Σχόλια: 
 Μια διαφορετική και αρκετά έξυπνη ματιά στον μύθο του λυκάνθρωπου μας έρχεται από το πολυαγαπημένο public domain στο οποίο μπορεί κανείς να βρει σε ανύποπτο χρόνο ξεχασμένα εργάκια που μερικές φορές είναι να απορεί κανείς για ποιο ακριβώς λόγο πέρασαν ξαφνικά στην αφάνεια.
 Πρόκειται για μια κωμική και ειρωνική εκδοχή του λυκανθρώπου, τοποθετημένη μέσα στο Λευκό Οίκο όπου δουλεύει ο Jack (Dean Stockwell), δημοσιογράφος και εκπρόσωπος τύπου του Προέδρου των ΗΠΑ, ο οποίος βρισκόμενος στην Ουγγαρία δαγκώνεται από ένα λυκάνθρωπο και κληρονομεί την κατάρα του πριν τον σκοτώσει μπροστά στην ανακουφισμένη μάνα του. Γυρνώντας στις ΗΠΑ αρχίζει να βλέπει το σήμα της πεντάλφας πάνω σε διάφορους επώνυμους και μη, οι οποίοι μετά από λίγο βρίσκονται φρικτά δολοφονημένοι.
 Ο Jack δεν αργεί να καταλάβει ότι ο ίδιος είναι ο δολοφόνος και συνειδητοποιεί ότι σε κάθε πανσέληνο μεταμορφώνεται σε λυκάνθρωπο, κάτι που στην αρχή προσπαθεί να κρατήσει μυστικό, αλλά μετά από νέους φόνους στον ευρύτερο κύκλο του Λ. Οίκου αποφασίζει να το πει στον πρόεδρο και τους παρατρεχάμενους του. Ο πρόεδρος, ο οποίος όχι μόνο τον εμπιστεύεται τυφλά στη δουλειά του αλλά και με την κόρη του με την οποία ο Jack διατηρεί σχέση, δεν δίνει σημασία στα λεγόμενα του, όπως και όλοι οι γύρω του και μάλιστα προσπαθούν να φορτώσουν τους φόνους σε έγχρωμους ακτιβιστές. Όλα αυτά μέχρι που διάφοροι γίνονται αυτόπτες μάρτυρες της μεταμόρφωσης και αποφασίζουν έστω και με βαριά καρδιά να ακούσουν τους ισχυρισμούς του Jack.
 Σίγουρα πρόκειται για μια από τις πιο πρωτότυπες εκδοχές του συγκεκριμένου μύθου, που ναι μεν έχει τα προβληματάκια της, αλλά χωρίς αμφιβολία παρακολουθείται πολύ ευχάριστα από την αρχή ως το τέλος από το κοινό εκείνο που ξέρει να εκτιμάει τις καλές προσπάθειες, έστω κι αν αυτές μένουν ημιτελείς. Το σενάριο του σκηνοθέτη μόλις 3 μεγάλου μήκους ταινιών Milton Moses Ginsberg είναι ευρηματικότατο και γεμάτο εκπλήξεις, σε σημείο που προσωπικά απορώ γα ποιο λόγο η συγκεκριμένη ταινία δεν έχει γίνει πιο ευρέως γνωστή σήμερα.
 Κακά τα ψέματα, το δυνατό στοιχείο της ταινίας είναι σίγουρα το κωμικό, κι από αυτό υπάρχει αρκετό υλικό, με πανέξυπνες ατάκες, χιουμοριστική αλλά ταυτόχρονα καυστική κριτική της Αμερικάνικης πολιτικής εκείνης της περιόδου και αρκετές σκηνές ανθολογίας που μόνο όσοι δεν έχουν καθόλου αίσθηση του χιούμορ δεν θα εκτιμήσουν. Η όλη φάση δίνει την αίσθηση μιας καλοστημένης φάρσας στα πρότυπα κωμικών τηλεοπτικών εκπομπών της εποχής και θα μπορούσε να ήταν ακόμα καλύτερη αν ο σκηνοθέτης και το σενάριο επικεντρωνόντουσαν εξ ολοκλήρου στο κωμικό στοιχείο και αφήναν τις κοινότυπες αναφορές τρόμου στην άκρη.
 Γενικά είναι εύκολο να παρατηρήσει κανείς έναν σχετικό διχασμό ανάμεσα στα δύο αυτά είδη ο οποίος δημιουργεί προβληματάκια στον ρυθμό και δεν αφήνει την ταινία να απογειωθεί. Ακόμα κι έτσι όμως, πρόκειται για μια διασκεδαστικότατη προσπάθεια που ανεβαίνει ακόμα περισσότερο με την τρομερή ερμηνεία του πασίγνωστου σήμερα Dean Stockwell που είναι λίρα εκατό στο ρόλο του. Όλοι οι υπόλοιποι χαρακτήρες είναι δευτερεύοντες, ενώ το ρομάντσο της υπόθεσης είναι αδιάφορο και θα μπορούσε να λείπει δίνοντας τη θέση του σε ακόμα περισσότερη τριχωτή δράση.
 Από αυτό το μέτωπο, έχουμε αρκετές φτηνιάρικες μεταμορφώσεις επιπέδου Paul Naschy, με τον λυκάνθρωπο να επιτίθεται στα θύματα του με φουλ κοστούμι το οποίο ποτέ δεν σκίζεται, αρκετές αληθινά αστείες γκριμάτσες του Dean Stockwell, ένα πανέξυπνο φινάλε το οποίο συνεχίζεται κατά τη διάρκεια των τίτλων τέλους και τουλάχιστον μια σκηνή με τρελό γέλιο στην οποία ενώ παίζει μπόουλινγκ με τον πρόεδρο αρχίζει να μεταμορφώνεται και τα δάχτυλα του κολλάν μέσα στην μπάλα. Προσωπικά εντόπισα αρκετές σκηνές οι οποίες ενέπνευσαν αντίστοιχες σε άλλες γνωστότερες ταινίες με πιο σημαντικές τα AN AMERICAN WEREWOLF IN LONDON, TEEN WOLF και το αρκετά πιο πρόσφατο WOLF.
 Αξίζει να αναφέρουμε τον ρόλο της δικής μας, Δέσπως Διαμαντίδου στο ρόλο της τσιγγάνας μάνας του ορίτζιναλ λυκάνθρωπου, που προειδοποιεί σε άπταιστα ελληνικά τον Jack για το τι έχει να αντιμετωπίσει. Τώρα από πού κι ως που Ούγγροι τσιγγάνοι μιλάνε Ελληνικά, αυτή είναι μια απορία που έχω, αλλά στο τέλος της ημέρας δεν έχει καμία σημασία.
 Ένα άλλο στοιχείο που παρατηρεί κανείς είναι ότι οι φόνοι του λυκάνθρωπου περιορίζονται κυρίως στις γυναίκες και τους παρατρεχάμενους των διαφόρων πολιτικών μέσα στο Λευκό Οίκο και δεν ακουμπάει τους ίδιους τους πολιτικούς. Ίσως να φταίει η πολιτική και οικονομική κατάσταση στη χώρα μας τον τελευταίο καιρό, αλλά προσωπικά θα ήθελα να δω περισσότερο white collar αίμα να ρέει. Φανταστείτε να διαδραματιζόταν η ταινία στη Βουλή των Ελλήνων, αληθινά θα θέλατε να δείτε όλους τους πολιτικούς να τη βγάζουν καθαρή και να την πληρώνουν οι γυναίκες τους; Να μια καλή ιδέα για εγχώριο remake, που κάτι μου λέει ότι θα κάνει θραύση αν το βγάλει ποτέ κανείς!
|
