Σαρκοφάγα σκουλήκια σπέρνουν τον πανικό σε μια μικρή επαρχιακή πόλη.

Ο Jeff Lieberman είναι μια ιστορία από μόνος του στο εναλλακτικό Χόλιγουντ. Ο Αμερικάνος σκηνοθέτης έχει εξασφαλίσει τη θέση του στο παγκόσμιο πάνθεον του horror cinema με τις ταινίες του και κυρίως με τη συγκεκριμένη κλασική ιστορία εκδίκησης της φύσης που αποτέλεσε την πρώτη του σκηνοθετική προσπάθεια την οποία γύρισε σε κάτι περισσότερο από 3 βδομάδες. Ο ίδιος ο Lieberman έχει δηλώσει ότι η βασική του επιρροή ήταν το THE BIRDS του Alfred Hitchcock και βλέποντας κανείς το SQUIRM δεν έχει λόγους για να διαφωνήσει.

Προσωπικά αν και αναγνωρίζω την προσφορά του Lieberman, θεωρώ ότι τόσο ο ίδιος όσο και το έργο του υπερτιμώνται συστηματικά από Αμερικάνους κριτικούς και κοινό, κάτι που φαίνεται και στις επόμενες ταινίες του που ενώ είχαν αρκετό υλικό για να γίνουν ιστορικά αριστουργήματα του είδους, πάντα τα κολλήματα του Αμερικανού δημιουργού και ο εξεζητημένος τρόπος αφήγησής του δεν τις άφησαν να φτάσουν εκεί που μπορούσαν. Το SQUIRM είναι μία από τις ελάχιστες ταινίες που η γνώμη μου όταν την είχα δει μικρός σε VHS συμπίπτει με την τωρινή. Ότι δηλαδή πρ΄πκειται για μια γενικά καλογυρισμένη ταινία, που όμως δεν καταφέρνει να φτάσει σε καμία περίπτωση τις υποσχέσεις του θέματος και της φήμης της.

Πρόκειται για την ιστορία επίθεσης φονικών σκουληκιών σε μια επαρχιακή πόλη μετά από καταστροφική βλάβη σε έναν ενεργειακό υποσταθμό που γύμνωσε ηλεκτροφόρο καλώδιο στέλνοντας κύματα ηλεκτρικού ρεύματος προς το έδαφος. Ένας νεαρός από την πόλη ονόματι Mick (Don Scardino) καταφθάνει στο χωριό επισκεπτόμενος την κοπέλα του Geri (Patricia Pearcy), αλλά γρήγορα οι δυό τους θα βρεθούν στη μέση ενός μυστηρίου όταν ανακαλύπτουν τα σκελετωμένα υπολείμματα αγνώστου. Ο Mick αποφασίζει να ελέγξει την ταυτότητα των υπολειμμάτων, την ώρα που ο τοπικός σερίφης (Peter MacLean) του κολλάει ασταμάτητα χωρίς ιδιαίτερο λόγο.

Με τα πολλά, το ζευγάρι θα βεβαιωθεί ότι τα υπολείμματα ανήκουν σε έναν ντόπιο ο οποίος φαίνεται ότι καταβροχθίστηκε από σαρκοφάγα σκουλήκια, κάτι που επιβεβαιώνεται ακόμα μια φορά όταν κατά τη διάρκεια βαρκάδας ο φαινομενικά καλοκάγαθος καθυστερημένος του χωριού με καψούρα για την όμορφη Geri δέχεται επίθεση μπροστά στα μάτια της. Αυτή ξεφεύγει και προσπαθεί μαζί με τον Mick να πείσουν τον σερίφη ότι η πόλη βρίσκεται σε θανάσιμο κίνδυνο, αλλά αυτός όπως και κανείς άλλος δεν τους πιστεύει, με αποτέλεσμα να είναι όλοι απροετοίμαστοι όταν ένας τεράστιος αριθμός μεταλλαγμένων σκουληκιών κάνει ξαφνικό ντου στο χωριό.

Όπως σε όλες τις ταινίες του Lieberman, η υπόθεση εκτυλίσσεται σαν μέρος ενός μυστηρίου το οποίο οι πρωταγωνιστές καλούνται να εξιχνιάσουν. Μοιραία, αυτή η προσέγγιση δεν βοηθάει τον ρυθμό ο οποίος στο πρώτο μέρος της ταινίας είναι απελπιστικά αργός. Αυτή η ενότητα περιλαμβάνει όλες τις εισαγωγές στους διάφορους χαρακτήρες και στο πλαίσιο πάνω στο οποίο κινείται η ιστορία, αλλά καταλαμβάνει το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου προβολής στο οποίο οι συγκινήσεις είναι ελάχιστες και σποραδικές.

Πρώτη εμφάνιση των φονικών σκουληκιών γίνεται μετά το 50λεπτο, ενώ πριν από αυτή το σενάριο ασχολείται εξονυχιστικά με την έρευνα των δύο πρωταγωνιστών, τη σχέση τους και τις διάφορες μίνι- υποπλοκές που φροντίζει να χώσει εμβόλιμα ο Lieberman όπως την σχέση μεταξύ Mick και της αδελφής της Geri και την ψύχωση του τρελού του χωριού με την τελευταία. Ωραία όλα αυτά, αλά προσωπικά δεν πιστεύω ότι προσφέρουν κάτι στην διήγηση και απλώς καθυστερούν το αναπόφευκτο, που είναι και ο βασικότερος λόγος για να ασχοληθεί κανείς με το SQUIRM.

Αυτό είναι φυσικά η εντυπωσιακή επίθεση των σκουληκιών, που αρχίζει λίγο πριν το φινάλε, μετατρέποντας την ατμόσφαιρα σε πλήρη πανικό, σκοτεινιάζοντας και κάνοντας πιο πεσιμιστική την ταινία, που στο προηγούμενο μέρος της έμοιαζε να μην έχει ιδιαίτερη κατεύθυνση. Το τελευταίο μισάωρο είναι καταπληκτικό, σκοτεινό και γεμάτο σκηνές ανθολογίας για τη σκηνή του τρόμου που ο κάθε fan έχει δει πολλές φορές σε έντυπα ή σε αναφορές άλλων ταινιών, υποστηριζόμενο από όμορφα ειδικά εφέ ενός νεαρού Rick Baker και πολύ καλό ρυθμό και αποζημιώνει σε μεγάλο βαθμό το κοινό για την ακινησία που προηγήθηκε.

Το cast παγκοσμίως αγνώστων είναι αρκετά καλό, με το πρωταγωνιστικό δίδυμο Don Scardino και Patricia Pearcy να ξεχωρίζουν, και με την πολύ έντονη σκερτσόζικη νότια προφορά της πανέμορφης Pearcy να δίνει ακόμα περισσότερη προστιθέμενη αξία. Από εκεί και πέρα η μουσική είναι καλή, όσο και γενικά τα επίπεδα παραγωγής και συμπληρώνουν μια κλασική ταινία, που όμως πάσχει από τα ίδια προβλήματα ρυθμού και διατήρησης ενδιαφέροντος που συναντάει κανείς και στις μεταγενέστερες προσπάθειες του Jeff Lieberman.

Πράγματι, βλέποντας κανείς τα BLUE SUNSHINE και JUST BEFORE DAWN είναι δύσκολο να μην ξεχωρίσει μια στασιμότητα του Αμερικάνου δημιουργού και να καταλήξει ότι η βελτίωσή του από το ιστορικό SQUIRM μάλλον δεν ήρθε ποτέ.                            

Δεν υπάρχουν γνωστές κυκλοφορίες στη χώρα μας.

R0 Σουηδία (Studio S Entertainment)
R1 Αμερική (MGM)
R2 Μ. Βρετανία (Arrow Video)

Blu Ray Μ. Βρετανίας (Arrow Video)
Blu Ray Αμερικής (Scream Factory)

Όλες οι εκδόσεις είναι χωρίς περικοπές και με αναμορφική widescreen μεταφορά. Από extras, το DVD και το Blu Ray της Arrow δεν έχουν συναγωνισμό. To Blu Ray της Scream Factory θα κυκλοφορήσει Οκτώβρη του 2014.