Η οικογένεια Montelli μετακομίζει στο σπίτι στην Amityville, αλλά παράξενα γεγονότα αρχίζουν να συμβαίνουν που καταλήγουν στον δαιμονισμό του γιου από το σατανικό πνεύμα του σπιτιού
Σχόλια:
Η πιο έξυπνη ιδέα που είχαν οι παραγωγοί του τότε ανερχόμενου franchise που ξεκίνησε το 1979 με το υπερεκτιμημένο THE AMITYVILLE HORROR, ήταν να γυρίσουν το θεματικό prequel βασισμένο στην αληθινή ιστορία της Amityville και τα γεγονότα που οδήγησαν στη δολοφονία 4 από τα μέλη της οικογένειας DeFeo. Εδώ μετονομάζονται σε Montelli και η ιστορία ξεκινάει με το που πρωτομετακομίζουν στο σπίτι στην Amityville. Ο βετεράνος Ιταλός σκηνοθέτης Damiano Damiani αφήνει τις περιττές φλυαρίες που τόσο είχαν κουράσει στο πρώτο επεισόδιο της σειράς και μπαίνει κατ’ ευθείαν στο ψητό, βαθιά σε b-movie περιοχές. Εξήγηση γι αυτή τη μεταστροφή από το "καθωσπρέπει" κλίμα της πρώτης ταινίας μπορεί να είναι και η παρουσία του Dardano Sacchetti (ZOMBIE 2) στο σενάριο, παρόλο που το όνομά του δεν αναφέρεται στα credits.
Η οικογένεια Montelli αρχίζει να νιώθει τη δύναμη του σπιτιού με ιπτάμενα αντικείμενα, ξαφνικά ρεύματα αέρα, τη μητέρα να νομίζει ότι κάποιος την ακούμπησε, αλλά όταν γυρνάει να δει είναι μόνη στο δωμάτιο, μέχρι πινέλα να ζωγραφίζουν αιωρούμενα περίεργες παραστάσεις στους τοίχους του παιδικού δωματίου με τα 2 ανήλικα παιδάκια να παρακολουθούν σαστισμένα. Ο κακός πατέρας όμως δεν πιστεύει ότι η ζωγραφιά στον τοίχο έγινε μόνη της και χρησιμοποιεί την πατροπαράδοτη μέθοδο του ξύλου με τη δερμάτινη ζώνη για να....βάλει μυαλό στα καημένα τα παιδάκια. Όλα αυτά γίνονται με έναν διαβολεμένα γρήγορο ρυθμό που δίνει ο έμπειρος Damiano Damiani μέσα στα πρώτα 20 λεπτά. Η μουσική του Lalo Schifrin είναι επιβλητικότατη και σκοτεινή ώστε να κάνει την ατμόσφαιρα ακόμα πιο αδιαπέραστη.
Με τα πολλά, ο Sonny (Jack Magner) που είναι ο μεγάλος γιος της οικογένειας Montelli κυριεύεται από το δαιμονικό πνεύμα του σπιτιού και αρχίζει να επιδεικνύει αντικοινωνική συμπεριφορά, συμπεριλαμβανομένων και περίεργων σεξουαλικών έλξεων για τη μικρή αδελφή του! Οι τύψεις την κυριεύουν και πηγαίνει και εξομολογείται στον παπά της ενορίας. Ο Damiani προτιμάει να κρατήσει τον χαμηλών τόνων τρόμο που πηγάζει από τις δραστηριότητες του δαιμονικού πνεύματος μέσα στο σπίτι στο ελάχιστο, και αντίθετα συγκεντρώνεται στον δαιμονισμό του Sonny, βάζοντάς τον ουσιαστικά στο ρόλο του κακού, εκεί που στο THE AMITYVILLE HORROR αυτό το ρόλο έπαιζε το σπίτι.
Πολύ καλή έμπνευση, θα μπορούσα να πω, γιατί από την πολύ καλή σκηνή του δαιμονισμού και μετά, η ερμηνεία του Jack Magner γίνεται πολύ καλή και το βλέμμα του και μόνο προκαλεί ανατριχίλες! Η υποπλοκή με την περίπτωση αιμομιξίας δίνει έναν πολύ πιο ρεαλιστικό και σοκαριστικό τόνο στα δρώμενα, σε απόλυτη αντίθεση με την κουραστική συμβατικότητα του THE AMITYVILLE HORROR, που δεν «έβαζε τα χέρια του στη φωτιά» για τους γνωστούς λόγους εμπορικότητας. Το THE POSSESSION το κάνει, από τη μία αγνοώντας μέχρι ένα σημείο την κληρονομιά που του άφησε το THE AMITYVILLE HORROR, και από την άλλη καταφέρνοντας να γίνει πολύ πιο πιστευτό και τρομακτικό. Η εκπληκτική σεκάνς 15 περίπου λεπτών που καταλήγει στην σφαγή της οικογένειας Montelli θα σας πείσει.
Από κει και μετά, όμως, τα πράγματα περιπλέκουν για τον Damiano Damiani, που τελικά επιλέγει την φαινομενικά εύκολη οδό της επί τόπου στροφής στο ύφος της ταινίας, αντί να την τελειώσει εκεί που θα ήταν και ό,τι καλύτερο και δεν θα δίσταζα να του δώσω το 5/5. Ο Sonny όμως μεταφέρεται στη φυλακή και αρχίζει μια μάχη μεταξύ του δαίμονα και του πάτερ Adamsky που ενσαρκώνεται πάντως πολύ καλά από τον James Olson, που σε πολλούς θα θυμίσει έντονα EXORCIST. Και δικαίως, αφού είναι σχεδόν πιστή αντιγραφή του! Αλλά ακόμα κι έτσι σαν φινάλε είναι αρκετά έντονο και με πολύ περισσότερες συγκινήσεις απ’ ότι ολόκληρο το THE AMITYVILLE HORROR. Οπότε δεν διστάζω ούτε στο ελάχιστο να χαρακτηρίσω το THE POSSESSION με ευκολία το καλύτερο της σειράς και μια από τις πολύ καλές ταινίες τρόμου τη δεκαετία του ’80, και πραγματικά δεν μπορώ να κατανοήσω το γιατί δεν άρεσε σε πολλούς από τους φίλους της πρώτης ταινίας. Ίσως η έλλειψη «καθωσπρεπισμού» και «επιπέδου» που υπήρχαν στο THE AMITYVILLE HORROR, ίσως η αρκετά sleazy ατμόσφαιρα να ξένισαν τους mainstream θεατές που περίμεναν οικογενειακό τρόμου ρουτίνας, αλλά οι εκατομμύρια b-μουβάδες παγκοσμίως δε νομίζω ότι πιστεύουν το ίδιο! Το AMITYVILLE 2: THE POSSESSION είναι ατμοσφαιρικό, τρομακτικό, γρήγορο, μερικές φορές σόκιν και σε καίριες στιγμές γίνεται και ανεπαίσθητα αστείο. Μαζί και το απαραίτητο sleazy κλίμα, είναι στοιχεία που εμένα προσωπικά με προτρέπουν να κάνω τα στραβά μάτια στις κακοτοπιές του σεναρίου και να το συστήσω ανεπιφύλακτα σε όλους τους φίλους του σινεμά τρόμου.
R0 Μ. Βρετανία (Castle) R0 Special Edition Μ. Βρετανία (Sanctuary Visual Entertainment) R1 Special Edition Αμερική (MGM) R2 Γερμανία (Marketing Film) R2 Ολλανδία (Bridge) R2 Σκανδιναβία (Global Video / Scanbox)
Οι R0 (Castle), R2 Γερμανίας (Marketing Film) και R2 Σκανδιναβίας (Global Video / Scanbox) έχουν περικοπές. Καλύτερη από τις άλλες είναι η R0 S.E. με αναμορφική μεταφορά, ηχητικό σχολιασμό και συλλεκτικό βιβλιαράκι
