Σε ένα μεταποκαλυπτικό μέλλον, οι γυναίκες ζουν σκλαβωμένες από συμμορίες βάρβαρων που κυριαρχούν στον πλανήτη και η μοναδική τους ελπίδα για ελευθερία είναι η σχεδόν μυθική ομάδα αμαζόνων με όνομα The Sisterhood.

Διασκεδαστική χαζομάρα από τον πάντα αξιόπιστο στη φτηνή δράση κατά τη δεκαετία του 80, Cirio H. Santiago, στην 4^η κατά σειρά post apocalyptic προσπάθεια του τη συγκεκριμένη δεκαετία. Η ποιότητα του THE SISTERHOOD δεν ξεφεύγει από τα γνώριμα επίπεδα που συναντάμε στην πλειοψηφία των ταινιών του Φιλιππινέζου σκηνοθέτη εκείνης της υπέρ- παραγωγικής γι αυτόν εποχής, αρκεί βέβαια πρώτα ο εγκέφαλος να μπει σε θέση "off" για μεγαλύτερη απόλαυση.

Θεματικά και οπτικά η ταινία θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως μια φεμινιστική τρόπον τινά ματιά σε ένα μεταποκαλυπτικό μέλλον στο οποίο οι γυναίκες καταπιέζονται από τους άνδρες και δεν έχουν ουσιαστικό ρόλο στην βάρβαρη αυτή κοινωνία. Όμως υπάρχουν και κάποιες που αντιστέκονται και συγκεκριμένα η σχεδόν μυθική ομάδα γυναικών με μεταφυσικές ιδιότητες ονόματι The Sisterhood, οι οποίες είναι αντικείμενο φόβου και σεβασμού από τους περισσότερους άντρες στην περιοχή που τις θεωρούν επικίνδυνες μάγισσες.

Όμως η συμμορία του σκληροτράχηλου Mikal (Chuck Wagner) δεν είναι από αυτούς, καθώς θέλει να αιχμαλωτίσει τις δύο Sisters, την Marya (Rebecca Holden) και την Vera (Barbara Patrick) που με τη σειρά τους θέλουν να απελευθερώσουν όλες τις κακοποιημένες και αιχμάλωτες γυναίκες και να εγκαθιδρύσουν μια δυνατή και κυρίαρχη ομάδα Sisterhood. Στην περιπλάνησή τους στην Απαγορευμένη Ζώνη βρίσκουν συμπαράσταση στο πρόσωπο της ατρόμητης Alee (Lynn-Holly Johnson) που κατάφερε να γλιτώσει από μια φονική επιδρομή στο χωριό της και θέλει να εκδικηθεί τον Mikal και τη συμμορία του και οι τρεις τους αρχίζουν να αντιμετωπίζουν κάθε είδους κίνδυνο.

Θεματικά, είναι ξεκάθαρο ότι ο Cirio H. Santiago επηρεάστηκε σε μεγάλο βαθμό από το αδικημένο κατά την προσωπική μου άποψη AMERICA 3000, με το οποίο το THE SISTERHOOD μοιράζεται τον πρωταγωνιστή Chuck Wagner, που κυκλοφόρησε 2 χρόνια νωρίτερα και γενικά ασχολείται περίπου με τις ίδιες θεματικές, αν και του λείπει το έξυπνο χιούμορ και ο γενικότερος ρυθμός που υπήρχε στην αδίκως ξεχασμένη περιπέτεια της Cannon Group. Το THE SISTERHOOD είναι μια πιο b-παραγωγή που όσο φιλόδοξη και να είναι η θεματολογία της, δεν καταφέρνει να ξεφύγει από τα γνώριμα επίπεδα ποιότητας που συναντάμε στις περισσότερες προσπάθειες του σκηνοθέτη.

Έτσι, όλα κινούνται γύρω από ένα εντελώς ευκαιριακό σενάριο που σε ελάχιστα σημεία έχει λογική, με απώτερο στόχο την exploit-έ δράση η οποία προσφέρεται γενναιόδωρα από τον Santiago χωρίς δικαιολογίες και χρονοτριβές. Η δράση έχει ρυθμό και εμπλουτίζεται συνεχώς από καλοφτιαγμένες εκρήξεις της παλιάς σχολής, άρματα μάχης να εξαπολύουν αρκετά πειστικά πυραύλους και όλα τα σχετικά.

Φυσικά η δράση είναι περιορισμένη στις γνώριμες ερημικές τοποθεσίες που λογικά χρησιμοποιεί ο Santiago σε όλες τις Post apocalyptic ταινίες του, που σημαίνει ότι κανείς δεν θα πρέπει να περιμένει σκηνές χαλασμάτων ή οτιδήποτε που να θυμίζει ότι προηγήθηκε πόλεμος, εκτός βέβαια από τις φουτουριστικά οχήματα και τα δερμάτινα ρούχα α-λά The Blue Oyster Bar των πρωταγωνιστών. Πάντως δεν λείπει και η αναγκαία σε Post apocalyptic ταινίες Απαγορευμένη Ζώνη, κομπλέ με κακομακιγιαρισμένους Φιλιππινέζους μεταλλαγμένους που βγάζουν άναρθρες κραυγές και συμπεριφέρονται σαν Ιταλικά ζόμπι, που έχουν αρκετό χαβαλέ και χαρίζουν ακόμα και ανεπιτήδευτα τις ελάχιστες σκηνές αληθινού σασπένς που υπάρχουν στην ταινία.

Όμως παρόλο τον ρυθμό και την προσήλωση του σκηνοθέτη στην δράση, δεν λείπει η κοιλιά και η σχετική ακινησία σε μερικά σημεία που χτυπάει άσχημα ακόμα και στα 75 λεπτά διάρκειας, αλλά σε γενικές γραμμές ο Cirio H. Santiago διατηρεί ένα σχετικό ενδιαφέρον, που πάντως δεν βοηθιέται από την εκνευριστικά τετριμμένη ηλεκτρονική 80s μουσική- σήμα κατατεθέν της εποχής κατά την οποία κυκλοφόρησε η ταινία.

Εποχιακές είναι επίσης και οι αναφορές σε WIP και το γυμνό που πάντως είναι αρκετά πιο συγκρατημένο απ’ ότι θα περίμενε κανείς και που παρουσιάζεται μόνο προς το φινάλε, σαν η ομάδα παραγωγής να είχε ξεχάσει ότι έπρεπε να εμπλουτίσει την ταινία με τέτοια στοιχεία και το έκανε αρκετά βιαστικά και φανερά επιτηδευμένα. Περιέργως, οι τρεις καλλίγραμμες και εντυπωσιακές πρωταγωνίστριες δεν συμμετέχουν σε αυτές τις σκηνές, κάτι που ίσως φανερώνει μια διαχρονική τάση του Φιλιππινέζικου exploitation σινεμά της εποχής να προσπαθούν να δώσουν υπόσταση και σημαντικότητα στους γυναικείους ρόλους των ταινιών τους, κάτι που ο Cirio H. Santiago έχει επαναλάβει πολλές φορές στο παρελθόν.

Πάντως παρόλη τη θεματολογία που περιστρέφεται γύρω από την απελευθέρωση των γυναικών και την διαχρονική τους καταπίεση σε ανδροκρατούμενες κοινωνίες, ο προβληματισμός του σεναρίου είναι εντελώς επιφανειακός και χωρίς κανένα βάθος, όπως θα περίμεναν οι γνώστες του έργου του σκηνοθέτη. Όπως και να έχει, οφείλω να αναγνωρίσω στον Santiago ότι μέχρι ενός σημείου βρήκε τη χρυσή τομή ανάμεσα στο στεγνό exploitation και κοινωνικό σχόλιο, αλλά κι αυτό είναι όσο προφανές όσο γίνεται σε μια καθ’ όλα προβλέψιμη παραγωγή που δίνει ελάχιστο χώρο για κοινωνικούς προβληματισμούς, σε αντίθεση με το AMERICA 3000.

Το φινάλε είναι ξαφνικό και πέρα από κάθε λογική εξήγηση, μια στιγμή γνήσιας b-έμπνευσης σε ένα κατά τ’ άλλα τυπικό 75λεπτο, αλλά ακόμα και έτσι έχει πλακίτσα και συμπληρώνει μια από τις πιο καλές post apocalyptic ταινίες του Cirio H. Santiago που λογικά θα ικανοποιήσει τους γνώστες του έργου του, χωρίς πάντως να αποτελεί και αναγκαία προσθήκη για τις συλλογές τους. Μια ευχάριστη post apocalyptic b-movie για ένα εξίσου ευχάριστο απογευματάκι χωρίς πολλές απαιτήσεις.

Δεν υπάρχουν εκδόσεις στη χώρα μας.

R2 Μ. Βρετανία (Moonstone)

Blu Ray Αμερικής (Shout! Factory)

Η έκδοση της Shout! Factory είναι χωρίς περικοπές και είναι η προφανής επιλογή. Η Βρετανική έκδοση έχει μικροπερικοπές.