Μια γυναίκα καθηλωμένη σε αναπηρικό καροτσάκι επιστρέφει μετά από 10 χρόνια στο σπίτι του πατέρα της αλλά ενώ αυτός υποτίθεται λείπει για δουλειές η γυναίκα βλέπει το πτώμα του σε διάφορα σημεία του σπιτιού.
Σχόλια:
Η κλασική και κάπως αδικημένη αυτή ταινία από τα πρώτα θρυλικά χρόνια της Hammer θα μπορούσε να χρησιμοποιείται σαν ένα καλό εγχειρίδιο για τους σημερινούς σεναριογράφους για το πώς πρέπει να γυρίζονται τα θρίλερ μυστηρίου και ανατροπών. Ένα από τα πολύτιμα μαθήματα που μπορεί να δώσει η δεύτερη κατά σειρά σκηνοθετική δουλειά του Seth Holt (THE NANNY, BLOOD FROM THE MUMMY’S TOMB) είναι ότι δεν χρειάζεται οι ανατροπές να είναι καταιγιστικές, αποκλειστικά και μόνο στο φινάλε και εντελώς από το πουθενά για να λειτουργήσει ένα θρίλερ μυστηρίου όπως πρέπει. Αντίθετα, ο καλός σεναριακός σχεδιασμός, η δημιουργία ατμόσφαιρας και η σωστή χρήση των εργαλείων που έχει στα χέρια της παραγωγή φτάνουν και περισσεύουν, όπως αποδεικνύει περίτρανα το SCREAM OF FEAR.
Τουλάχιστον, μοιάζουν να έφταναν για αυτή την χαμηλού προϋπολογισμού παραγωγή που αφηγείται την επιστροφή της καθηλωμένης σε αναπηρικό κροτσάκι Penny Appleby (Susan Strasberg) στο πατρικό της μετά το θάνατο της μητέρας της και την πρόσκληση από τον πατέρα της που ακολούθησε. Η Penny έχει να τον δει πάνω από 10 χρόνια και έτσι έρχεται προ εκπλήξεως όταν μαθαίνει από τη μητριά της (Ann Todd) ότι ο σεβαστός πατέρας έφυγε το προηγούμενο βράδυ για δουλειές και δεν ξέρει κανείς πότε σκοπεύει να γυρίσει. Η συνεχόμενη παρουσία στο σπίτι του μυστηριώδη φίλου του πατέρα της Δρ. Pierre Gerard (Christopher Lee) περιπλέκει το μυστήριο, ιδίως όταν η Penny αρχίζει να βλέπει τον πατέρα της νεκρό σε διάφορα σημεία του σπιτιού και ο καλός γιατρός την αντιμετωπίζει επιφυλακτικά κάθε φορά που εξιστορεί σε αυτόν και τη μητέρα της την εκάστοτε τρομακτική εμπειρία.
Η Penny δεν αργεί να καταλλήξει ότι κάτι παράξενο συμβαίνει στο σπίτι, και με τη βοήθεια του σωφέρ της οιογενείας Robert (Ronald Lewis) φτάνουν στο συμπέρασμα ότι η μητριά της μαζί με τον Δρ. Gerrard έχουν ήδη σκοτώσει τον πατέρα της και προπαθούν να την κάνουν να χάσει τα λογικά της ώστε να καρπωθούν την πλούσια κληρονομιά που όσο ζει η Penny πάει αποκλειστικά σε αυτή. Όμως η Penny και όλοι οι γύρω της θα ανακαλύψουν ότι τα πράγματα δεν είναι τόσο ξεκάθαρα όσο φαίνονται αρχικά.
Πυκνή, σχεδόν αδιαπέραστη ατμόσφαιρα που τονίζεται ακόμα περισσότερο από την εκπληκτικής ομορφιάς ασπρόμαυρη φωτογραφία του Douglas Slocombe, ανατριχιαστικά πλάνα που δεν περιμένει ο θεατής και μελετημένη ίντριγκα και σεναριακές ανατροπές συνθέτουν τα βασικά στοιχεία μιας ταινίας που θα έπρεπε κατά τη γνώμη μου να λογαριάζεται μέσα στις πιο επιτυχημένες δουλειές της Hammer όλων των εποχών. Αυτό φαίνεται να το πίστευε και ο θρυλικός Christopher Lee που κατά καιρούς δεν δίστασε να χαρακτηρίσει το SCREAM OF FEAR «την καλύτερη ταινία που έκανε ποτέ η Hammer», όσο και τον σκηνοθέτη Seth Holt «έναν από τους κορυφαίους».
Προωπικά δεν φτάνω στο σημείο να την χαρακτηρίσω ως την καλύτερη ταινία του θρυλικού Βρετανικού στούντιο, ιδίως με τουλάχιστον 3 ταινίες του αγαπημένου μου franchise του Frankenstein να θέτουν σοβαρή υποψηφιότητα γι αυτό τον άτυπο τίτλο, αλλά σίγουρα είναι μέσα στα κορυφαία θρίλερ που βγήκαν ποτέ από τη μεγάλη Βρετανία ανεξαρτήτως στούντιο. Ο σκηνοθέτης παίρνει επιροές από το PSYCHO που άλλαξε τα δεδομένα στα θρίλερ της εποχής και τις χρηιμοποιεί προς όφελός του χωρίς να αντιγράφει, δίνοντας προσωπικότητα και μοναδικότητα στο SCREAM OF FEAR και κάνοντας την ταινία διαχρονική και φρέσκια ακόμα και σήμερα που οι αντιγραφές αυτού του θέματος έχουν αισίως φτάσει τετραψήφια νούμερα.
Ο ρυθμός είναι σχεδόν υπνωτικός αλλά σε καμία στιγμή δεν γίνεται αργός, ενώ το σενάριο εκμεταλλεύεται στο έπακρο όλα τα εφόδια της παραγωγής χωρίς να φλυαρεί και χωρίς να πλατιάζει χωρίς λόγο. Κάθε σκηνή έχει τον λόγο ύπαρξης της, όπως και κάθε γραμμή διαλόγου, όσο ασήμαντη κι αν φαίνεται αρχικά και όλα δένουν σε ένα άξιο θαυμασμού σύνολο. Η χρήση στοιχείων τρόμου στα πρότυπα του PSYCHO επίσης προσθέτουν περεταίρω στο τελικό αποτέλεσμα που υποστηρίζεται από πολύ καλή χαμηλών τόνων μουσική που δένει με την ατμόσφαιρα σε αξιοζήλευτο βαθμό.
Παράλληλα, η προσπάθεια του σεναρίου να ξαφνιάσει έρχεται μεθοδικά και όχι άκομψα, όπως γίνεται στη συντριπτική πλειοψηφία αντίστοιχων θεματικά ταινιών του καιρού μας, που έχουν χάσει την ουσία και μεταφέρουν σχεδόν ολοκληρωτικά τις ελπίδες τους για θετικές κριτικες στο φινάλε και τις όποιες ανατροπές περιλαμβάνει, όσο τραβηγμένες και μη ρεαλιστικές και να φαίνονται. Όμως το SCREAM OF FEAR δεν πέφτει στην παγίδα του εύκολου εντυπωσιασμού της στιγμής και κρατάει καλά κρυμμένα τα χαρτιά του μέχρι την κατάλληλη στιγμή.
Σ’ αυτό βοηθούν επίσης και όλοι οι πρωταγωνιστές, τόσο με τη φύση των χαρακτήρων τους όσο και με τις ερμηνείες τους που πάνε παράλληλα με το μυστήριο και ξεδιπλώνονται με όση μαεστρία όσο και το σενάριο. Η Susan Starsberg είναι εκπληκτική και απόλυτα πειστική στον πρωταγωνιστικό ρόλο υιοθετώντας μια πραγματιστική ερμηνεία και αποφεύγοντας το θεατρικό ύφος που δεν λείπει από πολλές παραγωγές της Hammer. Αντίστοιχα και ο μεγάλος Christopher Lee είναι κι αυτός υπηρέτης του σεναρίου και παρόλο το έτσι κι αλιώς επιβλητικό παρουσιαστικό του δεν κλέβει τη δόξα από τη δράση, όπως σε πολλές άλλες παραγωγές στις οποίες συμμετείχε.
Σε γενικές γραμμές μιλάμε για έναν ολοκληρωτικό θρίαμβο της Hammer και του τακτικού σεναριογράφου της, Jimmy Sangster, που αγγίζει το άριστα σε πολλά σημεία χωρίς να ρίχνει το ρυθμό και χωρίς να χρησιμοποιεί τακτικές φτηνού εντυπωσιασμού ή να καταφεύγει σε κλισέ. Μια διαχρονική ταινία που ακόμα και σήμερα κερδίζει με κάτω τα χέρια την πλειοψηφία παραγωγών που επηρεάστηκαν από αυτή, αλλά που οι δημιουργοί τους ποτέ δεν κατάφεραν να επαναλάβουν την ιστορική αυτή επιτυχία του Seth Holt και του θρυλικού Βρετανικού στούντιο.
DVD Notes:
Κυκλοφόρησε στη χώρα μας από τη Sony Pictures σε έκδοση ταυτόσημη με τις ξένες σε DVD
Διεθνείς DVD εκδόσεις:
R0 Αμερική (Sony Pictures Home Entertainment) - Choice Collection
R1 Αμερική (Sony Pictures Home Entertainment) - Icons Of Horror Collection
R2 Γαλλία (Sony Pictures Home Entertainment)
R2 Γερμανία (Sony Pictures Home Entertainment)
R2 Ιταλία (Sony Pictures Home Entertainment)
R2 Ισπανία (Sony Pictures Home Entertainment)
R2 Μ. Βρετανία (Sony Pictures Home Entertainment)
Blu-ray Αμερικής (Mill Creek Home Entertainment - Hammer Films: The Ultimate Collection) Περιοχής Α
Blu-ray Μ. Βρετανίας (Powerhouse Films) - Hammer Volume Four: Faces of Fear - Region Free
Blu-ray Αυστραλίας (Via Vision / Madman) - Hammer Horror Collection - Περιοχής Β
Καλύτερη επιλογή το Blu Ray Μ. Βρετανίας που έχει τα κορυφαία τεχνικά χαρακτηριστικά και ένα τόνο extras. Πάντως το Αμερικάνικο Blu Ray έχει κι αυτό αποκλειστικά extras αν και λιγότερα από την Αγγλική έκδοση. Οι εκδόσεις σε DVD είναι όλες παρόμοιες με μόνο το trailer.
Η κλασική και κάπως αδικημένη αυτή ταινία από τα πρώτα θρυλικά χρόνια της Hammer θα μπορούσε να χρησιμοποιείται σαν ένα καλό εγχειρίδιο για τους σημερινούς σεναριογράφους για το πώς πρέπει να γυρίζονται τα θρίλερ μυστηρίου και ανατροπών. Ένα από τα πολύτιμα μαθήματα που μπορεί να δώσει η δεύτερη κατά σειρά σκηνοθετική δουλειά του 
Τουλάχιστον, μοιάζουν να έφταναν για αυτή την χαμηλού προϋπολογισμού παραγωγή που αφηγείται την επιστροφή της καθηλωμένης σε αναπηρικό κροτσάκι Penny Appleby (
Η Penny δεν αργεί να καταλλήξει ότι κάτι παράξενο συμβαίνει στο σπίτι, και με τη βοήθεια του σωφέρ της οιογενείας Robert (
Πυκνή, σχεδόν αδιαπέραστη ατμόσφαιρα που τονίζεται ακόμα περισσότερο από την εκπληκτικής ομορφιάς ασπρόμαυρη φωτογραφία του 
Προωπικά δεν φτάνω στο σημείο να την χαρακτηρίσω ως την καλύτερη ταινία του θρυλικού Βρετανικού στούντιο, ιδίως με τουλάχιστον 3 ταινίες του αγαπημένου μου franchise του Frankenstein να θέτουν σοβαρή υποψηφιότητα γι αυτό τον άτυπο τίτλο, αλλά σίγουρα είναι μέσα στα κορυφαία θρίλερ που βγήκαν ποτέ από τη μεγάλη Βρετανία ανεξαρτήτως στούντιο. Ο σκηνοθέτης παίρνει επιροές από το PSYCHO που άλλαξε τα δεδομένα στα θρίλερ της εποχής και τις χρηιμοποιεί προς όφελός του χωρίς να αντιγράφει, δίνοντας προσωπικότητα και μοναδικότητα στο 
Ο ρυθμός είναι σχεδόν υπνωτικός αλλά σε καμία στιγμή δεν γίνεται αργός, ενώ το σενάριο εκμεταλλεύεται στο έπακρο όλα τα εφόδια της παραγωγής χωρίς να φλυαρεί και χωρίς να πλατιάζει χωρίς λόγο. Κάθε σκηνή έχει τον λόγο ύπαρξης της, όπως και κάθε γραμμή διαλόγου, όσο ασήμαντη κι αν φαίνεται αρχικά και όλα δένουν σε ένα άξιο θαυμασμού σύνολο. Η χρήση στοιχείων τρόμου στα πρότυπα του PSYCHO επίσης προσθέτουν περεταίρω στο τελικό αποτέλεσμα που υποστηρίζεται από πολύ καλή χαμηλών τόνων μουσική που δένει με την ατμόσφαιρα σε αξιοζήλευτο βαθμό.
Παράλληλα, η προσπάθεια του σεναρίου να ξαφνιάσει έρχεται μεθοδικά και όχι άκομψα, όπως γίνεται στη συντριπτική πλειοψηφία αντίστοιχων θεματικά ταινιών του καιρού μας, που έχουν χάσει την ουσία και μεταφέρουν σχεδόν ολοκληρωτικά τις ελπίδες τους για θετικές κριτικες στο φινάλε και τις όποιες ανατροπές περιλαμβάνει, όσο τραβηγμένες και μη ρεαλιστικές και να φαίνονται. Όμως το 
Σ’ αυτό βοηθούν επίσης και όλοι οι πρωταγωνιστές, τόσο με τη φύση των χαρακτήρων τους όσο και με τις ερμηνείες τους που πάνε παράλληλα με το μυστήριο και ξεδιπλώνονται με όση μαεστρία όσο και το σενάριο. Η Susan Starsberg είναι εκπληκτική και απόλυτα πειστική στον πρωταγωνιστικό ρόλο υιοθετώντας μια πραγματιστική ερμηνεία και αποφεύγοντας το θεατρικό ύφος που δεν λείπει από πολλές παραγωγές της Hammer. Αντίστοιχα και ο μεγάλος 
Σε γενικές γραμμές μιλάμε για έναν ολοκληρωτικό θρίαμβο της Hammer και του τακτικού σεναριογράφου της, 
