Τρεις άνθρωποι μεταφέρονται κατά λάθος σε ένα παράλληλο σύμπαν όπου κυριαρχεί ένας αιμοδιψής πολέμαρχος και ο στρατός του.
Σχόλια:
Άμυαλος σούπερ χαβαλές από τη Μ. Βρετανία σε μια περιπέτεια φαντασίας και επιστημονικής φαντασίας της παλιάς σχολής που λογικά θα κάνει τους θεατές που μεγάλωσαν με ταινίες όπως τις περιπέτειες του Indiana Jones και των φτηνιών αντιγραφών του να χαμογελάσουν με νοσταλγία για την υπέροχη χρυσή εποχή της βιντεοκασέτας όπου τέτοιες ταινίες βρισκόντουσαν κατά δεκάδες στα ράφια των βίντεο κλαμπ. Αρκετό Ιταλικό «feeling» στο PRISONERS OF THE LOST UNIVERSE που θα μπορούσε κάλλιστα να είχε σκηνοθετηθεί από τον Jim Wynorski μιας και το στιλ της ειναι παρόμοιο με το αντίστοιχο καταιγιστικά b-μουβάδικο του Αμερικανού σκηνοθέτη του παρόμοιου σε λογική THE LOST EMPIRE.
Σκηνοθέτης πάντως είναι ο Terry Marcel, δημιουργός του μαγικού HAWK THE SLAYER που κάνει τρία χρόνια να ξανακαθήσει πίσω από τις κάμερες αλλά το κάνει με αρκετή επιτυχία συνεχίζοντας την «τόσο-κακή-που-είναι-καλή» παράδοση του προηγούμενου του έπους σπαθιού και μαγείας. Αυτή τη φορά το σενάριο μπλέκει στοιχεία επιστημονικής φαντασίας, με τον καθηγητή Δρ. Hartmann (Kenneth Hendel) να κατασκευάζει μια μηχανή που ανοίγει πύλες σε παράλληλα σύμπαντα. Από ατύχημα τόσο ο ίδιος όσο και η όμορφη Carrie (Kay Lenz) και ο ματσό Dan (Richard Hatch) που βρέθηκαν τυχαία στο εργαστήριο μεταφέρονται σε έναν άγνωστο κόσμο στο οποίο κυριαρχεί ο αιμοδιψής πολέμαρχος Kleel (John Saxon) και ο νόμος του ισχυρού έχει τον πρώτο λόγο.
Προβλέψιμα, ο Kleel θέλει την εξωτική Carrie για πάρτη του και έτσι την απαγάγει και τη μεταφέρει στο παλάτι την ώρα που ο Dan συμμαχεί με έναν μουγγό αγαθό γίγαντα που προηγουμένως έσωσε η Carrie από βέβαιο θάνατο, έναν καταφερτζή νάνο που γνωρίζει πού βρίσκεται το κάστρο του Kleel και ένα πρασινόμορφο πλάσμα του δάσους. Η διάσωση της Carrie γίνεται πρώτος στόχος για την ομάδα, όπως και η ανακάλυψη του Δρ. Hartmann που είναι ο μόνος που μπορεί να τους στείλει πίσω αλλά μέχρι εκεί πρέπει να αντιμετωπίσουν κινδύνους όπως μεταλλαγμένα ανθρωποειδή, άγρια ζώα, κινούμενη άμμο και τον στρατό του Kleel, ο οποίος είναι οπλισμένος σαν αστακός με μοντέρνα όπλα που προήρθαν από τον Δρ. Hartmann που σε μια προσπάθεια να γλιτώσει την εκτέλεση τους υποσχέθηκε «μαγική» δύναμη.
Πολύ καλός ρυθμός που δεν διακόπτεται σχεδόν σε καμία στιγμή, χαβαλετζίδικη δράση και περιπέτειες για τον Richard Hatch και την Kay Lenz σε μια ταινία που είναι ιδανική για ένα ευχάριστο ρετρό απογευματάκι. Η εισαγωγή στη δράση κρατάει ελάχιστο χρόνο ως όφειλε και το κυρίως πιάτο του PRISONERS OF THE LOST UNIVERSE αρχίζει χωρίς χρονοτριβή από τον έμπειρο στο είδος Terry Marcel που αυτή τη φορά προτιμάει πιο συμβατική δράση συγκριτικά με το συνεχές αξιαγάπητο σφυροκόπημα εξεζητημένων σκηνών, χαρακτήρων και καταστάσεων του HAWK THE SLAYER.
Όχι ότι το PRISONERS OF THE LOST UNIVERSE δεν έχει τέτοια. Υπάρχει μεγάλη γκάμα πολύχρωμων, εκκεντρικών χαρακτήρων και πλασμάτων για όλα τα γούστα, όπως ζομποειδών ανθρωποειδών στην τιμημένη παράδοση των CONQUEST και THE BEASTMASTER. Οι περισσότεροι από αυτούς είναι εχθρικοί προς τους πρωταγωνιστές που σπεύδουν να τους αντιμετωπίσουν σε αφελέστατες σκηνές δράσης που δύσκολα δεν θα κερδίσουν τις καρδιές των απανταχού b-μουβάδων. Στην ίδια λογική τα ειδικά εφέ είναι φτήνιας αλλά λειτουργούν αρκετά καλά όπως ολόκληρη η ταινία που δεν φαίνεται να επηρεάζεται από τον φανερά περιορισμένο προϋπολογισμό.
Μεγάλη συνδρομή σε αυτή την επιτυχία έχουν όλοι οι πρωταγωνιστές που αποδεικνύονται «λίρα εκατό» για τους παραγωγούς. Ο κατά γενική ομολογία καλός ηθοποιός Richard Hatch (BATTLESTAR GALACTICA) είναι απόλυτα πιστευτός και κεφάτος, η Kay Lenz εκτός από φυσική ομορφιά επίσης έχει προσωπικότητα και τσαγανό του χαρακτήρα της και απέχει από τΙς αδιάφορες και κατά κανόνα διακοσμητικές θηλυκές πρωταγωνίστριες άλλων αντίστοιχων παραγωγών, ενώ ο John Saxon είναι όπως πάντα αυτός που γνωρίζουμε και αγαπάμε. Δε λείπει φυσικά και το ρομάντσο μεταξύ Hatch και Lenz, που ναι μεν είναι απόλυτα τετριμμένο και προβλέψιμο, αλλά χωρίς αυτό τα πράγματα μάλλον θα έμοιαζαν ημιτελή.
Από εκεί και πέρα υπάρχουν μπόλικες σκηνές χοντροκομμένου gore και βίας στην τιμημένη παράδοση των mainstream περιπετειών των 80s, ανεβαστική δράση με κάποιες όμορφες χορογραφίες μάχης από τον Richard Hatch και ωραία «ηρωική» μουσική, ενώ τα αρνητικά περιορίζονται σε ένα αναπόφευκτο διάστημα σχετικής ακινησίας λίγο μετά τη μέση της προβολής και στη γενικότερη φτήνια της παραγωγής. Η εικόνα του απροβλημάτιστου χαβαλέ δεν αλλάζει ακόμα κι έτσι και το θέαμα του PRISONERS OF THE LOST UNIVERSE κρατιέται σε σταθερά και άκρως διασκεδαστικά επίπεδα μέχρι το φινάλε.
Ένα φινάλε που είναι όσο ταιριαστό στο κλίμα όσο θα μπορούσε να το κάνει ο Terry Marcel που μαζί με το HAWK THE SLAYER φτιάχνει μια από τις πιο άμυαλα ψυχαγωγικές του ταινίες, που θα διασκεδάσει τους φίλους του είδους που σοφά θα επιλέξουν να αγνοήσουν τα προβλήματά του.
Blu Ray Μ. Βρετανίας (Screenbound Pictures) Region Free
Καλύτερες εκδόσεις είναι της Screenbound με αναμορφική widescreen μεταφορά. Πιθανότατα να υπάρχουν κι άλλες Public Domain κυκλοφορίες με εικόνα ποιότητας VHS.
Άμυαλος σούπερ χαβαλές από τη Μ. Βρετανία σε μια περιπέτεια φαντασίας και επιστημονικής φαντασίας της παλιάς σχολής που λογικά θα κάνει τους θεατές που μεγάλωσαν με ταινίες όπως τις περιπέτειες του Indiana Jones και των φτηνιών αντιγραφών του να χαμογελάσουν με νοσταλγία για την υπέροχη χρυσή εποχή της βιντεοκασέτας όπου τέτοιες ταινίες βρισκόντουσαν κατά δεκάδες στα ράφια των βίντεο κλαμπ. Αρκετό Ιταλικό «feeling» στο 
Σκηνοθέτης πάντως είναι ο 
Προβλέψιμα, ο Kleel θέλει την εξωτική Carrie για πάρτη του και έτσι την απαγάγει και τη μεταφέρει στο παλάτι την ώρα που ο Dan συμμαχεί με έναν μουγγό αγαθό γίγαντα που προηγουμένως έσωσε η Carrie από βέβαιο θάνατο, έναν καταφερτζή νάνο που γνωρίζει πού βρίσκεται το κάστρο του Kleel και ένα πρασινόμορφο πλάσμα του δάσους. Η διάσωση της Carrie γίνεται πρώτος στόχος για την ομάδα, όπως και η ανακάλυψη του Δρ. Hartmann που είναι ο μόνος που μπορεί να τους στείλει πίσω αλλά μέχρι εκεί πρέπει να αντιμετωπίσουν κινδύνους όπως μεταλλαγμένα ανθρωποειδή, άγρια ζώα, κινούμενη άμμο και τον στρατό του Kleel, ο οποίος είναι οπλισμένος σαν αστακός με μοντέρνα όπλα που προήρθαν από τον Δρ. Hartmann που σε μια προσπάθεια να γλιτώσει την εκτέλεση τους υποσχέθηκε «μαγική» δύναμη.
Πολύ καλός ρυθμός που δεν διακόπτεται σχεδόν σε καμία στιγμή, χαβαλετζίδικη δράση και περιπέτειες για τον 
Όχι ότι το 
Μεγάλη συνδρομή σε αυτή την επιτυχία έχουν όλοι οι πρωταγωνιστές που αποδεικνύονται «λίρα εκατό» για τους παραγωγούς. Ο κατά γενική ομολογία καλός ηθοποιός 
Από εκεί και πέρα υπάρχουν μπόλικες σκηνές χοντροκομμένου gore και βίας στην τιμημένη παράδοση των mainstream περιπετειών των 80s, ανεβαστική δράση με κάποιες όμορφες χορογραφίες μάχης από τον 
Ένα φινάλε που είναι όσο ταιριαστό στο κλίμα όσο θα μπορούσε να το κάνει ο 
