Εξωγήινοι θέλουν να κατακτήσουν τη Γη και επαναφέρουν στη ζωή τα κλασικά τέρατα με στόχο να σπείρουν τον τρόμο στον πλανήτη, αλλά δεν μπορούν να ελέγξουν τη φονική μανία τους.

Πώς γίνεται να χάσει κανείς με μια ταινία σε σενάριο Paul Naschy στα πρώτα του βήματα και λίγο μετά την πρώτη του δυναμική εμφάνιση ως Waldemar Daninsky στο FRANKENSTEIN’S BLOODY TERROR; Πολύ δύσκολα, ιδίως όταν το τριχωτό alter ego του έχει να αντιμετωπίσει εξωγήινους εισβολείς και τουλάχιστον 3 ακόμα κλασικά τέρατα του σινεμά τρόμου.

Η συγκεκριμένη Ισπανο- Ιταλο- Γερμανική συμπαραγωγή πέφτει με τα μούτρα σε τόσο-κακές-που-είναι-καλές περιοχές και στο τέλος της προβολής αποδεικνύεται ένα ξεχασμένο διαμαντάκι από τον πάτο του βαρελιού του Euro horror, τουλάχιστον για εκπαιδευμένους σκουπιδόφιλους που είναι και το κοινό στο οποίο απευθύνεται η ταινία.

Η υπόθεση είναι σίγουρα ένα αξιοπερίεργο, από την άποψη ότι είναι δύσκολο κανείς να καταλήξει σε ένα τόσο τρελό σενάριο χωρίς τη βοήθεια παραισθησιογόνων, αλλά ο μεγάλος Naschy το κατάφερε για άλλη μια φορά. Εξωγήινοι από έναν μακρινό πλανήτη που βρίσκεται στο χείλος της καταστροφής θέλουν να κατακτήσουν τη Γη χρησιμοποιώντας σαν όπλο τις δεισιδαιμονίες και σκοτεινές παραδόσεις του ανθρώπινου γένους. Έτσι ανασταίνουν από τους νεκρούς ένα ζευγάρι επιστημόνων (Michael Rennie και Karin Dor) και χρησιμοποιούν τις γνώσεις τους για να επαναφέρουν στη ζωή κλασικά τέρατα από τη Γη ώστε να τα μελετήσουν και να παράγουν άλλα ώστε με την βοήθειά τους να κατακτήσουν τον πλανήτη.

Τα τέρατα αυτά είναι ένας βρικόλακας, η μούμια, το τέρας του Frankenstein (μετονομασμένο σε τέρας του Farancksalan για τις ανάγκες της ταινίας), και βέβαια ο Waldemar Daninsky ο λυκάνθρωπος που βρίσκεται θαμμένος εκεί παραπέρα με μια ασημένια σφαίρα καρφωμένη στην καρδιά από κάποια προηγούμενη περιπέτεια. Το σχέδιο αρχίζει να λειτουργεί, αλλά από τη μία η τάση των εξωγήινων να μιμούνται την ανθρώπινη συμπεριφορά και συναισθήματα που δεν συγχωρείται από τους ηγέτες και τιμωρείται με συνεχή βασανιστήρια και από την άλλη η καταστροφική μανία του Waldemar Daninsky όταν μεταμορφώνεται σε λυκάνθρωπο αρχίζουν να κάνουν το σχέδιο των εξωγήινων κατακτητών όλο και δυσκολότερο.

Όσο και να θέλει κανείς να είναι αυστηρός και αντικειμενικός με τη συγκεκριμένη ταινία, η τρέλα του σεναρίου και η εξέλιξη της πλοκής δείχνει ότι κάτι τέτοιο θα ήταν μάλλον άτοπο, καθώς το ASSIGNMENT TERROR είναι μια προσπάθεια που χτυπάει κατευθείαν στις καρδιές των b-movie fans. Η ανεξήγητη γοητεία που συναντάει κανείς στην συντριπτική πλειοψηφία των ταινιών του Naschy υπάρχει κι εδώ και μάλιστα σε γενναιόδωρες δόσεις, από τα αρχικά πλάνα στο κλαμπάκι της εποχής μέχρι τις σκηνές εγχείρησης ανοιχτής καρδιάς στις οποίες φαίνεται να χρησιμοποιήθηκαν πραγματικά πλάνα αρχείου, στην τιμημένη παράδοση του NIGHT OF THE BLOODY APES.

Η αφήγηση είναι ολίγον τι μπερδεμένη και γεμάτη από ψευδοεπιστημονικό μπλα- μπλα, αλλά όταν τα διάφορα τέρατα αρχίζουν να κάνουν την εμφάνισή τους, ο ρυθμός γίνεται πιο γρήγορος και ο χαβαλές αρχίζει. Όλα υποστηρίζονται από πολύ ενδιαφέρουσα μουσική, τόσο funky χορευτική της εποχής όσο και πειραματικά ηλεκτρονική στις πιο ατμοσφαιρικές σκηνές. Προβλέψιμα, υπάρχει αρκετή αμηχανία στο σενάριο όσο και η σχετική ακινησία ενώ οι εντελώς ξύλινες ερμηνείες των περισσότερων από τους πρωταγωνιστές δεν βοηθούν το ρυθμό αλλά τουλάχιστον έχουν την πλάκα τους και βρίσκονται μέσα στο πνεύμα της ταινίας.

Το βασικό στοιχείο που αλλάζει όλα αυτά προς το καλύτερο είναι η εμφάνιση του Waldemar Danisnky ο οποίος εκτός από 2-3 κλασικές μεταμορφώσεις έχει να επιδείξει και μπόλικη τριχωτή δράση όσο και μάχες σώμα με σώμα με όλα τα τέρατα της ταινίας, Δεν μπορώ να είμαι σίγουρος ότι αυτό ήταν μια επιτηδευμένη κίνηση του σεναρίου του Naschy, αλλά όσο βρίσκεται στο πλάνο ως Waldemar ή ως λυκάνθρωπος, οι προηγούμενες στιγμές ακινησίας και αμηχανίας ξεχνιούνται γρήγορα και το θέαμα μπαίνει στα επίπεδα των περισσότερων αγαπημένων ταινιών του, κομπλέ με όλα εκείνα τα στοιχεία που θα περίμενε κανείς από περιπέτειες του τριχωτού alter ego του.

Από εκεί και πέρα, οι θηλυκές παρουσίες είναι όλες χάρμα οφθαλμών με την γνωστότερη Karin Dor (YOU ONLY LIVE TWICE) να ξεχωρίζει, αλλά από ερμηνείες είναι σαν να το κάνουν επίτηδες, όπως και οι περισσότεροι από τους συμμετέχοντες, συμπεριλαμβανομένου και του Michael Rennie που εμφανίζεται για τελευταία φορά σε ταινία πριν το θάνατό του το 1971.

Δυστυχώς το ντουμπλάρισμα στα Αγγλικά είναι φρικτό και πρέπει να αποφεύγεται αν κανείς έχει τη δυνατότητα να δει την ταινία με τον πρωτότυπο Ισπανικό ήχο, που πάντως δεν πάει πίσω από πλευράς μη ποιότητας και σίγουρα βλάπτει τις προσπάθειες των ηθοποιών να φανούν κάπως πιο πιστευτοί. Εξαίρεση στον κανόνα ο ηρωικός Paul Naschy, που αν και δεν διεκδικεί κάποιο βραβείο ερμηνείας, τουλάχιστον είναι παθιασμένος και δοσμένος στο ρόλο του όπως συνήθως.

Τα ειδικά εφέ είναι ακριβώς όπως θα περίμενε κανείς για τα επίπεδα μιας τέτοιας παραγωγής, με μπόλικες στρακαστρούκες, πολύχρωμα φωτάκια και αναλογικά ηχητικά πίου- πίου, αλλά προς το τέλος έχουμε και κάποιες όμορφα εκτελεσμένες εκρήξεις που θυμίζουν τις παλιές καλές μέρες του ευρωπαϊκού σινεμά δράσης. Στα ίδια επίπεδα και το μακιγιάζ των διαφόρων τεράτων, με το τέρας του Farancksalan μάλλον να κερδίζει στα σημεία τους υπόλοιπους, ενώ η τριχωτή μάσκα του Waldemar Daninsky είναι κοντά στα τυπικά στάνταρντς ταινιών του Naschy αν και ολίγο περισσότερο προς την cheesy πλευρά.

Το φινάλε είναι αρκετά εντυπωσιακό, πάντα τηρουμένων των αναλογιών και συμπληρώνει μια άμυαλα διασκεδαστική προσπάθεια που έχει ρυθμό και αρκετό χαβαλέ αρκεί να υπάρχει τάση συγχώρεσης των πολλών προβλημάτων. Με αυτό τον τρόπο, το ASSIGNMENT TERROR πολύ δύσκολα δεν θα ψυχαγωγήσει τους σκληραγωγημένους trash-άδες, τους λάτρεις του Paul Naschy και τους νοσταλγούς του χαβαλετζίδικου φτηνού euro horror.

Δεν υπάρχουν γνωστές εκδοσεις στη χώρα μας.

R0 Γερμανία (FilmArt)
R0 Αμερική (Blue Underground)
R2 Γερμανία (Dynasty Film)
R2 Γερμανία (FilmArt/ Studiocanal)

Όλες οι εκδόσεις είναι χωρίς περικοπές και με αναμορφική widescreen μεταφορά. Οι Γερμανικές έχουν μόνο το ντουμπλαρισμένο στα Γερμανικά κανάλι ήχου, ενώ η Αμερικάνικη μόνο το ντουμπλαρισμένο στα Αγγλικά. Υπάρχει και μια Αμερικάνικη έκδοση σε DVD-R από την Sinister Cinema που επίσης εχει αναμορφική μεταφορά και το Αγγλικό κανάλι ήχου.