Ένας τρελός επιστήμονας διατηρεί σανατόριο στην έρημο χρησιμοποιώντας τους ασθενείς του σαν πειραματόζωα την ώρα που μια σειρά φόνων από ένα άγνωστο πλάσμα ταράζει την γύρω περιοχή.

Εντελώς ξεχασμένη στις μέρες μας ταινία τρόμου από την καρδιά των 70s με όλα εκείνα τα στοιχεία που λογικά θα εκτιμήσουν οι ρομαντικοί του low budget horror της εποχής. Μηδαμινό budget, «σάπια» εικόνα που φωνάζει ότι έρχεται από τα grindhouse 70s, αμφίβολη ηλεκτρονική μουσική και όλα τα σχετικά κάνουν την προβολή του THE POSSESSED! υποσχόμενη για τους φίλους του είδους που τυχόν εντόπισαν κόπια από κανένα σκονισμένο παλιό VHS.

Δυστυχώς από πλευράς ποιότητας η ταινία δεν στέκεται στο ύψος των περιστάσεων και αποδεικνύεται άλλη μια ελαφρά ψυχαγωγική παραγωγή που κύριο ενδιαφέρον της είναι το πόσο κακογυρισμένη είναι και τα διάφορα «τόσο-κακά-που-είναι-καλά» σκηνικά τα οποία προκύπτουν από την b-movie αισθητική.

Ο τρελός επιστήμονας Δρ. Blackwood (Bill Greer) διατηρεί απομονωμένο σανατόριο για τους ψυχικά διαταραγμένους, αλλά στην πραγματικότητα τους χρησιμοποιεί για τα δικά του σκοτεινά πειράματα απομόνωσης του κακού και μεταφοράς του σε πλάσμα με σάρκα και οστά. Κάτι που ο καλός γιατρός πετυχαίνει, μιας και ένα άγνωστο πλάσμα δολοφονεί αθώους κατοίκους της γύρω περιοχής. Αυτό κινεί το ενδιαφέρον του τοπικού σερίφη που επισκέπτεται τον καλό γιατρό στο σανατόριο ο οποίος αρνείται πεισματικά κάθε σχέση με τους αιματηρούς φόνους.

Ο σερίφης όμως δεν γνωρίζει τα μυστικά πειράματα του καλού γιατρού, ούτε ότι στο υπόγειο του σανατόριου διατηρεί μπουντρούμια με φυλακισμένους ασθενείς και συσκευές βασανιστηρίων τις οποίες χρησιμοποιεί για την έρευνά του και ο καμπούρης βοηθός του για την προσωπική του διασκέδαση. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, καταφθάνει στο κάστρο και η ανυποψίαστη σύζυγος του καλού γιατρού την οποία θέλει να ξεφορτωθεί μιας θεωρεί ότι η μεγάλη ώρα των ανακαλύψεων έχει φτάσει.

Ακόμα και στο χαρτί το σενάριο μοιάζει να μην έχει καμία λογική και όντως έτσι είναι τα πράγματα στην περισσότερη διάρκεια αυτού του έπους κακού σινεμά τρόμου. Υπάρχει μπόλικη φλυαρία και ακινησία ενώ οι θεατές δεν αποζημιώνονται ούτε από τα πλάνα στις υπόγειες κατακόμβες που έχουν κάτι από BLOODY PIT OF HORROR σε ακόμα πιο ερασιτεχνικά επίπεδα. Προς αυτή την κατεύθυνση, τα ατμοσφαιρικά σημεία είναι ελάχιστα και μάλλον βγαίνουν έτσι λόγω της ταλαιπωρημένης VHS εικόνας, ο ρυθμός είναι γενικά αργός και το σενάριο καταπιάνεται με διάφορες αχρείαστες υποπλοκές που κάνουν την έλλειψη ρυθμού ακόμα πιο έντονη.

Φυσιολογικά και προβλέψιμα, οι ερμηνείες από τους περισσότερους είναι αστείες, με τον Bill Greer να κερδίζει τους υπόλοιπους στα σημεία αφενός γιατί βρίσκεται σε πρώτο πλάνο την περισσότερη διάρκεια, αφετέρου έχει αρκετές γκριμάτσες κακίας και κάποιες ασύλληπτης έμπνευσης ατάκες οι οποίες τουλάχιστον μπορούν να εκτιμηθούν από τους φίλους του τόσο κακό που είναι καλό σινεμά. Η Deedy Peters στο ρόλο της συζύγου μοιάζει να βρίσκεται ακόμα σε τηλεοπτική σαπουνόπερα της εποχής από κάθε άποψη, ενώ και οι υπόλοιποι δεν πάνε πίσω με γενικά υπερβολικές, ξύλινες και ερασιτεχνικές ερμηνείες.

Στο ίδιο πνεύμα, το πλάσμα ποτέ δεν εμφανίζεται ολοκληρωμένο. Το μόνο που βλέπουμε είναι ενός είδους πλοκάμια που ελάχιστα απειλητικά μοιάζουν και συνήθως συνοδεύονται από αδέξιες σκηνές gore, ενώ συνήθως η εικόνα είναι τόσο σκοτεινή όσο χρειάζεται για να θάβονται ακόμα και οι σκηνές φόνων που παρουσιάζονται με ένα ιδιαίτερο αλλά σίγουρα όχι πολύ επιτυχημένο τρόπο, με την κάμερα στο χέρι να κουνιέται άχαρα και κουραστικά πάνω- κάτω κάνοντας την προβολή ακόμα δυσκολότερη απ’ ότι ούτως ή άλλως είναι λόγω κακής μεταφοράς.

Στα ελάχιστα θετικά περιλαμβάνονται αρκετές στιγμές γέλιου που προκύπτουν κατά λάθος, αλλά γενικά το THE POSSESSED! είναι βαρετό και τετριμμένο στην περισσότερη διάρκειά του. Οι σκουπιδάκηδες και οι πωρωμένοι fans των low budget ταινιών τρόμου των 70s θα εκτιμήσουν καλύτερα, αλλά οι υπόλοιποι λογικά θα ξεχάσουν την ταινία πολύ σύντομα μετά την προβολή.     

Δεν υπάρχουν εκδόσεις στη χώρα μας.

R0 Αμερική (Code Red) – Double feature μαζί με το DEMON WITCH CHILD

Η μοναδική αυτή γνωστή έκδοση είναι χωρίς περικοπές και με αναμορφική widescreen μεταφορά.