ILSA THE TIGRESS OF SIBERIA (1977) (Καναδάς) A.K.A.: Tigress Ελληνικός τίτλος: Αιχμάλωτοι στο Στρατόπεδο της Κολασμένης Ίλσα, Ilsa: Η Τίγρη της Σιβηρίας
Η Ilsa κάνει αυτό που ξέρει καλύτερα από τον καθένα, αυτή τη φορά στο Γκουλάγκ 14 της Σιβηρίας.
Σχόλια:
Τέταρτη και τελευταία περιπέτεια της Ilsa και της Dyanne Thorne, η οποία ήδη πριν από την προβολή υπόσχεται πράγματα λόγω της ύπαρξης των θρυλικών ονομάτων των Roger Corman και Ivan Reitman στην παραγωγή (στα credits και οι δύο αναφέρονται ως 'Julian Parnell'). Όμως για πολλούς το συγκεκριμένο sequel θεωρείται το χειρότερο του franchise κυρίως λόγω της επιμονής στην αδιάφορη υπόθεση και την σχετική για τα στάνταρντς του franchise έλλειψη σε exploitation στοιχεία. Προσωπικά την τοποθετώ μάλλον ψηλότερα από το ILSA: THE WICKED WARDEN αλλά και πάλι όχι για πολύ και σίγουρα είναι ένα ακόμα μέτρια ταινία που απευθύνεται κυρίως στους fans της Dyanne Thorne.
Μετά τη ναζιστική Γερμανία, τη Μέση Ανατολή και την Ισπανία η Ilsa επιστρέφει, φοράει τις βαριές γούνες της και κάνει αυτό που ξέρει καλύτερα στη Σιβηρία και στο Γκουλάγκ 14 της Σταλινικής Σοβιετικής Ένωσης του 1953. Εκεί οι συνθήκες δεν διαφέρουν και πολύ από τα στρατόπεδα/ χαρέμια/ σανατόρια των προηγούμενων ταινιών, με απάνθρωπες συνθήκες κράτησης των προδοτών της Σοβ. Ένωσης ενώ οι άτυχοι που πιάνονται προσπαθώντας να το σκάσουν ρίχνονται στις πεινασμένες τίγρεις ή τα κεφάλια τους πολτοποιούνται με βαριοπούλες για παραδειγματισμό. Η Ilsa το διασκεδάζει αρκετά με κάθε είδους βασανιστήρια και εφευρετικούς τρόπους δολοφονίας, ενώ σύσσωμο το αρσενικό προσωπικό του Γκουλάγκ είναι τη διάθεσή της για όποιες ερωτικές διαστροφές και γυμνή ψυχαγωγία επιθυμεί.
Κανείς δεν κουνιέται στην αδίστακτη Ilsa εκτός από τον νεοφερμένο κρατούμενο Chikurin (Michel Morin), λαλίστατο πολέμιο του καθεστώτος του Στάλιν τον οποίο βασανιστήρια και κακουχίες δεν αλλάζουν ενώ μετά από λίγο καταφθάνουν τα νέα περί επανάστασης, πτώσης του καθεστώτος και θανάτου του Στάλιν που κάνουν την Ilsa και τους υπόλοιπους να αγχώνονται. Έτσι Ilsa και η παρέα της εγκαταλείπουν το Γκουλάγκ αφού πρώτα καίνε ζωντανούς τους περισσότερους κρατούμενους εκτός του Chikurin που ορκίζεται εκδίκηση. Η δράση μεταφέρεται στο Μόντρεαλ του 1977 όπου ο μοναδικός επιζών είναι πλέον σεκιουριτάς και μια μέρα οι κολλητοί τον πηγαίνουν στο τοπικό οίκο ανοχής για να ξεσκάσει. Όμως η Ilsa όχι μόνο είναι εκεί ζωντανή αλλά συνεχίζει το φονικό έργο της μαζί με μια παρέα επιστημόνων προασπίζοντας τα συμφέροντα της Σοβ. Ένωσης μέσω υπνωτισμών και τεχνολογίας πλύσης εγκεφάλου. Γρήγορα τον παίρνει χαμπάρι και τον αιχμαλωτίζει.
Τα ηνία της παραγωγής από την Ισπανία και τα έμπειρα χέρια του Jess Franco ξαναγυρίζουν στον Καναδά και η σκηνοθεσία δίνεται στον άπειρο Jean LaFleur που κάνει ό,τι μπορεί με το υλικό που διαθέτει για να κάνει την ταινία να ξεχωρίσει. Όμως λίγο η μεγάλη προσήλωση στην ψιλοαδιάφορη υπόθεση και λίγο το μειωμένο επίπεδο exploitation στοιχείων αφήνουν το ILSA THE TIGRESS OF SIBERIA να μοιάζει ημιτελές, ενώ το πρώτο μισάωρο κατά κάποιο τρόπο υπόσχεται επιστροφή στα "πάτρια εδάφη" όπως του ILSA: SHE WOLF OF THE SS. Μετά από αυτό όμως η υπόθεση αλλάζει ριζικά μπλέκοντας στοιχεία θρίλερ εκδίκησης με... επιστημονική φαντασία και διαστρεβλωμένη επιστήμη, η φλυαρία αυξάνεται και οι φρικαλεότητες μειώνονται μέχρι το σημείο εξαφάνισης.
Η ταινία έχει μάλλον τη μεγαλύτερη σχέση με το σινεμά τρόμου από όλες τις υπόλοιπες περιπέτειες της Ilsa, με μπόλικο gore και βία που δίνεται από τα πρώτα κιόλας λεπτά της προβολής. Το πρώτο μισάωρο παίζει σαν ανθολογία βασανιστηρίων και φόνων χωρίς κάποια υπόθεση ή συνοχή και σίγουρα είναι αρκετά δυνατό, αν και οι fans του franchise ξενέρωσαν με τον περιορισμένο συγκριτικά αριθμό καλλίγραμμων θηλυκών κρατούμενων. Κάποιες ονειρικές σεκάνς στη συνέχεια επίσης περιέχουν αρκετά τέτοια στοιχεία ώστε κάποιος να κατατάξει το ILSA THE TIGRESS OF SIBERIA στο είδος του τρόμου χωρίς ιδιαίτερες τύψεις, κάτι που προσωπικά δεν μπορώ να κάνω τουλάχιστον με τις δυο πρώτες ταινίες του franchise.
Από γυμνό και σεξουαλικές περιπτύξεις επίσης υπάρχει υλικό, με μπόλικες γυμνές σκηνές από όμορφες γυναίκες εκτός βέβαια της πάντα καυτής Dyanne Thorne που και εδώ δεν απογοητεύει με τις σκηνές έκθεσης των πλούσιων σωματικών της προσόντων, ενώ αυτή τη φορά αποφεύγει και τις ψιλοαστείες προφορές που είχε και στις 3 προηγούμενες ταινίες. Όμως ο χαρακτήρας της Ilsa αντί να είναι πρωταγωνιστικός μάλλον μετατρέπεται σε συμπηρωματικό και απέχει έτη φωτός από εκείνον της πρώτης (ίσως και της 2ης και της 3ης) ταινίας και έτσι παρ' όλη τη φιλότιμη προσπάθεια του σκηνοθέτη που διανθίζει την προβολή με αναίτιο γυμνό και random σκηνές σεξ και βίας, τα πράγματα από ένα σημείο και μετά επικεντρώνονται εξ ολοκλήρου στην εξέλιξη της υπόθεσης και μοιραία γίνονται ολίγον τι ακίνδυνα και βαρετά όσο προχωράει ο χρόνος μιας και αμφιβάλλω ότι το κοινό στο οποίο απευθύνεται η ταινία ενδιαφέρεται περισσότερο για της λεπτομέρειες του σχεδίου εκδίκησης του Chikurin από τις exploitation σκηνές.
Η ταινία ήταν ο επίλογος του franchise της Ilsa και αν και σίγουρα δεν είναι αυτό που θα έλεγε κανείς "ταινιάρα", προσωπικά την βρήκα κάπως καλύτερη και πιο ψυχαγωγική από το προηγούμενο sequel του Jess Franco, ίσως και από το ILSA: HAREM KEEPER OF THE OIL SHEIKS σε κάποια σημεία. Αν μάλιστα το σενάριο απέφευγε το πλάτιασμα και την προσήλωση στην εξέλιξη της υπόθεσης και ασχολιόταν περισσότερο με την σκηνική παρουσία της Dyanne Thorne και του σαδιστικού έργου της Ilsa, ίσως να μιλούσα τώρα για ένα καθ' όλα άξιο sequel με αρκετά περισσότερα κοινά σημεία με την πρώτη ταινία απ' ότι τα δύο προηγούμενα. Όμως αυτό δεν έγινε και έτσι το ILSA THE TIGRESS OF SIBERIA έμεινε στην exploitation ιστορία ως μια συμπαθητική ταινία που όμως με την καμία δεν πλησιάζει την δύναμη και το ύφος του ILSA: SHE WOLF OF THE SS.
DVD Notes:
Υπάρχει κυκλοφορία της Darkside που περιέχει έκδοση χωρίς περικοπές.
Καλύτερες εκδόσεις είναι η R0 Ολλανδίας και Αυστρίας που έχουν αναμορφική μεταφορά. Οι Ιαπωνικές εκδόσεις έχουν λογοκριθεί σε μια σκηνή, ενώ το Γερμανικό Blu Ray έχει μόνο ντουμπλάρισμα στα Γερμανικά.
Τέταρτη και τελευταία περιπέτεια της Ilsa και της 
Μετά τη ναζιστική Γερμανία, τη Μέση Ανατολή και την Ισπανία η Ilsa επιστρέφει, φοράει τις βαριές γούνες της και κάνει αυτό που ξέρει καλύτερα στη Σιβηρία και στο Γκουλάγκ 14 της Σταλινικής Σοβιετικής Ένωσης του 1953. Εκεί οι συνθήκες δεν διαφέρουν και πολύ από τα στρατόπεδα/ χαρέμια/ σανατόρια των προηγούμενων ταινιών, με απάνθρωπες συνθήκες κράτησης των προδοτών της Σοβ. Ένωσης ενώ οι άτυχοι που πιάνονται προσπαθώντας να το σκάσουν ρίχνονται στις πεινασμένες τίγρεις ή τα κεφάλια τους πολτοποιούνται με βαριοπούλες για παραδειγματισμό. Η Ilsa το διασκεδάζει αρκετά με κάθε είδους βασανιστήρια και εφευρετικούς τρόπους δολοφονίας, ενώ σύσσωμο το αρσενικό προσωπικό του Γκουλάγκ είναι τη διάθεσή της για όποιες ερωτικές διαστροφές και γυμνή ψυχαγωγία επιθυμεί.
Κανείς δεν κουνιέται στην αδίστακτη Ilsa εκτός από τον νεοφερμένο κρατούμενο Chikurin (
Τα ηνία της παραγωγής από την Ισπανία και τα έμπειρα χέρια του 
Η ταινία έχει μάλλον τη μεγαλύτερη σχέση με το σινεμά τρόμου από όλες τις υπόλοιπες περιπέτειες της Ilsa, με μπόλικο gore και βία που δίνεται από τα πρώτα κιόλας λεπτά της προβολής. Το πρώτο μισάωρο παίζει σαν ανθολογία βασανιστηρίων και φόνων χωρίς κάποια υπόθεση ή συνοχή και σίγουρα είναι αρκετά δυνατό, αν και οι fans του franchise ξενέρωσαν με τον περιορισμένο συγκριτικά αριθμό καλλίγραμμων θηλυκών κρατούμενων. Κάποιες ονειρικές σεκάνς στη συνέχεια επίσης περιέχουν αρκετά τέτοια στοιχεία ώστε κάποιος να κατατάξει το 
Από γυμνό και σεξουαλικές περιπτύξεις επίσης υπάρχει υλικό, με μπόλικες γυμνές σκηνές από όμορφες γυναίκες εκτός βέβαια της πάντα καυτής 
Η ταινία ήταν ο επίλογος του franchise της Ilsa και αν και σίγουρα δεν είναι αυτό που θα έλεγε κανείς "ταινιάρα", προσωπικά την βρήκα κάπως καλύτερη και πιο ψυχαγωγική από το προηγούμενο sequel του 
