Ένας επιστήμονας στέλνεται σε ένα απομακρυσμένο νησί για να ερευνήσει πιθανή μόλυνση που προκλήθηκε από ένα βυθισμένο τάνκερ, αλλά θα ανακαλύψει κάτι πιο σκοτεινό και θανατηφόρο.
Σχόλια:
Οικολογικός τρόμος από τη Μ. Βρετανία και τη μαγική δεκαετία του 70 και τα στούντιο της Tigon. Τρόμος είπα; Αν και είχε τα φόντα να γίνει μια εκπληκτικά σκοτεινή ταινία τρόμου, το DOOMWATCH είναι ένα τυπικό δραματικό θρίλερ με οικολογικά μηνύματα και συνείδηση, όπως είχε γίνει τάση στο είδος εκείνη την εποχή.
Πρόκειται για την περιπέτεια του Δρ. Shaw (Ian Bannen), επιστήμονα της κυβερνητικής οργάνωσης με όνομα ‘Doomwatch’ που προσπαθεί να διορθώσει τα κακώς κείμενα της... προόδου του ανθρώπου στο περιβάλλον ή τουλάχιστον να περιορίσει όσο γίνεται τις συνέπειες της ρύπανσής του. Ο καλός γιατρός κατευθύνεται στο απομακρυσμένο νησί Balfe για να ερευνήσει τυχόν συνέπειες ενός πρόσφατου ατυχήματος κατά το οποίο ένα πετρελαιοφόρο τάνκερ βυθίστηκε στα τοπικά ύδατα. Ο γενικά κακομούτσουνος ντόπιος πληθυσμός φροντίζει να δείχνει την δυσαρέσκειά του για την παρουσία του εκεί και έτσι ο καλός γιατρός αποφασίζει να φύγει άμεσα για Λονδίνο μόλις μαζέψει τα δείγματά του.
Όμως διάφορα παράξενα περιστατικά που του τυχαίνουν στο χωριό με αποκορύφωμα την ανακάλυψη του πτώματος ενός παιδιού θαμμένου στο παρακείμενο δάσος τον κάνουν να πιστεύει ότι κάτι σκοτεινό συμβαίνει, παρόλο που οι ντόπιοι προσπαθούν να συγκαλύψουν τα συμβάντα εξαφανίζοντας σε χρόνο μηδέν τα πειστήρια πριν καταφθάσει η αστυνομία. Ο καλός γιατρός που εντωμεταξύ σύναψε φιλικές σχέσεις με την τοπική δασκάλα Victoria (Judy Geeson) αποφασίζει να βουτήξει στον χώρο του ναυαγίου όπου θα ανακαλύψει ότι όχι μόνο δεν υφίσταται ναυάγιο αλλά στο βυθό υπάρχουν σφραγισμένα βαρέλια αγνώστου προέλευσης που θεωρεί ότι προκάλεσαν μόλυνση που μπορεί να παίζει ρόλο στην ανεξήγητη συμπεριφορά των ντόπιων και στις αλλαγές στην εμφάνισή τους.
Η ταινία ξεκινάει τολμώ να πω εκπληκτικά και το θέαμα στο πρώτο μισάωρο απογειώνεται με την άφιξη του πρωταγωνιστή στο μυστηριώδες Βρετανικό νησί. Εκεί ο πολύπειρος Peter Sasdy φρόντισε να υπάρχει πυκνή σκοτεινή ατμόσφαιρα και το απαραίτητο κλίμα αβεβαιότητας και μυστηρίου το οποίο παρασύρει τον θεατή σε έναν κόσμο που προς στιγμή φαινόταν ότι θα μπορούσε να ταιριάξει άνετα σε ιστορίες του H.P. Lovecraft με άγνωστα νησιά με παραμορφωμένους κατοίκους που κρύβουν θανάσιμα μυστικά.
Δυστυχώς, η εκπληκτική αυτή εισαγωγή πάει χαμένη καθώς γρήγορα- γρήγορα το σενάριο αρχίζει να φανερώνει τις αληθινές του προθέσεις μετατρέποντας το DOOMWATCH σε ένα ακόμα προβλέψιμο οικολογικό δράμα που μοιάζει να φοβάται να βάλει το μαχαίρι στο κόκαλο από άποψη θεματολογίας. Το μυστήριο του σεναρίου ξεκαθαρίζει πέρα από κάθε αμφιβολία και το κέντρο βάρους της παραγωγής μετατοπίζεται από το σκοτεινό χωριό και τους μυστηριώδεις κατοίκους στην προσπάθεια ομάδας επιστημόνων να καθορίσει τη φύση της ουσίας που ανακαλύφθηκε στο βυθό.
Μπόλικο επιστημονικό και ψευδο- επιστημονικό μπλα- μπλα ακολουθεί, κάτι που βάζει φρένο στον όμορφο ρυθμό που προηγήθηκε και φυσιολογικά το ενδιαφέρον περιορίζεται αισθητά, τουλάχιστον στη δική μου περίπτωση που υπήρξε και μια ελαφριά απογοήτευση μόλις συνειδητοποίησα πού τελικά το πάει ο Sasdy. Το DOOMWATCH από αυτό το σημείο και μετά περιορίζεται σε γνώριμες και προβλέψιμες εξελίξεις στην υπόθεση, στρογγυλά τραπέζια με στρατιωτικούς (ένας από αυτούς ο George Sanders) να διαφωνούν ακατάπαυστα με τον Δρ. Shaw και την ομάδα του Doomwatch και βέβαια αρκετή οικολογική φλυαρία που ενώ την εποχή που κυκλοφόρησε η ταινία μάλλον θα έμοιαζε απόλυτα σχετική, σήμερα απλώς κουράζει παρόλο που η ουσία για το μέλλον του πλανήτη παραμένει.
Πάντως ρυθμός υπάρχει και είναι γενικά καλός, ενώ ακόμα και μετά το πρώτο μισό το ενδιαφέρον παραμένει αν και πλέον περιορίζεται στο τι θα συμβεί στο φινάλε. Αυτό όταν έρχεται παίζει λίγο σαν έκπληξη αλλά στο τέλος της ημέρας παραμένει αρκετά νερωμένο, όπως και ολόκληρο το DOOMWATCH, με εξαίρεση κάποιες συγκεκριμένες σκηνές του όπως την ανατριχιαστική τελική συγκέντρωση των παραμορφωμένων κατοίκων που προσωπικά μου θύμισε πολύ μια παρόμοια σκηνή στο THE SENTINEL.
Από τις ερμηνείες, ο Ian Bannen τα δίνει όλα αν και ο χαρακτήρας του σε ορισμένες σκηνές βγάζει προς τα έξω μια ακαθόριστη μανία και ίχνη παράνοιας που δεν εξερευνώνται καθόλου από το σενάριο. Η πανέμορφη Judy Geeson είναι αυτή που ξέρουμε, με παθιασμένη κατά διαστήματα ερμηνεία και έναν χαρακτήρα που ανεβάζει κάπως τον δείκτη του ενδιαφέροντος ενώ πόντους κερδίζουν και οι περισσότεροι χαρακτήρες ντόπιων, το ύφος των οποίων φανερώνει με άριστο τρόπο τον ταραγμένο ψυχισμό τους. Οι περισσότεροι από τους υπόλοιπους είναι απλώς διακοσμητικοί και φαίνεται να γεμίζουν τα κενά της διάρκειας χωρίς να μένει κάτι ιδιαίτερο από την παρουσία τους στην ταινία.
Σε γενικές γραμμές το DOOMWATCH είχε τα φόντα για να γίνει μια από τις πιο καλές ταινίες επιστημονικής φαντασίας και τρόμου των 70s, αλλά η ευκαιρία πήγε σε μεγάλο βαθμό χαμένη από τον Peter Sasdy και την παρέα του που δεν τόλμησαν να βάλουν το μαχαίρι στο κόκαλο και να δώσουν περισσότερα στοιχεία θρίλερ και τρόμου στο όλο θέαμα. Σίγουρα η ταινία βλέπεται ευχάριστα, αλλά προσωπικά πάντα θα έχω να θυμάμαι ότι για μια φορά οι απαιτήσεις που είχα πριν την προβολή όχι μόνο δεν ήταν παράλογες αλλά μπορούσαν κάλλιστα να υλοποιηθούν, κάτι που όμως δεν έγινε ποτέ.
Οικολογικός τρόμος από τη Μ. Βρετανία και τη μαγική δεκαετία του 70 και τα στούντιο της Tigon. Τρόμος είπα; Αν και είχε τα φόντα να γίνει μια εκπληκτικά σκοτεινή ταινία τρόμου, το 
Πρόκειται για την περιπέτεια του Δρ. Shaw (
Όμως διάφορα παράξενα περιστατικά που του τυχαίνουν στο χωριό με αποκορύφωμα την ανακάλυψη του πτώματος ενός παιδιού θαμμένου στο παρακείμενο δάσος τον κάνουν να πιστεύει ότι κάτι σκοτεινό συμβαίνει, παρόλο που οι ντόπιοι προσπαθούν να συγκαλύψουν τα συμβάντα εξαφανίζοντας σε χρόνο μηδέν τα πειστήρια πριν καταφθάσει η αστυνομία. Ο καλός γιατρός που εντωμεταξύ σύναψε φιλικές σχέσεις με την τοπική δασκάλα Victoria (
Η ταινία ξεκινάει τολμώ να πω εκπληκτικά και το θέαμα στο πρώτο μισάωρο απογειώνεται με την άφιξη του πρωταγωνιστή στο μυστηριώδες Βρετανικό νησί. Εκεί ο πολύπειρος 
Δυστυχώς, η εκπληκτική αυτή εισαγωγή πάει χαμένη καθώς γρήγορα- γρήγορα το σενάριο αρχίζει να φανερώνει τις αληθινές του προθέσεις μετατρέποντας το 
Μπόλικο επιστημονικό και ψευδο- επιστημονικό μπλα- μπλα ακολουθεί, κάτι που βάζει φρένο στον όμορφο ρυθμό που προηγήθηκε και φυσιολογικά το ενδιαφέρον περιορίζεται αισθητά, τουλάχιστον στη δική μου περίπτωση που υπήρξε και μια ελαφριά απογοήτευση μόλις συνειδητοποίησα πού τελικά το πάει ο Sasdy. Το 
Πάντως ρυθμός υπάρχει και είναι γενικά καλός, ενώ ακόμα και μετά το πρώτο μισό το ενδιαφέρον παραμένει αν και πλέον περιορίζεται στο τι θα συμβεί στο φινάλε. Αυτό όταν έρχεται παίζει λίγο σαν έκπληξη αλλά στο τέλος της ημέρας παραμένει αρκετά νερωμένο, όπως και ολόκληρο το 
Από τις ερμηνείες, ο 
Σε γενικές γραμμές το 
