Σχόλια: Κινηματογραφική ιστορία έχουμε εδώ, με τον ρόλο που έκανε το όνομα του Charles Bronson συνώνυμο με το ρόλο του μοναχικού εκδικητή Paul Kersey. Το DEATH WISH είναι τυπικό δείγμα του κινήματος υπέρ-ρεαλιστικού και ενίοτε σοκαριστικού κινηματογράφου που ξεκίνησε τα τέλη της δεκαετίας του ’60 με ταινίες όπως τα MIDNIGHT COWBOY, DELIVERANCE, DIRTY HARRY κλπ. Παράλληλα, είναι η κορύφωση του ντουέτου Winner- Bronson που ξεκίνησε με το CHATO’S LAND το 1972 και αρίθμησε 6 ταινίες.
Η ιστορία απλή. Μετά από τη δολοφονία της γυναίκας του και τον βάρβαρο βιασμό της κόρης του, ο Paul Kersey, πολιτικός μηχανικός στο επάγγελμα αποφασίζει να καθαρίσει τους δρόμους τη πόλης από τα εγκληματικά στοιχεία. Η δράση του δεν μένει απαρατήρητη ούτε από την κοινή γνώμη που τον υποστηρίζει, αλλά ούτε και από την αστυνομία που θέλει να τον σταματήσει χωρίς όμως να τον μετατρέψει σε λαϊκό ήρωα.
 Σαν ταινία δράσης, το DEATH WISH έχει αρκετό υλικό που θα ικανοποιήσει τους φίλους του είδους, αλλά αυτό που μένει στο θεατή μετά τη προβολή της είναι η απίστευτα σκοτεινή και ρυπαρή παρουσίαση της Νέας Υόρκης, σαν άντρο κάθε λογής κοινωνικού απόκληρου και εγκληματία που μπορεί να εξασκεί την... «τέχνη» του ουσιαστικά χωρίς κανένα εμπόδιο. Αυτό το sleazy πνεύμα του Michael Winner φαίνεται ξεκάθαρα στις πρώτες σκηνές, με τη συμμορία των κακοποιών (με ηγέτη τον πρωτοεμφανιζόμενο στη μεγάλη οθόνη Jeff Goldblum) να κάνει το σούπερ μάρκετ παιχνιδότοπο, παρενοχλώντας τους πελάτες και προκαλώντας ζημιές στο εμπόρευμα, μέχρι να εντοπίσουν με εξίσου ακούραστο και απροβλημάτιστο τρόπο τη διεύθυνση του σπιτιού του Paul Kersey.
Η επίθεση των τριών κακοποιών, ο ξυλοδαρμός της γυναίκας του Kersey και πολύ περισσότερο ο βιασμός της κόρης του είναι και ο κύριος λόγος για το cult status που απέκτησε το DEATH WISH, μιας και ακόμα και σήμερα είναι πολύ δύσκολες σκηνές για να χωνευτούν, κυρίως από το mainstream κοινό του Charles Bronson, παρουσιάζοντας τις πράξεις αυτές με αποκαρδιωτική λεπτομέρεια που σίγουρα σοκάρει, αλλά πάντως όχι τόσο όσο στην αντίστοιχη αληθινά τρομακτική σκηνή στο DEATH WISH II του 1983.
Από εκεί και πέρα, το DEATH WISH είναι τροφή για τη σκέψη, ουσιαστικά χρησιμοποιώντας τις βόλτες του οπλοφορούντος Paul Kersey και τις συνεπαγόμενες δολοφονικές επιθέσεις του στα κακοποιά στοιχεία που βρίσκονται στο δρόμο του σαν μέσο προβληματισμού του θεατή, εκτός φυσικά από ένα αρκετά αποτελεσματικό όχημα εμπορευματοποίησης του προφίλ του «σκληρού» που είδη είχε καπαρωμένο ο Charlie Bronson.
Ο Paul Kersey ζει μια ολοκληρωτική μεταμόρφωση. Από ένας καλόβολος, ήπιος χαρακτήρας που κοιτάει τη δουλειά του χωρίς να ενοχλεί, γίνεται αδίστακτος εκτελεστής, που ακόμα και η σκέψη ότι ουσιαστικά τιμωρεί άτομα που το αξίζουν επιδέχεται πολλές ερμηνείες. Είναι όντως έτσι τα πράγματα; Ή τελικά η προσωπικές κακουχίες του έκαναν τον Paul Kersey ένα με αυτό που μισεί και κυνηγάει;
Ο Michael Winner δεν προβληματίζεται και πολύ με αυτά τα θέματα, και παρουσιάζει την δράση του Paul Kersey ως κάτι φυσιολογικό και σε μερικές περιπτώσεις αναμενόμενο. Δεν υπάρχει προβληματισμός σχετικά με την ηθική υπόσταση της δράσης του Kersey. Αντίθετα, παρουσιάζεται με επίπεδο και αφηγηματικό τρόπο, ενώ τελικά ο Winner αποδεικνύει με την παραδοχή της μείωσης της εγκληματικότητας και την απροθυμία της αστυνομίας και των αρχών της πόλης να δώσουν οριστικό τέλος στη δράση του Τιμωρού ενώ μπορούσαν να το κάνουν ανά πάσα στιγμή, ότι μάλλον η δράση του Τιμωρού είναι κάτι καλό που θα μπορούσε να λύσει τα προβλήματα βίας και εγκληματικότητας σε οποιαδήποτε πόλη.
Σίγουρα αρκετά απλοϊκή σκέψη, αλλά τελικά ο στόχος του Winner δεν ήταν η δημιουργία μιας «βαθιάς» κοινωνικής ταινίας που θα προβληματίσει, αλλά μιας σκληρής περιπέτειας χωρίς στοιχεία κοινωνικής κριτικής ή ανάλυσης.
Και το πέτυχε και με το παραπάνω ο Άγγλος σκηνοθέτης, αφού το όνομα DEATH WISH συνδέθηκε με το αναπόφευκτο franchise τεσσάρων ακόμα (κατά κανόνα κατώτερων) sequels, που κινούνται αμιγώς στο χώρο της δράσης, κάνοντας τον Charles Bronson έναν εμπορικότατο και γενικά mainstream ήρωα δράσης.
“Mainstream”, πάντως είναι ίσως ο μόνος χαρακτηρισμός που δεν μπορεί να αποδοθεί στο DEATH WISH, που θεωρείται και μάλλον δικαίως ως μια μεγάλη στιγμή του ρεαλιστικού Αμερικάνικου σινεμά της δεκαετίας του ’70. Μια κλασσική αστυνομική περιπέτεια, που θυμίζει σε όλους μας τι εκπληκτική εποχή για το παγκόσμιο σινεμά ήταν η δεκαετία του ’70, και γιατί σήμερα η κινηματογραφική βιομηχανία το μόνο που κάνει είναι να ασχολείται με remakes ταινιών εκείνης της εποχής. |
