HOLOCAUST 2000 (1977) (Ιταλία, Μ. Βρετανία) A.K.A.: Rain of Fire, The Chosen, Lucifer’s Curse Ελληνικός τίτλος: Το Σπέρμα του Σατανά, Ο Τυχοδιώκτης της Κολάσεως
Ένας πυρηνικός επιστήμονας βρίσκεται ανάμεσα σε συνομωσία που στοχεύει στον ερχομό του αντίχριστου και του Αρμαγεδδών στη Γη μέσω του πανίσχυρου πυρηνικού αντιδραστήρα που κατασκεύασε.
Σχόλια:
Ενδιαφέρουσα αντιγραφή του THE OMEN από το σκηνοθέτη του THE ANTICHRIST, Alberto De Martino, που αυτή τη φορά έχει στα χέρια του καλύτερο υλικό απ’ ότι στην κλασική αντιγραφή του THE EXORCIST η οποία τον έκανε πιο γνωστό στο ευρύτερο horror κοινό, όσο και Βρετανική βοήθεια αφού πρόκειται για Ιταλο- Βρετανική συμπαραγωγή.
Πρώτα απ’ όλα το σενάριο είναι αρκετά πιο πολύπλοκο και προσεγμένο αποφεύγοντας όσο μπορεί τα προβλέψιμα μονοπάτια του THE ANTICHRIST ενώ υπάρχει και ένας ιδιαίτερα κεφάτος Kirk Douglas στον πρωταγωνιστικό ρόλο να ανεβάζει ακόμα περισσότερο τα πράγματα. Η ταινία κατά καιρούς είχε φάει κράξιμο από τους πιο απαιτητικούς exploitation fans, αλλά σιγά- σιγά και μετά από την κυκλοφορία της σε πιο σοβαρές εκδόσεις βρίσκει τη θέση που της αξίζει ως μια από τις πιο επιτυχημένες Ιταλικές παραγωγές με αυτή τη θεματολογία.
Προσωπικά δεν θα το σκεφτόμουν πολύ να χαρακτηρίσω το HOLOCAUST 2000 σαν ένα πιο επιτυχημένο sequel του THE OMEN από αυτά που κυκλοφόρησαν επίσημα, αλλά αυτή είναι μια καθαρά προσωπική άποψη και είμαι σίγουρος ότι πολλοί fans του κλασικού franchise του ερχομού του Αντίχριστου ίσως διαφωνήσουν. Σίγουρα η ταινία έχει προβληματάκια καθ’ όλη τη διάρκειά της, αλλά δε νομίζω ότι αρκούν για να χαλάσουν τη συνολική εικόνα μιας παραγωγής που αποφεύγει τις γνώριμες παγίδες του αργού ρυθμού και της ακατάσχετης πολυλογίας στις οποίες πέφτει η συντριπτική πλειοψηφία Ιταλικών ταινιών της εποχής.
Ο Kirk Douglas είναι ο Robert Cane, ένας πλούσιος πυρηνικός επιστήμονας που ετοιμάζεται να λανσάρει το έργο πνοής του νέου πυρηνικού αντιδραστήρα που θεωρεί ότι θα βοηθήσει ολόκληρο τον Τρίτο Κόσμο να εξοικονομήσει φτηνή ενέργεια και να φέρει την ανάπτυξη (σας θυμίζει τίποτα;) σε αυτή την διαχρονικά αδικημένη γωνία του πλανήτη. Το έργο έχει υποστηρικτές όσο και πολέμιους, αλλά όταν οι τελευταίοι, συμπεριλαμβανομένης και της συζύγου του Caine, αρχίζουν ο ένας μετά τον άλλο να πεθαίνουν κάτω από παράξενες συνθήκες ο κατά βάθος καλός επιστήμονας αρχίζει να εξετάζει ένα ενδεχόμενο που περιήλθε στην αντίληψή του μετά από ανασκαφές στο χώρο του αντιδραστήρα.
Μετά από προσωπική έρευνα και διαβουλεύσεις με διάφορες ειδικότητες, μια εκ των οποίων ο τοπικός ιερέας, ο Cain βρίσκεται στη μέση ενός σεναρίου καταστροφής των πάντων μέσω του πυρηνικού αντιδραστήρα και του ερχομού του Αντίχριστου. Ο ορθολογιστής Cain ως άνθρωπος της επιστήμης δυσκολεύεται να χωνέψει αυτό το ενδεχόμενο, αλλά οι ανεξήγητοι θάνατοι των πολέμιων του αντιδραστήρα συνεχίζονται και σαν να μην έφτανε αυτό, ο γιος του (Simon Ward) αρχίζει να δείχνει σημάδια ότι δεν είναι αυτός που είναι και ότι υπάρχει συνωμοσία γύρω από τον Cain και την οικογένειά του που στοχεύει να φέρει τον Αρμαγεδδών στη Γη μέσω του αντιδραστήρα. Αυτά τα στοιχεία σε συνδυασμό με την εγκυμοσύνη του νέου αμόρε του (Agostina Belli) τον κάνουν να προσπαθήσει να τερματίσει το project που τόσο αγαπάει, αλλά στην πορεία θα δει ότι τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά.
Θα μπορούσε κανείς να πει ότι ουσιαστικά το HOLOCAUST 2000 χωρίζεται σε δύο διακριτά μέρη τα οποία καταλαμβάνουν το καθένα περίπου τον μισό χρόνο προβολής. Στο πρώτο μισό υπάρχει μυστήριο και ξεδίπλωμα της πλοκής με μαεστρία και ατμόσφαιρα που προσωπικά σπάνια συναντώ σε Ιταλικές παραγωγές, ενώ, το υπόλοιπο μισό είναι καθαρή αντιγραφή του THE OMEN και κάπως ρίχνει τι ενδιαφέρον αφού ήδη το σενάριο έχει αποκαλύψει τα χαρτιά του στο απολαυστικό πρώτο θεματικά μέρος.
Σ’ αυτό το σημείο έχουμε όλη την ατμόσφαιρα πανικού και αποκαλύψεων όπως πρέπει να υπάρχει σε ταινίες με τέτοια θεματική, η οποία βάζει τον θεατή γρήγορα στην ουσία των πραγμάτων και με μεθοδικότητα και χωρίς εκρήξεις και φανφάρες δείχνει με σχεδόν τέλειο τρόπο το μέγεθος της απειλής και τις διάφορες μεταπτώσεις στη διάθεση και τα πιστεύω των πρωταγωνιστών.
Από εκεί και πέρα και αφού τα βασικά χαρτιά του σεναρίου έχουν ήδη αποκαλυφθεί, αναλαμβάνει ο Kirk Douglas, ο οποίος την εποχή που γυρίστηκε η ταινία ψαχνόταν με διάφορους ρόλους για να ξαναμπεί στην επικαιρότητα, με μια από τις καλύτερες ερμηνείες της καριέρας του. Ο ήδη βετεράνος του Αμερικάνικου σινεμά παίρνει την ταινία στις πλάτες του και ενώ το σενάριο δεν τον βοηθάει από ένα σημείο και μετά, καταφέρνει με την ερμηνεία του να συντηρεί το ενδιαφέρον μέχρι τέλους.
Αφέλειες στη δράση του υπάρχουν αρκετές, όπως και γενικότερα στο σενάριο που υπό νορμάλ συνθήκες δεν θα έμπαινα στη διαδικασία να σχολιάσω. Όμως το HOLOCAUST 2000 είναι τόσο καλογυρισμένο για τα γνώριμα στάνταρντς Ιταλικών παραγωγών που κάνει το θεατή να το παίρνει περισσότερο στα σοβαρά και, μοιραία, να παρατηρεί τις διάφορες κακοτοπιές που σε κάθε περίπτωση είναι παρούσες.
Πάντως οφείλω να αναγνωρίσω στον πρόσφατα αποθανόντα Alberto De Martino την απόλυτη επιτυχία στη δημιουργία αποκαλυπτικής ατμόσφαιρας που ολοένα και μεγαλώνει φτάνοντας σε καταπληκτική κορύφωση λίγο μετά την έναρξη του δεύτερου θεματικού μέρους. Η ωραία μουσική από τον Ennio Morricone βοηθάει τα μέγιστα προς αυτή την κατεύθυνση, όπως και η απόφαση του σκηνοθέτη- πιθανότατα αποτέλεσμα της Βρετανικής επιρροής στην παραγωγή- να μην ντουμπλάρει τους ηθοποιούς, πράγμα σπάνιο αν όχι ανήκουστο για Ιταλικές παραγωγές εκείνης της περιόδου, κάτι που επίσης τονίζει περισσότερο τον ρεαλισμό.
Από εκεί και πέρα υπάρχουν τουλάχιστον 3 αιματηροί θάνατοι που υποστηρίζονται από άριστα gore εφέ από τον πολύπειρο Gino De Rossi (THE NIGHTS OF TERROR), ωραίες σκηνές που τονίζουν την επιβλητική ατμόσφαιρα πανικού, όπως η επίσκεψη του Cain στο τρελάδικο, η ανακάλυψη των αρχαίων τοιχογραφιών στη σπηλιά του αντιδραστήρα και η παραβολή του αντιδραστήρα με τον δαίμονα που φέρνει τον Αρμαγεδδών.
Εκτός από τον Kirk Douglas που δεν έχει αντίπαλο όσο βρίσκεται σε πρώτο πλάνο (δηλ. Το 99,9% του χρόνου προβολής), όλες οι ερμηνείες είναι καλύτερες από ότι συνηθίζεται σε Ιταλικές παραγωγές, με τον νεότατο Simon Ward να είναι από εκείνους που ξεχωρίζουν κυρίως λόγω φάτσας και φύσης του ρόλου του, ενώ έχουμε και τον δικό μας Σπύρο Φωκά σε έναν άξιο αναφοράς ρόλο.
Το φινάλε που είδα αφήνει ανοιχτά τα ενδεχόμενα αλλά διατηρεί έναν τόνο απαισιοδοξίας και προσωπικά το βρήκα πιο ταιριαστό από το εναλλακτικό και πιο χαρούμενο που υπάρχει σε παλιότερες κυρίως Αμερικάνικες συντομευμένες εκδοχές της ταινίας. Το φινάλε της Ευρωπαϊκής εκδοχής που κυκλοφορεί στις μέρες μας δεν προδίδει τη δουλειά του Alberto De Martino που με το HOLOCAUST 2000 κάνει μια από τις πιο ολοκληρωμένες δουλειές της καριέρας του στο σινεμά τρόμου την οποία συστήνω ανεπιφύλακτα στους φίλους της Ιταλικής σχολής και στους fans των ταινιών με θέμα το τέλος του κόσμου και τον ερχομό του Αντίχριστου.
Όλες οι εκδόσεις είναι χωρίς περικοπές, αναμορφική μεταφορά και περιέχουν την Ευρωπαϊκή εκδοχή της ταινίας αλλά μόνο η Γαλλική και η Γερμανική έχουν το σωστό aspect ratio. Η Γερμανική έκδοση είναι η μόνη που έχει και το εναλλακτικό φινάλε στα extras και γενικά φαίνεται η κορυφαία.