Μια γυναίκα επιστρέφει μετά από χρόνια στο σπίτι της Θείας της στην επαρχία, αλλά πρέπει να αντιμετωπίσει την καχυποψία των ντόπιων και το δικό της σκοτεινό παρελθόν όσο και του σπιτιού.
Σχόλια:
Ξεχασμένη παραγωγή που έρχεται από μια εκ των κορυφαίων χρονικών στιγμών της σκηνής του τρόμου τουλάχιστον στις ΗΠΑ με αρκετές επιρροές από το σινεμά φαντασμάτων της εποχής και κλασικά ορόσημα του είδους όπως τα THE CHANGELING και BURNT OFFERINGS. Το THE HEARSE είναι μια τέτοια παραγωγή που έχει ξεκάθαρα επηρεαστεί από τις προαναφερόμενες ταινίες και περιγράφει την περιπέτεια της Jane (Trish Van Devere) που μετά από μια δύσκολη περίοδο της ζωής της μετακομίζει στην επαρχία στο σπίτι που της άφησε η θεία της όταν απεβίωσε. Φτάνοντας στο χωριό, η Jane έχει να αντιμετωπίσει τους καχύποπτους και αφιλόξενους ντόπιους που φροντίζουν να της δείξουν κατευθείαν την αντίθεσή τους με την παραμονή της εκεί, με πρώτο τον τοπικό ατζέντη Prichard (Joseph Cotten).
Προσπαθώντας να δει τι είχε παιχτεί, ηξ Jane μαθαίνει ότι ο τοπικός πληθυσμός έχει πρόβλημα με το σπίτι καθώς πιστεύουν ότι η θεία ασχολείτο με μαύρη μαγεία, κάτι που έδωσε στην ίδια και στο σπίτι τη διαβόητη φήμη τους. Η Jane συνάπτει φιλικές σχέσεις με έναν νεαρό και τον τοπικό ιερέα (Donald Hotton) με τον τελευταίο να γνωρίζει το αμαρτωλό παρελθόν του σπιτιού και τον ανεκπλήρωτο έρωτα της θείας με έναν άγνωστο άνδρα. Συμπτωματικά συνάπτει και η ίδια ερωτική σχέση με τον μυστηριώδη Tom (David Gautreaux) που την βοήθησε όταν είχε μείνει το αυτοκίνητό της, αλλά οι απροειδοποίητες εξαφανίσεις του, τα ανεξήγητα σκηνικά που αρχίζουν να συμβαίνουν μέσα στο σπίτι όσο και η καταδίωξή της από μια κατάμαυρη νεκροφόρα αγνώστων λοιπών στοιχέιων την κάνουν να αρχίσει να σκαλίζει το παρελθόν της.
Αρκετά φιλόδοξη προσπάθεια από τον μοντέρ George Bowers στην πρώτη του προσπάθεια σαν σκηνοθέτης, το THE HEARSE είναι μια άνιση ταινία φαντασμάτων που ναι μεν λειτουργεί αρκετά καλά σε ορισμένες στιγμές της, αλλά η τετριμμένη υπόθεση που δύσκολα θα προκαλέσει εκπλήξεις ακόμα και σε περιστασιακούς horror fans όσο και το νωχελικό στυλ διεκπαιρέωσης του σκηνοθέτη δεν την αφήνουν να πιάσει το επίπεδο ποιότητας που μπορούσε. Ο σταθερός ρυθμός που επέλεξε ο σκηνοθέτης βοηθάει στην αποτελεσματική εξιστόρηση του μυθολογικού πλαισίου της ταινίας αλλά όχι στη δημιουργία ατμόσφαιρας που γίνεται μάλλον τυχαία λόγω των φυσικών τοπίων που επιλέχθηκαν.
Έτσι η υπόθεση εξελίσσεται κοντρολαρισμένα και προσπαθεί να αποκαλύψει τα κρίσιμα μυστικά της σε στρατηγικά σημεία. Ο λόγος που αυτή η ομολογουμένως σωστή προσέγγιση προδίδει τον George Bowers είναι ότι όσο και να προσπαθήσει κανείς να συγκαλύψει τις εξελίξεις, η φύση τους είναι τόσο προβλέψιμη που αυτές οι προσπάθειες μετά από ένα σημείο γίνονται κουραστικές. Πάντως πέρα απ’ αυτό, η ταινία έχει αρκετές ατμοσφαιρικές σεκάνς μερικές παό τις οποίες γίνονται ανατριχιαστικές κατά διαστήματα χωρίς να καταφεύγουν σε φτηνές τρομάρες ή αντίστοιχα τεχνάσματα.
Το μεγαλύτερο ατού της παραγωγής κατά την προσωπική μου άποψη είναι η πρωταγωνίστρια Trish Van Devere που με μια ερμηνεία πρώτης γραμμής καταφέρνει να σηκώνει το περισσότερο βάρος του “THE HEARSE” μόνη της πρόλο που το σενάριο δεν την βοηθάει. Η Αμερικανίδα ηθοποιός προσπαθεί φιλότιμα να φτάσει τα επίπεδα ερμηνείας του συζύγου και συνεργάτη της George C. Scott (κι άλλη έμμεση συγγένεια της ταινίας με το THE CHANGELING) και γενικά τα καταφέρνει άριστα παρόλο που δεν έχει τη φυσική παρουσία του θρυλικού ηθοποιού. Προσωπικά ομολογώ ότι κατάφερα να μείνω συγκεντρωμένος ακόμα και στα πιο αργοκίνητα σημεία της ταινίας λόγω της παρουσίας της Van Devere και της ήρεμης φωνής της που με παρέσυρε στο THE HEARSE ίσως περισσότερο απ’ ότι αξίζει στην ταινία.
Από εκεί και πέρα οι πιο ψημένοι με το είδος των στοιχειωμένων σπιτιών fans λογικά δεν θα έχουν πρόβλημα να μαντέψουν τις εξελίξεις στην πλοκή αρκετά πριν αυτές συμβούν, ενώ από τα exploitation μέτωπα βίας, gore και γυμνού τα πράγματα είναι εντελώς στεγνά σε μια τυπική PG-13 ταινία τρόμου της παλιάς σχολής. Στο μεσοδιάστημα έχουμε κάποιες όμορφα φωτογραφημένες σκοτεινές στιγμές έντασης όσο και κάποιες πανέμορφες εφιαλτικές σεκάνς ενω το φινάλε έρχεται πιο χαλαρά απ’ ότι θα περίμενε κανείς.
Σε γενικές γραμμές πρόκειται για μια καλογυρισμένη και συνειδητοποιημένη προσπάθεια των συντελεστών της που όμως δεν καταφέρνει να διαφοροποιηθεί εκεί που πρέπει και δυστυχώς παραμένει σε ένα σταθερό επίπεδο που όμως δεν κορυφώνεται ποτέ όπως θα ήθελε ο σκηνοθέτης. Λογικά οι fans των παλιών καλών ιστοριών φαντασμάτων θα εκτιμήσουν αυτά που έχει να προσφέρει η ταινία, αλλά η αίσθηση ότι θα μπορούσε να είχε γίνει πολύ ανώτερη αν οι συντελεστές έδειχναν περισσότερο θάρρος και θράσος είναι διάχυτη από την αρχή μέχρι το φινάλε.
Ξεχασμένη παραγωγή που έρχεται από μια εκ των κορυφαίων χρονικών στιγμών της σκηνής του τρόμου τουλάχιστον στις ΗΠΑ με αρκετές επιρροές από το σινεμά φαντασμάτων της εποχής και κλασικά ορόσημα του είδους όπως τα 
Προσπαθώντας να δει τι είχε παιχτεί, ηξ Jane μαθαίνει ότι ο τοπικός πληθυσμός έχει πρόβλημα με το σπίτι καθώς πιστεύουν ότι η θεία ασχολείτο με μαύρη μαγεία, κάτι που έδωσε στην ίδια και στο σπίτι τη διαβόητη φήμη τους. Η Jane συνάπτει φιλικές σχέσεις με έναν νεαρό και τον τοπικό ιερέα (
Αρκετά φιλόδοξη προσπάθεια από τον μοντέρ 
Έτσι η υπόθεση εξελίσσεται κοντρολαρισμένα και προσπαθεί να αποκαλύψει τα κρίσιμα μυστικά της σε στρατηγικά σημεία. Ο λόγος που αυτή η ομολογουμένως σωστή προσέγγιση προδίδει τον 
Το μεγαλύτερο ατού της παραγωγής κατά την προσωπική μου άποψη είναι η πρωταγωνίστρια 
Από εκεί και πέρα οι πιο ψημένοι με το είδος των στοιχειωμένων σπιτιών fans λογικά δεν θα έχουν πρόβλημα να μαντέψουν τις εξελίξεις στην πλοκή αρκετά πριν αυτές συμβούν, ενώ από τα exploitation μέτωπα βίας, gore και γυμνού τα πράγματα είναι εντελώς στεγνά σε μια τυπική PG-13 ταινία τρόμου της παλιάς σχολής. Στο μεσοδιάστημα έχουμε κάποιες όμορφα φωτογραφημένες σκοτεινές στιγμές έντασης όσο και κάποιες πανέμορφες εφιαλτικές σεκάνς ενω το φινάλε έρχεται πιο χαλαρά απ’ ότι θα περίμενε κανείς. 
Σε γενικές γραμμές πρόκειται για μια καλογυρισμένη και συνειδητοποιημένη προσπάθεια των συντελεστών της που όμως δεν καταφέρνει να διαφοροποιηθεί εκεί που πρέπει και δυστυχώς παραμένει σε ένα σταθερό επίπεδο που όμως δεν κορυφώνεται ποτέ όπως θα ήθελε ο σκηνοθέτης. Λογικά οι fans των παλιών καλών ιστοριών φαντασμάτων θα εκτιμήσουν αυτά που έχει να προσφέρει η ταινία, αλλά η αίσθηση ότι θα μπορούσε να είχε γίνει πολύ ανώτερη αν οι συντελεστές έδειχναν περισσότερο θάρρος και θράσος είναι διάχυτη από την αρχή μέχρι το φινάλε.
