Μια διαταραγμένη γυναίκα μένει σε απομακρυσμένη φάρμα μαζί με τον αδελφό της όταν ένας μυστηριώδης φονιάς αρχίζει να σκοτώνει όσους πλησιάζουν το σπίτι.
Σχόλια:
Το σινεμά του ξεχασμένου στις μέρες μας S.F. Brownrigg σίγουρα αποτελεί αντικέιμενο προς συζήτηση και ένα αξιοπερίεργο στην δεκαετία του 70. Ο πρόωρα χαμένος σε ηλίκία 58 ετών Αμερικανός έκανε σινεμά με όλη τη σημασία της λέξης, παρόλο που οι μόλις 4 ταινίες πλέον βρίσκονται όλες χαμένες στο public domain της ποιότητας VHS. Όμως όλες έχουν σίγουρα κάτι να πουν αν και ο προϋπολογισμός τους πότέ δεν έφτασε στα επίπεδα που θα ήθελε ο ίδιος ο Brownrigg και που ενδεχομένως θα άξιζαν οι ταινίες του.
Το KEEP MY GRAVE OPEN είναι η τελευταία του προσπάθεια στο χώρο του cult horror, είδος στο οποίο ανήκουν και οι τρεις προηγούμενες με γνωστότερες τα DON’T LOOK IN THE BASEMENT! και DON'T OPEN THE DOOR, και σίγουρα είναι από τις πιο σκοτεινές, παράξενες και απαισιόδοξες.
Η ιστορία ακολουθεί την όμορφη αλλά φανερά διαταραγμένη Lesley (Camilla Carr) που ζει απομονωμένη σε μια έπαυλη μαζί με τον αδελφό της Kevin (Chelcie Ross). Το σπίτι αν και γενικά φαίνεται να είναι εκτός ορίων για το κοινό, διάφοροι αγνοούν τις προειδοποιητικές πινακίδες και μπαίνουν, συμπεριλαμβανομένων ενός αλήτη και της κοπέλας του νεαρού που φροντίζει το άλογο της Lesley. Κοινή κατάλληξη για όλους ο θάνατος, φαινομενικά από το σπαθί του Kevin, που όμως ποτέ δεν βλέπουμε σε πρώτο πλάνο.
Θα ήταν άδικο να παραθέσω περισσότερες λεπτομέρειες σχετικά με την υπόθεση της ταινίας, αν και γενικά δεν θα την έλεγα απρόβλεπτη, και μάλλον κάτι τέτοιο είναι επιτηδευμένο από τον S.F. Brownrigg που για άλλη μια φορά παραδίδει τα αγαθά. Το ενδιαφέρον είναι η ψυχοσύνθεση της ηρωίδας, που ερμηνεύει έξοχα η Camilla Carr, την οποία είχαμε δει και στα DON’T LOOK IN THE BASEMENT! και SCUM OF THE EARTH σε μια εξίσου δυνατή ερμηνεία. Γενικά οι περισσότερες κλασικές φάτσες είναι για μια ακόμα φορά εδώ, με πρώτο και καλύτερο τον Gene Ross που πάντως ο ρόλος του εδώ είναι σίγουρα πιο κλισαρισμένος και λιγότερο ενδιαφέρον απ’ ότι στις υπόλοιπες ταινίες. Αξίζει επίσης να σημειωθεί το κινηματογραφικό ντεμπούτο του πασίγνωστου σήμερα Stephen Tobolowsky (BASIC INSTINCT, WEDLOCK).
Η τεχνική του σκηνοθέτη μοιάζει να έχει βελτιωθεί αρκετά από τις προηγούμενες του ταινίες, αν και οι σημερινές public domain κόπιες στις οποίες μπορεί κανείς να βρει την ταινία δεν βοηθάνε κάποιον να το ξεχωρίσει αυτό. Η ατμόσφαιρα όπως πάντα παραμένει επιβλητικά σκοτεινή, σχεδόν υπνωτική κατά διαστήματα και με διάχυτη την αίσθηση σήψης και ακαθόριστης απειλής, ενώ η μουσική είναι για μια ακόμα φορά υπέροχη και αφήνει μια γλυκόπικρη γεύση στο στόμα, όπως και όλόκληρη η ταινία.
Προσωπικά βρήκα το KEEP MY GRAVE OPEN κατώτερο του DON’T LOOK IN THE BASEMENT! και του SCUM OF THE EARTH, αλλά ακόμα κι έτσι πρόκειται για μια καλή ταινία με αρκετές σκηνές που μένουν βαθιά χαραγμένες στο μυαλό αρκετά μετά το τέλος της προβολής. Σ’ιγουρα δεν πρόκειται για αριστούργημα, αλλά είναι μια άξια προσθήκη στη φιλμογραφία ενός παρεξηγημένου δημιουργού, που ναι μεν στις συνειδήσεις των cult horror και exploitation οπαδών είναι λογικά καταξιωμένος, αλλά για όλους τους υπόλοιπους είναι σαν να μην υπήρξε ποτέ, κι αυτό είναι σίγουρα άδικο.
DVD Notes:
Δεν υπάρχουν γνωστές κυκλοφορίες στη χώρα μας
Διεθνείς DVD εκδόσεις:
R0 Αμερική (Alpha Video) Double Feature μαζί με το THE BEAST OF THE YELLOW NIGHT
Η έκδοση είναι Public Domain με εικόνα ποιότητας VHS. Κυκλοφορεί και σε μπόλικες άλλες Public Domain εκδόσεις παρόμοιας ποιότητας
Το σινεμά του ξεχασμένου στις μέρες μας 
Το 
Η ιστορία ακολουθεί την όμορφη αλλά φανερά διαταραγμένη Lesley (
Θα ήταν άδικο να παραθέσω περισσότερες λεπτομέρειες σχετικά με την υπόθεση της ταινίας, αν και γενικά δεν θα την έλεγα απρόβλεπτη, και μάλλον κάτι τέτοιο είναι επιτηδευμένο από τον 
Η τεχνική του σκηνοθέτη μοιάζει να έχει βελτιωθεί αρκετά από τις προηγούμενες του ταινίες, αν και οι σημερινές public domain κόπιες στις οποίες μπορεί κανείς να βρει την ταινία δεν βοηθάνε κάποιον να το ξεχωρίσει αυτό. Η ατμόσφαιρα όπως πάντα παραμένει επιβλητικά σκοτεινή, σχεδόν υπνωτική κατά διαστήματα και με διάχυτη την αίσθηση σήψης και ακαθόριστης απειλής, ενώ η μουσική είναι για μια ακόμα φορά υπέροχη και αφήνει μια γλυκόπικρη γεύση στο στόμα, όπως και όλόκληρη η ταινία.
Προσωπικά βρήκα το 
