Σχόλια: 
 1983 και η post apocalyptic τρέλα που τράνταξε το ιταλικό exploitation σινεμά της εποχής βρίσκεται στο απόγειό της με κυριολεκτικά δεκάδες ταινίες του είδους να ξεπηδούν από εδώ κι από εκεί προσπαθώντας να νιώσουν λίγο από το παγκόσμιο μεγαλείο του MAD MAX 2 που μαζί με το ESCAPE FROM NEW YORK είχαν αλλάξει το χάρτη του είδους για πάντα, θέτοντας τα στάνταρντς που οι περισσότεροι exploitation δημιουργοί προσπαθούσαν να μιμηθούν μέχρι τα τέλη των 80s.
 Πολλές από αυτές τις φτηνές αντιγραφές κατάφεραν να δημιουργήσουν τη δική τους σχολή κλέβοντας λίγη από τη δόξα, και άλλες πέρασαν και δεν ακούμπησαν. Το EXTERMINATORS OF THE YEAR 3000 μάλλον ανήκει στη δεύτερη κατηγορία, αν και είναι μια αρκετά διασκεδαστική προσπάθεια από τον γνωστό για το δυνατό giallo THE CASE OF THE BLOODY IRIS, Giuliano Carnimeo. Μιλάμε για εντελώς άμυαλη διασκέδαση, με αφελές σενάριο που μοιάζει να γραφόταν τη στιγμή των γυρισμάτων, υπερβολικούς διαλόγους που φτάνουν σε κωμικά επίπεδα και ειδικά εφέ σε τιμή ευκαιρίας. Όμως το συναίσθημα που συναντάει κανείς σε πολλές αντίστοιχες Ιταλικές παραγωγές της εποχής και αυτό όπως και κάποια μικροτεχνάσματα την κάνουν κάπως να ξεχωρίζει.
 Αυτή τη φορά δεν υπάρχει πυρηνικό ολοκαύτωμα, αλλά η καταστροφή του πλανήτη προκλήθηκε από την εξαφάνιση του όζοντος, κάτι που έχει οδηγήσει τη Γη σε παρατεταμένη και μακροχρόνια ξηρασία. Το νερό είναι πλέον το μοναδικό αγαθό που έχει αξία και έχει τελειώσει για μια ομάδα επιζώντων που κατοικούν σε υπόγειες σπηλιές. Ο υπεύθυνος αποφασίζει να στείλει αποστολή αυτοκτονίας που θα πρέπει να διασχίσει την Απαγορευμένη Ζώνη, να εντοπίσει νερό που πιστεύεται ότι υπάρχει κρυμμένο σε μυστική εγκατάσταση και να το φέρει πίσω στην σπηλιά σαν την τελευταία ελπίδα του ανθρώπινου γένους να μπορέσει να ορθοποδήσει. Την αποστολή επανδρώνουν δύο μάχιμοι κάτοικοι των σπηλιών, αλλά χωρίς να το ξέρουν πηγαίνει μαζί τους ο μικρός Tommy (Luca Venantini), ο πατέρας του οποίου δεν επέστρεψε ποτέ από μια παρόμοια αποστολή.
 Για κακή τους τύχη πέφτουν στα χέρια του αιμοδιψή πολέμαρχου Crazy Bull (Fernando Bilbao) και της συμμορίας του και γλιτώνει μόνο ο μικρός Tommy, ο οποίος στη συνέχεια σώζει τη ζωή του τυχοδιώκτη και ερημίτη Alien (Robert Iannucci) και μαζί ξεκινούν για το ταξίδι προς εκεί που βρίσκεται το πολύτιμο νερό. Όμως ο Crazy Bull δεν τους αφήνει ήσυχους αφού θέλει τα αποθέματα νερού για τον εαυτό και τη συμμορία του. Έτσι οι δύο απρόθυμοι συνεργάτες βρίσκουν βοήθεια στο πρόσωπο της Trash (Alicia Moro), ενός μηχανικού ονόματι Papillon (Luciano Pigozzi) και του φονικού καραφτιαγμένου αυτοκινήτου του Alien.
 Οι fans του Ιταλικού post apocalyptic σινεμά θα έχουν ήδη υποπτευθεί ότι όπως και η πλειοψηφία των αντίστοιχων παραγωγών από τη γειτονική χώρα, έτσι και το EXTERMINATORS OF THE YEAR 3000 είναι μεν φτιαγμένο με πενιχρά μέσα αλλά έχει μπόλικη καρδιά που καταφέρνει και το κάνει να επιπλέει από το σωρό, έστω και όχι πάντα για τους σωστούς λόγους.
 Εκτός από την προφανή διαφοροποίηση του σεναρίου από τον κανόνα, που θέλει να έχει προηγηθεί πυρηνικό ολοκαύτωμα, η ταινία είναι από εκείνες που προσπαθούν να μείνουν κοντά στο πνεύμα του MAD MAX 2 όσο περισσότερο γίνεται και αυτό είναι φανερό, παρόλο που η έλλειψη προϋπολογισμού και τελικά ταλέντου από τους συντελεστές δεν την αφήνει.
 Το σενάριο επικεντρώνεται στην περιπέτεια, με τον κακό της υπόθεσης να είναι ένας συνδυασμός των αντίστοιχων της ιστορικής ταινίας του George Miller αλλά στο πιο «Ιταλικό» και low budget, ενώ οι καλοί έχουν επίσης δανειστεί αρκετά από την ίδια ταινία. Η επιλογή να τοποθετηθεί ο νεαρός Luca Venantini σε πρωταγωνιστικό ρόλο έγινε προφανώς με στόχο την εξερεύνηση της σχέσης του με τον κεντρικό ήρωα, ο οποίος προβλέψιμα είναι σκληρός και ακατάδεχτος αλλά με καλή καρδιά, όμως το όλο εγχείρημα δεν φαίνεται να λειτουργεί ιδιαίτερα καλά. Στη συνέχεια η χημεία μεταξύ των δύο γίνεται περισσότερο αντιληπτή και βελτιώνει το ρυθμό, ενώ δίνει και μια σχετική σεναριακή κατεύθυνση, τη στιγμή που το σενάριο είχε αρχίσει να χάνει τη δική του και περιφερόταν άσκοπα από περιπέτεια σε περιπέτεια, προσπαθώντας με περιορισμένη επιτυχία να χωρέσει όσα περισσότερα κλισέ του είδους μπορεί στα 90 λεπτά προβολής.
 Όσο για τον πρωταγωνιστή Robert Iannucci, προσωπικά μου θύμισε Terence Hill των φτωχών, σκληρός αλλά γκαφατζής και με φανερά αταίριαστη τάση προς το κωμικό. Ο χαρακτήρας του απέχει έτη φωτός από τον αντίστοιχο του Mel Gibson στο MAD MAX 2, αλλά τουλάχιστον η σκηνική του παρουσία είναι αποδεκτή, τουλάχιστον στα στάνταρντς των post apocalyptic ταινιών της εποχής και με πολλές αναφορές σε spaghetti westerns.
 Για ερμηνείες τόσο αυτού όσο και των περισσότερων άλλων δε νομίζω ότι χρειάζεται να είμαι λεπτομερειακός, καθώς η καλή διάθεση όλων φαίνεται, αλλά δυστυχώς δεν βγαίνει προς τα έξω. Στην πλειοψηφία του χρόνου οι ερμηνείες τους κινούνται σε ρηχά νερά, στα γνωστά «τόσο-κακά-που-είναι-καλά» επίπεδα αντίστοιχων παραγωγών, ενώ τόσο οι αστείοι διάλογοι όσο και το πολύ «Αμέρικαν» ντουμπλάρισμα επίσης δεν βοηθάνε.
 Πάντως ο ρυθμός είναι γενικά γρήγορος και υπάρχουν όμορφες σκηνές δράσης, όπως ένα καλογυρισμένο κυνηγητό με αυτοκίνητα που δεν έχει να ζηλέψει τίποτα ακόμα και από πιο πλούσιες παραγωγές, ενώ η τελική μάχη έχει μπαμ- μπουμ και εκρήξεις σε αφθονία, όλες φτιαγμένες με το κέφι και το μεράκι των παλιών καλών Ιταλών μαστόρων. Λογική και συνοχή στο σενάριο είναι σπάνια φαινόμενα, αλλά ακόμα κι έτσι το EXTERMINATORS OF THE YEAR 3000 είναι μια από τις διασκεδαστικές ξεχασμένες post apocalyptic περιπέτειες που για ένα απογευματάκι σίγουρα θα ανταμείψει τους πιστούς fans του είδους.
|
