Ένας τρελός επιστήμονας δολοφονεί μαζί με τον καμπούρη βοηθό του νεαρές γυναίκες με στόχο να συναρμολογήσει τα μέλη τους σε μια βελτιωμένη έκδοση της νεκρής σε ατύχημα αγαπημένης του.

Δεν χορταίνω ταινίες από τη συγκεκριμένη περίοδο της τότε σε τρομερή άνθηση grindhouse εποχής και το άψογα τιτλοφορημένο THE BODY SHOP είναι μια τέτοια καθώς η ηλεκτρονική μελωδία των τίτλων έναρξης κολλάει στο μυαλό και δίνει τον λατρεμένο εκείνο b-movie τόνο σε μια κλασική ιστορία καταδικασμένου έρωτα και διαστρεβλωμένης επιστήμης. Πρόκειται για τις περιπέτειες του ψυχοπαθή επιστήμονα Δρ. Brandon (J.G. Patterson Jr.) που έχοντας χάσει την αγαπημένη του σύζυγο Anitra (Jenny Driggers) επιδίδεται μαζί με τον καμπούρη βοηθό του Greg (Roy Mehaffey) σε συνεχείς απαγωγές νεαρών γυναικών με στόχο να χρησιμοποιήσει μέλη του σώματός τους για να επανασυναρμολογήσει την αγαπημένη του.

Σαν ένας νέος Δρ. Frankenstein ο διαταραγμένος γιατρός δεν σταματάει πουθενά επιστρατεύοντας τη βοήθεια κάθε λογής «κορακιού» της περιοχής και το απόθεμα φρέσκων πτωμάτων όλο και μεγαλώνει, όπως και η συλλογή μελών σώματος προς μελλοντική χρήση στη νέα και βελτιωμένη Anitra για την οποία έχει μεγαλεπήβολα σχέδια μιας ρομαντικής ζωής που δεν κατάφερε να απολαύσει πριν το θάνατό της. Όμως, ενώ όλα δείχνουν ότι το εγχείρημα θα επιτύχει, η εξέλιξη είναι πολύ πιο απρόβλεπτη απ’ ότι φανταζόταν ο καλός γιατρός.

Μια ταινία που φαίνεται να έχει αρκετές επιρροές από το πρωτοποριακό gore σινεμά του Herschell Gordon Lewis όσο και από τον αθάνατο μύθο του Frankenstein, το THE BODY SHOP είναι μια παράξενη και άνιση προσπάθεια του σκηνοθέτη J.G. Patterson Jr. που υπήρξε παραγωγός σε ταινίες όπως THE GRUESOME TWOSOME και AXE που την παίρνει από το χέρι σε όλους τους τομείς, μεταξύ των οποίων σενάριο, παραγωγή και ειδικά εφέ. Ελάχιστα γνωστά ονόματα στα credits, μεταξύ των οποίων ο αδικοχαμένος σκηνοθέτης των THREE ON A MEATHOOK και ASYLUM OF SATAN, William Girdler, στη... μουσική, η οποία μάλιστα είναι αρκετά καλή.

Εμπλουτισμένη με ισόποσες σκηνές μαύρου χιούμορ και gore της παλιάς σχολής, η ταινία παρακολουθείται ευχάριστα παρά το αφελές και χωρίς φαντασία σενάριο το οποίο αποκτάει κατεύθυνση και ενδιαφέρουσα εξέλιξη μόνο προς το φινάλε. Πριν από αυτό έχουμε επαναλαμβανόμενα πλάνα αιματηρών πειραμάτων συνοδεία άναρθρων κραυγών από τον Greg και γουρλομάτικων μονολόγων από τον καλό γιατρό οι οποίοι διακόπτονται από τουλάχιστον 2 όμορφα country τραγουδάκια από τον Bill Hicks και το συγκρότημά του, τους Rainbows που παίζουν στο γειτονικό κλαμπάκι.

Προβλέψιμα, τα εφέ είναι χοντροκομμένα και αστεία για τα σημερινά δεδομένα, ίσως λίγο καλυτερα απ’ ότι στις πρώτες προσπάθειες του Herschell Gordon Lewis, ενώ η όλη ατμόσφαιρα που υπάρχει διάχυτη μάλλον προέκυψε από τα χαμηλά στάνταρντς παραγωγής και τη μουσική παρά από κάποια συνειδητή κίνηση του σκηνοθέτη.

Γενικά ο προϋπολογισμός τους THE BODY SHOP είναι πενιχρός και φαίνεται να πήγε αποκλειστικά στα gore εφέ, τα τραγουδάκια του Bill Hicks και κάποια αδέξιο μηχανικό εξοπλισμό του εργαστηρίου του καλού γιατρού, που μοιάζει να βγήκε κατευθείαν από τη δεκαετία του 50. Για του λόγου το αληθές, υπάρχει μια από τις κορυφαίες σκηνές στην ταινία, όπου γιατρός και Greg ετοιμάζονται για την α λα Frankenstein ανάσταση του δημιουργήματος τους, το οποίο τυλίγουν προσεκτικά με... αλουμινόχαρτο που φαίνεται να είναι ένα από τα βασικά props της παραγωγής.   

Από εκεί και πέρα ο ερασιτεχνισμός της παραγωγής σε όλα τα μέτωπα είναι διάχυτος. Ο σκηνοθέτης και πρωταγωνιστής στρέφει τους προβολείς αποκλειστικά πάνω του με μια υπολογισμένα κωμική ερμηνεία που μου έφερε στο μυαλό την αντίστοιχη του Seamus O'Brien του BLOODSUCKING FREAKS στο πιο b-movie και ερασιτεχνικό. Πάντως ο φιλότιμος J.G. Patterson Jr. είναι 100% εντός κλίματος και προσφέρει αρκετά με μια κλασική ερμηνεία τρελού επιστήμονα.

Οι άναρθρες κραυγές του Roy Mehaffey στο ρόλο του Greg δύσκολα μετρούν ως ερμηνεία, ενώ σε κάποια φάση ανησύχησα ότι θα πάθαινε καμιά σκοτοδίνη από το πολύ σφίξιμο. Το κλου είναι ότι, σύμφωνα με πηγές, ο Mehaffey ήταν ο μόνος από τους ηθοποιούς της ταινίας που είχε λάβει τυπική εκπαίδευση υποκριτικής αλλά ο σκηνοθέτης έκρινε ότι μπορούσε να προσφέρει περισσότερα σε έναν ρόλο που δεν αρθρώνει λέξη.

Το μόνο σημείο στην ταινία που μπορώ να θεωρήσω ως πραγματικά καλό είναι το χιουμοριστικό γύρισμα από τη μέση και μετά και το φινάλε που προσωπικά δεν περίμενα και έστω και για λίγο αύξησε το δείκτη σεβασμού για την παραγωγή του J.G. Patterson Jr.. Δείχνει αν μη τι άλλο ότι ο δημιουργός του THE BODY SHOP είχε την καρδιά του στη σωστή θέση όταν γύριζε την ταινία και παρά την υστέρησή της σε προϋπολογισμό και γενικότερο ταλέντο, η ταινία βγήκε τουλάχιστον διασκεδαστική και με τη σωστή νοοτροπία. Δεν παίρνει τον εαυτό της πολύ στα σοβαρά κι αυτό είναι κάτι που προσωπικά πάντα εκτιμούσα από παραγωγές αυτού του βεληνεκούς.

Δεν υπάρχουν εκδόσεις στη χώρα μας.

R1 Αμερική (Something Weird Video)

Η μοναδική αυτή γνωστή έκδοση είναι χωρίς περικοπές και με τίτλο DOCTOR GORE.