Μετά από ένα αυτοκινητιστικό δυστύχημα που παρά λίγο να την σκοτώσει, μια νεαρή γυναίκα και το αυτοκίνητό της κυριεύονται από ένα φετίχ αγαλματίδιο με μαγικές ιδιότητες και ξεκινούν ένα αιματηρό ταξίδι εκδίκησης.
Σχόλια:
Δεύτερη φορά πίσω από της κάμερες για τον θρυλικό Charles Band στην πρώτη ταινία τρόμου που σκηνοθετεί και που έχει μείνει στην αφάνεια ακόμα και σήμερα, στην εποχή που κάθε ξεχασμένο και ανάξιο αναφοράς σκουπίδι βρίσκει την τιμητική του σε υπερτιμολογημένες πολυτελείς εκδόσεις Blu Ray. Το CRASH! δεν έχει κάποια σχέση με το ομότιτλο βιβλίο του J.G Ballard που κυκλοφόρησε το 1973, ούτε με την ταινία του David Cronenberg από τα 90s. Έχει όμως σχέση με δαιμονισμό αλλά και παραπάνω από επιφανειακές ομοιότητες με το κλασικό CHRISTINE και το βιβλίο του Stephen King.
Πρόκειται για μια ιστορία προδοσίας από τον καθηλωμένο σε αναπηρικό καροτσάκι καθηγητή Marc Denne (Jose Ferrer) που τρελαμένος από ζήλια για την θεογκόμενα σύζυγό του Kim (Sue Lyon) την οποία θεωρεί υπεύθυνη για το ατύχημά του βάζει μπρος ένα σχέδιο δολοφονίας της. Όμως ένα μικρό φετίχ αγαλματίδιο που η τελευταία αγοράζει σε υπαίθριο παζάρι έχει υπερφυσικές δυνάμεις και κυριεύει την βαριά τραυματισμένη Kim που αποκτάει κι αυτή τις δυνάμεις του. Όμως λόγω του ατυχήματος της η Kim έχει χάσει εντελώς την μνήμη της και δεν θυμάται τις συνθήκες που την έστειλαν στο νοσοκομείο και με τη βοήθεια του θεράπων ιατρού της Δρ. Martin (John Ericson) προσπαθεί να ανακτήσει την ταυτότητά της.
Την ίδια ώρα, το αυτοκίνητό της υπό τον έλεγχο του μαγικού φετίχ αρχίζει να σπέρνει τον πανικό στην πόλη με απώτερο στόχο τον καθηγητή Marc που εντωμεταξύ έχει μάθει ότι η σύζυγός του δεν έχει πεθάνει και βρίσκεται στο γειτονικό νοσοκομείο. Οι μπάτσοι δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν το φονικό αυτοκίνητο, αλλά ο υπαστυνόμος Pegler (Jerome Guardino) με τη βοήθεια του Δρ. Martin αρχίζουν να συνδέουν τις τελείες που καταλήγουν στο σπίτι του σατανικού καθηγητή ο οποίος έχει ήδη βάλει μπρος το τελικό σχέδιο δολοφονίας της συζύγου του.
Δεν βγάζει ιδιαίτερο νόημα στο χαρτί η υπόθεση του CRASH! η οποία παρουσιάζεται με το αξιαγάπητο χαοτικό στυλ του Charles Band που την κάνει να μοιάζει πιο μπερδεμένη απ’ όσο τελικά είναι. Μετά από κάμποσες εντυπωσιακές τηρουμένων των αναλογιών σκηνές τρακαρισμάτων οχημάτων για τα οποία αρκεί μια μικρή σύγκρουση για να τα τυλίξει στις φλόγες, η υπόθεση αρχίζει να αποκτάει κατεύθυνση μετά την επίσκεψη της πρωταγωνίστριας στο παζάρι όπου η κλασική σκατόφατσα του Regie Nalder (MARK OF THE DEVIL) δίνει τον τόνο που ακολουθεί.
Το υπόλοιπο CRASH! είναι η τυπική ιστορία δαιμονισμού και εκδίκησης από το υπερπέραν χωρίς κάτι το ιδιαίτερο εκτός από τις ερμηνείες τουλάχιστον των βασικών πρωταγωνιστών που για μια φορά είναι πρώτης γραμμής και μοιάζουν αταίριαστες στην γενική φτήνια της παραγωγής. Η εκθαμβωτική ακόμα και με το μακιγιάζ προσώπου Sue Lyon βάζει κάτι από την LOLITA την οποία υποδύθηκε 14 χρόνια πριν στον χαρακτήρα της ενώ ο Jose Ferrer είναι αυτός που θα περίμενε κανείς με μια συγκρατημένη και κοντρολαρισμένη ερμηνεία. Σαν πρόσθετες παροχές έρχονται μικρές εμφανίσεις του προαναφερόμενου Reggie Nalder και του αναγκαίου στις περισσότερες b-movies από τη δεκαετία του 60, John Carradine.
Ουσιαστικό ρόλο δεν έχει κανένας από τους χαρακτήρες αυτούς στην εξέλιξη της δράσης, όπως και εκείνος του γενικά διακοσμητικού υπαστυνόμου που απλώς εκστομίζει διαταγές την ώρα που βλέπει τα αυτοκίνητα της αστυνομίας το ένα μετά το άλλο να τυλίγονται στις φλόγες συνοδεία όμορφα φτιαγμένων εκρήξεων της παλιάς σχολής. Από ένα σημείο και μετά, τα συνεχόμενα πλάνα τρακαρισμάτων, κυνηγητών και εκρήξεων αυτοκινήτων μονοπωλούν το ενδιαφέρον από άποψη happenings καθώς φόνοι ή gore δεν υπάρχουν στην παραγωγή και μοιραία το “CRASH!” γίνεται λίγο κουραστικό.
Πάντως το φινάλε είναι αρκετά ικανοποιητικό αν και πιο προβλέψιμο δεν γινόταν, ενώ κάποιες creepy σκηνές ειδικών εφέ δαιμονισμού α λα THE EXORCIST της Sue Lyon θυμίζουν στο κοινό ότι πρόκειται για ταινία τρόμου. Από εκεί και πέρα υπάρχει καταπληκτική ροκ μουσική της εποχής και ο Charles Band καταφέρνει κατά διαστήματα να φτιάξει την πρέπουσα ατμόσφαιρα αλλά φαίνεται να έχει πρόβλημα στο ρυθμό, ο οποίος είναι προβληματικός και διακοπτόμενος. Στα 75 περίπου λεπτά διάρκειάς του, το CRASH! πιάνει απλώς τη βάση από άποψη ενδιαφέροντος το οποίο περιορίζεται στις συνεχείς εκρήξεις και σε 1-2 αρκετά καλογυρισμένες σκηνές δαιμονικής δράσης.
Στο τέλος της προβολής οι θεατές που είχαν την υπομονή και την επιμονή να ολοκληρώσουν την ταινία λογικά θα ψυχαγωγήθηκαν ελαφρά, όπως ακριβώς συνέβη και με ‘μένα. Σίγουρα είναι μια καλύτερη ταινία από το αρκετά πιο γνωστό PARASITE που ήταν η επόμενη σκηνοθετική προσπάθεια του Charles Band, αλλά εξίσου σίγουρα δεν πρόκειται για κάποιο ξεχασμένο αριστούργημα που πρέπει ντε και καλά να αναζητήσουν οι φίλοι του σινεμά τρόμου των 70s. Το κοινό το οποίο λογικά θα έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την ταινία είναι οι fans του Charles Band και της Empire/ Full Moon και λογικά απλώς θα διασκεδάσουν ελαφρά με το CRASH! χωρίς πολλές... εκρήξεις.
DVD Notes:
Δεν υπάρχουν γνωστές κυκλοφορίες στη χώρα μας.
Διεθνείς DVD εκδόσεις:
Blu Ray Αμερικής (Full Moon Features) Region Free
Η μοναδική αυτή γνωστή έκδοση είναι χωρίς περικοπές και με πολλά extras.
Δεύτερη φορά πίσω από της κάμερες για τον θρυλικό 
Πρόκειται για μια ιστορία προδοσίας από τον καθηλωμένο σε αναπηρικό καροτσάκι καθηγητή Marc Denne (
Την ίδια ώρα, το αυτοκίνητό της υπό τον έλεγχο του μαγικού φετίχ αρχίζει να σπέρνει τον πανικό στην πόλη με απώτερο στόχο τον καθηγητή Marc που εντωμεταξύ έχει μάθει ότι η σύζυγός του δεν έχει πεθάνει και βρίσκεται στο γειτονικό νοσοκομείο. Οι μπάτσοι δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν το φονικό αυτοκίνητο, αλλά ο υπαστυνόμος Pegler (
Δεν βγάζει ιδιαίτερο νόημα στο χαρτί η υπόθεση του 
Το υπόλοιπο 
Ουσιαστικό ρόλο δεν έχει κανένας από τους χαρακτήρες αυτούς στην εξέλιξη της δράσης, όπως και εκείνος του γενικά διακοσμητικού υπαστυνόμου που απλώς εκστομίζει διαταγές την ώρα που βλέπει τα αυτοκίνητα της αστυνομίας το ένα μετά το άλλο να τυλίγονται στις φλόγες συνοδεία όμορφα φτιαγμένων εκρήξεων της παλιάς σχολής. Από ένα σημείο και μετά, τα συνεχόμενα πλάνα τρακαρισμάτων, κυνηγητών και εκρήξεων αυτοκινήτων μονοπωλούν το ενδιαφέρον από άποψη happenings καθώς φόνοι ή gore δεν υπάρχουν στην παραγωγή και μοιραία το “CRASH!” γίνεται λίγο κουραστικό.
Πάντως το φινάλε είναι αρκετά ικανοποιητικό αν και πιο προβλέψιμο δεν γινόταν, ενώ κάποιες creepy σκηνές ειδικών εφέ δαιμονισμού α λα THE EXORCIST της 
Στο τέλος της προβολής οι θεατές που είχαν την υπομονή και την επιμονή να ολοκληρώσουν την ταινία λογικά θα ψυχαγωγήθηκαν ελαφρά, όπως ακριβώς συνέβη και με ‘μένα. Σίγουρα είναι μια καλύτερη ταινία από το αρκετά πιο γνωστό 
