Ο βαρόνος Frankenstein ξεφεύγει από την λαιμητόμο και καταφεύγει σε μια μικρή πόλη της Γερμανίας με το ψευδώνυμο Dr. Steιn για να συνεχίσει τα πειράματά του.

Το να θελήσει κανείς να συνεχίσει την πολύ βαριά κληρονομιά του THE CURSE OF FRANKENSTEIN είναι από μόνο του ένα σχεδόν ακατόρθωτο εγχείρημα. Πόσο μάλλον να κάνει το πρώτο sequel ενός επερχόμενου franchise σχεδόν ισάξιο με το πρωτότυπο. Όμως ο Terence Fisher και η παρέα του στα στούντιο της νεαρής εκείνη την εποχή Hammer το κατάφεραν πανηγυρικά με το THE REVENGE OF FRANKENSTEIN, ακόμα μια από τις πολλές περιπέτειες του μανιακού βαρόνου που έθεσε τα στάνταρντς για τη σκηνή και έδωσε νέα πνοή στον συγκεκριμένο χαρακτήρα αναβιώνοντάς τον μετά από πολλά χρόνια.

Η υπόθεση ξεκινάει εκεί που σταμάτησε το THE CURSE OF FRANKENSTEIN με τον αγαπημένο παρανοϊκό επιστήμονας του σινεμά τρόμου να αποφεύγει την γκιλοτίνα στην οποία είχε καταδικαστεί και υπό το ψευδώνυμο Dr. Stein κατευθύνεται σε ένα μικρό Γερμανικό χωριό με απώτερο στόχο να συνεχίσει τα πειράματά του.

Γρήγορα- γρήγορα στήνει κλινική για τους οικονομικά ασθενέστερους ενώ φροντίζει να τσιμπήσει και τους πιο ευκατάστατους πελάτες του χωριού για να βγάζει τους αναγκαίους πόρους που χρηματοδοτούν τα αληθινά του ενδιαφέροντα. Όμως ο τοπικός Ιατρικός σύλλογος δεν βλέπει με καλό μάτι τον νεοφερμένο να τρώει τους πελάτες από τα μέλη του και έτσι αρχίζουν να παρενοχλούν τον Δρ. Stein προσπαθώντας να τον πείσουν να γίνει μέλος του συλλόγου.

Όμως ο νεαρός γιατρός Hans (Francis Matthews) τυγχάνει να είναι θαυμαστής της δουλειάς του Frankenstein και αναγνωρίζει τον καταζητούμενο βαρόνο στο πρόσωπο του Δρ. Stein. Οι δυο τους γίνονται συνεργάτες και αρχίζουν δουλειά πάνω στον Carl, έναν βοηθό του Stein που έχει σοβαρά κινητικά προβλήματα ο οποίος συμφώνησε να δωρίσει τον εγκέφαλό του ώστε οι δυο γιατροί να τον μεταμοσχεύσουν σε ένα φρέσκο σώμα που ο Frankenstein συναρμολόγησε από μέλη διαφόρων ασθενών του νοσοκομείου.

Η εγχείρηση γίνεται, όμως η παρέμβαση μιας καλοκάγαθης εθελόντριας στο νοσοκομείο (Eunice Gayson) κάνει το δημιούργημα των δύο επιστημόνων να αναρωτηθεί τι του επιφυλάσσει το μέλλον με το νέο του σώμα και να το σκάσει από το χώρο φύλαξής του στους επικίνδυνους δρόμους της πόλης.

Συγκριτικά με το CURSE, το REVENGE μάλλον υστερεί κάπως σε γοτθική ατμόσφαιρα και στοιχεία τρόμου, αλλά κερδίζει σε σεναριακές καινοτομίες και άλλα στοιχεία. Το στοιχείο επιστημονικής φαντασίας είναι περισσότερο αισθητό στο πρώτο μισό, ενώ ο τρόμος και τα γνώριμα σεναριακά στοιχεία από τη μυθολογία του Frankenstein εμφανίζονται στο δεύτερο μέρος.

Η υπόθεση έχει μεγάλο ενδιαφέρον καθώς διαφοροποιείται αρκετά σε σχέση με το CURSE και δείχνει τα στοιχεία εκείνα του χαρακτήρα του βαρόνου που δικαιολογούν την πώρωση του με την επιστήμη και τη δημιουργία νέας ζωής. Επίσης υπάρχει μεγάλη διαφοροποίηση στο δημιούργημα του Frankenstein, που στην πρώτη ταινία ήταν ένα φονικό τέρας, ενώ εδώ ξεκινάει από άνθρωπος για να καταλλήξει τελικά στο γνώριμο πλάσμα που προκαλεί τον τρόμο στο πέρασμά του. Η συγκεκριμένη προβληματική αποτυπώνεται τέλεια στο ταλαιπωρημένο πρόσωπο του Michael Gwynn που αρχίζει να καταλαβαίνει ότι δεν έχει θέση στον πραγματικό κόσμο.   

Όπως θα μάντευε κανείς, ο Peter Cushing είναι φανταστικός στο ρόλο του βαρόνου Frankenstein και αυτή τη φορά έχει ουσιαστική υποστήριξη από τον Francis Matthews (DRACULA: PRINCE OF DARKNESS), με τον οποίο κάνουν ένα τρομερό ντουέτο ως Frankenstein και Hans. Ένας συμπληρωματικός χαρακτήρας που θα συνεχίσει να εμφανίζεται και στις επόμενες περιπέτειες του βαρόνου αν και σε λίγο διαφορετικό στιλ, οι δυο τους σίγουρα φτιάχνουν ένα από τα κορυφαία δίδυμα στις ταινίες της σειράς.

Το REVENGE είναι από τα λίγα επεισόδια που ο βοηθός δεν αντιμετωπίζει ηθικά διλήμματα και είναι πάντα πρόθυμος να ακολουθήσει τα πειράματα του βαρόνου με αφέλεια που πηγάζει από τη θέληση για γνώση. Άνετα συγκρίσιμο με το αντίστοιχο του RE-ANIMATOR, στο οποίο όμως ο Dan Cain είχε ηθικά διλήμματα κατά καιρούς σχετικά με τη δουλειά του συναδέλφου του. Στο REVENGE ο Hans τα έχει σε πολύ πιο περιορισμένο βαθμό, καθιστώντας τον χαρακτήρα του ιδανικό δίπλα σε εκείνον του αδίστακτου και φανατισμένου με τη δουλειά Frankenstein.

Δεν λείπουν και οι αρκετά σκληρές για την εποχή σκηνές βίας, ενώ το ρομάντζο απουσιάζει εξ ολοκλήρου σε ακόμα μια εύστοχη σεναριακή επιλογή. Γενικά όλη η ταινία μοιάζει όπως και ο προκάτοχός της να είναι χρόνια μπροστά από την εποχή της, τόσο σε στάνταρντς παραγωγής, εφέ κλπ όσο και από άποψη σεναριακών καινοτομιών και γενικότερου ύφους.

Υπάρχουν και τουλάχιστον 2 σκηνές ανθολογίας, όπως η επιδρομή του τρελαμένου Carl στο σαλόνι την ώρα που η υψηλή κοινωνία της εποχής κάνει πάρτι, όπως και ο ξυλοδαρμός του βαρόνου από τους πρώην ασθενείς του προς το φινάλε. Πέρα από αυτά, μιλάμε για μια καθ’ όλα ολοκληρωμένη δουλειά που δεν της λείπει τίποτα, ούτε φυσικά και ο τακτικός σε ταινίες της Hammer, Michael Ripper, σε ένα μικρό ρόλο.

Δεν είναι λίγες οι ταινίες του είδους που έχουμε δει κατά καιρούς στις οποίες το φινάλε προσπαθεί να καταστρέψει το υπόλοιπο. Από τη μια η εμμονή στο διαχρονικό κλισέ του αβέβαιου τέλους και από την άλλη η πιο σύγχρονη τάση των με το στανιό ανατροπών της τελευταίας στιγμής έχουν στιγματίσει πολλές από τις καλύτερες ταινίες του είδους.

Σε αντίθεση με την συντριπτική πλειοψηφία ταινιών τρόμου, ο Terence Fisher και το THE REVENGE OF FRANKENSTEIN ξέρουν να τελειώνουν μια καθ’ όλα επιτυχημένη προσπάθεια όπως της αρμόζει, με ένα από τα καλύτερα φινάλε σε ταινία της Hammer που αναγγέλλει άλλο ένα sequel στο κατά την προσωπική μου άποψη κορυφαίο franchise τρόμου που βγήκε από τη M. Βρετανία.          

Η ταινία κυκλοφορεί στη χώρα μας από την Odeon σε έκδοση ταυτόσημη με τις διεθνείς.

R1 Αμερική (Columbia Tristar)
R2 Γερμανία (Columbia Tristar)
R2 Σκανδιναβία (Columbia Tristar)
R2 Μ. Βρετανία (Columbia Tristar)
R4 Αυστραλία (Columbia Tristar)

Όλες οι εκδόσεις είναι χωρίς περικοπές και αναμορφική μεταφορά και είναι ταυτόσημες με την εγχώρια.