Ο σατανικός Δρ. Ορλώφ μαζί με τον φρικτά παραμορφωμένο βοηθό του απαγάγει νεαρές γυναίκες από τα καμπαρέ της πόλης και χρησιμοποιεί τη σάρκα τους για να επιδιορθώσει το γεμάτο σημάδια από πυρκαγιά πρόσωπο της κόρης του.

Απ’ όλες τις ταινίες της καριέρας του ο Jess Franco έμελλε να χαρακτηριστεί κυρίως από δύο. Πρώτη ήταν- κατά την προσωπική μου άποψη- το φανταστικό VAMPYROS LESBOS που εδραίωσε την κυριαρχία του Franco στο sexploitation στερέωμα και η άλλη το συγκεκριμένο πρώιμο έπος τρόμου που βγήκε το 1962, σε μια εποχή που το κυρίως ευρωπαϊκό κύμα γοτθικού τρόμου είχε αρχίσει να παρασύρει την παγκόσμια κινηματογραφική σκηνή ελέω Hammer Films, Mario Bava, Antonio Margheriti και Roger Corman.

Το THE AWFUL DR. ORLOF παίρνει ατόφια την υπόθεση του EYES WITHOUT A FACE (1960), δανείζεται αρκετά στοιχεία από την γοτθική κουλτούρα και τα αναμιγνύει με εκείνα από τις περιπέτειες του Βαρόνου Frankenstein της Hammer και με ολίγο από giallo που ακόμα δεν είχε αρχίσει να εμφανίζεται στα κινηματογραφικά πράγματα, με το τελικό αποτέλεσμα να ξεχωρίζει λόγω ατμόσφαιρας αλλά και τόλμης του Jess Franco να δείχνει πράγματα τα οποία ήταν αδιανόητα την εποχή που κυκλοφόρησε η ταινία.

Ο σατανικός Δρ Orlof (Howard Vernon) είναι πρώην γιατρός φυλακών ο οποίος θεωρείται νεκρός αλλά έχει μετακομίσει σε ένα απομακρυσμένο κάστρο μιας μικρής πόλης μαζί με τον βοηθό του, τον παραμορφωμένο, τυφλό και με ψύχωση να δαγκώνει σαν βρικόλακας τα θύματά του Morpho (Ricardo Valle) που τον βοηθάει στα πειράματά του. Αυτά έχουν στόχο την επαναφορά του παραμορφωμένου προσώπου της κόρης του μέσω μεταμοσχεύσεων από απρόθυμες δότριες, τις οποίες βρίσκει τα καμπαρέ και οίκους ανοχής του χωριού. Morpho και Orlof απαγάγουν τις άτυχες νεαρές και τις μεταφέρουν στο κάστρο όπου το νυστέρι παίρνει φωτιά, αλλά τα αποτελέσματα των πειραμάτων είναι συνήθως αποκαρδιωτικά.

Όμως η δράση του φονικού διδύμου προκαλεί την παρέμβαση της αστυνομίας και συγκεκριμένα του επιθεωρητή Tanner (Conrado San Martin), που μέχρι τότε κοιτούσε τις διάφορες εξαφανίσεις νεαρών γυναικών χωρίς να συγκινείται ιδιαίτερα. Σαν να μην έφτανε αυτό, ο Δρ Orlof βρίσκει αντίσταση και εκ των έσω καθώς η μέχρι τότε πιστή βοηθός του Arne (Perla Cristal) αρχίζει να βλέπει ότι ζωές αθώων γυναικών χάνονται χωρίς ο καλός γιατρός να κάνει καμία πρόοδο και προσθέτοντας και την κακομεταχείρισή του στο πρόσωπο του Morpho αρχίζει να στρέφεται ανοιχτά εναντίον του Orlof. Όμως ο τελευταίος δεν έχει πει την τελευταία του λέξη καθώς βρίσκει τον τέλειο σωσία της κόρης του στο πρόσωπο της όμορφης καμπαρετζούς Wanda (Diana Lorys) που γίνεται ο επόμενος στόχος του.

Η υπόθεση ακούγεται αρκετά γνώριμη τουλάχιστον για τους πιο έμπειρους horror fans και είναι λογικό αφού την είδαμε παραλλαγμένη σε πολλές παλιότερες αλλά και πιο σύγχρονες παραγωγές. Επίσημα, θεωρείται μοντέρνο remake του κλασικού THE DARK EYES OF LONDON (1939), αλλά διαφοροποιείται από την σφραγίδα του Jess Franco που ήδη είχε αρχίσει να φαίνεται από το THE SADISTIC BARON VON KLAUS που είχε κυκλοφορήσει την ίδια χρονιά. Στο THE AWFUL DR. ORLOF η σφραγίδα αυτή γίνεται όλο και πιο συγκεκριμένη καθώς ο Tio Jess προσπαθεί να αποβάλλει τις «παιδικές ασθένειες» που είχε μέχρι τότε σαν δημιουργός και να επικεντρωθεί στο θέαμα, το οποίο είναι σοβαρό, καλλιτεχνικό, σκοτεινό και ιδιαίτερα τολμηρό όποια εποχή και να το δει κανείς.

Φοβερή σκοτεινή φωτογραφία και ατμόσφαιρα, εξεζητημένες οπτικές γωνίες της κάμερας και πειραματική μουσική κάνουν την εμφάνισή τους από τα πρώτα δευτερόλεπτα δίνοντας το στίγμα ότι ο Franco έχει ήδη ωριμάσει από την προηγούμενή του ταινία και ορίζουν τον τόνο της ταινίας. Η επιβλητική εμφάνιση και ερμηνεία του Howard Vernon όσο και η πρώτη εμφάνιση του θρυλικού στις ταινίες του Franco, Morpho, προδιαθέτουν για όμορφα πράγματα και ο Tio Jess μέχρι ενός σημείου δεν προδίδει τις προσδοκίες.

Σ’ αυτή την κατεύθυνση έχουμε επιβλητική σκοτεινή ατμόσφαιρα, ενδιαφέρον υπόβαθρο της υπόθεσης που εξηγεί την ιστορία του Δρ. Orlof όσο και του Morpho στα σημεία που χρειάζεται, αρκετές σκηνές βίας και ειδικών εφέ μακιγιάζ, συμπεριλαμβανομένης και της διαβόητης σκηνής σεξουαλικής βίας που λογοκρίθηκε στις περισσότερες εκδοχές της ταινίας από την κυβέρνηση του Ισπανού δικτάτορα Franco και η οποία όπως φαίνεται έφτασε και περίσσεψε για να βάλει τον Jess Franco στις καρδιές των horror fans.

Δυστυχώς για τον Tio Jess, μαζί με τα θετικά υπάρχουν και αρκετά αρνητικά (οι παιδικές ασθένειες που λέγαμε πριν) τα οποία ναι μεν είναι πιο περιορισμένα απ’ ότι τα αντίστοιχα στο THE SADISTIC BARON VON KLAUS αλλά αρκούν για να δώσουν στο THE AWFUL DR. ORLOF μια αίσθηση ατέλειας. Τέτοια στοιχεία είναι το αταίριαστο χιούμορ επιπέδου ελληνικής ταινίας της δεκαετίας του 50 το οποίο χτυπάει απροειδοποίητα και σε σημεία που δεν το περιμένει κανείς, αρκετή φλυαρία χωρίς στόχο που κάνει την προβολή κουραστική σε ορισμένες στιγμές και μια από τις πιο αστείες αστυνομικές έρευνες στην ιστορία του αστυνομικού κινηματογράφου που βλάπτει τη συνολική εικόνα.

Κακά τα ψέματα, γνώμη μου είναι ότι αν δείξει κανείς το THE AWFUL DR. ORLOF σε μοντέρνους horror fans που δεν έχουν ψηθεί με euro horror και b-movies περασμένων δεκαετιών, μάλλον θα βρουν το όλο εγχείρημα ξεπερασμένο και ανεπιτήδευτα αστείο. Το μακιγιάζ του Morpho λογικά θα προκαλέσει το γέλιο συγκρινόμενο με σημερινά στάνταρντς, οι διάλογοι σε πολλές περιπτώσεις φτάνουν επίπεδα ελληνικού μελοδράματος και ο ρυθμός είναι άστατος και ακανόνιστος.

Όμως οι πιο μυημένοι λογικά θα κάνουν τα στραβά μάτια στις κακοτοπιές αντιλαμβανόμενοι ότι η πραγματική αξία του THE AWFUL DR. ORLOF είναι κυρίως ιστορική, καθώς ενέπνευσε μια σειρά τουλάχιστον 6 ακόμα ταινιών από τον Jess Franco και άλλους με πρωταγωνιστή τον καλό γιατρό και έθεσε τις στερεές  βάσεις για την περαιτέρω καριέρα του Ισπανού Σουλτάνου του sleaze. Αυτό και μόνο αρκεί για να δει κανείς την συγκεκριμένη παραγωγή θετικά, ακόμα και όταν οι ατάκες των μπάτσων στην κατάληξη της προβολής θυμίζουν λιγάκι MARDI GRAS MASSACRE.

Αξίζει εδώ να αναφέρω μια από αυτές τις πέρα από κάθε εξήγηση σκηνές, όπου ο Δρ. Orlof έχει αιχμαλωτίσει το επόμενο υποψήφιο θύμα του, η οποία καταφέρνει να περάσει ένα μήνυμα στην αστυνομία ότι βρήκε τον δολοφόνο. Ο επιθεωρητής όχι μόνο δεν κοιτάζει το σημείωμα, αλλά την κρίσιμη στιγμή και ενώ είναι έτοιμοι για έφοδο στο κάστρο του καλού γιατρού, προτιμάει να πάει να την πέσει λιγάκι, αφήνοντας την καημένη καμπαρετζού αλυσοδεμένη και έρμαιο στις ορέξεις του Orlof και του Morpho.

Πάντως πέρα από τις κακοτοπιές που δεν αφήνουν το THE AWFUL DR. ORLOF να φτάσει το σημείο που θα μπορούσε, πρόκειται για μια ιστορική και αρκετά επιτυχημένη ταινία που θα μείνει για πάντα στην ιστορία ως η πρώτη αληθινά μεγάλη στιγμή του Jess Franco στο σινεμά τρόμου. Η σκηνή στο χειρουργικό τραπέζι ακόμα προκαλεί ανατριχίλες και ξεκάθαρα είναι από τις επιρροές του Lucio Fulci για την αντίστοιχη και πολύ πιο ακραία που είδαμε στο NEW YORK RIPPER ενώ η ατμόσφαιρα παραμένει πυκνή και αδιαπέραστη μέχρι το απότομο αλλά απόλυτα ταιριαστό φινάλε.

Χωρίς να έχω φρέσκες μνήμες από όλες τις ταινίες που ακολούθησαν με πρωταγωνιστή τον Φρικαλέο Δρ. Orlof, προσωπική μου γνώμη είναι ότι ο Tio Jess άγγιξε την τελειότητα με το THE DIABOLICAL DR. Z, το οποίο και συστήνω ανεπιφύλακτα σε όλους τους fans του THE AWFUL DR. ORLOF και του μεγάλου Jess Franco, αν βέβαια δεν το έχουν δει ήδη.

Δεν υπάρχουν γνωστές εκδόσεις στη χώρα μας αν και η ταινία είχε εμφανιστεί σε καταλόγους της Darkside στο παρελθόν.

R0 Αμερική (Image Entertainment) – International version 83 λεπτών
R2 Αυστρία (Edition Tonfilm) – Spanish version 93 λεπτών και International version 82 λεπτών
R2 Ολλανδία (Dutch Filmworks) - International version 83 λεπτών
R2 Μ. Βρετανία (Arrow Films) – International version 82 λεπτών με έξτρα περικοπές

Blu Ray Αμερικής (Redemption/ Kino Lorber) – International version 86:35

Όλες οι εκδόσεις περιέχουν διαφορετικές εκδοχές της ταινίας. Η Αυστριακή περιέχει την πιο πλήρη Ισπανική εκδοχή 93 λεπτών ενώ από τις υπόλοιπες καλύτερη φαίνεται να είναι η πρόσφατη έκδοση Blu Ray της Kino Lorber που περιέχει την International εκδοχή χωρίς περικοπές και με περισσότερες σκηνές από την παλιότερη της Image Entertainment. Η Βρετανική της Arrow πρέπει να αποφεύγεται καθώς περιέχει τις περισσότερες περικοπές.