Μια ομάδα ανθρώπων σε απομακρυσμένο νησί δέχονται επίθεση από γιγάντια ζώα, μεταξύ των οποίων και αιμοδιψείς αρουραίοι που τους παγιδεύουν σε τοπική φάρμα.

Κλασική ταινία εκδίκησης της φύσης που έχει χτυπηθεί αλύπητα από τη δεκαετία του 80 και μετά από μερίδα κριτικών και κοινού λόγω των χοντροκομμένων ειδικών εφέ της και της χρήσης του ονόματος του H.G Wells ενώ το σενάριο δεν έχει ιδιαίτερη σχέση με το βιβλίο του πρωτοπόρου Αμερικανού συγγραφέα. Προσωπικά πάντα διαφωνούσα με τους πολέμιούς της και αν και δεν την θεωρώ κάποιο αριστούργημα πρέπει να παραδεχτώ ότι ήταν αρκετά διασκεδαστική, αιματηρή και με αρκετές στιγμές γνήσιας έντασης και αγωνίας. Το ότι ήταν η πιο εμπορικά επιτυχημένη ταινία της θρυλικής American International Pictures την εποχή που βγήκε δεν είναι κάποιο σοβαρό κριτήριο, αλλά σίγουρα κάτι δείχνει για την ποιότητά της.

Μια ομάδα τριών κυνηγών βρίσκονται παγιδευμένοι σε Καναδέζικο δασώδες νησί όταν δέχονται επίθεση από ένα σμήνος γιγάντιων σφηκών που σκοτώνουν τον έναν από αυτούς. Προσπαθώντας να βρει βοήθεια, ο Morgan (Marjoe Gortner) καταλήγει στο ράντσο της ντόπιας κυρίας Skinner (Ida Lupino) όπου δέχεται επίθεση από γιγάντια κότα που διατηρεί στο γειτονικό κοτέτσι. Αποδεικνύεται ότι τα ζώα είχαν τραφεί από τροφή με βάση μια μυστηριώδη ουσία που βρέθηκε στην περιοχή κάτι που φρόντισε ο εξαφανισμένος σύζυγος της κυρίας Skinner (John McLiam) με στόχο να μεγαλώσει τα ζώα σε μέγεθος και να πουλήσει τη συνταγή για χοντρό χρήμα στον άρτια αφιχθέντα στην περιοχή επιχειρηματία/ καρχαρία Bensington (Ralph Meeker).

Όμως ο μεγάλος κίνδυνος έρχεται από τους αρουραίους, οι οποίοι έφτασαν στην αποθηκευμένη τροφή, μεγάλωσαν και άρχισαν να επιτίθενται μεθοδικά και ομαδικά στους ανθρώπους αναγνωρίζοντάς τους ως εισβολείς στο βασίλειό τους και παγιδεύουν τους πρωταγωνιστές στο ράντσο των Skinner όπου και τους πολιορκούν. Είναι πλέον στα χέρια του Morgan και του Brian (John Cypher) να προστατεύσουν τόσο την κυρία Skinner, τον αντιπαθή Bensington αλλά και ένα ζευγάρι που ξέμεινε στην περιοχή λίγο πριν η όμορφη Rita (Belinda Balaski) γεννήσει.

Όσον αφορά τις ταινίες εκδίκησης της φύσης στις οποίες η AIP φρόντισε να έχει αρκετά δείγματα τη δεκαετία του 70, το THE FOOD OF THE GODS είναι μια από τις πιο καλές τέτοιες ταινίες. Ένα ξεκάθαρο οικολογικό σχόλιο πάνω στην καταστροφή του περιβάλλοντος με στόχο το χρήμα, με τη φύση να μην ανέχεται τις παρεμβάσεις και να εκδικείται τον αλαζόνα και φιλάργυρο άνθρωπο με μανία. Ο σκηνοθέτης των VILLAGE OF GIANTS και EMPIRE OF THE ANTS δεν προσπαθεί καν να παρουσιάσει διακριτικά το συγκεκριμένο σχόλιο και αντίθετα το χρησιμοποιεί ως βάση για μια ταινία που παίζει στα πρότυπα των προαναφερόμενων και του κλασικού KINGDOM OF THE SPIDERS.

Πέρα από το κοινωνικό μήνυμα, το βασικό μέλημα του THE FOOD OF THE GODS είναι ο αιματηρός χαβαλές, κάτι που ο Bret I. Gordon πετυχαίνει με αρκετά καλύτερο τρόπο, τουλάχιστον από το πέρα από κάθε εξήγηση EMPIRE OF THE ANTS. Προς αυτή την κατεύθυνση έχουμε αρκετές επιθέσεις αρουραίων στην παρέα των πρωταγωνιστών αλλά και σε τυχαίους κατοίκους της περιοχής οι οποίες είναι πιο αιματηρές απ’ ότι θα περίμενε κανείς. Ιδίως η τελικές σκηνές πολιορκίας στη φάρμα είναι κατά διαστήματα εντυπωσιακές, με μεγάλη ένταση και 2- 3 σκηνές πλούσιου gore που υποστηρίζεται από επιτυχημένα ειδικά εφέ μακιγιάζ.

Οι σκηνές των αρουραίων είναι αρκετά καλές αν σκεφτεί κανείς ότι πρόκειται για κανονικού μεγέθους αρουραίους που απλώς μεγεθύνονται για τις ανάγκες της ταινίας. Τα πρακτικά ειδικά εφέ περιορίζονται στις σκηνές gore και σε 3- 4 κατασκευασμένα κεφάλια αρουραίων, κανά- δυο προχειροφτιαγμένες σφήκες και βέβαια τη γιγάντια κότα που κανείς πρέπει να δει για να πιστέψει.

Περιττό να αναφέρω ότι τα εφέ κάνουν «μπαμ» αν τα συγκρίνει κανείς με τα υπόλοιπα πλάνα και είναι τόσο χοντροκομμένα όσο χρειάζεται για να φέρουν χαμόγελα στους θεατές. Όμως γρήγορα οι σκηνές αυτές κουράζουν καθώς προφανώς η έλλειψη προϋπολογισμού ανάγκασε την ομάδα παραγωγής να τις επαναλαμβάνει ξανά και ξανά, κάτι που επίσης κάνει μπαμ.

Τέτοιου είδους και άλλα προβλήματα υπάρχουν και μάλιστα αρκετά. Ένα από τα βασικότερα είναι οι ασταμάτητες αφέλειες του σεναρίου και η εντελώς πεζή φύση πολλών από τους χαρακτήρες, ενώ κατά διαστήματα και αρκετοί από τους διαλόγους μοιάζουν να γράφτηκαν στο πόδι τη στιγμή των γυρισμάτων. Αυτοί βλάπτουν εκτός από τη ροή του θεάματος και τα διάφορα γνωστά ονόματα που υπάρχουν στα credits, με πρώτο αυτό της Ida Lupino, που εδώ πρέπει να παίζει έναν από τους πιο «χαζούς» χαρακτήρες της καριέρας της. Περίπου τα ίδια ισχύουν και για τον πολύπειρο Ralph Meeker που στην προσπάθεια του να παίξει έναν άκρως αντιπαθητικό χαρακτήρα γρήγορα υποβαθμίζεται σε καρικατούρα που δύσκολα κανείς μπορεί να πάρει στα σοβαρά.

Ένα άλλο χτυπητό πρόβλημα είναι το χαζό φινάλε και ο τρόπος με τον οποίο ξεκαθαρίζει η κατάληξη του THE FOOD OF THE GODS. Προσωπικά θα προτιμούσα κάτι πιο απαισιόδοξο και χωρίς λύση στο στιλ του KINGDOM OF THE SPIDERS μιας και η συγκεκριμένη εξήγηση φαίνεται ανόητη και στηριγμένη σε ψευδοεπιστημονικές θεωρίες. Προσωπικά δεν μπορώ να είμαι βέβαιος αν η τελική λύση έχει επιστημονική βάση, αλλά ακόμα και να έχει, δεν με έπεισε καθόλου ότι το αυξημένο μέγεθος των αρουραίων τους δυσκολεύει τόσο να κολυμπήσουν στο νερό.   

Όμως ακόμα κι έτσι το THE FOOD OF THE GODS παραμένει γρήγορο, με ένταση και αρκετά διασκεδαστικό, αλλά πάντως δεν φαίνεται να έλειψαν και οι σκηνές πραγματικής βίας προς τα ζώα, όπως για παράδειγμα οι επαναλαμβανόμενες σκηνές πυροβολισμών προς τους αρουραίους που δεν με έπεισαν ούτε μια στιγμή ότι ήταν ειδικά εφέ. Μια τυπική πρακτική του exploitation σινεμά των 70s που έφτασε στο κατάμαυρο απόγειό της με την διαβόητη σκηνή σφαγής της γιγάντιας χελώνας στο CANNIBAL HOLOCAUST.

Οι πιο οικολογικά ευαίσθητοι θεατές δύσκολα θα συγχωρήσουν αυτές τις σκηνές, αλλά αυτοί που θα το κάνουν λογικά θα περάσουν ένα ευχάριστο και διασκεδαστικό 90λεπτο με μια πέρα για πέρα κλασική ταινία, αρκεί βέβαια να μην έχουν μεγάλες απαιτήσεις ιδίως όσον αφορά τα ειδικά εφέ και τον... γενικότερο ρεαλισμό της.                                

Δεν υπάρχουν εκδόσεις στη χώρα μας.

R1 Αμερική (MGM) – Midnite movies
R2 Ιαπωνία (Stingray – Treasured Collection)
R2 Σκανδιναβία (Future Film)

Blu Ray Αμερικής (Shout! Factory) – Scream! Factory double feature, μαζί με το FROGS

Όλες οι εκδόσεις είναι χωρίς περικοπές και αναμορφική widescreen μεταφορά ενώ περιέχουν μικροextras. Η έκδοση σε Blu Ray έχει την κορυφαία ποιότητα εικόνας και ήχου.