Μια νεαρή φωτογράφος αρχίζει να πιστεύει οτι έχει πέσει θύμα της κατάρας της μυστηριώδους Baba Yaga την οποία γνώρισε πρόσφατα υπό περίεργες συνθήκες.
Σχόλια:
Παράξενη Ιταλογαλλική art house exploit-ιά που δίνει την δική της εκδοχή του μύθου της μάγισσας Baba Yaga γυρισμένη από τον γενικά άγνωστο σκηνοθέτη Corrado Farina που έμεινε σε μεγάλο βαθμό στην απέξω κατά τη διάρκεια των δεκαετιών του 70 και 80 που το Ιταλικό σινεμά ζούσε τις στιγμές δόξας του. Μια παραγωγή που ξέπεσε στο public domain και σε πολλές διαφορετικές εκδοχές και σε μεγάλο βαθμό ξεχάστηκε πριν την κυκλοφορία της σε remastered εκδόσεις σε DVD, κάτι που σίγουρα δεν αξίζει καθώς είναι από τις ταινίες που ξεχωρίζουν από τον σωρό των εκατοντάδων Ιταλικών παραγωγών της εποχής, κυρίως για τον εξεζητημένο τρόπο παρουσίασης της από τον Corrado Farina.
Η όμορφη φωτογράφος Valentina (Isabelle De Funes) επιστρέφοντας τα ξημερώματα σπίτι της πέφτει πάνω στην μυστηριώδη Baba Yaga (Carroll Baker) που παρά λίγο να την χτυπήσει με το αμάξι της. Η τελευταία για να επανορθώσει της προσφέρει να την πετάξει στο σπίτι της, όμως η Valentina προβληματίζεται όταν η γυναίκα φαίνεται να γνωρίζει πράγματα για εκείνην που δεν θα έπρεπε και όταν της δηλώνει ότι η συνάντησή τους ήταν προκαθορισμένη. Η Valentina νιώθει μια ανεξήγητη έλξη για την Baba Yaga και έτσι αποφασίζει να τιμήσει την πρόσκλησή της και να πάει στη διεύθυνση που της έδωσε η μυστηριώδης γυναίκα.
Από εκείνη τη μέρα, η ζωή της Valentina αρχίζει να παίρνει μια σουρεαλιστική τροπή. Αρχίζει να βλέπει παραισθήσεις με μια παράξενη κούκλα που εντωμεταξύ της είχε δώσει η Baba Yaga, όσο και με την επαγγελματική φωτογραφική μηχανή της, την οποία θεωρεί ότι η Baba Yaga κάπως έχει "αλλάξει". Φανερά ανήσυχη και ολοένα και πιο σίγουρη ότι η Baba Yaga της έχει κάνει μάγια, η Valentina ζητάει τη βοήθεια του σκηνοθέτη γκόμενού της Arno (George Eastman) που αμέσως απορρίπτει τους ισχυρισμούς της. Όμως μια σειρά από παράξενα συμβάντα θα τον κάνει να αλλάξει γνώμη για το βαθμό αλήθειας στα λεγόμενα της Valentina και για την σχέση της με την μυστηριώδη γυναίκα.
Με πολύ ψυχεδελική διάθεση και σκοπό να την αποτυπώσει στην ταινία, όλα παρουσιάζονται με παιχνιδιάρικο και σπιντάτο τρόπο κινηματογράφησης από τον Corrado Farina που διαφέρει από τον κανόνα των Ιταλικών παραγωγών του είδους και της εποχής αλλά παρόλα αυτά καταφέρνει να κρατάει μια ξεκάθαρα ποιητική και παραισθησιακή ποιότητα στα δρώμενα, μπλέκοντας την πραγματικότητα με τον κόσμο των ονείρων και της ακαθόριστης φαντασίας.
Οι επιβεβλημένες ανούσιες σκηνές φωτογραφίσεων υπάρχουν και φαινομενικά μοιάζουν να έχουν μπει απλώς για να αναδείξουν τα γυμνά κορμιά των μοντέλων, όμως ακόμα κι αυτές έχουν τον ρόλο τους στο BABA YAGA όπως και κάθε άλλο πλάνο μοιάζει μελετημένο και επιτηδευμένο σε τέτοιο βαθμό, που είναι απορίας άξιο πώς ένας σκηνοθέτης με ξεκάθαρα μεγάλο καλλιτεχνικό όραμα σαν τον Corrado Farina δεν κατάφερε να καθιερωθεί την εποχή που άλλοι λιγότερο ταλαντούχοι Ιταλοί δημιουργοί δεν σταματούσαν να δουλεύουν.
Τα ερωτήματα είναι πολλά και τα περισσότερα μένουν αναπάντητα ακόμα και μετά το αινιγματικό φινάλε του BABA YAGA, που όμως διατηρεί αυτή την παραισθησιακή ποιότητα και παρασύρει το θεατή στο ταξίδι του, παρόλο που σε ορισμένες στιγμές αυτό μοιάζει χωρίς λογική και τα δρώμενα αφήνονται να ερμηνευτούν από τον θεατή, στην τιμημένη παράδοση του Eurohorror. Την ίδια στιγμή, υπάρχει αρκετό γυμνό και σκοτεινός αισθησιασμός και προσθέτει περισσότερο στην ωραία ατμόσφαιρα που υπάρχει από τα πρώτα λεπτά. Προς το τέλος έχουμε και μερικά στοιχεία τρόμου ενώ οι ερμηνείες των πρωταγωνιστών, χωρίς να είναι κάτι το ιδιαίτερο, καταφέρνουν κάπως και αποφεύγουν την τυπική για τέτοιες παραγωγές ξύλινη θεατρικότητα. Ιδίως η Isabelle De Funes καταφέρνει να κλέβει την παράσταση ακόμα και από την Carroll Baker ενώ ο George Eastman είναι μάλλον διακοσμητικός και χωρίς βάθος στον χαρακτήρα που υποδύεται.
Σε γενικές γραμμές το BABA YAGA με τα πάνω του και τα κάτω του είναι 82 ψυχαγωγικά λεπτά προβολής χωρίς όμως αυτό το κάτι που να κάνει την ταινία να φτάσει σε ιδιαίτερα ψηλά επίπεδα ποιότητας ή ενδιαφέροντος. Μια ταινία περισσότερο art παρά τρόμου που αξίζει σίγουρα για μια προβολή και που αν και έχει cult status και οπαδούς, ποτέ δεν έγινε κλασική στο είδος.
Παράξενη Ιταλογαλλική art house exploit-ιά που δίνει την δική της εκδοχή του μύθου της μάγισσας Baba Yaga γυρισμένη από τον γενικά άγνωστο σκηνοθέτη 
Η όμορφη φωτογράφος Valentina (
Από εκείνη τη μέρα, η ζωή της Valentina αρχίζει να παίρνει μια σουρεαλιστική τροπή. Αρχίζει να βλέπει παραισθήσεις με μια παράξενη κούκλα που εντωμεταξύ της είχε δώσει η Baba Yaga, όσο και με την επαγγελματική φωτογραφική μηχανή της, την οποία θεωρεί ότι η Baba Yaga κάπως έχει "αλλάξει". Φανερά ανήσυχη και ολοένα και πιο σίγουρη ότι η Baba Yaga της έχει κάνει μάγια, η Valentina ζητάει τη βοήθεια του σκηνοθέτη γκόμενού της Arno (
Με πολύ ψυχεδελική διάθεση και σκοπό να την αποτυπώσει στην ταινία, όλα παρουσιάζονται με παιχνιδιάρικο και σπιντάτο τρόπο κινηματογράφησης από τον 
Οι επιβεβλημένες ανούσιες σκηνές φωτογραφίσεων υπάρχουν και φαινομενικά μοιάζουν να έχουν μπει απλώς για να αναδείξουν τα γυμνά κορμιά των μοντέλων, όμως ακόμα κι αυτές έχουν τον ρόλο τους στο 
Τα ερωτήματα είναι πολλά και τα περισσότερα μένουν αναπάντητα ακόμα και μετά το αινιγματικό φινάλε του 
Σε γενικές γραμμές το 
