Σχόλια:  Πολλοί και καλοί οι οιωνοί που συνοδεύουν το HOUSE ON STRAW HILL. Ιστορικά προβλήματα με τις λογοκριτικές αρχές, Udo Kier στον πρωταγωνιστικό ρόλο, διαβόητη φήμη λόγω σκηνών βίας και sex, παρουσία της ταινίας στον κατάλογο των Video Nasties στη Μ. Βρετανία τη δεκαετία του 80 και πολύ μεγάλη σπανιότητα στις μέρες μας της έκδοσης χωρίς περικοπές μιας και έχει προγραμματιστεί να κυκλοφορήσει για πρώτη φορά σε Blu-Ray το 2013. Όσο μπορώ να θυμηθώ πάντα υπήρχε κάποιου είδους «θόρυβος» σχετικά με αυτή την ταινία στους cult- horror κύκλους, θόρυβος που προέκυπτε συνήθως από κάποια από τα στοιχεία που αναφέρονται παραπάνω.
 Αν με ρωτούσε κάποιος αν το HOUSE ON STRAW HILL δικαιολογεί αυτό το θόρυβο, μάλλον είμαι υποχρεωμένος να απαντήσω «όχι». Όμως τα πράγματα δεν είναι πάντα άσπρα ή μαύρα. Στην περίπτωση της συγκεκριμένης ταινίας, μάλλον μιλάμε για όλες τις αποχρώσεις του γκρίζου, αφού με τα μάτια ενός σύγχρονου cult- horror fan το παρελθόν της αποδυκνύεται ολίγον τι υπερβολικό και άδικο, από την άλλη είναι ξεκάθαρο ότι το HOUSE ON STRAW HILL έχει ποιότητα και σπάει πολλά από τα διαχρονικά ταμπού του Βρετανικού σινεμά.
 Πρόκειται για την ιστορία ενός ιδιόρρυθμου και εγωκεντρικού συγγραφέα (Udo Kier) που ταλαιπωρείται από εφιάλτες και που μετά την τεράστια εμπορική επιτυχία του τελευταίου του βιβλίου απομονώνεται σε ένα σπίτι σε Βρετανική δάσική περιοχή για αυτοσυγκέντρωση ώστε να ολοκληρώσει το επόμενο. Για να τον βοηθήσει καταφθάνει μια σέξι γραμματέας (Linda Hayden), που μάλιστα τραβάει άμεσα τα λάγνα βλέμματα των ντόπιων. Μάλιστα, δύο από αυτούς την ακολουθούν στο σπίτι, αλλά για κακή τους τύχη θα καταλάβουν ότι εκτός από επιδόσεις στην δακτυλογράφηση, έχει εξίσου καλές και στους βίαιους φόνους!
 Δεν συνεχίζω το σχολιασμό της υπόθεσης για να μην κάνω spoilers, αλλά ακόμα κι έτσι οι έμπειροι cult- horror fans λογικά θα έχουν υποπτευθεί ότι δεν έχει τόσο σημασία, αφού το βασικό ενδιαφέρον του HOUSE ON STRAW HILL είναι άλλο. Και ναι, είναι οι συνεχείς σκηνές sex και βίας που διανθίζουν την ταινία σχεδόν καθ’ όλη τη διάρκεια της προβολής. Υπάρχει ο αναγκαίος βιασμός που τάραξε την ηρεμία των λογοκριτών της εποχής, τουλάχιστον 2 σκηνές αισθησιακού sex μεταξύ Kier και των δύο καλλίγραμμων παρουσιών που τον πλαισιώνουν, μεταξύ των οποίων και το καυτό συμβολο του sex στη Βρετανία των 70s Fiona Richmond, ενώ όταν τα πράγματα φτάνουν σε ακινησία, το αίμα αρχίζει να κυλάει ποτάμι!
 Το ερώτημα που τίθεται τελικά είναι αν αυτά τα exploitation στοιχεία αρκούν για να χαρακτηριστεί το HOUSE ON STRAW HILL σαν μια επιτυχημένη προσπάθεια. Όπως ανέφερα και πιο πάνω, η απάντηση είναι μάλλον όχι, ιδίως αν σκεφτεί κανείς τον ντόρο που ακόμα συνεχίζεται στον cult- horror χώρο για την πολυαναμενόμενη full uncut έκδοση.
 Χωρίς αμφιβολία, πρόκειται για μια ταινία που προσπαθεί απεγνωσμένα να σοκάρει τις αισθήσεις, αφού στο τέλος της ημέρας οι φιλοδοξίες του σεναρίου έχουν ξεκάθαρο ταβάνι. Δε λέω, ο Βρετανός James Kenelm Clarke και το σενάριο προσπαθούν φιλότιμα να δώσουν προστιθέμενη αξία στα δρώμενα με κάποιες μικρές εξερευνήσεις των βασικών χαρακτήρων και το πώς έφτασαν μέχρι εκεί, στρατηγικά τοποθετημένο μυστήριο όσο και κάποια σουρεαλιστικά ονειρικά πλάνα. Όμως όλα αυτά μοιάζουν σπασμωδικά και αποκομμένα από το υπόλοιπο, το οποίο κινείται σχεδόν ολοκληρωτικά στα πλαίσια του προβλέψιμου sleazy sexploitation θρίλερ.
 Πάντως οι ερμηνείες όλων των πρωταγωνιστών είναι πολύ καλές, με την Linda Hayden να ξεχωρίζει, ενώ και ο ντουμπλαρισμένος Udo Kier είναι μια χαρά υποδυόμενος ένα ιδιαίτερα σκοτεινό χαρακτήρα τον οποίο εμπλουτίζει με ολίγη από την παράνοια του Δρ Frankenstein και του Δράκουλα που είχε υποδυθεί λίγα χρόνια πριν στα FLESH FOR FRANKENSTEIN και BLOOD FOR DRACULA. Ατμόσφαιρα υπάρχει σε στρατηγικά σημεία, ενώ οι φόνοι είναι όλοι καλογυρισμένοι και αρκετά αιματηροί. Οι σκηνές sex είναι γραφικές και sleazy όσο δεν παίρνει, αλλά ακόμα και οι πιο σκληρές από αυτές ωχριούν μπροστά σε αντίστοιχες από άλλες παρόμοιου περιεχομένου ταινίες της εποχής.
 Το βασικότερο πρόβλημα- κατά την προσωπική μου άποψη- είναι ότι ενώ η υπόθεση «φωνάζει» για θρίλερ μυστηρίου και σταδιακές αποκαλύψεις, αυτές δυστυχώς δεν έρχονται στο βαθμό που θα περίμενε κανείς, μιας και το σενάριο αποκαλύπτει άμεσα την ταυτότητα της φόνισσας και το μόνο που μένει να αποκαλυφθεί είναι το κίνητρό της για όλα αυτά. Έλα όμως που δε νομίζω ότι κανείς θα περίμενε με ανυπομονησία κάτι τέτοιο, αφού ήδη θα έχει δει όλα όσα περίμενε από μια ταινία που πήρε “X” rating όταν πρωτοκυκλοφόρησε.
 Έτσι, μπορούμε με βεβαιότητα να μιλήσουμε για μια καλογυρισμένη, ατμοσφαιρική αλλά ξεκάθαρα ημιτελή προσπάθεια, η διαβόητη ιστορία λογοκρισίας της οποίας μάλλον την βοήθησε πολύ περισσότερο απ’ όσο πραγματικά άξιζε.
|
