Δύο γυναίκες παρασύρουν περαστικούς σε ένα παλιό αρχοντικό όπου επιδίδονται σε ερωτικές περιπτύξεις. Όμως οι δυο τους είναι βρικόλακες και ο απώτερος στόχος τους είναι να τραφούν.
Σχόλια:
Καθ' όλα σεβαστός στον cult horror χώρο ο Ισπανός Jose Ramon Larraz, με αρκετές καλές ταινίες στο ενεργητικό του κυρίως κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του '70, όμως αναμφίβολα όλα αυτά ξεκίνησαν από τη συγκεκριμένη Ισπανοβρετανική παραγωγή που μάλλον είναι η γνωστότερή του και κυκλοφόρησε σε μια εποχή που το γυμνό στο σινεμά τρόμου πήγαινε και ερχόταν με ταινίες σκηνοθετών όπως ο Jess Franco, ο Jean Rollin και άλλοι και ταινίες Eurohorror να βγαίνουν η μία μετά την άλλη με κίνητρο την επιτυχία ταινιών τρόμου και σκοτεινού ερωτισμού όπως VAMPYROS LESBOS, REQUIEM FOR A VAMPIRE και THE VAMPIRE LOVERS.
Ένας περαστικός bon vivre (Murray Brown) ταξιδεύοντας σε απομακρυσμένη δασώδη περιοχή της Βρετανίας γεύεται την ηδονή που του προσφέρει η καυτή Fran (Marianne Morris) την οποία γνωρίζει τυχαία μέσα στο δάσος. Ο πόθος του για τη μυστηριώδη ερωμένη τον κάνει να μείνει στην περιοχή και να επισκεφτεί το ημιεγκαταλελειμμένο αρχοντικό στο οποίο μένει η μυστηριώδης γυναίκα, αυτή τη φορά γνωρίζοντας και το ταίρι της oνόματι Miriam (Anulka Dziubinska) μαζί με έναν νέο άνδρα, συνεχίζοντας το ερωτικό παιχνίδι με την Fran. Όταν την επόμενη μέρα βλέπει το πτώμα του άλλου καλεσμένου προβληματίζεται αλλά ξαναγυρίζει στο αρχοντικό και τη Fran αγνοώντας τον θανάσιμο κίνδυνο στον οποίο έχει εκτεθεί μιας και οι δύο γυναίκες απλώς τον χρησιμοποιούν σαν το... δοχείο του αγαπημένου τους ροφήματος, του ανδρικού αίματος.
Εντωμεταξύ λίγο πιο πέρα ένα περαστικό ζευγάρι έχει κατασκηνώσει με το τροχόσπιτό τους και είδαν τόσο τις δύο γυναίκες να βολτάρουν στο δάσος όσο και τον ταξιδιώτη που μάλιστα φιλέψαν με λίγο καφέ και περιποίηση στην πληγή του το προηγούμενο βράδυ να επιστρέφει στο παλιό αρχοντικό και λογικά μεγαλώνει η περιέργειά τους για το τι ακριβώς παίζει και τι ακριβώς κάνουν δυο όμορφες γυναίκες σε ένα σχεδόν εγκαταλελειμμένο σπίτι. Έτσι, η Harriet (Sally Faulkner) αρχίζει να παρακολουθεί τις δύο γυναίκες εν αγνοία του φίλου της (Brian Deacon) που την προειδοποίησε να μην ανακατευτεί και μάλιστα μπουκάρει στο αρχοντικό απροετοίμαστη για τον τρόμο που θα συναντήσει εκεί.
Αν υποθέσουμε ότι Jess Franco και Jean Rollin είναι οι δάσκαλοι και ο Jose Ramon Larraz ο μαθητής, τότε έχουμε ξεκάθαρα μια περίπτωση που ο μαθητής όχι απλά φτάνει, αλλά σε πολλά σημεία ξεπερνάει τον δάσκαλο. Ο Larraz φτιάχνει μια επιβλητική ατμοσφαιρική ταινία γεμάτη σκοτεινό ερωτισμό, βια και gore αποφεύγοντας παράλληλα τις γνωστές παγίδες ακινησίας, ανούσιας φλυαρίας και άλλων "παιδικών ασθενειών" που συναντάμε σε μικρό ή μεγάλο βαθμό μάλλον σε όλες τις παραγωγές τόσο του Tio Jess (ίσως το VAMPYROS LESBOS να είναι η εξαίρεση στον κανόνα) όσο και του Jean Rollin. Το VAMPYRES έχει ρυθμό καθ' όλη τη διάρκειά του, όπως και πολύ καλή σκοτεινή ατμόσφαιρα που τονίζεται περισσότερο από την 100% ταιριαστή μουσική, που είναι τόσο καλή που μοιραία φέρνει στο νου τις αντίστοιχες συνήθως εντελώς αταίριαστες μουσικές στις ταινίες του Jess Franco και σε πολλές ταινίες Eurohorror.
Το σενάριο μπορεί να είναι γενικά απλό και να στερείται βάθους, όμως η αφήγηση του Larraz δεν το αφήνει να χαλάσει το ρυθμό ούτε τον στόχο του. Αφηγείται νηφάλια την ιστορία χωρίς τεχνάσματα και jump scares, ενώ σε στρατηγικά σημεία παραδίδει τα exploitation αγαθά. Υπάρχει gore και βαμπιρική βία σε καλές δόσεις, με μερικές σκηνές να είναι πιο σκληρές απ' ότι θα περίμενε κανείς, ενώ προβλέψιμα, όλες οι θηλυκές πρωταγωνίστριες ξεγυμνώνονται στην πρωτη ευκαιρία, με τουλάχιστον 2 αισθησιακές σκηνές σκοτεινού ερωτισμού, όπως και μια σχεδόν θρυλική πλέον σκηνή λεσβιακού έρωτα μεταξύ των 2 πρωταγωνιστριών. Η πρωτοεμφανιζόμενη Anulka Dziubinska ήταν η Miss Μάιος 1973 στο Playboy, ενώ η Marianne Morris επίσης είχε τις δικές της παραστάσεις σε ανδρικά αισθησιακά περιοδικά, οπότε και οι δύο μοιάζουν στο στοιχείο τους στις σκηνές σεξ, κάτι που τις κάνει να μοιάζουν πιο ρεαλιστικές και κατά συνέπεια πιο αισθησιακές από αρκετές αντίστοιχες άλλων ταινιών Eurohorror.
Το φινάλε είναι τυπικό και ταυτόχρονα ασυνήθιστο για το σινεμά Eurohorror και γενικότερα τρόμου της εποχής, καθώς δεν κλείνει το μυστήριο αφήνοντας το να διαιωνίζεται, κάτι που όμως φαίνεται μάλλον αναπόφευκτο καθώς και απόλυτα ταιριαστό αναλογικά με το υπόλοιπο ύφος του VAMPYRES. Γενικά τα φινάλε στις ταινίες του Larraz έχουν αυτή την παραξενιά που τα κάνει να ξεχωρίζουν από αντίστοιχα παρόμοιων παραγωγών και δένει άψογα με το υπόλοιπο. Βλέποντας κανείς την ταινία σήμερα, λογικά θα αναγνωρίσει μια τίμια ταινία τρόμου και σκοτεινού ερωτισμού της παλιάς σχολής στο πνεύμα των πιο καλογυρισμένων παραγωγών του Eurohorror που 50 χρόνια μετά την πρώτη κυκλοφορία της ακόμα μοιάζει φρέσκια και με ανταμοιβές για το κοινό της. Η ταινία είναι ξεκάθαρα τρόμου και όχι αισθησιακή όπως ήταν ο κανόνας στο Eurohorror εκείνη την εποχή, κάτι που πρέπει να αποδοθεί στο όραμα του σκηνοθέτη που, σύμφωνα και με τις δύο πρωταγωνίστριες σε συνέντευξη τους στα extras της κυκλοφορίας σε Blu Ray, ήξερε ακριβώς τι ήθελε και πώς θα το πετύχαινε.
Αξίζει κλείνοντας να αναφέρω ότι το επιβλητικό αρχοντικό στο οποίο γυρίστηκε η πλειοψηφία του VAMPYRES είναι το Oakley Court στο οποίο γυρίστηκαν εξωτερικά πλάνα από μπόλικες ταινίες της θρυλικής Hammer Films όπως και το εμβληματικό THE ROCKY HORROR PICTURE SHOW (1975). Επίσης αξίζει αναφοράς το γεγονός ότι την ίδια χρονιά ο Jose Ramon Larraz γύρισε το καταπληκτικό SYMPTOMS και αν η συγκεκριμένη ταινία δεν είχε εξαφανιστεί μυστηριωδώς από προσώπου Γης θα είχε ενδιαφέρον να δει κανείς τι εξέλιξη θα είχε η καριέρα του Ισπανού δημιουργού.
Blu Ray Αμερικής (Blue Underground) Region Free
Blu Ray Αυστραλίας () Περιοχής Β
Blu Ray Μ. Βρετανίας (Arrow) - Blood Hunger: The Films of Josι Larraz - Περιοχής Β
Η R0 Αμερικής της Anchor Bay έχει περικοπές. Όλες οι άλλες εκδόσεις είναι χωρίς περικοπές. Καλύτερες τα Blu Ray της Blue Underground και Arrow που έχουν αποκλειστικά extras.
Καθ' όλα σεβαστός στον cult horror χώρο ο Ισπανός 
Ένας περαστικός bon vivre (
Εντωμεταξύ λίγο πιο πέρα ένα περαστικό ζευγάρι έχει κατασκηνώσει με το τροχόσπιτό τους και είδαν τόσο τις δύο γυναίκες να βολτάρουν στο δάσος όσο και τον ταξιδιώτη που μάλιστα φιλέψαν με λίγο καφέ και περιποίηση στην πληγή του το προηγούμενο βράδυ να επιστρέφει στο παλιό αρχοντικό και λογικά μεγαλώνει η περιέργειά τους για το τι ακριβώς παίζει και τι ακριβώς κάνουν δυο όμορφες γυναίκες σε ένα σχεδόν εγκαταλελειμμένο σπίτι. Έτσι, η Harriet (
Αν υποθέσουμε ότι 
Το σενάριο μπορεί να είναι γενικά απλό και να στερείται βάθους, όμως η αφήγηση του Larraz δεν το αφήνει να χαλάσει το ρυθμό ούτε τον στόχο του. Αφηγείται νηφάλια την ιστορία χωρίς τεχνάσματα και jump scares, ενώ σε στρατηγικά σημεία παραδίδει τα exploitation αγαθά. Υπάρχει gore και βαμπιρική βία σε καλές δόσεις, με μερικές σκηνές να είναι πιο σκληρές απ' ότι θα περίμενε κανείς, ενώ προβλέψιμα, όλες οι θηλυκές πρωταγωνίστριες ξεγυμνώνονται στην πρωτη ευκαιρία, με τουλάχιστον 2 αισθησιακές σκηνές σκοτεινού ερωτισμού, όπως και μια σχεδόν θρυλική πλέον σκηνή λεσβιακού έρωτα μεταξύ των 2 πρωταγωνιστριών. Η πρωτοεμφανιζόμενη 
Το φινάλε είναι τυπικό και ταυτόχρονα ασυνήθιστο για το σινεμά Eurohorror και γενικότερα τρόμου της εποχής, καθώς δεν κλείνει το μυστήριο αφήνοντας το να διαιωνίζεται, κάτι που όμως φαίνεται μάλλον αναπόφευκτο καθώς και απόλυτα ταιριαστό αναλογικά με το υπόλοιπο ύφος του 
Αξίζει κλείνοντας να αναφέρω ότι το επιβλητικό αρχοντικό στο οποίο γυρίστηκε η πλειοψηφία του 
