Μετά το πυρηνικό ολοκαύτωμα μια ομάδα προνομιούχων επιζώντων προσπαθεί να καθαρίσει τον πλανήτη από όσους θεωρούν ακατάλληλους, αλλά ένας πρώην συνάδελφός τους θέλει να τους σταματήσει.

Βρισκόμαστε μετά το πυρηνικό ολοκαύτωμα που άφησε τη Γη στο χείλος της καταστροφής με το σύνολο της κοινωνίας να εξελίσσεται αντίστροφα προς πρωτόγονα επίπεδα όπου κυριαρχεί ο νόμος του ισχυρού. Μια ομάδα προνομιούχων που κατάφεραν να ξεφύγουν από τη ραδιενεργή μόλυνση έχουν δημιουργήσει τη δική τους ομάδα ελιτιστών και θέλουν να καθαρίσουν τον πλανήτη από όποιον κρίνουν ότι είναι ακατάλληλος για τον Νέο Κόσμο που ξημερώνει, συμπεριλαμβανομένων όλων των μολυσμένων από τη ραδιενέργεια αλλά και αρκετά μέλη της δικής τους ομάδας.

Για το λόγο αυτό δημιούργησαν το βάρβαρο «Κυνήγι» κατά το οποίο βγάζουν τα απωθημένα τους πάνω στους λεγόμενους «ακατάλληλους». Ένας από αυτούς είναι ο Allan Tanner (William Mang) που ξέρει ότι η μόλυνση έχει σταματήσει αλλά βασανίζεται και βλέπει την όμορφη συνάδελφό του να βιάζεται και να δολοφονείται από τα μέλη της ομάδας υπό το σαδιστικό βλέμμα του Erasmus (Harrison Muller Jr.) και της Edra (Marina Costa). Αυτοί τον αφήνουν μισοπεθαμένο, αλλά την τελευταία στιγμή σώζεται από έναν πάλιουρα επαναστάτη της περιοχής (Woody Strode) ο οποίος τον εκπαιδεύει στην τέχνη του πολέμου με στόχο να μπουκάρει στο φρούριο των ελιτιστών και να τους καθαρίσει εξασφαλίζοντας ένα καλύτερο μέλλον για την ανθρωπότητα και παράλληλα να εκδικηθεί για όλα όσα πέρασε στα χέρια τους αυτός και η αδικοχαμένη φίλη του.

Αυτή τη φορά ο όχι ιδιαίτερα γνωστός σκηνοθέτης Romolo Guerrieri προτιμάει να αφήσει στην άκρη το συνηθισμένο σεναριακό υπόβαθρo που στηρίζει τη συντριπτική πλειοψηφία των Ιταλικών Post apocalyptic περιπετειών και να αντλήσει τις επιρροές του από ταινίες όπως TURKEY SHOOT και THE MOST DANGEROUS GAME αντικαθιστώντας τον άμυαλο πόλεμο συμμοριών με ένα βάρβαρο αγώνα επιβίωσης τύπου THE RUNNING MAN και THE NEW GLADIATORS. Αυτή η καινοτομία- αν μπορεί να την πει κανείς έτσι- αυξάνει το ενδιαφέρον της ταινίας και δίνει έστω μια υποτυπώδη υπόθεση που εξελίσσεται. Στην αρχή τη προβολής έχουμε τις απαραίτητες εισαγωγές στο ιστορικό πλαίσιο της ταινίας και στους διάφορους χαρακτήρες, ενώ στη συνέχεια η ταινία παίζει περισσότερο σαν τυπικό θρίλερ εκδίκησης.

Όσοι είναι εξοικειωμένοι με το post- apocalyptic κύμα ταινιών από Ιταλία εκείνης της εποχής, λογικά θα έχουν ήδη καταλάβει ότι όπως οι περισσότερες αντίστοιχες παραγωγές, έτσι και το THE FINAL EXECUTIONER έχει σαν βασικό στόχο την άμυαλη διασκέδαση, κάτι που τουλάχιστον το σενάριο του Roberto Leoni (SANTA SANGRE) και η διεκπεραίωση του Romolo Guerrieri αναγνωρίζουν και με το παραπάνω.

Έτσι, φροντίζουν να εμπλουτίζουν την ταινία με συνεχείς σκηνές δράσης που σε γενικές γραμμές είναι κοντά στη βάση από άποψη θεάματος και βέβαια με αρκετά exploitation πλάνα, όπως είναι η σκηνή του βιασμού και επιλεγμένο αναίτιο γυμνό. Όλα υποστηρίζονται από έναν ομολογουμένως πολύ γρήγορο ρυθμό που αποφεύγει τα γνωστά σημεία ακινησίας που συναντάμε στις περισσότερες αντίστοιχες παραγωγές και γενικά κάνει την ταινία να κυλάει νεράκι, ακόμα και όταν το σενάριο γίνεται αμήχανο και χωρίς λογική. Τα κοστούμια και τα διάφορα οχήματα είναι επίσης καλοφτιαγμένα και δεν φανερώνουν την γύμνια της παραγωγής

Μεγάλη συνεισφορά στην χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα εξέλιξη της ταινίας έχει σίγουρα ο Harrison Muller Jr. που στο ρόλο του αιμοδιψή Erasmus μάλλον κλέβει την παράσταση από τους περισσότερους συμπρωταγωνιστές του με την παθιασμένη και ολίγον τι ανεπιτήδευτα χιουμοριστική ερμηνεία του, που πάντως δεν βοηθιέται από το τυπικά κακό ντουμπλάρισμα.

Ο τακτικός σε κάθε είδους Ιταλική παραγωγή της εποχής Woody Strode αν και είναι ο «κράχτης» της παραγωγής μένει σε ρηχά νερά, με έναν χαρακτήρα που είναι μεν διασκεδαστικός αλλά φαίνεται να μπήκε διά της βίας στην ταινία, σε μια προσπάθεια του βιαστικά γραμμένου σεναρίου να ενώσει κατά κάποιο τρόπο τις διάφορες θεματικές του ενότητες. Ακόμα κι έτσι, η σκηνές που εκπαιδεύει τον πρωταγωνιστή βγάζουν πολύ γέλιο και σίγουρα είναι από τις καλύτερες στην ταινία, έστω και σαν «τόσο κακές που είναι καλές».

Όσο για τον πρωταγωνιστή William Mang, είναι μάλλον ατυχής επιλογή της παραγωγής, καθώς οι υποκριτικές του ικανότητες είναι φανερά περιορισμένες, όπως και η φυσική του παρουσία που αφήνει αρκετά στη φαντασία. Πάντως προσπαθεί φιλότιμα να είναι στο πνεύμα της ταινίας και ενσαρκώνει τον χαρακτήρα του με επιτηδευμένα χαμηλούς τόνους που καταφέρνουν να τον κάνουν συμπαθή. Τα ίδια ισχύουν και για την Margit Evelyn Newton (HELL OF THE LIVING DEAD που υποδύεται έναν γενικά περιττό χαρακτήρα που φαίνεται να υπάρχει περισσότερο για το θεαθήναι παρά για οτιδήποτε άλλο.

Το φινάλε είναι κάπως υποτονικό και μειώνει την επίδραση του αρκετά καλού προηγούμενου, αλλά και πάλι η διασκέδαση είναι εξασφαλισμένη για τους συνειδητοποιημένους fans post- apocalyptic ταινιών, που γνωρίζουν ότι το να έχουν υψηλές απαιτήσεις από μια παραγωγή που έχει ξεκάθαρο ταβάνι απλώς μειώνει την απόλαυση της ταινίας. Μιας ταινίας που σίγουρα δεν είναι μέσα στις κορυφαίες Ιταλικές post- apocalyptic της εποχής, αλλά εξίσου σίγουρα δεν είναι και από τις χειρότερες και λογικά θα ικανοποιήσει σε μεγάλο βαθμό τους λάτρεις του είδους.

Κλείνοντας, αξίζει να αναφέρω ότι πολλές από τις σκηνές του THE FINAL EXECUTIONER συμπεριλαμβανομένων των περισσότερων του Woody Strode και της Margit Evelyn Newton  επαναχρησιμοποιήθηκαν στο κάκιστο THE BRONX EXECUTIONER, το οποίο είναι ένα καλό υπόδειγμα για το τι πραγματικά σημαίνει κακή post- apocalyptic περιπέτεια της εποχής. Ευτυχώς για όλους, το THE FINAL EXECUTIONER δεν είναι έτσι και προσωπικά πιστεύω ότι αξίζει μια κυκλοφορία σε DVD ή Blu Ray, τουλάχιστον για τους fans του είδους που θα την εκτιμήσουν δεόντως.

Δεν υπάρχουν κυκλοφορίες στη χώρα μας.

Δεν υπάρχουν γνωστές κυκλοφορίες προς το παρόν. Είναι πιθανόν να έχει κυκλοφορήσει σε bootleg εκδόσεις με ποιότητα εικόνας VHS.