Δύο άνδρες σε ερημική περιοχή χωρίς να γνωρίζουν πώς βρέθηκαν εκεί, προσπαθώντας να ξεφύγουν από άγνωστη δύναμη που τους καταδιώκει ανακαλύπτουν ότι ένα μυστικό κυβερνητικό πείραμα ευθύνεται για την κατάστασή τους.

Η συγκεκριμένη εντελώς άγνωστη ταινιούλα από τα τέλη των 80s ομολογώ με άφησε με ανάμικτα αισθήματα. Σίγουρα πρόκειται για μια αρκετά καλή σεναριακή ιδέα, στοιχεία της οποίας έχουμε κατά καιρούς δει σε διάφορες σύγχρονες παραγωγές, αλλά για ακόμα μια φορά ο ιδιαίτερα περιορισμένος προϋπολογισμός, χαλαρός τρόπος κινηματογράφησης και ενδεχομένως οι υπερβολικές φιλοδοξίες της ομάδας παραγωγής δεν αφήνουν την ιδέα να αναπτυχθεί όπως θα μπορούσε.

Η εντελώς σουρεάλ υπόθεση ασχολείται με τους Gus (Charles Miller) και Jon (Seth Foster) που βρίσκονται χαμένοι σε ερημική περιοχή και δεν φαίνεται να γνωρίζουν πώς βρέθηκαν εκεί ή τι ακριβώς κάνουν, εκτός του ότι προσπαθούν να ξεφύγουν από κάποια ακαθόριστη απειλή που τους καταδιώκει. Μετά από διάφορες εξερευνήσεις στην αφιλόξενη τοποθεσία, εντοπίζουν μια καλύβα στην οποία μένει μια γυναίκα ονόματι Marcie (Elly Koslo) η οποία τους κατευθύνει σε ένα γειτονικό εστιατόριο, το οποίο όμως βρίσκουν κλειστό.

Τα πράγματα περιπλέκονται ακόμα περισσότερο όταν εμφανίζεται ένα αυτοκίνητο με έναν τραυματισμένο επιβάτη, ο οποίος όμως εξαφανίζεται από προσώπου Γης μαζί με το αμάξι και την γυναίκα, αφήνοντας μόνο τον Gus ο οποίος εντοπίζει ένα άγνωστο κτίριο σε σχήμα πυραμίδας μέσα στο δάσος και αποφασίζει να εισέλθει. Όμως αντί για απαντήσεις θα ανακαλύψει ότι πολλές από τις εμπειρίες τους είναι πιθανό να προέρχονται από τις άγνωστες τεχνολογίες που βρίσκονται μέσα στην πυραμίδα και που μοιάζουν να βρίσκονται σε συνεχή λειτουργία αλλάζοντας την πραγματικότητα και που είναι μέρος ενός κυβερνητικού σχεδίου με όνομα Project Touchstone που τους χρησιμοποιεί σαν πειραματόζωα.

Σίγουρα η υπόθεση- αν μπορεί να την πει κανείς έτσι μιας και περισσότερο πρόκειται για δικαιολογία για τον σκηνοθέτη να εκθέσει τους φιλοσοφικούς προβληματισμούς του- αφήνει πολλά στη φαντασία του θεατή ο οποίος στο τέλος της προβολής καλείται να βγάλει το δικό του συμπέρασμα γι’ αυτά που προηγήθηκαν. Αυτό είναι και το κύριο μειονέκτημα μιας φιλόδοξης καλλιτεχνικής προσπάθειας που προσπαθεί να διηγηθεί την ιστορία της με στιλ, αλλά στο τέλος πετυχαίνει απλώς να μεταδώσει την ατμόσφαιρα αβεβαιότητας αποφεύγοντας να γίνει πιο συγκεκριμένη.

Τα γεγονότα που εκτυλίσσονται ποτέ δεν εξηγούνται με ικανοποιητικό τρόπο, έτσι ώστε από ένα σημείο και μετά η διήγηση να μπερδεύεται ακόμα περισσότερο και το όλο θέαμα γίνεται ψυχεδελικό και δύσκολο στην παρακολούθηση. Πάντως από τη στιγμή που ο πρωταγωνιστής εισέρχεται στο μυστηριώδες κτίριο του Project Touchstone και μέχρι το αινιγματικό φινάλε η ακαθόριστη ένταση φτάνει στο κατακόρυφό της, ενώ εκεί έχουμε και ότι έχει να επιδείξει το PROJECT NIGHTMARE από άποψη ειδικών εφέ, τα οποία προβλέψιμα βρίσκονται στα επίπεδα γενικότερης φτώχειας όπως και το σύνολο της παραγωγής.

Το να προσπαθεί κανείς να βγάλει νόημα από τα γεγονότα του PROJECT NIGHTMARE είναι μάλλον αδύνατο, καθώς οι αποκαλύψεις ακόμα και όταν έρχονται δεν βοηθούν. Αυτό που μένει για τον θεατή είναι να παρασυρθεί στο trip της ταινίας και της ατμόσφαιράς της, κάτι που φαίνεται να ήταν και ένας από τους βασικούς στόχους του σκηνοθέτη. Πρόκειται για μια ταινία- γρίφο, ένα αξιοπερίεργο του σινεμά χαμηλού προϋπολογισμού των 80s που δεν κατατάσσεται σε κάποιο συγκεκριμένο είδος αλλά που χρησιμοποιεί στοιχεία κυρίως από την επιστημονική φαντασία για να αποκτήσει την ταυτότητά του.

Το αποτέλεσμα θυμίζει μέχρι ενός σημείου αρκετές ταινίες και τηλεοπτικές σειρές του είδους, όπως το πρωτότυπο STAR TREK, λίγο από THE X FILES, ενώ προσωπικά που θύμισε αρκετά το CUBE και τα sequels του, στη λογική ότι όπως και το PROJECT NIGHTMARE κι αυτά ασχολούνται με ενός είδους κυβερνητικό πείραμα με άγνωστο στόχο. Οι σύγχρονοι fans ίσως αναγνωρίσουν και θεματικά στοιχεία από το πρόσφατο cult- horror έπος THE CABIN IN THE WOODS.

Γενικά πρόκειται για μια ταινία που δυσκολεύομαι να πω αν μου άρεσε ή όχι. Αναγνωρίζω το όραμα των συντελεστών και ότι με ελάχιστα μέσα και 3-4 παγκοσμίως αγνώστους πρωταγωνιστές κατάφεραν να φτιάξουν κάτι που ξεφεύγει από τα πλαίσια της αδιαφορίας και έχει σίγουρα το ενδιαφέρον του, αλλά προσωπικά θα το ήθελα με περισσότερη δράση και κάποιες έστω στοιχειώδεις σεναριακές επεξηγήσεις.

Πέρα από αυτά, η ψυχεδελική και μπερδεμένη κινηματογράφηση, ο πολύ χαλαρός ρυθμός και η έλλειψη στοχευμένης δράσης κάνουν την προβολή δυσκολότερη γ αυτούς που ενδεχομένως να έψαχναν το τυπικό low budget sci- fi μπαμ- μπουμ στο PROJECT NIGHTMARE, αλλά μπορεί να επιφέρει ανταμοιβές στους πιο περιπετειώδεις φίλους της εγκεφαλικής επιστημονικής φαντασίας.

Δεν υπάρχουν κυκλοφορίες στη χώρα μας.

Δεν υπάρχουν γνωστές κυκλοφορίες προς το παρόν.