Ένας αστυνομικός υποπτεύεται ότι ένας γνωστός εντομολόγος έχει δημιουργήσει ένα φονικό πλάσμα που ευθύνεται για σειρά αιματηρών φόνων σε μια μικρή επαρχιακή πόλη.

Ο μεγάλος Peter Cushing είναι ο επιθεωρητής Quennell και ερευνάει δύο φόνους κατά τους οποίους τα θύματα βρέθηκαν στραγγισμένα από αίμα αλλά δεν μπορεί να προσδιοριστεί ακριβής αιτία θανάτου. Πεδίο δράσης του φονιά μια μικρή επαρχιακή πόλη των αρχών του 20^ου αιώνα και μοναδικά στοιχεία η μαρτυρία ενός ντόπιου για ένα πλάσμα με φτερά που ισχυρίζεται ότι είδε να αιωρείται πάνω από ένα πτώμα και κάτι ακαθόριστα ίχνη που βρίσκονται στην γύρω περιοχή. Κοινό σημείο των φόνων, τα θύματα ήταν αρσενικά και μαθητές του διάσημου εντομολόγου Δρ. Mallinger (Robert Flemyng) που μένει με την όμορφη κόρη του Clare (Wanda Ventham), ο οποίος όμως φαίνεται απρόθυμος να βοηθήσει τον επιθεωρητή στην έρευνά του.

Η άφιξη του νεαρού εντομολόγου Britewell (William Wilde) από την Αφρική στο σπίτι του καλού Δρ. Mallinger και η δολοφονία του από τον ίδιο φαινομενικά φονιά προκαλούν κι άλλες ερωτήσεις από τον επιθεωρητή, αλλά ο Δρ. Mallinger με την κόρη του (Vanessa Howard) αρνούνται ότι τον συνάντησαν και φεύγουν για άλλη περιοχή. Αυτό κάνει τον επιθεωρητή να πάει σαν μυστικός με την κόρη του στη νέα έδρα του γιατρού και με τρόμο θα ανακαλύψουν ότι το πλάσμα είναι στην πραγματικότητα η κόρη του Δρ. Mallinger που λόγω των πειραμάτων του πατέρα της μεταμορφώνεται σε ένα γιγάντιο αιμοδιψή πλάσμα διασταύρωση ανθρώπου και πεταλούδας της νύχτας και ότι η ίδια του η κόρη βρίσκεται σε θανάσιμο κίνδυνο.

Πρώτη ταινία για το μικρό στούντιο της Tigon που στα περίπου 5 χρόνια ζωής του από το 1968 κατάφερε να μπει στα μάτι των Hammer και Amicus με ταινίες όπως τα CURSE OF THE CRIMSON ALTAR, BLOOD ON SATAN'S CLAW και WITCHFINDER GENERAL. Πέρα από την ιστορική της αξία, η συγκεκριμένη άνιση ταινιούλα έχει αρνητική φήμη ανάμεσα στους fans του Βρετανικού τρόμου, με τον ίδιο τον Peter Cushing να δηλώνει κατά καιρούς ότι θεωρεί τον ρόλο αυτό από τους χειρότερους της καριέρας του, ενώ ο συμπρωταγωνιστής του Robert Flemyng που αντικατέστησε τον θρυλικό Basil Rathbone ο οποίος είχε προγραμματιστεί να παίξει τον Δρ. Mallinger έκανε παρόμοιες δηλώσεις.

Όσοι έχουν δει αρκετές ταινίες του αγαπημένου Βρετανού σταρ θα καταλάβουν ότι σίγουρα δεν πρόκειται από τις καλύτερές του ταινίες, αλλά στο τέλος της ημέρας ούτε και από τις χειρότερες. Στην πραγματικότητα το THE BLOOD BEAST TERROR βρίσκεται λίγο κάτω από τη μέση καθώς έχει κάποια στοιχεία που το ξεχωρίζουν από το σωρό των monster movies, ενώ η παρουσία και η θρυλική προσήλωση του Peter Cushing στο ρόλο του ασχέτως με την ποιότητα αυτού το ανεβάζουν σε επίπεδα ανώτερα από την πραγματική του αξία.

Πάντως η αλήθεια είναι ότι ο σκηνοθέτης και το σενάριο επέλεξαν μια συζητήσιμη οδό, θυσιάζοντας την monster δράση στο βωμό ρουτινιάρικης και προβλέψιμης αστυνομικής έρευνας και διαιώνισης του υποτιθέμενου μυστηρίου μέχρι την ύστατη στιγμή δίνοντας το βάρος στα στοιχεία θρίλερ μυστηρίου παρά monster slasher. Μυστήριο βέβαια δεν υπάρχει στην ταινία, καθώς το σενάριο φροντίζει να ξεκαθαρίσει από αρκετά νωρίς τις όποιες αμφιβολίες για την ταυτότητα του ενόχου, αν υποθέσουμε ότι ο τίτλος, οι αφίσες και τα εξώφυλλα των διάφορων κυκλοφοριών δεν το είχαν κάνει πριν ακόμα από την προβολή.

Αυτή η επιμονή σε μυστήριο που ουσιαστικά δεν υπάρχει βλάπτει αρκετά το ρυθμό και αυξάνει την διάρκεια της ταινίας ακόμα περισσότερο σε συνδυασμό με κάποια εμφανώς περιττά πλάνα που μεταξύ άλλων περιλαμβάνουν το μεγαλύτερο μέρος μιας θεατρικής παράστασης που περιλαμβάνει πάντως ατάκες από το THE CURSE OF FRANKENSTEIN και έχει την πλάκα της σαν κινηματογραφική αναφορά.

Όταν το πλάσμα εμφανίζεται μετά από αρκετή ώρα, τα εφέ είναι προβλέψιμα αστεία ακόμα και για τα επίπεδα της εποχής, αλλά τουλάχιστον εμφανισιακά δεν είναι καθόλου άσχημο κατά την ταπεινή μου γνώμη και δεν πιστεύω ότι δικαιολογεί τα τόσα αρνητικά σχόλια που έχει πάρει κατά καιρούς από κριτικούς και κυρίως το κοινό. Ίσως κάποιοι να θεωρούσαν ότι ένα πλάσμα μισό άνθρωπος- μισό νυχτοπεταλούδα θα έπρεπε να είναι πιο ρεαλιστικό; Η απορία θα μου μείνει, καθώς κατά καιρούς έχω δει πολύ χειρότερα τέρατα τα οποία έχουν περάσει στο ντούκου, ενώ κακά τα ψέματα, με την προφανή εξαίρεση του ALIEN, άντε και του XTRO τα περισσότερα Βρετανικά τέρατα είτε προγενέστερα είτε μεταγενέστερα δεν απείχαν πολύ σε ποιότητα από αυτό του THE BLOOD BEAST TERROR.

Σε γενικές γραμμές πρόκειται για μια από τις πιο «δεύτερες» Βρετανικές παραγωγές της περιόδου, που πάντως καταφέρνει να αποτυπώσει αρκετά καλά το γοτθικό κλίμα της εποχής στην οποία διαδραματίζεται, φέρνοντας στο μυαλό αντίστοιχες ιστορικές ταινίες κυρίως της Hammer τις οποίες προσπαθεί να μιμηθεί. Η δράση έχει ένα οριακό ενδιαφέρον, αλλά η προστιθέμενη αξία έρχεται στο τελευταίο μισάωρο καθώς το περισσότερο από το προηγούμενο είναι ολίγον τι κουραστικό και επαναλαμβανόμενο.

Σίγουρα όχι η πρώτη κυκλοφορία που θα ήθελαν στα στούντιο της Tigon, αλλά σε κάθε περίπτωση αποτελεί κομμάτι αυξημένου ενδιαφέροντος για τους fans του Peter Cushing, ιδίως τώρα που έχει κυκλοφορήσει σε πολύ καλές remastered εκδόσεις, ενώ και οι fans του κλασικού γοτθικού Βρετανικού τρόμου όλο και κάτι καλό θα βρουν, αρκεί να μην περιμένουν θαύματα.

Δεν υπάρχουν γνωστές εκδοσεις στη χώρα μας.

R0 Μ. Βρετανία (Odeon)
R0 Μ. Βρετανία (DD Entertainment)
R1 Αμερική (Image Entertainment)
R1 Αμερική (Redemption)
R2 Γαλλία (DVDY Films)

Blu Ray Αμερικής (Redemption)
Blu Ray Μ. Βρετανίας (Odeon)

Οι εκδόσεις της Odeon και της Redemption είναι οι μόνες που περιέχουν την έκδοση 88 λεπτών σε αναμορφική widescreen μεταφορά. Οι υπόλοιπες περιέχουν την παλιότερη συντομευμένη έκδοση 77 λεπτών. Από extras, το DVD και το Blu Ray της Odeon δεν έχουν αντίπαλο.