Ένας ανθρωπολόγος βρίσκεται αντιμέτωπος με τα μέλη μιας πανίσχυρης αίρεσης βουντού στην Αϊτή όταν η έρευνά του αρχίζει να ενοχλεί τους διεφθαρμένους τοπικούς άρχοντες.

Κανείς μπορεί να καταλογίσει διάφορα αρνητικά στον Wes Craven. Μπορεί να τον κατηγορήσει για εμπορικότητα, για καιροσκοπισμό, για περιορισμένο ταλέντο, ότι οι ταινίες του αβαντάρονται περισσότερο απ’ όσο αξίζουν από τα media κλπ κλπ. Όμως το σίγουρο είναι ότι σχεδόν όλες του οι ταινίες ήταν τίμιες απέναντι στο κοινό στο οποίο απευθύνονται και όλες ανεξαιρέτως έκαναν αρκετό θόρυβο τόσο την εποχή κυκλοφορίας τους όσο και αρκετά χρόνια μετά. Δεν χρειάζεται να λέμε πολλά για ταινίες όπως τα LAST HOUSE ON THE LEFT, A NIGHTMARE ON ELM STREET, ακόμα και την τριλογία SCREAM μιας και οι τίτλοι μιλούν από μόνοι τους, όσο και οι εισπράξεις τους στο box office.

Το THE SERPENT AND THE RAINBOW είναι μια από τις πρώτες του πραγματικά καλές ταινίες μετά τον πάταγο που έκανε το A NIGHTMARE ON ELM STREET και ξεφεύγει θεματολογικά και αισθητικά από τις περισσότερες παραγωγές του. Πρόκειται για μεταφορά του βιβλίου του Wade Davis, την πιστότητα της οποίας δεν μπορώ να σχολιάσω αφού δεν έχω διαβάσει το βιβλίο και ασχολείται με το βουντού, ένα επαναλαμβανόμενο θέμα στο Hollywood και όχι μόνο, αλλά με τουλάχιστον αμφιλεγόμενης ποιότητας ταινίες από την δεκαετία του 20 μέχρι σήμερα.

Προσωπικά θεωρώ την συγκεκριμένη προσπάθεια μια από τις καλύτερες ενός είδους που γενικά δεν συγκαταλέγω μέσα στα αγαπημένα μου, και μια από τις κορυφαίες προσπάθειες του Wes Craven στο διάστημα 1985 μέχρι σήμερα. Αν απέφευγε και κάποια από τα κλασικά θέματα που συναντάμε στις περισσότερες παραγωγές του Αμερικανού σκηνοθέτη, τότε ίσως να μιλούσα για ένα all time classic της σκηνής. Σίγουρα οι επιρροές από το ANGEL HEART που κυκλοφόρησε ένα χρόνο πριν είναι φανερές, αλλά η ταινία του Craven έχει την δική της προσωπικότητα και ύφος και δεν αντιγράφει σε καμία στιγμή της.

Ένας ανθρωπολόγος ονόματι Dennis Allan (Bill Pullman) πηγαίνει στην Αϊτή για να εξετάσει μια υπόθεση ενός ντόπιου που φημολογείται ότι εμφανίστηκε στους δρόμους του νησιού αρκετές μέρες μετά τον διαπιστωμένο θάνατό του. Χρηματοδότης της αποστολής μια μεγάλη φαρμακευτική εταιρεία που υποψιάζεται ότι πίσω από την εμφάνιση του ζόμπι κρύβεαι ένα μυστηριώδες φάρμακο, τα δικαιώματα του οποίου θέλουν να αποκτήσουν. Εκεί ο Dennis γνωρίζει όλη την τοπική κοινότητα και πιο συγκεκριμένα μια όμορφη γιατρό (Cathy Tyson), έναν χαμηλών τόνων ιερέα βουντού και σεβάσμιο μέλος της τυπικής κοινωνίας (Paul Winfield) και μέσω αυτών γνωρίζει την ευρέως διαδεδομένη πρακτική του βουντού, που για τους ντόπιους είναι εξίσου αληθινό και πιο σημαντικό από την επίσημη θρησκεία του τόπου.

Όλα βαίνουν καλώς στην αρχή με τον Dennis να συναντάει τον ζομπιοποιημένο Christophe (Conrad Roberts) και κανονίζει να αποκτήσει την ουσία που ψάχνει από έναν άλλο τοπικό ιερέα βουντού (Brent Jennings). Τα προβληματα ξεκινάνε όταν ξεσπάει πραξικόπημα από το ντόπιο φασιστικό καθεστώς και ο Dennis μπλέκεται σε έναν εφιάλτη αφού καλείται να αντιμετωπίσει τον κακό την υπόθεσης (Zakes Mokae), που εκτός από αρχηγός της αστυνομίας τυχαίνει να είναι και ικανότατος ιερέας βουντού, αλλά με την κακή έννοια.

Μετά τις απαραίτητες εισαγωγές στους χαρακτήρες και την πλοκή και φτάνοντας στο κύριο μέρος της ταινίας η ατμόσφαιρα γίνεται εκπληκτική και το μυστήριο ξεδιπλώνεται με μαεστρία από τον Craven με χρήση πολλών καλογυρισμένων και στρατηγικά τοποθετημένων ονειρικών σεκάνς που δίνουν τον τόνο της υπόλοιπης ταινίας. Η απεικόνηση της τοπικής κουλτούρας έχει μεγάλο ενδιαφέρον και αποτυπώνεται άριστα από τα συνεχή πλάνα τελετών και άλλων τοπικών εθίμων, όσο και η κατάσταση πολιτικής αστάθειας στη χώρα, η οποία ήταν ακριβώς έτσι στην πραγματικότητα κατά τη διάρκεια των εκεί γυρισμάτων.

Προς αυτή την κατεύθυνση είναι και όλοι οι δευτερεύοντες πρωταγωνιστές που πολλές φορές κλέβουν την παράσταση από τον καλό αλλά τυπικό Bill Pullman, ο οποίος διεκπεραιώνει τον ρόλο του χωρίς ιδιαίτερες εκρήξεις. Σίγουρα ο υποβλητικός και τρομακτικός Zakes Mokae είναι από τις κυρίαρχες φιγούρες στην ταινία, ενώ εξίσου καλοί είναι ο Brent Jennings και η κουκλίτσα Cathy Tyson στο ρόλο της αναγκαίας θηλυκής παραουσίας της ιστορίας. Επίσης αξίζει να αναφερθεί και ένας μικρός ρόλος για τον βετεράνο της σκηνής, Michael Gough.

Εκεί που χαλάει κάπως το πράγμα είναι στο φινάλε, το οποίο είναι ξαφνικό, προβλέψιμο και γενικά αδικεί το υπόλοιπο. Προσωπικά σπάνια έχω δει ταινία του Wes Craven της οποίας το φινάλε να είναι αντάξιο του υπολοίπου, και δυστυχώς το THE SERPENT AND THE RAINBOW δεν αποτελεί εξαίρεση. Αυτό είναι κατά τη γνώμη μου και το μοναδικό κραυγαλέο μειονέκτημα μιας ταινίας που τα έχει όλα και που σίγουρα συγκαταλέγεται στις πολύ καλές στιγμές του Craven αλλά και της γενικότερης φιλμογραφίας με θέμα το βουντού.

Η ταινία κυκλοφορεί στη χώρα μας από την Videosonic.

R1 Αμερική (Image Entertainment)
R1 Αμερική (Universal)
R2 Γαλλία (Universal)
R2 Ισπανία (Universal)
R2 Μ. Βρετανία (4 Front Video)
R2 Μ. Βρετανία (Universal)
R4 Αυστραλία (Universal)

Όλες οι εκδόσεις είναι χωρίς περικοπές εκτός από τις Βρετανικές που έχουν μικροπερικοπές σε μια σκηνή κοκορομαχιών.