Ένας νέος άντρας γνωρίζει τη γυναίκα της ζωής του, αλλά πριν το πρώτο τους ραντεβού μαθαίνει ότι σε μία ώρα θα γίνει πυρηνικό ολοκαύτωμα που θα σημάνει το τέλος του κόσμου. 

Μερικές φορές η λογική δεν επαρκεί για να εξηγήσει κανείς μυστηριώδεις εξαφανίσεις φανερά ταλαντούχων δημιουργών που σε μια στιγμή το μέλλον φαινόταν να τους ανήκει ολοκληρωτικά και σε μια άλλη βρέθηκαν ξαφνικά εξαφανισμένοι από προσώπου Γης. Παραδοσιακά, το Χόλιγουντ και η Αμερικάνικη κινηματογραφική βιομηχανία γενικότερα είχε πρόβλημα στο να ανταμείβει ανεξάρτητους δημιουργούς όπως τους πρέπει, και προσωπικά πιστεύω ότι το παράδειγμα του Steve De Jarnatt είναι ένα από τα αντιπροσωπευτικότερα των τελευταίων 30 χρόνων.

Ο Αμερικάνος σκηνοθέτης ξεκίνησε την καριέρα του με το υπέρ- διασκεδαστικό και χαβαλετζίδικο CHERRY 2000, το οποίο του άνοιξε κατά κάποιο τρόπο τις πόρτες για τη συνέχεια της καριέρας του, αν και πρώτα έπρεπε να κυκλοφορήσει το WORKING GIRL που έκανε την πρωταγωνίστρια Melanie Griffith σούπερ σταρ στο παγκόσμιο κινηματογραφικό στερέωμα, ώστε να πάρει τα πάνω της η ταινία. Ένα χρόνο μετά, ο De Jarnatt γυρίζει το MIRACLE MILE, μια ξεκάθαρα πολύ πιο ώριμη και συνειδητοποιημένη προσπάθεια που βλέποντας την κανείς είναι να απορεί για ποιους ακριβώς λόγους ο σκηνοθέτης εξαφανίστηκε και περιορίστηκε σε αδιάφορη τηλεοπτική δραστηριότητα.

Πρόκειται για μια κατά βάση ιστορία αγάπης, όπως ακριβώς και το CHERRY 2000, που όμως ξεχωρίζει από τον κανόνα με μεγάλη ευκολία λόγω τόσο του σεναρίου όσο και του γενικότερου ύφους της. Ο Harry (Anthony Edwards) γνωρίζει επιτέλους τη γυναίκα της ζωής του στο πρόσωπο της Julie (Mare Winningham), αλλά κάποιες διαβολικές συμπτώσεις τον κάνουν να χάσει το μεταμεσονύκτιο πρώτο ραντεβού τους. Πανικόβλητος στις 4:00 τα ξημερώματα τρέχει στο καφέ που θα συναντιόντουσαν αλλά δεν την βρίσκει εκεί. Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, αποφασίζει να σηκώσει το τηλέφωνο ενός παρακείμενου στο καφέ τηλεφωνικού θαλάμου που έτυχε να χτυπάει εκείνη τη στιγμή, για να μάθει ότι σε μία ώρα θα ξεκινήσει το πυρηνικό ολοκαύτωμα.

Θορυβημένος ειδοποιεί τους λιγοστούς πελάτες του καφέ, μια από τους οποίους είναι η Landa (Denise Crosby), μια επιχειρηματίας που φαίνεται να επιβεβαιώνει τη φήμη μέσω δικών της πηγών. Έτσι όλοι μαζί αποφασίζουν να φύγουν από την πόλη με ένα ελικόπτερο που θα βρίσκεται στο ελικοδρόμιο του παρακείμενου ουρανοξύστη, αλλά ο Harry δεν μπορεί να αφήσει την Julie και έτσι ξεκινάει για να την πάρει από το σπίτι της και να πάνε στο ραντεβού την ώρα που χαράζει και τα πάντα στην πόλη αρχίζουν να καταρρέουν αφού η φήμη πυρηνικής επίθεσης είχε ήδη γίνει viral σπέρνοντας τον πανικό.

Ξεκινώντας η προβολή, κανείς μπορεί βιαστικά να βγάλει το συμπέρασμα ότι το MIRACLE MILE κινείται στα όρια της φαρσοκωμωδίας, αλλά γρήγορα οι πραγματικές φιλοδοξίες του Steve De Jarnatt και του σεναρίου που ο ίδιος έγραψε αρχίζουν να δείχνουν ότι είναι πολύ μεγαλύτερες από αυτό. Κρατώντας ένα σταθερά γρήγορο ρυθμό που ουσιαστικά δεν πολυεπιτρέπει στον θεατή να φιλτράρει αυτά που βλέπει, το MIRACLE MILE αρχίζει να ανοίγει τα χαρτιά του με εντυπωσιακό τρόπο. Οι χαρακτήρες, με πρώτο απ’ όλους τον πρωταγωνιστή ζουν στο μικρό χρονικό διάστημα στο οποίο διαδραματίζεται η υπόθεση κοσμογονικές αλλαγές στις ζωές τους και αυτές παρουσιάζονται άριστα από τον σκηνοθέτη.

Ο Harry γνωρίζει τον έρωτα και δεν θέλει ούτε να σκέφτεται ότι ένα πιθανό πυρηνικό ολοκαύτωμα μπορεί να τους το χαλάσει και η Julie σαν μπόνους βλέπει την γιαγιά της (Lou Hancock) και τον παππού της (John Agar) να τα ξαναβρίσκουν μετά από 15 χρόνια τσακωμού. Ακόμα και οι πιο ασήμαντοι δευτερεύοντες χαρακτήρες έχουν μια ιστορία να διηγηθούν λίγα λεπτά πριν το υποτιθέμενο τέλος του κόσμου, την οποία εξιστορεί ο De Jarnatt αλλάζοντας το κλίμα σε στρατηγικά σημεία ώστε η επίδραση των τεκταινόμενων να είναι ακόμα μεγαλύτερη στο θεατή όσο προχωράει η προβολή.

Πέρα από τις προσωπικές ιστορίες, ο σκηνοθέτης και το σενάριό του φροντίζουν η βασική προβληματική να αφορά το κατά πόσο οι φήμες θα επιβεβαιωθούν ή όχι. Το παιχνίδι μεταξύ πραγματικότητας και κακόγουστης φάρσας δεν ξεκαθαρίζει μέχρι το φινάλε και αυτό δίνει ακόμα περισσότερη ποιότητα σε ένα ούτως ή άλλως πρωτοκλασάτο θέαμα, δίνοντας ακόμα μεγαλύτερη δραματική υπόσταση και βάθος κυρίως στους δύο βασικούς χαρακτήρες.

Από ένα σημείο και μετά, έπιασα τον εαυτό μου να αρνείται πεισματικά να σταματήσει την προβολή, ακόμα και για σύντομες βιολογικές λειτουργίες που... δεν μπορούσαν να περιμένουν, μιας και από το δεύτερο μισό του και μετά το MIRACLE MILE πραγματικά «κεντάει», διατηρώντας τον φρενήρη ρυθμό και εμπλουτίζοντάς τον με την πανταχού παρούσα ατμοσφαιρική μουσική των αγαπημένων Tangerine Dream που προσθέτει ακόμα περισσότερο στην αγωνία και την αβεβαιότητα για την κατάληξη αυτής της περιπέτειας.

Στο ίδιο ύφος, οι ήρωες περνούν από διάφορα κύματα που περιλαμβάνουν μεταξύ άλλων χαρά, πανικό, αβεβαιότητα, φόβο, λύπη και όλα τα σχετικά, ακριβώς όπως και οι θεατές. Οι ερμηνείες των πρωταγωνιστών είναι πρώτης γραμμής, αν και προσωπικά έχω μια μικρή ένσταση με την επιλογή της Mare Winningham στο ρόλο της θηλυκής πρωταγωνίστριας. Ίσως αυτό έχει να κάνει περισσότερο με την πέρα από κάθε εξήγηση 80s κόμμωσή της και λιγότερο με την καταλληλότητα της καθαυτή, αλλά οφείλω να παραδεχτώ ότι το ζευγάρι Edwards -  Winningham έχει και με το παραπάνω την απαιτούμενη χημεία ώστε το κοινό να ταυτιστεί μαζί του.
 
Διάσπαρτα, το εξεζητημένο και εντελώς εκκεντρικό στιλ διεκπεραίωσης του De Jarnatt που παρατηρήσαμε στο CHERRY 2000 φαίνεται ακόμα πιο ώριμο, παρουσιάζοντας πικάντικες καταστάσεις που φτάνουν στα όρια του παραλογισμού αλλά τις κάνει να δείχνουν απόλυτα λογικές και αναμενόμενες μέσα στο όλο κλίμα της ταινίας. Για παράδειγμα, ο ήρωας μας ψάχνει απεγνωσμένα για οδηγό ελικοπτέρου σε μια πόλη που σχεδόν κοιμάται, και τον βρίσκει στο πιο απίθανό μέρος (ένα 24ωρο γυμναστήριο) κάτω από κωμικοτραγικές συνθήκες. Υπάρχουν αρκετά αντίστοιχα σκηνικά, αλλά το MIRACLE MILE πάντα διατηρεί την σοβαρότητα του και δεν πέφτει στην παγίδα του εύκολου ευκαιριακού χιούμορ επιπέδου φαρσοκωμωδίας.

Όταν έφτασε το φινάλε συνειδητοποίησα ότι δεν ήταν τόσο σημαντικός για ‘μένα ο τρόπος που θα τελείωνε η ταινία, αλλά ήδη είχα αρχίσει να στενοχωριέμαι που τελείωνε! Πάντως σίγουρα είναι λίγο απότομο και ίσως περισσότερο απαισιόδοξο απ’ ότι θα περίμενε κανείς, αλλά αυτό είναι μια προσωπική γνώμη. Πιθανότατα άλλοι θεατές να το εκτιμήσουν περισσότερο μιας και εκεί έρχεται η επιβεβαίωση και οριστικοποίηση του μεγάλου έρωτα του πρωταγωνιστικού ζευγαριού.

Έρωτας είναι και το πιο κατάλληλο συναίσθημα για να περιγράψει το τι ένιωσα μετά το τέλος της προβολής. Έρωτας για μια εξαιρετική ταινία που αγγίζει τα όρια της τελειότητας, έρωτας για τη ζωή και το θάνατο έτσι όπως παρουσιάζεται στο MIRACLE MILE. Μια θαυματουργή ταινία που βλέπεται και ξαναβλέπεται και που αν υπήρχε έστω και η στοιχειώδης έννοια της δικαιοσύνης σε τούτο τον μάταιο κόσμο, θα είχε εξασφαλίσει τον απίστευτα ταλαντούχο Steve De Jarnatt για πάντα.

Όμως έχουμε ξαναπεί ότι το Χόλιγουντ πάντα είχε την τάση να «θάβει» προσωπικότητες ιδίως από τον ανεξάρτητο κινηματογράφο χωρίς να υπάρχουν προφανείς λόγοι, κάτι που δυστυχώς φαίνεται στις μέρες μας όπου είναι σχεδόν απίθανο να δούμε ταινίες σαν το MIRACLE MILE να φτάνουν στις κινηματογραφικές αίθουσες. Και κάτι τέτοιο είναι κρίμα, για να μην πω εγκληματικό, άρα το καλύτερο που έχουν να κάνουν οι φίλοι του πραγματικά καλού ανεξάρτητου σινεμά είναι να αναζητήσουν μια κόπια αυτής της καταπληκτικής ταινίας και να την προσθέσουν άμεσα στις συλλογές τους.

Προσωπική μου γνώμη είναι ότι δεν θα το μετανιώσουν, αλλά αντίθετα μάλλον θα συνειδητοποιήσουν ότι τις περισσότερες φορές η επιλογή ταινιών με κριτήριο το αν «ακούγονται» στις μέρες μας έχει περιορίσει πάρα πολύ την απόλαυση που κρύβουν αδίκως ξεχασμένα ατόφια διαμάντια όπως το MIRACLE MILE.

Δεν υπάρχουν κυκλοφορίες στη χώρα μας.

R1 Αμερική (MGM)

Η μοναδική γνωστή έκδοση είναι χωρίς περικοπές και με 4:3 fullscreen μεταφορά.