Ένα άφθαρτο ανδροειδές ξεφεύγει από τον χώρο κράτησής του, φυγαδεύεται από δύο αδέλφια  και οι τρεις τους καταδιώκονται από έναν αδίστακτο μισθοφόρο και το στρατό του.

Οι φίλοι του κόσμου της βιντεοκασέτας των 80s θα θυμούνται ότι προς τα τέλη της μαγικής αυτής δεκαετίας ήταν πολύ δύσκολο ακόμα και για τον πιο καλόβολο σκουπιδόφιλο να ξετρυπώσει Ιταλική παραγωγή που να άξιζε τον κόπο. Ελάχιστες οι εξαιρέσεις στα τέλη των 80s, με τις δουλειές του Michele Soavi να έρχονται αυτομάτως στο μυαλό, αλλά ο κανόνας ήταν οι φτηνιάρικες exploitation παραγωγές χωρίς όραμα που έμεναν χιλιόμετρα μακριά σε ποιότητα και ύφος από το Ιταλικό σινεμά των 70s και 80s που όλοι αγαπήσαμε. Προσωπικά αναρωτήθηκα πολλές φορές εκείνη την εποχή αν οι Ιταλοί αγαπημένοι δημιουργοί των περασμένων ετών ξέχασαν την τέχνη τους ή έγινε κάτι μεταφυσικό ξαφνικά που τους έκανε όλους να χάσουν ταυτόxρονα το ταλέντο τους.

Το CY WARRIOR είναι μια ταινία που προσπαθεί αλλά δεν καταφέρνει να ξεφύγει τη συγκεκριμένη κατηγοριοποίηση και ανήκει στον ατελείωτο κύκλο φτηνιάρικων b-movies με ανδροειδή που λάνσαρε άτυπα η τρομακτική επιτυχία ταινιών όπως τα ROBOCOP και THE TERMINATOR. Ο θρύλος των ειδικών εφέ στην χρυσή εποχή του Ιταλικού exploitation, Giannetto De Rossi αναλαμβάνει για πρώτη φορά στην καριέρα του σκηνοθεσία και σενάριο που έγραψε μαζί με τον πάλιουρα και μεγάλο στο Ιταλικό exploitation, Dardano Sacchetti και με παραγωγή από τον μυθικό Fabrizio De Angelis βάζουν τον αναγνωρίσιμο action hero της εποχής, Frank Zagarino στον πρωταγωνιστικό ρόλο και τον πάντα αγαπημένο σε ρόλους κακών Henry Silva απέναντί του και ξεκινούν την αντιγραφή.

Η υπόθεση περιγράφει τις περιπέτειες του άτρωτου υπέρ- όπλου στη μορφή μπρατσωμένου ανδροειδούς ονόματι- αν δεν κάνω λάθος- CyW (Frank Zagarino) που από ατύχημα το σκάει από το ερευνητικό εργαστήριο και περιπλανιέται στην πόλη χωρίς επίγνωση του τι και ποιος είναι, με τη συμμορία των πολυάριθμων αλλά όχι ιδιαίτερα αποτελεσματικών κακών υπό τις διαταγές του αδίστακτου Hammer (Henry Silva) να τον καταδιώκουν. Ο πρωταγωνιστής φυγαδεύεται από τη Suzan (Sherrie Rose) και τον μικρό αδελφό της Brandon (Brandon Hammond) που τον φιλοξενούν στο σπίτι τους, αλλά σύντομα θα βρεθούν σε θανάσιμο κίνδυνο καθώς ο Hammer δεν έχει ιερό και όσιο και δεν σταματάει πουθενά για να καταστρέψει τον φυγά.

Εντωμεταξύ, ο CyW αρχίζει να ανακτά τη μνήμη του και διαβάζοντας ότι βιβλίο σχετικό με την ανθρώπινη συμπεριφορά πέφτει στα χέρια του δημιουργεί έναν συναισθηματικό δεσμό με τα δύο παιδιά. Όμως ο αιμοδιψής Hammer όταν οι παραδοσιακές μέθοδοι δεν του δίνουν τα επιθυμητά αποτελέσματα χρησιμοποιεί τον μικρό Brandon σαν δόλωμα για να παγιδεύσει τον CyW, κάτι που κάνει τον τελευταίο να υιοθετήσει μια πιο επιθετική στάση.

Όλα μοιάζουν να βαίνουν καλώς τουλάχιστον στη θεωρία, με την χιλιοπαιγμένη και σίγουρη υπόθεση να δίνει μια στερεή βάση στους αναγνωρίσιμους πρωταγωνιστές, αλλά για κάποιον σχεδόν μεταφυσικό τρόπο, το όλο εγχείρημα πάει κατά διαβόλου αρκετά γρήγορα, με τους De Rossi και Sacchetti να πέφτουν αδικαιολόγητα σε κάθε γνωστή σεναριακή και διεκπεραιωτική παγίδα που θα μπορούσαν. Το σενάριο πέρα από τη βασική ιδέα είναι εντελώς ρουτίνας, χωρίς φαντασία και ενδιαφέρον στην εξέλιξη και η δράση όχι ιδιαίτερα συχνή και εντελώς της φτήνιας.

Επίσης υπάρχει μια εκνευριστική επιμονή στο δραματικό στοιχείο που μετουσιώνεται σε αφελείς σκηνές τεκμηρίωσης της εκκολαπτόμενης φιλίας μεταξύ ανδροειδούς και των δύο παιδιών η οποία βλάπτει τον ρυθμό και κάνει το CY WARRIOR αργοκίνητο και ανεπιτήδευτα αστείο, κάτι που τονίζεται ακόμα περισσότερο από την πέρα από κάθε εξήγηση μουσική του Walter Rizzati που κι αυτός αφήνει τον παλιό καλό εαυτό του κατά μέρος.

Σαν να μην έφταναν αυτά, οι υπεύθυνοι της παραγωγής φρόντισαν να ντουμπλάρουν το όλο εγχείρημα όσο πιο ερασιτεχνικά και τσαπατσούλικα μπορούσαν, κόβοντας ακόμα και από τον Henry Silva την κανονική του φωνή και μετατρέποντάς τον σε κακό- καρικατούρα, κάτι που επίσης μεγεθύνουν οι παιδικοί και προχειρογραμμένοι διάλογοι. Το κλου των συσσωρευμένων αρνητικών στοιχείων έρχεται με την προσθήκη του Brandon Hammond, ένα από τα πιο σπαστικά παιδάκια ever σε Ιταλική παραγωγή, που κάνει το διαχρονικό κόκκινο πανί για τους horror fans Giovanni Frezza του HOUSE BY THE CEMETERY να μοιάζει συγκριτικά συμπαθής.

Εντάξει, πρέπει να παραδεχτώ ότι μέσα στο όλο ναυάγιο υπάρχουν κάποια στοιχεία του CY WARRIOR που κουτσά- στραβά λειτουργούν. Ένα από αυτά είναι η φιλότιμη ερμηνεία του Frank Zagarino που τηρουμένων των αναλογιών μοιάζει 100% δοσμένος στο ρόλο του και με τις άτεχνες αλλά ενίοτε ξεκαρδιστικές του απότομες μηχανικές κινήσεις φέρνει λίγα χαμόγελα στα πρόσωπα των ταλαιπωρημένων θεατών.

Ο Henry Silva επίσης προσπαθεί να είναι αυτός που όλοι ξέρουμε, αλλά ο παιδικός διάλογος και το αστείο του ντουμπλάρισμα τον υποβαθμίζουν πολύ κάτω από τα γνώριμά του επίπεδα. Επίσης υπάρχουν και κάποιες σκηνές ειδικών εφέ που ξεχωρίζουν μέσα στη φτήνια τους, με τουλάχιστον δύο προσπάθειες αντιγραφής της θρυλικής σκηνής αυτοεγχείρισης του THE TERMINATOR που έχουν την πλάκα τους, έστω με ανεπιτήδευτο τρόπο.

Καθώς η ταινία κορυφώνεται τα πράγματα κάπως πάνε να διορθωθούν προσωρινά με τις σκηνές της τελικής σύγκρουσης μεταξύ CyW και του στρατού των κακών, αλλά όχι σε μεγάλο βαθμό, ενώ το σενάριο φροντίζει να τοποθετήσει στο φινάλε και μια εκνευριστικά προβλέψιμη σκηνή αυτοθυσίας του κεντρικού ήρωα, σε μια απέλπιδα προσπάθεια να τονώσει το ενδιαφέρον των εδώ και ώρα σε κατάσταση  υπνηλίας θεατών. Αυτή η προσπάθεια μένει ημίμετρη και για ‘μένα το μόνο που έκανε είναι να μεγαλώσει περισσότερο το χαμόγελο δυσπιστίας προς τα φοβερά και τρομερά που εκτυλίσσονταν μπροστά στα μάτια μου.

Με λίγα λόγια, το CY WARRIOR είναι μια από τις συμπαθητικές αλλά λιγότερο επιτυχημένες ταινίες της συνομοταξίας των ROBOWAR και SHOCKING DARK που ναι μεν δεν φτάνει τα απύθμενα βάθη σκουπιδιών όπως το THE BRONX EXECUTIONER, αλλά και πάλι απέχει πάρα πολύ από τα αντίστοιχα προγενέστερων παραγωγών του πάντα αγαπημένου Ιταλικού scifi και exploitation. Μια ταινία που ενίοτε καταφέρνει να γίνει «τόσο κακή που είναι καλή» αλλά όχι πάντα και κατά συνέπεια απευθύνεται μόνο σε τελειομανείς συλλέκτες, σε λάτρεις του φτηνού Ιταλικού scifi και σε ιδιαίτερα σκληραγωγημένους σκουπιδάκηδες.

Δεν υπάρχουν εκδόσεις στη χώρα μας.

R2 Γερμανία (Cinepolis/ Infopictures/ Jenzer)

Η μοναδική αυτή γνωστή έκδοση είναι χωρίς περικοπές.