Ένας μανιακός στραγγαλιστής σπέρνει τον τρόμο στις γυναίκες της πόλης την ώρα που η αστυνομία αδυνατεί να τον εντοπίσει.

Άλλο ένα DON’T από τα τέλη της δεκαετίας του 70 – αρχές 80 που όπως και η συντριπτική πλειοψηφία των υπολοίπων ανήκει στο χώρο του slasher και για κάποιο χρονικό διάστημα είχε θέματα με την λογοκρισία. Βλέποντας την ταινία σήμερα είναι να απορεί κανείς γι αυτόν τον υποκριτικό ψευτοπουριτανισμό των διαφόρων χωρών, ορισμένες από τις οποίες μάλιστα έφτασαν στο σημείο να κυκλοφορήσουν βαριά λογοκριμένες εκδόσεις DVD τόσο πρόσφατα όσο το 2003, με την πλήρη έκδοση να βρίσκει ράφια στην Αμερική το 2006.

Επί της ουσίας το DON’T ANSWER THE PHONE! είναι ένα τυπικό slasher και ασχολείται με τη δράση ενός παρανοϊκού στραγγαλιστή ονόματι Kirk Smith (Nicholas Worth) που ποζάρει ως φωτογράφος μοντέλων πριν τις στραγγαλίσει με ένα καλσόν στο οποίο βάζει ένα κέρμα για περισσότερη αποτελεσματικότητα. Πριν και μετά τους φόνους συνήθως τηλεφωνεί σε μια ραδιοφωνική εκπομπή  ψυχανάλυσης που παρουσιάζει η ψυχίατρος Δρ. Lindsay Gale (Flo Lawrence) με κύριο στόχο να την παρενοχλήσει.

Φυσικά οι μπάτσοι δεν μπορούν να βρουν άκρη για το ποιος είναι ο στραγγαλιστής ο οποίος συνεχίζει ακάθεκτος τη δράση του στο Λος Άντζελες μέχρι που μια μέρα ο ψυχάκιας δολοφονεί μια πόρνη στον αέρα μιλώντας στην εκπομπή της καλής γιατρού, γεγονός που κάνει την τελευταία να συνεργαστεί από κοντά με τους δυο αστυνομικούς που ασχολούνται με την υπόθεση.

Σαν slasher η ταινία δεν έχει κάτι ιδιαίτερο να προσφέρει στην πληθώρα παρόμοιων ταινιών που είχαν αρχίσει να κυκλοφορούν κατά δεκάδες, ιδίως στην Αμερική. Πρόκειται για ταινία που περισσότερη σχέση έχει με σκληρότερα slasher τύπου MANIAC, DON’T GO IN THE HOUSE και SCREAM BLOODY MURDER από την άποψη ότι η ταυτότητα του δολοφόνου γίνεται γνωστή από την αρχή και η πλοκή στηρίζεται περισσότερο στην παρανοϊκή και sleazy δράση και ψυχοσύνθεση του.

Ο στραγγαλιστής εδώ είναι ένας αχώνευτος τυπάς, που την ώρα που δεν ψάχνει για νέα θύματα επιδίδεται σε μανιώδη γυμναστική στο σπίτι του ξεστομίζοντας αφιονισμένους μονόλογους για την ανωτερότητα του απέναντι στα θύματα του και την αστυνομία. Ένας κάπως πιο συντηρητικός Frank Zito με λίγα λόγια.

Η φύση της δράσης του στραγγαλιστή μειώνει την ποσότητα gore της ταινίας, που είναι σχεδόν ανύπαρκτη, αλλά αυξάνει κατακόρυφα το δείκτη sleaze μιας και η σεξουαλική κακοποίηση των θυμάτων βρίσκεται στην ημερήσια διάταξη. Αυτός είναι και ο λόγος της λογοκρισίας της ταινίας, που παρόλο που δεν μπαίνει σε λεπτομερή πλάνα βιασμών και αποκλίνουσας σεξουαλικότητας, έχει μια ατμόσφαιρα παρακμής και σήψης που τουλάχιστον στο πρώτο μισάωρο γίνεται ολίγον τι δύσκολη στην παρακολούθηση.

Όμως ενώ ξεκινάει καλά η ταινία από ένα σημείο χάνει το ενδιαφέρον της μετατοπίζοντας το χρόνο προβολής στους εξίσου αχώνευτους χαρακτήρες των δύο μπάτσων και της αδιάφορης  δραματουργικά ψυχιάτρου, που μοιάζουν να υπάρχουν στο σενάριο αναγκαστικά για την επιμήκυνση της διάρκειας της ταινίας και για να δοθεί μια αποδεκτή λύση στην πλοκή. Για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα δεν γίνεται απολύτως τίποτα στην ταινία, εκτός από μια σκηνή επιδρομής των μπάτσων σε οίκο ανοχής που έχει όλο το ανεπιτήδευτο και μη χιούμορ της ταινίας συγκεντρωμένο σε λίγα λεπτά.

Από ερμηνείες, ο Nicholas Worth είναι μάλλον ο μόνος που ξεχωρίζει στο ρόλο του στραγγαλιστή, μια ερμηνεία ολίγον τι υπερβολική κατά διαστήματα, αλλά σίγουρα άκρως αποτελεσματική και επιτυχημένη. Από εκεί και πέρα η Flo Lawrence είναι φιλότιμη και προσπαθεί να δώσει κάποιο βάθος στον χαρακτήρα της, αλλά το χωρίς καμία φαντασία σενάριο δεν την βοηθάει, ενώ οι δύο μπάτσοι είναι κάτι σαν comic relief με εντελώς αδιάφορες ως και κακές ερμηνείες που απλώς βγάζουν λίγο γέλιο σε ελάχιστες στιγμές.

Γενικά πρόκειται για ένα «βρώμικο» κατά διαστήματα slasher της πιο ρεαλιστικής και sleazy συνομοταξίας αυτών, που πάντως δεν έχει εκπλήξεις και δεν καταφέρνει να γίνει MANIAC, ούτε καν DON’T GO IN THE HOUSE σε καμία του στιγμή. Σίγουρα δεν μπορεί να το πει κανείς κακό, αλλά εξίσου σίγουρα οι fans του είδους έχουν δει πολύ καλύτερα.

Δεν υπάρχουν κυκλοφορίες στη χώρα μας.

R0 Αμερική (Mill Creek) – Pure Terror 50 movie pack
R1 Αμερική (BCI Eclipse/ Deimos)
R1 Αμερική (BCI Eclipse/ Deimos) – Grindhouse Experience. Μαζί με το PRIME EVIL
R1 Αμερική (Scorpion Releasing) – Remastered
R1 Αμερική (Rhino Video)
R2 Μ. Βρετανία (Anchor Bay UK)

H R2 και η έκδοση της Rhino έχουν περικοπές. Όλες οι υπόλοιπες εκδόσεις είναι χωρίς περικοπές, με καλύτερη να είναι της Scorpion Releasing τόσο από ποιότητα εικόνας όσο και από extras. Οι εκδόσεις της Rhino και της Mill Creek είναι ποιότητας VHS. Πιθανότατα να κυκλοφορεί και σε άλλες budget εκδόσεις παρόμοιας ποιότητας.