Σχόλια: 
Ένα χρόνο μετά την μεγάλη επιτυχία του κλασσικού RE-ANIMATOR, ο Stuart Gordon και η παρέα του επιστρέφουν με άλλη μία μεταφορά διηγήματος του H.P. Lovecraft στη μεγάλη οθόνη. To From Beyond ανήκει σε μια μειοψηφία των διηγημάτων του μεγάλου συγγραφέα φαντασίας που δεν ασχολούνται με το μύθο του Cthulu, όπως ήταν και το Herbert West: Re- Animator. O Gordon κρατάει στο FROM BEYOND τα βασικά στοιχεία της πλοκής του διηγήματος και προσθέτει κάποια άλλα που πιστεύει ότι βοηθούν στην μεταφορά του έπους κρυφού τρόμου του Lovecraft σε μια ταινία που θα έχει τα στοιχεία που έκαναν το RE-ANIMATOR τόσο μεγάλη επιτυχία.
Εν μέρει οι Yuzna και Gordon το πετυχαίνουν. Στην αρχή ο Gordon μας μεταφέρει στο σκοτεινό σπίτι της οδού Benevolent, όπου ο Δρ. Edward Pretorius (Ted Sorel ) και ο βοηθός του Crawford Tillinghast που ενσαρκώνεται από τον αγαπημένο μας και του Gordon Jeffrey Combs (RE-ANIMATOR, CASTLE FREAK, THE FRIGHTENERS), βάζουν σε λειτουργία τον μυστηριώδη ενισχυτή ήχων, ένα μηχάνημα που παράγει ηχητικές συχνότητες που ξυπνούν το «κωνάριο», ένα ατροφικό αισθητήριο όργανο του ανθρώπινου εγκεφάλου που αποτελεί την κρυμμένη έκτη αίσθηση του ανθρώπου. Το πείραμα δεν πηγαίνει καθόλου καλά, και έχει ως αποτέλεσμα το θάνατο του Pretorius, κατά τον σοκαρισμένο Crawford Tillinghast, από ένα πλάσμα που «ήρθε από το υπερπέραν και έφαγε το κεφάλι του σαν να ήταν κούκλα».
  Φυσικά, η ψυχίατρος που εξετάζει τον Tillinghast (η για άλλη μια φορά σε ρόλο γιατρού Carolyn Purdy-Gordon) δεν πιστεύει τίποτα απ’ αυτά και βιάζεται να ταϊσει τον Tillinghast ηρεμιστικά. Όμως, μετά από μαγνητική τομογραφία η Δρ Katherine McMichaels (Barbara Crampton, άλλη μια αγαπημένη του Stuart Gordon και δική μας) καταλήγει ότι υπάρχει αρκετή αλήθεια στα λεγόμενα του Tillinghast, οπότε πείθει τη διεύθυνση της κλινικής να αφήσει τον τελευταίο υπό την κηδεμονία της για να γυρίσει στο σπίτι της οδού Benevolent και να επαναλάβουν το πείραμα με τον ενισχυτή ήχων. Για προστασία από τον υποτίθεται επικίνδυνο Tillinghast, σπεύδει ο Ken Foree στο ρόλο του αστυνομικού- πρώην παίκτη του ράγκμπι, που οι περισσότεροι από εσάς θα αναγνωρίσουν αμέσως από τον πρωταγωνιστικό ρόλο του στο "DAWN OF THE DEAD".
Με σφιχτή αφήγηση, καλό ρυθμό και αποφεύγοντας πολύ εύστοχα περιττές φλυαρίες που απλά θα μεγέθυναν τις ούτως ή άλλως φανερές ατέλειες του σεναρίου, ο Stuart Gordon πετυχαίνει να στηριχθεί στην βασική ιδέα του διηγήματος του H.P. Lovecraft, και να χρησιμοποιήσει το προσωπικό του όραμα για να δείξει στο θεατή αυτά που ο Lovecraft άφηνε στη φαντασία. Το αποτέλεσμα είναι μια kitsch αλλά άκρως διασκεδαστική σπλατεριά με μπόλικα ειδικά εφέ, που μπορεί να μη φτάνει τα επίπεδα του RE-ANIMATOR σε αιματοχυσία και παράνοια, αλλά τα πλησιάζει αρκετά για να ικανοποιήσει τους χιλιάδες φίλους του είδους.
Εισάγοντας την ιδέα ότι η δράση του ενισχυτή ήχων εκτός από τη διέγερση του κωναρίου, προκαλεί και σεξουαλική διέγερση (πράγμα που δεν υπήρχε στην ιστορία του Lovecraft), ο Stuart Gordon δίνει και μια περίεργη σεξουαλικότητα στα δρώμενα, ντύνοντας την ούτως ή άλλως εντυπωσιακή Barbara Crampton με δερμάτινη latex στολή Dominatrix, κάνοντας πολύ πιο πικάντικά αυτά που ακολουθούν.
Το πρόβλημα είναι ότι, ιδίως στο δεύτερο μισό της ταινίας, τα δρώμενα ξεφεύγουν εντελώς από την βασική ιδέα, οπότε για να περπατήσει το πράγμα, ο Gordon εισάγει κι άλλα στοιχεία, όπως το «ξύπνημα» του κωναρίου του Crawford Tillinghast, που πια βγαίνει από το μέτωπό του αλλοιώνοντας την εικόνα του για τον κόσμο, και μεταδίδοντάς του όρεξη για ανθρώπινους εγκεφάλους, ενώ ο Δρ Edward Pretorius έχει πλέον μεταμορφωθεί σε ένα πλάσμα από το υπερπέραν (from beyond) που αλλάζει μορφή συνεχώς και εντυπωσιακά, και θυμίζει λιγάκι το THE THING του John Carpenter στις πιο παλαβές και υπερβολικές μεταμορφώσεις του. Επίσης τα ψυχεδελικά πολύχρωμα πλάνα της όρασης του Tillinghast μέσα από τα μάτια του κωναρίου θυμίζουν τρομερά το BRAIN DAMAGE του Frank Henenlotter.
Το φινάλε είναι αυτό που θα περίμεναν οι φίλοι του Stuart Gordon, κακόγουστο και πολύ «ζουμερό», χωρίς καμία λογική, αλλά σίγουρα απόλυτα εύστοχο για τα στάνταρντς του FROM BEYOND. Όσοι από εσάς είστε λίγο ψαγμένοι με το έργο των Gordon και Yuzna θα εντοπίσετε αμέσως τις ομοιότητες με το φινάλε του παρανοϊκά υπέροχου SOCIETY του Brian Yuzna.
Σε γενικές γραμμές, αν και το να δημιουργήσεις κάτι αντάξιο του RE-ANIMATOR ήταν σχεδόν ακατόρθωτο, ο Gordon φτιάχνει μία άκρως επιτυχημένη ταινία φαντασίας που κατά τη γνώμη μου συγκαταλέγεται μέσα στις καλύτερές του, με το επίπεδο αιματοχυσίας και kitsch αισθητικής σε υψηλά επίπεδα ώστε να ικανοποιήσει τους fans. Πάντως το γιατί το FROM BEYOND έχει παραμείνει στην αφάνεια και αναγνωρίζεται σχεδόν αποκλειστικά από το κοινό του Stuart Gordon, είναι κάτι που δεν καταλαβαίνω. Το θεωρώ άξιο προσοχής από όλους τους φίλους του horror, που με καλή παρέα και καναδυό μπυρίτσες θα περάσουν ένα εγγυημένο βράδυ.
|
