Ένα αγόρι προσπαθεί να αντιμετωπίσει ένα εξωγήινο τέρας που έφτασε στη Γη μέσω τηλεοπτικών σημάτων από τον πλανήτη Πλούτωνα και επιτίθεται στα μέλη της οικογένειας του.

Τα έχουμε πει πολλές φορές για Empire/ Full Moon και Charles Band από αυτό το website. Γι αυτούς που είναι μυημένοι στα έργα και ημέρες του διαβόητου Αμερικανού παραγωγού, το TERRORVISION λογικά θα αποτελεί σημείο αναφοράς για τις παραγωγές του και της εξίσου θρυλικής εταιρίας που ίδρυσε, παρουσιάζοντας συγκεντρωμένα όλα εκείνα τα στοιχεία- θετικά και αρνητικά- που χαρακτήρισαν τόσο την προγενέστερη Empire Pictures όσο και τη Full Moon. Θα μπορούσε κανείς να χαρακτηρίσει την ταινία σαν το απόλυτο crossover μεταξύ των δύο εταιριών, έχοντας στοιχεία τόσο από τα εμπνευσμένα σενάρια της Empire όσο και από την τρέλα και τη slapstick κωμωδία της Full Moon.

Το κωμικό στοιχείο ποτέ δεν απουσίασε από παραγωγές του Charles Band ούτε προγενέστερα του πατέρα του, Albert, και το TERRORVISION όχι μόνο δεν αποτελεί εξαίρεση αλλά επιβεβαίωση του κανόνα. Ίσως ο τακτικός σε παραγωγές της Empire/ Full Moon σκηνοθέτης Ted Nicolaou αυτή τη φορά να το παράκανε λίγο με τις τραβηγμένες σεναριακές παραδοχές και το υπερτονισμένο αίσθημα 80-τίλας, αλλά στο τέλος της προβολής μιλάμε για μια ταινία σήμα- κατατεθέν του σινεμά της εταιρίας που πέρα από τα προβλήματά της λειτουργεί καλά, πιστή στο πνεύμα του συνόλου του έργου της Full Moon και προηγουμένως της Empire.

Τηλεοπτικά σήματα από τον πλανήτη Πλούτωνα καταλήγουν λόγω ατυχήματος στο νέο δορυφορικό σύστημα μιας οικογένειας, κάτι που μετατρέπει την τηλεόρασή τους σε διάβαση προς και από τον μακρινό πλανήτη. Πρώτος επισκέπτης είναι ένα φρικτό εξωγήινο τέρας το οποίο αρχίζει να καταβροχθίζει τα μέλη της οικογένειας με πρώτο τον στρατόκαβλο παππού (Bert Remsen). Εντωμεταξύ, αγνώστου προέλευσης εκπομπές που δείχνουν έναν δεύτερο εξωγήινο να προσπαθεί μέσω της τηλεόρασης να προειδοποιήσει την οικογένεια για τον κίνδυνο που διατρέχουν, αλλά οι εκπομπές του περνούν στο ντούκου σαν κακές τηλεοπτικές σειρές.  

Ο μικρός Sherman (Chad Allen) αντιλαμβάνεται ότι κάτι δεν πάει καλά στο σπίτι από τη στιγμή που το σήμα χτύπησε, αλλά όταν αρχίζει να μιλάει για εξωγήινα τέρατα που έφαγαν τον παππού δεν τον πιστεύει κανείς, πόσο μάλλον η αλαφροΐσιωτη μαμά (Mary Woronov) και ο στα όρια της τρέλας μπαμπάς (Gerrit Graham). Μόνο η μικρή του αδελφή συμμαχεί μαζί του και οι δυο τους παίρνουν τα όπλα και τις τεχνικές πολέμου που τους έμαθε ο παππούς και προσπαθούν να αντιμετωπίσουν τον απρόσκλητο επισκέπτη που στο βάθος του μυαλού του έχει την ολοκληρωτική καταστροφή του ανθρώπινου είδους.

Από τα πρώτα λεπτά της προβολής, ο ρυθμός του Ted Nicolaou είναι καταιγιστικός παρουσιάζοντας με φρενήρη τρόπο τους χαρακτήρες και το μυθολογικό πλαίσιο του TERRORVISION υπό τους συνεχείς ήχους μπιτάτης σκληρής ροκ μουσικής των 80s, συμπεριλαμβανομένων και μερικών γνωστών κομματιών των μεγάλων εκείνη την εποχή W.A.S.P.. Η συντριπτική πλειοψηφία των ενήλικων χαρακτήρων είναι επιτηδευμένα υπερβολικοί σε σημείο που ενίοτε γίνονται καρικατούρες, με προφανή στόχο το συνεχόμενο comic relief και τον χαβαλέ. Αυτή η προσέγγιση δυστυχώς κάνει την ταινία κουραστική από ένα σημείο και μετά, κάτι που τονίζεται ακόμα περισσότερο από την χωρίς καμία λογική σεναριακή απόφαση να το γυρίσει σε αχρείαστη και αταίριαστη λογική STAR TREK.

Πριν από αυτή την μεταστροφή έχουμε αρκετά θεάματα όπως το υπερ- σέξι ντύσιμο της πιο καυτής απ’ ότι συνήθως Mary Woronov, αρκετά αδέξια ειδικά οπτικά και ηχητικά εφέ και βέβαια το ίδιο το τέρας που πάντως τηρουμένων των αναλογιών είναι αρκετά καλοφτιαγμένο, 100% στη λογική του σκηνοθέτη και μοιάζει σαν μια πιο φτηνή έκδοση των αντίστοιχων στο INVADERS FROM MARS που κυκλοφόρησε την ίδια χρονιά.

Δεν λείπουν και οι σκηνές gore από τις οποίες πάντως απουσιάζει το κόκκινο ζουμί το οποίο έχει αντικατασταθεί από ένα παχύρρευστο πράσινο υγρό που φέρνει λίγο στο μυαλό το αίμα των εξωγήινων στα X- FILES, μια προφανέστατα εμπορική επιλογή ώστε το TERRORVISION να τσεπώσει όσα περισσότερα μπορούσε την εποχή που κυκλοφόρησε χωρίς να προκαλέσει.

Από εκεί και πέρα το όλο εγχείρημα κινείται σχετικά καλά από την αρχή ως το φινάλε, με τις πολλές και διάφορες σεναριακές τρύπες και αυθαιρεσίες να μην καταφέρνουν να χαλάσουν το κλίμα χαβαλέ και ξεκάθαρης έλλειψης σοβαρότητας. Προς αυτή την κατεύθυνση είναι και το σενάριο του Ted Nicolaou που το εμπλουτίζει με πότε χιουμοριστικούς και εμπνευσμένους και πότε εντελώς γελοίους διαλόγους. Επίσης ρίχνει και τη μπηχτή του στην Ελληνική του καταγωγή με τουλάχιστον μια ατάκα που μοιάζει σαν να βγήκε από σενάριο του Νίκου Μαστοράκη, σε ελεύθερη απόδοση, «Πιστεύω στην Ελληνική φιλοσοφία. Μου αρέσουν τα μικρά αγοράκια».

Λεπτομέρειες βέβαια, όπως και η παρουσία διάφορων υποστηρικτικών χαρακτήρων που μόνο στόχο έχουν να δώσουν τροφή στο τέρας, όπως ακριβώς και η sci- fi υποπλοκή με τον αντίπαλο εξωγήινο ο οποίος μένει ουσιαστικά ανεκμετάλλευτος. Προσωπικά δεν μπορώ να πω ότι ενθουσιάστηκα με το TERRORVISION ούτε την πρώτη φορά που το είδα ούτε τώρα και το θεωρώ μια οριακά διασκεδαστική μπούρδα που τράβηξε το σκοινί περισσότερο απ’ ότι έπρεπε όσον αφορά το κωμικό slapstick στοιχείο.

Όμως αναγνωρίζω ότι είναι μια κλασική παραγωγή της Empire/ Full Moon και του Charles Band και ότι έχει αρκετό φανατικό κοινό που λογικά θα περάσει ένα αρκετά ευχάριστο 90λεπτο κατά το οποίο είναι απολύτως αναγκαίο ο εγκέφαλος να μπει στη θέση «Off».

Δεν υπάρχουν εκδόσεις στη χώρα μας.

Blu Ray & R1 Αμερική (Shout! Factory) – Scream! Factory Double feature μαζί με το THE VIDEO DEAD

Η μοναδική αυτή γνωστή έκδοση είναι χωρίς περικοπές και αρκετά πρόσθετα.