Μια φοιτήτρια μετακομίζει στο παραθαλάσσιο σπίτι της οικογένειας Engels αλλά όταν ένας συμφοιτητής της δολοφονείται βρίσκεται αντιμέτωπη με θανάσιμο κίνδυνο και το σκοτεινό παρελθόν της οικογένειας.

Slasherάκι από την κορυφαία εποχή για το είδος έχει σήμερα το μενού, με μια low budget ταινία που τοποθετείται στο ευρύτερο πεδίο των φονικών οικογενειών. Τα στοιχεία πριν την προβολή προδιαθέτουν για καλά πράγματα και ο για πρώτη και τελευταία φορά σκηνοθέτης Denny Harris βάζει τα δυνατά του για να μην απογοητεύσει, παρόλο που σε γενικές γραμμές τη συγκεκριμένη υπόθεση την έχουμε ξαναδεί τόσο σε παλιότερες όσο και σε πιο πρόσφατες παραγωγές.

Πρόκειται για την ιστορία της νεαρής φοιτήτριας Scotty (Rebecca Balding) που ψάχνει απεγνωσμένα διαμέρισμα καθώς το τρίμηνο στην σχολή έχει ήδη ξεκινήσει. Χωρίς πολλά πολλά νοικιάζει ένα δωμάτιο στο παραθαλάσσιο σπίτι της μυστηριώδους οικογένειας Engels, με τον γιο Mason (Brad Rearden) να φροντίζει τη μάνα (Yvonne De Carlo) και να είναι ο υπεύθυνος για την εύρυθμη λειτουργία του σπιτιού αφού η ηλικιωμένη μητέρα του σπάνια βγαίνει από το δωμάτιο της στη σοφίτα.

Όμως ο αιματηρός φόνος ενός από τους νέους φίλους της Scotty υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες στην γειτονική παραλία κάνει τους αστυνομικούς McGiver (Cameron Mitchel) και Ruggin (Avery Schreiber) να αρχίσουν να ερευνάνε την οικογένεια Engels, όσο και την Scotty να αρχίσει να βλέπει τον Mason και την μυστηριώδη κα Engels με περισσότερη καχυποψία. Η καχυποψία αυτή γρήγορα μετατρέπεται σε τρόμο όταν ανακαλύπτει ότι υπάρχει κάποιος άλλος μέσα στην έπαυλη των Engels που είναι πιθανό να ευθύνεται για το φόνο.

Η ταινία ξεκινάει όπως θα περίμενε κανείς από ένα slasher των τελών της δεκαετίας του 70. Σχετικά αργή εισαγωγή στους χαρακτήρες, πλούσια ατμόσφαιρα κατά διαστήματα και ένα ολοένα αυξανόμενο κλίμα αβεβαιότητας και μυστηρίου το οποίο φτάνει στο ζενίθ του με την αποκάλυψη του οικογενειακού μυστικού των Engels. Το θέαμα από εκείνο το σημείο και μετά αποκτάει έναν γρηγορότερο ρυθμό και αρχίζει να κινείται κοντά στα αυστηρά πλαίσια των slashers που έγιναν κανόνας στο σινεμά τρόμου της εποχής.

Το όλο κλίμα που καταφέρνει με μαεστρία να χτίσει ο σκηνοθέτης γίνεται σταδιακά όλο και πιο μουντό και καταθλιπτικό, με την υποστήριξη της απόλυτα ταιριαστής μουσικής του Roger Kellaway, ενώ ο τρόμος χτίζεται με παρόμοιο τρόπο χωρίς να στηρίζεται σε φτηνούς εντυπωσιασμούς και ανούσιες σκηνές βίας και gore. Τέτοιες υπάρχουν σε ελεγχόμενες δόσεις και δίνουν την απαραίτητη προστιθέμενη αξία μέχρι την εκπληκτική κορύφωση.

Με την πρώτη εμφάνιση της σκοτεινής ιέρειας του σινεμά τρόμου, Barbara Steele, τα πράγματα ανεβαίνουν επίπεδα καθώς ο χαρακτήρας της είναι κρίσιμος για την συνέχεια της ιστορίας, ενώ η ερμηνεία της είναι από τις καλύτερες που θυμάμαι, παρόλο που η αγαπημένη ηθοποιός δεν έχει ούτε μια γραμμή διαλόγου στο ενεργητικό της, κάτι που ήταν θέλγητρο γι αυτή καθώς ποτέ δεν είχε υποδυθεί έναν μουγγό χαρακτήρα. Η Steele παίζει χρησιμοποιώντας το εκφραστικό της πρόσωπο και με άνεση κλέβει την παράσταση τόσο από τον μόνιμα κομπάρσο Cameron Mitchell όσο και από την εξίσου θρυλική Yvonne De Carlo και τους λιγότερο γνωστούς συμπρωταγωνιστές της. Πάντως η Rebecca Balding και ο Brad Rearden στο ρόλο του γεμάτου σκοτεινά μυστικά γιου είναι και οι δύο πολύ καλοί και δοσμένοι στο ρόλο τους, ενώ και όλοι οι υπόλοιποι δίνουν τα μέγιστα με τις ερμηνείες τους.

Δεν θα ήταν υπερβολή να χαρακτηρίσει κανείς το THE SILENT SCREAM ως ένα από τα καλύτερα slasher της εποχής του, επιβλητικό, ψαγμένο και καλογυρισμένο, με φανερές επιρροές τόσο από PSYCHO όσο και HALLOWEEN και BLACK CHRISTMAS. Αξίζει επίσης να αναφερθεί ότι ενώ η πρώτη version της ταινίας γυρίστηκε το 1977 και μόλις 12 λεπτά υλικού κατάφεραν να φτάσουν την τελική κόπια του 1979 μαζί με διάφορες αναγκαστικές αλλαγές στο cast, τόσο η σκηνοθεσία όσο και το σενάριο μοιάζουν εντελώς ανεπηρέαστα.

Παρόλη όμως την σχεδόν ολοκληρωτική επιτυχία της 1^ης και μοναδικής του ταινίας, ο σκηνοθέτης Denny Harris δεν ξανασκηνοθέτησε ποτέ στην καριέρα του και επανήλθε στη σκηνοθεσία τηλεοπτικών διαφημιστικών όπως πριν. Το THE SILENT SCREAM αποτελούσε όνειρο ζωής για αυτόν, αλλά όπως σε πολλές αντίστοιχες περιπτώσεις, τόσο οι συνεχείς αλλαγές στην παραγωγή όσο και η αναποτελεσματικότητα της Αμερικάνικης βιομηχανίας κινηματογράφου να στηρίζει τα ταλέντα του ανεξάρτητου σινεμά τον «έφαγαν» πριν καν ξεκινήσει.  

Κάτι απολύτως άδικο για τον δημιουργό μιας ταινίας που προσέφερε αρκετά στοιχεία που συναντάμε σε παρεμφερείς μεταγενέστερες παραγωγές, με το AMERICAN GOTHIC να έρχεται αβίαστα στο νου λόγω και της παρουσίας της Yvonne De Carlo. Μια ταινία που έχει προσωπικότητα και δικό της στιλ και που δύσκολα δεν θα ικανοποιήσει τους απανταχού slasherάδες, ενώ είναι absolute must για τους οπαδούς της μεγάλης Barbara Steele.

Δεν υπάρχουν κυκλοφορίες στη χώρα μας.

R0 Αμερική (Scorpion Releasing)

Η μοναδική γνωστή έκδοση είναι χωρίς περικοπές, με αναμορφική μεταφορά και πολλά ποιοτικά extras.