Μια μούμια που ανακαλύφθηκε στον τάφο του βασιλιά Τουταγχαμών σπέρνει τον πανικό στο κολέγιο.

Ο τίτλος παραπέμπει σε ταινία επιστημονικής φαντασίας και συγκεκριμένα ταξιδιού στο χρόνο, αλλά η συγκεκριμένη αν και πολύ θα ήθελε να είναι τέτοια περιορίζεται σε κλισαρισμένο μυστήριο και τρόμο 80’s style. Αυτό πολλές φορές είναι καλό για τους fans της σκηνής, αλλά δυστυχώς αυτή η περίπτωση αποτελεί την εξαίρεση. Σίγουρα έχει φιλοδοξία από σεναριακής πλευράς, αλλά η εκτέλεση είναι τουλάχιστον προβληματική.

Μια ομάδα φοιτητών φέρνουν στο φως μια μούμια από τον τάφο του βασιλιά Τουταγχαμών που μόλις είχε ανασκαφτεί. Στη σαρκοφάγο υπήρχε μία μυστική κρυψώνα που περιείχε 5 πετράδια τα οποία τσέπωσε ένας από τους φοιτητές που έτυχε να αντιληφθεί πρώτος την παρουσία τους. Όταν οι υπόλοιποι βρίσκουν την κρυψώνα στη θέση των πετραδιών βρίσκουν μία εξαιρετικά επικίνδυνη και άγνωστη μορφή βακτηρίου που είχε βρεθεί και πάνω στην ηλικίας 3000 χρόνων μούμια. Σαν να μην έφταναν αυτά, η μούμια εξαφανίζεται από τον χώρο ανάπαυσης της και κόβει βόλτες στις εστίες του πανεπιστημίου σε αναζήτηση των 5 πετραδιών τα οποία όλως περιέργως κατέληξαν στις πλησιέστερες γκομενάρες της σχολής.

Τι ακριβώς ήθελε τα πετράδια η μούμια δεν ξεκαθαρίζεται ποτέ, αλλά αυτή ίσως να είναι η σύνδεση με τον τίτλο. Πάντως μέχρι να βγει αυτό το συμπέρασμα έχουμε ψευδοεπιστημονικό μπλα- μπλα που φτάνει για δύο και παραπάνω ταινίες το οποίο δυστυχώς καταλήγει να είναι και το κύριο ενδιαφέρον του TIME WALKER. Σε μια απέλπιδα προσπάθεια να δείξει ότι μπορεί να χειριστεί το χαοτικό σενάριο προς όφελος του, ο σκηνοθέτης πέφτει στην παγίδα της φλυαρίας. Τα πράγματα θα ήταν σίγουρα καλύτερα αν υπήρχαν στη συνταγή και τα γνώριμα στοιχεία της σκηνής εκείνη την εποχή, όπως το gore και το αναίτιο γυμνό, αλλά δυστυχώς η ταινία από την αρχή παίρνει τον εαυτό της πιο σοβαρά απ’ ότι πρέπει σε βάρος του αποτελέσματος.

Έτσι έχουμε μια μούμια που ναι μεν περπατάει και μοιάζει τρομακτική, αλλά το πιο φρικτό πράγμα που βλέπουμε να κάνει είναι να βραχυκυκλώνει τα ηλεκτρικά της σχολής. Οι επιθέσεις της είναι γενικά αναίμακτες, προβλέψιμες και ρουτινιάρικες τη στιγμή που το μόνο πράγμα που είναι δύσκολο να προβλέψει κανείς από το τι θα ακολουθήσει είναι οι λεπτομέρειες. Το σχετικό ενδιαφέρον υπάρχει για την κατάληξη, αλλά όταν στο περισσότερο υπόλοιπο τα βλέφαρα βαραίνουν επικίνδυνα είναι δύσκολο κανείς να ενδιαφερθεί για της φύση της μούμιας και την ιστορία της. 

Αυτά τα κρίσιμα ερωτήματα τελικά απαντώνται με «τόσο κακό που είναι καλό» τρόπο στο φινάλε που όμως όταν έρχεται μοιάζει λυτρωτικό. Εκεί βρίσκεται και το πολυτραγουδισμένο sci-fi στοιχείο του TIME WALKER, που όπως και το υπόλοιπο, μοιάζει αποκομμένο και χωρίς λογική. Η συντριπτική πλειοψηφία του χρόνου αναλώνεται σε διαλόγους και ανούσιες υποπλοκές και πάντα σε βάρος της δράσης και της ατμόσφαιρας. Τέτοια προσπαθεί να φτιάξει ο σκηνοθέτης από την αρχή, αλλά πέρα από κάποιες αναλαμπές όλα πάνε γενικά στράφι, όπως και σε ολόκληρη την ταινία. Ακόμα και η 80’s αισθητική των φοιτητικών πάρτυ και η πολύ καλή μουσική της εποχής, υπογεγραμμένη από τον Richard Band, αποτυγχάνουν να κάνουν την αίσθηση που θα ήθελε ο σκηνοθέτης.

Οι ερμηνείες των πρωταγωνιστών είναι γενικά καλές, με αρκετές γνωστές φάτσες των Αμερικάνικων b-κύκλων να έχουν χρόνο προβολής όπως ο αναγνωρίσιμος Ben Murphy, ο αγαπητός James Karen πριν γίνει διάσημος με το RETURN OF THE LIVING DEAD και το ντουέτο Austin Stoker- Darwin Joston κατευθείαν από το ASSAULT ON PRECINCT 13, αλλά υπάρχουν τόσοι πολλοί διακοσμητικοί χαρακτήρες στην ιστορία που καταντούν κουραστικοί παρά τις προσπάθειες αυτών που ξεχωρίζουν.

Στην προσπάθεια μένει και η έμπνευση του σεναρίου να μπλέξει στοιχεία τυπικής ταινίας με αρχαία αιγυπτιακή κατάρα, με επίσης τυπική monster movie και να βάλει και λίγο από επιστημονική φαντασία. Το αποτέλεσμα του μίγματος είναι μια ελαφρά ψυχαγωγική αλλά παντελώς ανούσια και άνευρη ταινία που δεν εκμεταλλεύτηκε τα ατού της και έμεινε στη μετριότητα και – μοιραία και δίκαια – στην αφάνεια.        

Δεν υπάρχουν εκδόσεις σε DVD στη χώρα μας.

R1 Αμερική (Shout! Factory) – Vampires, Mummies And Monsters Collection: Roger Corman Cult Classics - Μαζί με τα LADY FRANKENSTEIN, THE VELVET VAMPIRE και GROTESQUE

Η μοναδική αυτή γνωστή έκδοση είναι χωρίς περικοπές και με αναμορφική widescreen μεταφορά.