Δυο μαθήτριες αυστηρού καθολικού σχολείου ορκίζονται αιώνια πίστη στο σατανά και δεσμεύονται να κάνουν το κακό σε κάθε ευκαιρία που τους δίνεται. 

Να μια ταινία από το μαγικό κόσμο του euro sleaze που ενώ μοιάζει για ακόμα μία από τα γνωστά, στο τέλος της προβολής μάλλον θα αφήσει τους περισσότερους είτε με βλέμμα απορίας είτε με ένα πελώριο χαμόγελο λόγω του ότι μόλις είδαν ταινιάρα. Το εξώφυλλο, ο τίτλος, η χρονιά που κυκλοφόρησε αλλά και οι διαχρονικά στενές σχέσεις της ταινίας με την λογοκρισία προδιαθέτουν για ακόμα μια κακογυρισμένη sleazy τσοντούλα με σατανισμό, ολίγο από nunsploitation, φρικαλέο ντουμπλάρισμα, ξύλινες ερμηνείες και όλα τα στοιχεία που ξέρουμε και αγαπάμε και που συναντάμε στο 90% των euro horror ταινιών της εποχής.

Όμως το όραμα του γενικά άγνωστου Joel Seria διαψεύδει αυτές τις προβλέψεις από πολύ νωρίς, κάνοντας φανερό ότι το DON'T DELIVER US FROM EVIL είναι μια από εκείνες τις ταινίες που είναι πολύ δύσκολο να καταταχθούν σε κάποιο είδος, και αναγκαστικά μπαίνουν στον ευρύτερο χώρο του τρόμου ελλείψει κάποιου άλλου που να τις περιγράφει καλύτερα. Πρόκειται για μια καθ’ όλα φρέσκια και πρωτότυπη προσπάθεια που ευτυχώς για όλους τα καλά παιδιά της Mondo Macabro την κυκλοφόρησαν σε remastered έκδοση έτσι ώστε όλοι οι cult fans να μπορούν να την απολαύσουν όπως της αξίζει.

Η ταινία αφηγείται τις περιπέτειες δύο νεαρών μαθητριών της υψηλής κοινωνίας που με το ζόρι έχουν φτάσει τα 13, της Anne (Jeanne Goupil) και της κολλητής της Lore (Catherine Wagener). Οι δυο μαθήτριες του τοπικού κατηχητικού δίνουν όρκο πίστης στο σατανά και υπόσχονται να αφιερώσουν τις ζωές τους στην αμαρτία κάθε είδους, κάτι που κάνουν πράξη άμεσα όταν αρχίζουν οι καλοκαιρινές διακοπές και οι βαριεστημένοι γονείς της Anne την αφήνουν μόνη στο σπίτι για 2 μήνες μαζί με την φιλοξενούμενη φίλη της.

Τα δύο κορίτσια συνεχίζουν το έργο που ξεκίνησαν στο σχολείο μπλέκοντας τον τοπικό πληθυσμό στα σατανικά τους παιχνίδια που περιλαμβάνουν μεταξύ άλλων την άρνηση της θείας κοινωνίας και του δρόμου του θεού, την κατασκοπεία των καλόγριων- καθηγητριών τους κατά τη διάρκεια ερωτικών περιπτύξεων, την εξαπάτηση και εκμετάλλευση φίλων και γειτόνων, τον σαδισμό με θύματα το υπηρετικό προσωπικό του σπιτιού, και βέβαια τα ερωτικά παιχνίδια υποσχέσεων και αποπλάνησης με κάθε κακομοίρη που συναντούν, συμπεριλαμβανομένου του καθυστερημένου βοσκού της περιοχής αλλά και ενός άτυχου ταξιδιώτη. Γρήγορα τα παιχνίδια τους καταλήγουν στην τελετή μύησής τους στο σατανισμό και μοιραία στο φόνο λίγο πριν ξαναρχίσει το σχολείο όπου και οι δύο μικρές σχεδιάζουν την εκτέλεση του απόλυτου φινάλε της περιπέτειάς τους κατά τη διάρκεια σχολικής παράστασης.

Ξεπερνώντας την έλλειψη horror στοιχείων που αρχίζει να φαίνεται λίγα λεπτά μετά την έναρξη της προβολής, κάποιος δύσκολα μπορεί να αντισταθεί σε μια ταινία που κυλάει νεράκι όχι τόσο λόγω δράσης αλλά κυρίως λόγω νοσηρής ατμόσφαιρας και περιέργειας για το τι θα ακολουθήσει. Η ταινία ουσιαστικά δεν έχει υπόθεση, αλλά έχει γρήγορο ρυθμό και δεν αφήνει το θεατή να πολυσκεφτεί αυτά που βλέπει παρά μόνο μετά το τέλος της προβολής. Η ιστορία εμπνεύστηκε από τα περιστατικά που ενέπνευσαν και το κατά πολύ γνωστότερο αλλά σίγουρα όχι τολμηρότερο HEAVENLY CREATURES του Peter Jackson, αλλά βλέποντάς την κανείς καταλαβαίνει ότι είναι μια ταινία που θα μπορούσε να είχε κυκλοφορήσει μόνο στα 70s και που ακόμα και σήμερα είναι αδύνατον να ξαναγίνει παρόλο που το Γαλλικό σινεμά τρόμου έχει στραφεί- για να μην πω ταυτιστεί- με ακραίες θεματολογίες και εικόνες.

Θα ήταν άτοπο να υποθέσει κανείς από τα παραπάνω σχόλια ότι το DON'T DELIVER US FROM EVIL δεν έχει ακραία θεματολογία ή εικόνες. Κάθε άλλο, καθώς το μενού περιλαμβάνει μεταξύ άλλων νοσηρά αντικοινωνική στα όρια της ψυχοπάθειας συμπεριφορά από τα δύο κοριτσόπουλα που δεν διστάζουν να παραβιάσουν κάθε ιερό και όσιο κανόνα για να εκτελέσουν την σατανική αποστολή τους, αρκετή αμφιλεγόμενη σεξουαλικότητα μιας και πρόκειται για δεκατριάχρονα κοριτσάκια που πάντως υποδύονται ενήλικες ηθοποιοί, ενώ υπάρχουν και 2 απόπειρες βιασμών που είναι δοσμένες με αρκετό ρεαλισμό. Όμως, περιέργως, το όλο θέαμα δεν φαίνεται τόσο πρόστυχο όσο ακούγεται, παρόλο που σίγουρα δεν ενδείκνυται για συντηρητικούς ή θρήσκους θεατές.

Η σκοτεινή ατμόσφαιρα επίσης τονίζει περισσότερο τη νοσηρότητα των πράξεων των δύο κοριτσιών και κάνει το περιβάλλον στο οποίο βρίσκονται να μοιάζει αμαρτωλό και ανίερο, σαν ηθικός αυτουργός στις πράξεις τους και στην κάθοδό τους προς την κόλαση. Δεν υπάρχουν άλλοι πρωταγωνιστές στην ταινία καθώς το ενδιαφέρον μονοπωλείται από τις δύο μαθήτριες. Όλοι οι υπόλοιποι, είτε παθητικοί δέκτες των πράξεων των κοριτσιών, είτε αμέτοχοι παρατηρητές. Όλα αυτά πολλαπλασιάζονται τόσο από την εξαιρετική μουσική όσο και από τις καταπληκτικές ερμηνείες των Jeanne Goupil κατά πρώτο λόγο και  Catherine Wagener που είναι απολαυστικές και αποφεύγουν την γνώριμη ξύλινη ποιότητα που συνηθίζεται σε ευρωπαϊκές παραγωγές αυτού του βεληνεκούς.
 
Το DON'T DELIVER US FROM EVIL ένα απευθείας «κατηγορώ» στον καθολικισμό και στις θρησκείες γενικότερα, κάτι που δεν κρύβεται σε καμία στιγμή από το σκηνοθέτη, αλλά επί της ουσίας εξερευνά τους τρόπους με τους οποίους τα όμορφα μικρά πλουσιοκόριτσα της υπόθεσης καταπολεμούν την βαρεμάρα που τους φέρνουν τα πλούτη και η αφθονία και εξερευνούν την σεξουαλικότητά τους με ακραίους και πολιτικά μη ορθούς τρόπους που αν ήταν ενήλικες θα ήταν ποινικά κολάσιμοι.

Παράλληλα, μπορεί να θεωρηθεί σαν ένα σχόλιο πάνω στις αδικίες του ταξικού συστήματος της εποχής στη Γαλλία, όσο και της διαχρονικής υποκρισίας της καθολικής εκκλησίας σχετικά με θέματα φιλελευθερισμού και σεξουαλικότητας, ενώ δεν χαρίζει κάστανα ούτε στο οικογενειακό περιβάλλον πλούσιων οικογενειών, παρουσιάζοντας τους ενήλικες αμέτοχους και αδιάφορους στα σατανικά παιχνίδια των δύο κοριτσιών.

Ένα βασικό ερώτημα που προσωπικά με απασχόλησε αρκετά τόσο κατά τη διάρκεια της προβολής όσο και μετά είναι αν ο σκηνοθέτης παρουσιάζει τη σατανική δράση των κοριτσιών με ωραιοποιημένο τρόπο που απενοχοποιεί τις πράξεις τους ή απλώς δείχνει με ακραίο και υπερβολικό τρόπο δύο κοινά κοριτσόπουλα που κάνουν την πλακίτσα τους εις βάρος όποιου βρουν μπροστά τους όπως τα περισσότερα θηλυκά αυτής της ηλικίας όταν και αρχίζουν να συνειδητοποιούν τη δύναμή τους απέναντι στο αντρικό φύλο.

Ο σκηνοθέτης δεν προσπαθεί καν να απαντήσει και αφήνει τον προβληματισμό για τον θεατή, κάτι που μάλλον μπέρδεψε τους Γάλλους λογοκριτές της εποχής που αποφάσισαν να απαγορεύσουν την ταινία καθιστώντας την την μοναδική κινηματογραφική προσπάθεια που απαγορεύτηκε στη Γαλλία.

Συμπεράσματα μπορεί να βγάλει ο καθένας σχετικά με το ηθικό δίδαγμα του DON'T DELIVER US FROM EVIL ή την έλλειψη αυτού, αλλά το σίγουρο είναι ότι η ταινία έχει όραμα και ξεκάθαρη πρωτοτυπία και αξίζει επαναλαμβανόμενες προβολές. Έχει μεγάλο ενδιαφέρον από την αρχή ως το σοκαριστικό φινάλε που λογικά θα ξαφνιάσει τους περισσότερους και ίσως ξενίσει αρκετούς. Προσωπικά το βρήκα αναπόφευκτο και απόλυτα ταιριαστό σε μια καλογυρισμένη και κατάμαυρη ταινία που αδικείται εγκληματικά όταν αναγκαστικά κατατάσσεται στο κλισαρισμένο είδος του euro horror.   

Δεν υπάρχουν κυκλοφορίες στη χώρα μας.

R0 Αμερική (Mondo Macabro)

Η μοναδική γνωστή έκδοση είναι χωρίς περικοπές, με αναμορφική widescreen μεταφορά και γεμάτη ποιοτικά extras, όπως άλλωστε κάθε κυκλοφορία της Mondo Macabro.