Ένας αρχαιοκάπηλος κλέβει πολύτιμα αρχαία από τον τάφο της Αιγύπτιας βασίλισσας Neftratis η οποία επιστρέφει από τον τάφο για να εκδικηθεί.
Σχόλια:
Fred Olen Ray πρώτο όνομα στα credits αυτής της τυπικής 80-ίλας και οι γνώστες του έργου του Αμερικανού b-μουβά ήδη μπορούν να μαντέψουν το περιεχόμενο του όμορφα σχεδιασμένου από πλευράς παραγωγής THE TOMB.
Μια κλασική ιστορία κατάρας και εκδίκησης από τον τάφο με στοιχεία από Αιγυπτιακές μυθολογίες, αρκετές βυζούδες να δείχνουν τα κάλλη τους σε ανύποπτες στιγμές, με μία εκ των οποίων η θρυλική από τις ταινίες του Russ Meyer, Kitten Natividad, ασταμάτητη διασκεδαστική ποπ/ ροκ μουσική που έχει χαβαλέ αλλά δεν κάνει τίποτα από πλευράς ατμόσφαιρας και Sybil Danning μαζί με Cameron Mitchell και John Carradine σε υποστηρικτικούς ρόλους να αναφέρονται πρώτοι- πρώτοι στα credits.
Μια τυπική παραγωγή του Fred Olen Ray, με λίγα λόγια, η οποία είναι παρόμοια με τη συντριπτική πλειοψηφία των ταινιών του. Το THE TOMB έχει λίγο καλύτερα επίπεδα παραγωγής από ότι συνήθως, με όμορφη φωτογραφία και σκηνικά που ξεγελούν το κοινό ώστε να μην παρατηρεί την γενικότερη φτήνια σε άλλα μέτωπα. Με καταγεγραμμένο προϋπολογισμό κάτω των 200.000 δολαρίων και μόλις 13 μέρες γυρισμάτων, ο πιο έμπειρος θεατής εύκολα καταλαβαίνει ότι ο Fred έκανε ό,τι καλύτερο μπορούσε στην συγκεκριμένη παραγωγή και πολύ δύσκολα θα μπορούσε να κάνει κάτι άλλο.
Η χιλιοειδομένη υπόθεση ασχολείται με τον αρχαιοκάπηλο Manners (Richard Hench) που κλέβει πολύτιμες αρχαιότητες για λογαριασμό του πωρωμένου καθηγητή Philipps (Cameron Mitchell) από τον τάφο της Αιγύπτιας βασίλισσας Neftratis (Michelle Bauer), η οποία φυσιολογικά εκνευρίζεται και- όντας αθάνατη- ακολουθεί τα κλοπιμαία στις ΗΠΑ όπου στήνει μια πλεκτάνη εκδίκησης απέναντι στον καθηγητή χρησιμοποιώντας τον Manners σαν όπλο της αφού πρώτα φροντίζει να ελέγξει τη θέλησή του μέσω ενός σκαραβαίου- παράσιτου το οποίο εισχωρεί μέσα του.
Δεν υπάρχουν πολλά να πει κανείς για παραγωγές σαν το THE TOMB καθώς το ταβάνι τους είναι συγκεκριμένο. Σίγουρα είναι μια ταινία που δύσκολα θα γίνει η αγαπημένη του οποιουδήποτε και εξίσου σίγουρα δεν πρόκειται να τρομάξει κανέναν. Πάντως έχει κάποια στοιχεία που την ξεχωρίζουν από τις πολλές αληθινά κακές δουλειές του Fred Olen Ray.
Πρώτα απ’ όλα, οι ερμηνείες των πρωταγωνιστών είναι γενικά πολύ καλές, με τον Cameron Mitchell να προσπαθεί τα μέγιστα έχοντας τον περισσότερο χρόνο σε πρώτο πλάνο από τους υπόλοιπους συμμετέχοντες της ίδιας συνομοταξίας αφού η Sybil Danning και ο John Carradine δεν ξεπερνούν τα 5 λεπτά σε πρώτο πλάνο. Οι υπόλοιποι είναι επίσης αρκετά καλοί, με την καυτή Michelle Bauer να ξεχωρίζει κυρίως λόγω προσόντων.
Από εκεί και πέρα έχουμε αρκετά καλό ρυθμό, χιούμορ πότε επιτυχημένο και πότε εντελώς κρύο, ωραία χαβαλετζίδικα τραγουδάκια που κάνουν την προβολή ακόμα πιο διασκεδαστική, εμβόλιμες σκηνές gore για να δώσουν έναν πιο πικάντικο τόνο και βέβαια αρκετό αναίτιο γυμνό τοποθετημένο σε τακτά χρονικά σημεία. Με λίγα λόγια, πρόκειται για μια από τις καλές τυπικές ταινίες του Fred Olen Ray, ο οποίος πάντως ήταν, είναι και θα είναι φανατικός φίλος του cult horror/ sci fi σινεμά και το δείχνει σε κάθε ευκαιρία.
Από αυτή την άποψη προσωπικά έχω μεγάλο σεβασμό για έναν δημιουργό που γνωρίζει τους περιορισμούς του και πάντα χαίρομαι να τον βλέπω να παράγει έργο και να βρίσκεται στην επικαιρότητα, έστω και στις μέρες μας που το Hollywood έχει φροντίσει να εξαφανίσει κάθε μικρό ανεξάρτητο exploitation υπηρέτη της σκηνής επιβάλλοντάς τους να συναγωνίζονται τα εκατομμύρια των μεγάλων στούντιο και να παίρνουν μέρος στο έγκλημα της ψηφιακής τεχνολογίας κατά της cult- horror σκηνής. Ο Fred Olen Ray ποτέ δεν έκανε κάτι τέτοιο και πάντα ήταν τίμιος απέναντι στον εαυτό του και κυρίως στο κοινό στο οποίο απευθύνεται.
DVD Notes:
Δεν υπάρχουν κυκλοφορίες στη χώρας μας.
Διεθνείς DVD εκδόσεις:
R0 Αμερική
R0 Γαλλία (Transworld Entertainment
Τα στοιχεία των κυκλοφοριών είναι άγνωστα, αλλά μάλλον πρόκειται για Bootleg εκδόσεις.
Μια κλασική ιστορία κατάρας και εκδίκησης από τον τάφο με στοιχεία από Αιγυπτιακές μυθολογίες, αρκετές βυζούδες να δείχνουν τα κάλλη τους σε ανύποπτες στιγμές, με μία εκ των οποίων η θρυλική από τις ταινίες του 
Μια τυπική παραγωγή του 
Η χιλιοειδομένη υπόθεση ασχολείται με τον αρχαιοκάπηλο Manners (
Δεν υπάρχουν πολλά να πει κανείς για παραγωγές σαν το 
Πρώτα απ’ όλα, οι ερμηνείες των πρωταγωνιστών είναι γενικά πολύ καλές, με τον 
Από εκεί και πέρα έχουμε αρκετά καλό ρυθμό, χιούμορ πότε επιτυχημένο και πότε εντελώς κρύο, ωραία χαβαλετζίδικα τραγουδάκια που κάνουν την προβολή ακόμα πιο διασκεδαστική, εμβόλιμες σκηνές gore για να δώσουν έναν πιο πικάντικο τόνο και βέβαια αρκετό αναίτιο γυμνό τοποθετημένο σε τακτά χρονικά σημεία. Με λίγα λόγια, πρόκειται για μια από τις καλές τυπικές ταινίες του 
Από αυτή την άποψη προσωπικά έχω μεγάλο σεβασμό για έναν δημιουργό που γνωρίζει τους περιορισμούς του και πάντα χαίρομαι να τον βλέπω να παράγει έργο και να βρίσκεται στην επικαιρότητα, έστω και στις μέρες μας που το Hollywood έχει φροντίσει να εξαφανίσει κάθε μικρό ανεξάρτητο exploitation υπηρέτη της σκηνής επιβάλλοντάς τους να συναγωνίζονται τα εκατομμύρια των μεγάλων στούντιο και να παίρνουν μέρος στο έγκλημα της ψηφιακής τεχνολογίας κατά της cult- horror σκηνής. Ο 
