Σχόλια:  Empire Pictures και Charles Band είναι ονόματα που έχουν μάθει να εμπιστεύονται οι fans των b-movies και δίκαια. Τόσα χρόνια στο κουρμπέτι του low budget genre cinema, ο δαιμόνιος Αμερικανός παραγωγός έκανε τα πάντα στην καριέρα του, με ταινίες οι οποίες έχουν μείνει στην ιστορία όπως το RE-ANIMATOR και άλλες που μάλλον άδικα χαρακτήρισαν το σύνολο των παραγωγών της Empire και μετέπειτα της Full Moon ως ασκήσεις κακογουστιάς και φιλμικής ανικανότητας. Σίγουρα υπάρχουν αρκετές τέτοιες ταινίες στο βιογραφικό της εταιρίας, αλλά προσωπική μου άποψη είναι ότι είναι εξαιρέσεις στον κανόνα.
 Ότι και να καταλογίσει κανείς στην Empire και στον ίδιο τον Charles Band, οφείλει να τους αναγνωρίσει μια συνέπεια στην ποιότητα του υλικού που κυκλοφορούσαν όλα τα χρόνια, καθώς και στο αίσθημα απροβλημάτιστου b-χαβαλέ που υπήρχε διάχυτο ακόμα και στην πιο κακή τους προσπάθεια. Σε αυτό το πλαίσιο, το ELIMINATORS μάλλον είναι μια από τις πιο αντιπροσωπευτικές παραγωγές της εταιρίας, σε ένα από τα είδη που την χαρακτήρισαν στα μέσα των 80s. Αυτό της φτηνής επιστημονική φαντασία δράσης, ένα είδος στο οποίο αρίστευσε με ταινίες όπως τη σειρά TRANCERS και φυσικά το υπό σχολιασμό, που έχει σε αφθονία όλα εκείνα τα στοιχεία που θα ζητούσε κανείς από μια τέτοια παραγωγή του Charles Band.
 Η ταινία αφηγείται την ιστορία ενός πρώην πιλότου (Patrick Reynolds) που έχασε τη ζωή του σε αεροπορικό ατύχημα και από τότε έχει βρει τη θέση του στο χειρουργικό τραπέζι του όχι τόσο καλού γιατρού Abbott Reeves (Roy Dotrice). Ο τελευταίος- παρανοϊκός και μεγαλομανής- τον έχει μετατρέψει σε άφθαρτο ανδροειδές με στόχο τον πόλεμο, αλλά ο καλός ασιάτης συνεργάτης του τον ελευθερώνει λίγο πριν αρχίσει η αποσυναρμολόγησή του από τον κακό Reeves, κάτι το οποίο πληρώνει με τη ζωή του.
 Το ανδροειδές (Mandroid όπως αποκαλείται στην ταινία), θέλει να εκδικηθεί τον κακό γιατρό, και μαζί με μια όμορφη επιστήμονα (Denise Crosby), το ρομποτ- κατοικίδιό της, έναν σκληροτράχηλο τυχοδιώκτη (Andrew Prine) και τον ειδικό στις πολεμικές τέχνες γιο του ασιάτη επιστήμονα (Conan Lee) αρχίζουν ένα περιπετειώδες ταξίδι αναζήτησης του Reeves.
 Η ταινία ξεκινάει με τον καταιγιστικό ρυθμό που θα περίμενε κανείς από μια παραγωγή της Empire, με αρκετή b-δράση, πιστολίδι και εκρήξεις να συνοδεύουν την αρχική εισαγωγή στους χαρακτήρες και την πλοκή. Τα εφέ είναι μεν πείνας, αλλά είναι ασταμάτητα και αρκετά θορυβώδη, υποστηριζόμενα από ηλεκτρονικά μπλιμπλίκια σαν ηχητικά εφέ. Δυστυχώς όμως, ο συγκεκριμένος ρυθμός δεν διατηρείται και στη συνέχεια, πέφτοντας αισθητά για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα. Εκεί η υπόθεση αλλάζει ύφος με τους ήρωες να ταξιδεύουν σε ένα ποτάμι καθώς κάθε λογής ντόπιοι νταήδες και λακέδες του κακού γιατρού τους την πέφτουν από παντού.
 Στο συγκεκριμένο σημείο που καταλαμβάνει την πλειοψηφία του χρόνου της ταινίας υπάρχουν κάποιες συμπαθητικές σκηνές καταδιώξεων με ταχύπλοα, εκρήξεις και αρκετές σκηνές σούπερ- χαβαλέ, όπως ένας καυγάς σε Μπαρ α λα Bud Spencer- Terence Hill και εισαγωγή σε διάφορους γραφικούς χαρακτήρες. Όμως, σε αντίθεση με την εισαγωγή, ο ρυθμός είναι μάλλον συγκρατημένος και μετά από λίγο το θέαμα γίνεται κάπως τετριμμένο, τουλάχιστον όταν δεν υπάρχουν σκηνές δράσης.
 Από εκεί και πέρα έχουμε και επιφανειακό κοινωνικό προβληματισμό με στόχο την περισσότερη σοβαροφάνεια στα δρώμενα για τον ρόλο του Manborg και για το κατά πόσο μπορεί να επιβιώσει στην κοινωνία και τη ζωή γενικότερα, που θυμίζει λίγο την αντίστοιχη αναζήτηση του μεταγενέστερου Data από το STAR TREK THE NEXT GENERATION, αλλά σε πολύ πιο b-μορφή. Έχουμε αρκετή- συνήθως εκνευριστική- δράση από το ρομποτάκι της προ STAR TREK: THE NEXT GENERATION, Denise Crosby, πολλές εξυπνακίστικες ατάκες από τον Andrew Prine, ολίγον από kung fu, προσφορά του έμπειρου Conan Lee (GYMKATA, NINJA IN THE DRAGON’S DEN), μέχρι και ταξίδι στο χρόνο και μάχες σώμα με σώμα με προϊστορικούς πιθηκάνθρωπους.
 Γενικά, η τάση του σεναρίου να χωρέσει όσα περισσότερα στοιχεία μπορεί είναι φανερή, αλλά δεν βλάπτει το όλο θέαμα παρά σε ελάχιστα σημεία, που μοιάζουν σαν να εξάντλησαν εντελώς τον ούτως ή άλλως πενιχρό προϋπολογισμό της ταινίας και γυρίστηκαν με το ζόρι. Η αίσθηση άμυαλης και απροβλημάτιστης b-ψυχαγωγίας είναι πανταχού παρούσα, υποστηριζόμενη από μέτρια ειδικά εφέ, αλλά αρκετά καλές για τα στάνταρντς της παραγωγής ερμηνείες από όλους τους πρωταγωνιστές. Προσωπική μου προτίμηση, ο ποιοτικός αλλά 100% δοσμένος στο ρόλο του κακού, Roy Dotrice (TALES FROM THE CRYPT, AMADEUS), που σε στιγμές είναι απολαυστικός, έστω και με τον μη επιτηδευμένο τρόπο ολόκληρης της ταινίας.
 Επιρροές του ELIMINATORS στο μεταγενέστερο ROBOCOP μοιάζουν λογικές, αν και δεν μπορούν να επιβεβαιωθούν, αλλά η ταινία έχει αρκετά στοιχεία που έχουμε δει σε πολλές παρόμοιες ταινίες, ακόμα και στο STAR TREK: THE NEXT GENERATION με τους Borg να είναι πανομοιότυποι εμφανισιακά με το Manbotg του ELIMINATORSκαι λιγότερο για τα επεισόδια που ασχολούνται με τις ρίζες του πολυαγαπημένου Data. Το φινάλε αν και εντελώς ευκαιριακό είναι ομολογουμένως δημιουργικό και πρωτότυπο και γενικά μιλάμε για μια απόλυτα άξια προσθήκη στον ατελείωτο κατάλογο ταινιών της Empire Pictures, που θέλω να πιστεύω ότι δύσκολα δεν θα αφήσει τους fans της b- επιστημονικής φαντασίας και δράσης με χαμόγελο μετά το τέλος της προβολής, παρά τις προβλέψιμες κακοτοπιές της.
|
