Σχόλια:  6 χρόνια μετά το μνημειώδες BLACK SUNDAY, η Barbara Steele έχει πλέον καταξιωθεί ως horror icon και πρωταγωνιστεί σε δεκάδες ταινίες παρόμοιου περιεχομένου που ανήκουν στον ευρύτερο χώρο του γοτθικού τρόμου. Η συγκεκριμένη είναι η τελευταία της από εκείνη τη μαγική εποχή και αν και προδιαθέτει για γοτθικό τρόμο λόγω τίτλου και μόνο ουσιαστικά είναι ένα από τα πρώτα giallo από το σκηνοθέτη που 2 χρόνια πριν είχε γυρίσει το ατμοσφαιρικό CRYPT OF THE VAMPIRE με Christopher Lee. Φυσικά γοτθικά στοιχεία υπάρχουν, αλλά το να χαρακτηρίσει κανείς το AN ANGEL FOR SATAN «τρόμου», μάλλον το αδικεί περισσότερο από ότι πρέπει.
 Η γενικά γνώριμη ιστορία εκτυλίσσεται το 19ο αιώνα, όταν σε μια μικρή πόλη ανακαλύπτεται στην παρακείμενη λίμνη ένα βυθισμένο άγαλμα το οποίο οι ντόπιοι πιστεύουν ότι κουβαλάει μια αρχαία κατάρα. Ο νέος συντηρητής του (Anthony Steffen) διαφωνεί με τις προλήψεις των χωρικών, σε σημείο που πλακώνεται στο ξύλο με αρκετούς από αυτούς στο τοπικό παμπ, αλλά γρήγορα αλλάζει γνώμη όταν μια σειρά φόνων ταράζει την ηρεμία τόσο του ίδιου όσο και ολόκληρης της πόλης.
 Τα παράξενα σκηνικά συμπίπτουν με την άφιξη της κληρονόμου του αγάλματος, της όμορφης Harriet (Barbara Steele) η οποία γρήγορα- γρήγορα αρχίζει να αλλάζει και να γίνεται δυσάρεστη λες και κάποιο ανίερο πνεύμα την κυρίευσε. Σε ανύποπτο χρόνο αρχίζει να ραδιουργεί πάνω σε διάφορα μέλη του χωριού, σπέρνοντας τη διχόνοια μεταξύ των κατοίκων, μερικοί από τους οποίους φτάνουν στα άκρα. Ο συντηρητής δεν μπορεί να καταλάβει την ξαφνική αλλαγή στο χαρακτήρα της και αρχίζει να ερευνά την υπόθεση και να δίνει βάση στις προλήψεις των ντόπιων που προηγουμένως είχε απαρνηθεί.
 Ενώ το πρώτο μέρος της ταινίας είναι υπερβολικά αργοκίνητο, η αναγκαιότητα του αρχίζει να φαίνεται με το που ξεκινάει η δράση. Η εισαγωγή στους χαρακτήρες και την πλοκή δίνει τη σκυτάλη στο μυστήριο και σιγά- σιγά η κατεύθυνση της ταινίας γίνεται αντιληπτή όσο περνάει ο χρόνος της προβολής. Δεν υπάρχει γοτθικό ύφος όπως θα περίμενε κανείς παρά σε ελάχιστα σημεία, αλλά υπάρχει σκοτεινή ατμόσφαιρα σε γενναιόδωρες δόσεις που γίνεται ακόμα περισσότερο αντιληπτή λόγω της πολύ καλής ασπρόμαυρης φωτογραφίας του Giuseppe Aquari.
 Παρόλο που ουσιαστικά η ταινία έχει μάλλον επιδερμική σχέση με το σινεμά τρόμου, ο πολύπειρος Camillo Mastrocinque φροντίζει να εμπλουτίσει τη δράση με αρκετά σκληρά για την εποχή σκηνικά, πιστός στην σχολή που δημιούργησε ο Mario Bava και οι υπόλοιποι πρωτοπόροι του Ιταλικού γοτθικού τρόμου. Τουλάχιστον δύο σκηνές με άφησαν με ανοιχτό το στόμα από το θράσος τους και είμαι βέβαιος ότι το κοινό της εποχής είχε παρόμοιες αντιδράσεις, αφού σπάνε ταμπού που καλά κρατούν ακόμα και σήμερα.
 Πέρα από αυτά, προβλέψιμα το κύριο ατού της ταινίας είναι η Barbara Steele που δίνει μια τρομερή ερμηνεία που προσωπικά τοποθετώ μέσα στις κορυφαίες της μεγάλης καριέρας της. Ουσιαστικά παίζει τουλάχιστον 2- για να μην πω τρεις- διαφορετικούς ρόλους, όλους με τον ίδιο βαθμό επιτυχίας και σε ανύποπτο χρόνο μεταβαίνει από την αφοπλιστική αθωότητα στο απόλυτο κακό. Πραγματικά, αξίζει κανείς να δει την ταινία μόνο και μόνο για την παρουσία της Ιέρειας του γοτθικού τρόμου, αν και το AN ANGEL FOR SATAN έχει πολύ περισσότερη προστιθέμενη αξία, η οποία δεν χάνεται σε κανένα σχεδόν σημείο. Πιθανότατα τα πράγματα να ήταν διαφορετικά αν αντί της Barbara Steele είχαμε οποιαδήποτε άλλη πρωταγωνίστρια, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι η δουλειά του Camillo Mastrocinque δεν αξίζει αναφοράς και από μόνη της.
 Τα προβλήματα της ταινίας είναι λίγα και μάλλον γνώριμα για τους θιασώτες του Ιταλικού σινεμά της εποχής και περιορίζονται σε κάποια αργά σημεία στο πρώτο μέρος της προβολής, τις αναγκαίες ξύλινες ερμηνείες από τους δευτερεύοντες χαρακτήρες, αναληθοφανείς διαλόγους και φυσικά στο ντουμπλάρισμα. Η Steele ντουμπλάρεται στα Ιταλικά, όπως και οι περισσότεροι πρωταγωνιστές, αν και να πω την αμαρτία μου δεν ξεχώρισα σε ποια γλώσσα είχε αρχικά γυριστεί η ταινία. Έχω την εντύπωση ότι οι περισσότεροι μιλούν στα Αγγλικά, αλλά δεν νομίζω ότι υπάρχει κάποια αγγλόφωνη έκδοση διαθέσιμη στο εμπόριο.
 Οι fans του γοτθικού τρόμου δεν πρέπει να αποθαρρύνονται από την έλλειψη τέτοιων στοιχείων από το AN ANGEL FOR SATAN. Αντίθετα, αν πάνε με τα νερά του σεναρίου και αφεθούν στην γοητεία της σκοτεινής ατμόσφαιρας και της μεγάλης Barbara Steele δύσκολα θα χάσουν με μια ταινία που φιλοδοξεί να βάλει λίγο από όλα μέσα, και μέχρι ενός σημείου το καταφέρνει. Το τελευταίο μέρος στο οποίο βρίσκεται και το περισσότερο ζουμί κινείται σε τυπικά πλαίσια giallo χωρίς όμως να γίνεται προβλέψιμο και γενικά κρύβει αρκετές εκπλήξεις που δεν θα αφήσουν παραπονεμένους τους φίλους του είδους. Όσο για τους fans της Barbara Steele, δεν πρέπει να χάσουν τη συγκεκριμένη ταινία για κανένα λόγο.
|
