Σχόλια:  Επιστημονική φαντασία δεκαετίας του 50! Φτηνιάρικα ειδικά εφέ, ατελείωτο ψευδοεπιστημονικό μπλα- μπλα, υπερβολικά φιλόδοξα σενάρια και αφήγηση από αφηγητή στην αρχή και το τέλος των ταινιών. Αν αντιμετωπίζετε την παραπάνω μίνι- λίστα με νοσταλγία και χαμόγελο, τότε μάλλον είστε fans του συγκεκριμένου είδους. Μήπως τυχαίνει να είστε και zombie fans; Αν οι απαντήσεις στις δύο ερωτήσεις είναι «ναι», τότε το INVISIBLE INVADERS είναι μια ταινία που δεν πρέπει να χάσετε.
 Ο τίτλος, αρκετά περιγραφικός και κατατοπιστικός. Ένας πυρηνικός επιστήμονας (John Carradine) σκοτώνεται καθώς τα πειράματα του προκαλούν θανατηφόρο ατύχημα στο εργαστήριο. Όμως το ίδιο βράδυ εμφανίζεται στην πόρτα του φίλου και συναδέλφου του Adam (Philip Tonge στον τελευταίο ρόλο πριν το θάνατό του το 1959) για να του εξηγήσει ότι είναι εξωγήινος ο οποίος χρησιμοποιεί το σώμα του νεκρού επιστήμονα για να επικοινωνήσει. Η φυλή του ζει για ατελείωτα χρόνια στο Φεγγάρι και πλέον ήρθε η ώρα τους να κατακτήσουν τη Γη απαιτώντας άνευ όρων παράδοση όλων των χωρών για να μην αρχίσουν τις εχθροπραξίες, οι οποίες μεταξύ άλλων περιλαμβάνουν τη χρήση των πτωμάτων των πρόσφατα αποθανόντων σαν ξενιστές.
 Ο Adam αντιστέκεται στην ιδέα, λέγοντας στον εξωγήινο ότι οι ηγεσίες της Γης θα τους πολεμήσουν, αλλά το πρόβλημα είναι ότι οι εισβολείς είναι αόρατοι και η τεχνολογία της Γης δεν μπορεί να τους αντιμετωπίσει. Έτσι ο Adam μαζί με έναν στρατιωτικό (John Agar) και άλλους 2 ανθρώπους απομωνόνονται σε ένα εργαστήριο προσπαθώντας να βρουν μια μέθοδο που μπορεί να κάνει ορατούς τους εισβολείς. Την ίδια στιγμή, οι εξωγήινοι αρχίζουν ανελέητο σφυροκόπημα των πόλεων του πλανήτη ενώ τα κυριευμένα πτώματα επιδίδονται στο φονικό έργο τους σε όποιον συναντούν.
 Όπως στις περισσότερες αντίστοιχες παραγωγές της εποχής, έτσι και στο INVISIBLE INVADERS ο προϋπολογισμός είναι τουλάχιστον πείνας, αλλά το έξυπνο σενάριο το καλύπτει με την καθ’ όλα εξωφρενική παραδοχή ότι οι εξωγήινοι είναι αόρατοι. Έτσι αποφεύγονται πλάνα διαστημοπλοίων και απευθείας εμφάνιση των εισβολέων, ενώ οι πολλές σκηνές καταστροφής εξυπηρετούνται από πανταχού παρόντα πλάνα αρχείου και σκηνές «δανεισμένες» από άλλες παραγωγές.
 Το θέαμα κυμμαίνεται στα γνώριμα επίπεδα αντίστοιχων παραγωγών, αλλά η διαφοροποίηση έρχεται από την επόμενη σεναριακή παραδοχή ότι οι εισβολείς κυριέυουν τα σώματα των νεκρών τα οποία χρησιμοποιούν για να επιτεθούν στους ανθρώπους. Με αυτό τον τρόπο, το INVISIBLE INVADERS μετατρέπεται σε μια από τις πρώτες ταινίες με ζόμπι στο Αμερικάνικο σινεμά, ένας φανερός πρόγονος του NIGHT OF THE LIVING DEAD. Φυσιολογικά, η δράση των ζόμπι κάθε άλλο παρά αιματηρή είναι, αλλά είμαι βέβαιος ότι το κοινό της εποχής θα έπαθε την πλάκα του βλέποντας τους αργοκίνητους και βαριά μακιγιαρισμένους ζωντανού νεκρούς να παρελαύνουν για πρώτη φορά στη μεγάλη οθόνη.
 Κακά τα ψέματα, η ύπαρξη των ζόμπι είναι ο βασικός λόγος που η ταινία ακόμα αντέχει στον χρόνο, μιας και εξ ορισμού η υπόθεση των αόρατων εισβολέων μάλλον προκαλεί περισσότερα γέλια παρά τρομάρες. Οι σκηνές στις οποίες εμφανίζονται οι ζωντανοί νεκροί είναι όλα τα λεφτά και δείχνουν ξεκάθαρα ότι το INVISIBLE INVADERS ήταν η βασική επιρροή για ταινίες όπως THE EARTH DIES SCREAMING αλλά και το ίδιο το NIGHT OF THE LIVING DEAD και αυτό από μόνο του λέει πολλά για την ιστορική σημασία της ταινίας του Edward L. Kahn (IT! THE TERROR FROM BEYOND SPACE).
 Από εκεί και πέρα έχουμε αρκετά γρήγορο ρυθμό μιας και η διάρκεια της ταινίας μόλις που φτάνει τα 67 λεπτά και αρκετή δράση έστω και κάπως ξεπερασμένη στις μέρες μας, ενώ ο αφηγητής δίνει ρέστα αφού αυτή τη φορά η αφήγηση δεν περιορίζεται στην αρχή και στο τέλος, αλλά συνεχίζεται σε όλη τη διάρκεια της ταινίας. Έχουμε επίσης τον John Carradine προβλέψιμα σε μικρό αλλά ουσιαστικό ρόλο ενώ ο ήρωας είναι ο John Agar στο ρόλο του πιο «physical» χαρακτήρα και γκομενιάρη της υπόθεσης. Φυσιολογικά, δεν λείπουν και αρκετές αναληθοφάνειες, αρκετή ψευδοεπιστημονική φλυαρία όπως και διάλογοι ποιότητας «τόσο κακοί που είναι καλοί» για να συμπληρωθεί η εικόνα.
 Για ένα ευχάριστο απόγευμα, το INVISIBLE INVADERS περνάει με άνεση τη βάση και συστήνεται στους fans επιστημονικής φαντασίας των 50s αλλά και στους φίλους των ταινιών με ζόμπι, αν μη τι άλλο για να δουν από πού κρατούν οι ρίζες ίσως των πιο δημοφιλών «κακών» του σινεμά τρόμου.
|
