Ο υπεύθυνος ενός ασύλου φρενοβλαβών χρησιμοποιεί επαναστατικές μεθόδους θεραπείας που όμως έχουν σαν στόχο τις περιουσίες των πλούσιων ασθενών του.

Μια ταινία της δεκαετίας του 70 στην οποία πρωταγωνιστεί ο Christopher Lee και ακόμα και σήμερα έχει παραμείνει γενικά άγνωστη στο ευρύ κοινό είναι πάντα μια είδηση και ώρα χαράς για τους fans του μεγάλου Βρετανού ηθοποιού. Έτσι ακριβως ένιωσα κι εγώ όταν έβαλα το DVD στο DVD Player μου για πρώτη φαινομενικά φορά. Το πολύ καλό εξώφυλλο ήταν γνώριμο από την χρυσή εποχή των VHS στην Ελλάδα, αλλά η ταινία μου ήταν γνωστη απλά και μόνο σαν τίτλος. Φυσιολογικά, οι απαιτήσεις ήταν μεγάλες και η παράξενη αυτή προσπάθεια του T.Y. Drake τελικά παρέδωσε τα αγαθά, αν και στην πρώτη προβολή με ξένισε λιγάκι.

Ο Chris Lee είναι ο «Keeper» του τίτλου σε ένα άσυλο φρενοβλαβών έξω από τα συνηθισμένα, όπου χρησιμοποιεί πειραματικές μεθόδους υπνωτισμού και αυθυποβολής για να θεραπεύσει βαριές περιπτώσεις κατατονικών και σχιζοφρενών ασθενών. Το πρόβλημα είναι ότι οι συγγενείς των ασθενών αρχίζουν να πεθαίνουν μυστηριωδώς ο ένας μετά τον άλλο, κάτι που κάνει τόσο την τοπική αστυνομία όσο και έναν ιδιωτικό ντετέκτιβ να υποψιάζονται τον Keeper για όχι και τόσο τίμιες μεθόδους θεραπείας που απώτερο στόχο έχουν τις περιουσίες των νεκρών συγγενών. Όμως οι μπάτσοι δεν μπορούν να την πέσουν μέσα στο άσυλο χωρίς λόγο, οπότε ο ντετέκτιβ αποφασίζει με την βοήθειά τους να εισαχθεί ως ασθενής και να δει από πρώτο χέρι τις μεθόδους θεραπείας του Keeper.

Όπως ανέφερα και προηγουμένως, η πρώτη προβολή αυτής της παρεξηγημένης και μάλλον άδικα ξεχασμένης προσπάθειας δεν ήταν ακριβώς αυτό που περίμενα. Ίσως να έφταιγε η κόπια του DVD που ήταν επιπέδου VHS, ίσως να ήταν η πρώτη εντύπωση και η συνειδητοποίηση ότι δεν πρόκειται για ταινία τρόμου αλλά για καθαρό θρίλερ μυστηρίου. Πάντως όλοι αυτοί οι προβληματισμοί εξαφανίστηκαν με την δεύτερη προβολή, που έδειξε και τα πολλά καλά στοιχεία του THE KEEPER που μου είχαν ξεφύγει την πρώτη φορά.

Το βασικότερο από αυτά είναι- προβλέψιμα- η παρουσία του Lee σε έναν πραγματικό πρωταγωνιστικό ρόλο. Ο Άγγλος ήρωας της σκηνής έχει πολύ περισσότερο χρόνο στο πλάνο απ’ ότι είχαμε συνηθίσει εκείνη την περίοδο που συνήθως έπαιρνε δευτερότριτους ρόλους, και μάλιστα τα δίνει όλα σε αυτό το χρόνο. Με μπόλικο διάλογο, επιβλητική παρουσία παρόλη την καμπούρα και το μπαστούνι που του φόρτωσαν οι παραγωγοί για τις ανάγκες του ρόλου και πολλές απολαυστικές σκηνές υπνωτισμού, ο Lee επισκιάζει με χαρακτηριστική ευκολία όλους τους υπόλοιπους συμπρωταγωνιστές του. Από τη στιγμή μάλιστα που οι περισσότεροι παράγουν ειλικρινείς ερμηνείες που ξεφεύγουν από τα γνώριμα b-movie στάνταρντς που θα περίμενε κανείς, τότε μάλλον μιλάμε για έναν Christopher Lee σε μεγάλα κέφια που ανεβάζει το επίπεδο ποιότητας κατακόρυφα.

Ένα άλλο θετικό στοιχείο είναι η αρκετά καλή ατμόσφαιρα που είναι πανταχού παρούσα, ιδίως στις σκηνές που ο Lee βρίσκεται σε πρώτο πλάνο. Δεν μιλάμε για γοτθική ατμόσφαιρα τρόμου, αλλά περισσότερο για μια αίσθηση αβεβαιότητας και μυστηρίου που διακόπτεται σποραδικά από σκηνές επιτηδευμένου και μη χιούμορ που βρίσκονται διάσπαρτες εδώ κι εκεί. Πολλές από αυτές έχουν προκύψει φανερά τυχαία, όπως στις σκηνές υπνωτισμού ελέω φτηνιάρικων ειδικών εφέ και ακαθόριστων μπλιμπλικιών στο ηχητικό κομμάτι, αρκετές όμως είναι φανερά επιτηδευμένες και προσθέτουν κι άλλα συν στην συγκεκριμένη παραγωγή.

Στο μέτωπο της πλοκής, έχουμε τη βασική ιστορία να εμπλουτίζεται με άλλοτε επιτυχημένα και άλλοτε όχι τόσο happenings, όπως για παράδειγμα τη δράση των ακατανόητα αναποτελεσματικών αστυνομικών και μια υποπλοκή με δύο δίδυμους ασθενείς που μπερδεύει την υπόθεση, όχι όμως σε σημείο που να μένει κανείς με ανοιχτό το στόμα από τα γυρίσματα της πλοκής. Αυτή εξελίσσεται τίμια και εννίοτε με αρκετό ενδιαφέρον, αλλά σε γενικές γραμμές είναι αρκετά προβλέψιμη, χωρίς βέβαια αυτό να είναι ιδιαίτερα κακό.

Γενικά μιλάμε για μια καλή ταινία που σίγουρα αξίζει ένα βλέφαρο από τους fans της cult σκηνής. Είναι ένα ενδιαφέρον θρίλερ μυστηρίου εμπλουτισμένο με αρκετή b-movie λογική και αισθητική, ατμοσφαιρικό και τελικά όσο πρωτότυπο όσο θα μπορούσε να είναι. Σίγουρα δεν πρόκειται για μια από τις καλυτερες δουλειές του μέγιστου Christopher Lee, αλλά ούτε και από τις χειρότερες. Όμως η παρουσία του και μόνο την καθιστά αναγκαία προσθήκη για τις συλλογές των fans αυτού του πολύ μεγάλου ανθρώπου της cult- horror σκηνής.    

Δεν υπάρχουν γνωστές κυκλοφορίες στη χώρα μας.

R0 Αμερική (Substance)

Η μοναδική αυτή γνωστή έκδοση είναι χωρίς περικοπές και με εικόνα 4:3 fullscreen.