και σήμερα παραμένει φρέσκια και τρομακτική και ψηλά στις προτιμήσεις των απανταχού φίλων του γοτθικού τρόμου.
DVD Notes:
Δεν υπάρχουν κυκλοφορίες στη χώρα μας.
Διεθνείς DVD εκδόσεις:
R1 Αμερική (Olive Films)
R2 Γαλλία (Artus Films)
R2 Γερμανία (Ostalgica)
R2 Ιταλία (Μedusa Home Entertainment)
Blu-ray Αμερικής (Olive Films) - Περιοχής Α
Blu-ray Αμερικής (Vinegar Syndrome) - Region Free
Blu-ray Γερμανίας (Ostalgica) - Περιοχής Β
Blu-ray Μ. Βρετανίας (Radiance Films) - Περιοχής Β
4K UHD Αμερικής (Vinegar Syndrome) - Region Free
Η R1 και το Blu Ray της Olive περιέχουν μόνο την συντομευμένη Αμερικάνικη έκδοση. Από τις υπόλοιπες οι κορυφαίες είναι της Radiance και Vinegar Syndrome που περιέχουν και τις δύο εκδόσεις και αποκλειστικά extras.
Γοτθικός τρόμος πρώτης γραμμής με μια κλασική ταινία που είναι για τον 
Η ιστορία διαδραματίζεται στο Λονδίνο του 1885, όπου ο ιδιοφυής Δρ. Bernard Hichcock (
12 χρόνια αργότερα, ο καλός γιατρός παντρεύεται την όμορφη Cynthia (
Το βασικό στοιχείο του 
Το σενάριο του πολύπειρου 
Η θρυλική 
Από εκεί και πέρα έχουμε μπόλικες ατμοσφαιρικές βόλτες στις σκοτεινές κρύπτες και τα μαυσωλεία του αρχοντικού του καλού γιατρού, αρκετά καλό ρυθμό από την αρχή μέχρι το τέλος και περιέργως ελάχιστα πράγματα από το μέτωπο βίας και gore, που μάλλον θα μοιάζαν λίγο αταίριαστα με το όλο ύφος. Δεν λείπουν και οι αρκετές ανατριχιαστικές σκηνές με οπτασίες και φαντάσματα, πράγματα που έχουμε μεν δει εκατομμύρια φορές πλέον, αλλά που πάντα εμένα προσωπικά θα με κερδίζουν με ευκολία, όπως και υποθέτω τους περισσότερους φίλους του σινεμά γοτθικού τρόμου.
Ο παράξενος τίτλος της ταινίας ήταν μια... ευγενική χορηγία της εταιρίας διανομής που για κάποιο λόγο θεώρησε ότι έπρεπε να χρησιμοποιήσουν μια παραλλαγή του ονόματος του ήδη Super Hot στο παγκόσμιο σινεμά λόγω PSYCHO, Alfred Hitchcock. Δεν υπάρχει ιδιαίτερη λογική σε αυτήν την απόφαση, όπως δεν υπάρχει ούτε στο κόψιμο αρκετών σελίδων από το τέλος του σεναρίου από τον ίδιο τον 
Πάντως ο Freda, πέρα από την παρουσία της 
Σε γενικές γραμμές, το 
