Σχόλια:  Ίσως εδώ να έχουμε το καλύτερο δεύτερο sequel στην ιστορία του σινεμά τρόμου, και δεν υπερβάλω καθόλου με αυτή τη δήλωση. Εντάξει, το RETURN OF THE LIVING DEAD του Dan O'Bannon από πολλούς θεωρείται μια από τις καλύτερες ταινίες με ζόμπι όλων των εποχών, οπότε είναι αρκετά δύσκολο να ξεπεραστεί. Από την άλλη το ROTLD 2 ναι μεν ήταν πολύ χαβαλετζίδικο και αρκετά γρήγορο, αλλά σε καμία περίπτωση δεν είχε το βάθος και την πολυπλοκότητα που συναντάμε στο πρωτότυπο.
 Το ROTLD 3 πετυχαίνει σχεδόν απόλυτα σε πολλά επίπεδα που η πλειοψηφία των ταινιών τρόμου αποτυγχάνουν παταγωδώς. Πρώτα- πρώτα έχει πλοκή και πραγματική εξέλιξη στην ιστορία του, πράγμα σπάνιο σε ταινίες τρόμου, πόσο μάλλον σε ταινίες με ζόμπι! Δεύτερον, έχει χαρακτήρες που αναπτύσσονται με επιτυχία από τον Brian Yuzna, και που ο θεατής μπορεί να ταυτιστεί μαζί τους. Τρίτο, αναμιγνύει με αρκετή επιτυχία την παραδοσιακή συνταγή ταινιών ζόμπι προσθέτοντας δραματικά στοιχεία και πινελιές από μαύρο χιούμορ, και τέλος έχει όσο περισσότερο gore μπορεί να χωρέσει χωρίς να καταστρέφει την ατμόσφαιρα.
 Το ROTLD 3 μπορεί να χαρακτηριστεί ως μια ιστορία αγάπης μεταξύ δύο νέων, με φόντο τα ζόμπι με αχόρταγη πείνα για ανθρώπινα μυαλά. Αυτό το τελευταίο στοιχείο είναι ίσως και ο μοναδικός συνδετικός κρίκος με το πρώτο ROTLD, μαζί με τα «κονσερβοποιημένα» ζόμπι, που δεν θα μπορούσαν να λείπουν απ’ το πάρτι του Yuzna.
 Χωρίς χρονοτριβές έχουμε τις απαραίτητες συστάσεις στους «παίκτες» με κυριότερους τους Melinda Clarke και J. Trevor Edmond να υποδύονται τους παράφορα ερωτευμένους Julie και Curt. Ο πατέρας του Curt, συνταγματάρχης John Reynolds δουλεύει στη στρατιωτική βάση που φιλοξενεί τα γνωστά μας μεταλλικά βαρέλια με το αέριο που τόση ζημιά είχε προκαλέσει στα ROTLD και ROTLD 2. Ο στρατός κάνει πειράματα με το αέριο, με απώτερο στόχο τη δημιουργία της απόλυτης μηχανής που σκοτώνει: τα ελεγχόμενα ζόμπι. Το ζευγάρι στην πρώτη ευκαιρία μπουκάρει στη βάση, έτσι για χαβαλέ, και αντικρίζουν την επαναφορά ενός ιδιαίτερα απειλητικού εμφανισιακά πτώματος στη ζωή.
 Σοκαρισμένοι φεύγουν χάνοντας τις παρενέργειες του συστήματος ελέγχου που ανακάλυψε ο πατέρας του Curt που μετά από λίγο ανακοινώνει ότι παίρνει μετάθεση και πρέπει να μετακομίσουν. Ο Curt δεν συζητάει καν κάτι τέτοιο και αποφασίζει να πατήσει πόδι στο πατέρα του, με το να του ανακοινώσει τον έρωτά του με την Julie και ότι θα μείνει μαζί της. Φεύγοντας όμως για να το γιορτάσουν με τη μηχανή του Curt, η μοίρα τους παίζει άσχημο παιχνίδι καθώς παθαίνουν ατύχημα με διερχόμενο αυτοκίνητο και η Julie σκοτώνεται. Ναι, σωστά το μαντέψατε, ο καταρρακωμένος Curt παίρνει το πτώμα της αγαπημένης του και βουρ για τη βάση όπου θα κάνει πράξη αυτά που προ ολίγου είχε δει. Με τη διαφορά, όμως ότι εκτός του να επαναφέρει τη Julie στη ζωή άθελά του ανοίγει το μεταλλικό βαρέλι και το γλιτσιασμένο περιεχόμενό του αρχίζει τον αιματηρό χαβαλέ.
 Από εκεί και πέρα και για την περισσότερη διάρκειά του, το ROTLD 3 γίνεται η ταινία που κάθε ταινία τρόμου θα ήθελε να είναι. Γρήγορη, τρομακτική και αστεία την ίδια στιγμή, και γεμάτη δράση. Η Melinda Clarke είναι η super star από αυτό το σημείο και επισκιάζει όλους τους υπόλοιπους χαρακτήρες, ακόμα και την αγαπημένη Sarah Douglas που έχει έναν κλισαρισμένο ρόλο, με πειστικότατη ερμηνεία και εκπληκτική παρουσία στο ρόλο της ζωντανής νεκρής Julie, που παλεύει μεταξύ της ακόρεστης πείνας της και του έρωτά της με τον Curt.
 Για να γίνουν και λίγο πιο πικάντικα τα δρώμενα, ο Yuzna πετάει και μια συμμορία Λατίνων που για ακαθόριστο λόγο μπλέκουν με το ζευγάρι, με κατάληξη τον έναν από αυτούς να δαγκώνεται από τη Julie, και τελικά να τους κυνηγάν για εκδίκηση μέσα στους υπονόμους. Αυτή η προσθήκη όσο και να φαίνεται αχρείαστη δίνει πολλά από πλευράς δράσης και ρυθμού, ενώ αποδεικνύεται καθοριστική στο φινάλε που θα φέρει στο νου RE-ANIMATOR, αλλά στο πιο ακραίο και αιματηρό, μιας και οι Λατίνοι φίλοι μας θα γίνουν μερικά από τα πιο πετυχημένα ζόμπι που έχουμε δει τελευταία.
 Ο Brian Yuzna προσθέτει πολλές προσωπικές πινελιές στα δρώμενα, όπως τους συνεχείς αυτοτραυματισμούς της Julie με αιχμηρά αντικείμενα, μιας και αυτός ήταν ο δεύτερος καλύτερος τρόπος να σταματήσει τον πόνο του να είσαι νεκρός. Η σαδομαζοχιστική οπτική γωνία ήταν πάντα ένα θέμα που απασχολούσε τον Yuzna, κατά τα λεγόμενα του ιδίου, με πιο κραυγαλέο παράδειγμα το FROM BEYOND του Stuart Gordon το οποίο είχε παράγει και βοηθήσει στο σενάριο, που αν και απείχε πολύ απ’ αυτό που είχε στο μυαλό του, περιελάμβανε αρκετές από τέτοιες εικόνες. Στο ROTLD 3, ο Yuzna πάει αυτήν την απλή αναφορά στο σαδομαζοχισμό ένα βήμα παραπέρα, με την εκπληκτική σεκάνς της εμφάνισης της Julie μετά από ένα όργιο τρυπημάτων στο σώμα της. Το αποτέλεσμα είναι κάτι μεταξύ Bride of Re- Animator και Catwoman, αναμφίβολα απωθητικό αλλά κατά ένα διεστραμμένο τρόπο αισθησιακό, και σε κάθε περίπτωση είναι σκηνή ανθολογίας του σινεμά τρόμου, όπως π.χ. η σεκάνς του σουρεαλιστικού οργίου στο SOCIETY. Με αυτή και μόνο την έμπνευση ο Yuzna αποδεικνύει ότι δεν είναι τυχαίος στη σκηνή του τρόμου, κι ότι είναι πολύ δύσκολο γι αυτόν να φτιάξει κακή ταινία.
 Και ο θεατής δεν παίρνει ανάσα όλο αυτό το διάστημα και μέχρι το φινάλε, με συνεχή δράση που ολοένα και κλιμακώνεται σε ατμόσφαιρα πανικού και απόγνωσης, που μεγαλώνει με τις δραματικές πινελιές που δίνει το πώς εξελίσσεται η σχέση των Julie και Curt. Όλα εμπλουτισμένα με γενναιόδωρες δόσεις gore, όπως μας έχει συνηθίσει άλλωστε ο Yuzna σε όλες τις δουλειές του, που είναι όπως πάντα πολύ καλοφτιαγμένο. Το φινάλε, δε, είναι σίγουρο ότι θα συγκινήσει και τον πιο «χοντρόπετσο» θεατή, αφήνοντάς τον με μια γλυκόπικρη γεύση στο στόμα.
 Βλέποντας κανείς το ROTLD 3 να είναι τόσο θαρραλέο και να φτάνει σε σημείο να αγνοεί μεγάλο μέρος της κληρονομιάς που του άφησαν τα ROTLD και ROTLD 2, να προσπαθεί και τελικά να πετυχαίνει κάτι γνήσιο και πρωτότυπο αναρωτιέται γιατί δεν ακολουθούν το παράδειγμα του Brian Yuzna και άλλοι σκηνοθέτες; Δεν είναι δα κι ότι είχε τον απίστευτα μεγάλο προϋπολογισμό, κοντά στα $ 2.000.000 που αντιστοιχούν με τον προϋπολογισμό για το φαγητό και ποτό των περισσότερων χολιγουντιανών mainstream παραγωγών. Ίσως γιατί στη μεγάλη οθόνη δεν τα πήγε καθόλου καλά, αλλά μετά με το video τα έβγαλε τα λεφτά της.
 Πάντως στην κυκλοφορία του το ROTLD 3 χτυπήθηκε αρκετά από κριτικούς και μερίδα του κοινού, αλλά σιγά σιγά τα πράγματα μπαίνουν στη θέση τους και αρχίζει να αναγνωρίζεται κυρίως από τους νεότερους φίλους της σκηνής, που έχουν φάει στη... μάπα τις πρόσφατες εμετικές χολιγουντιανές μαζικές παραγωγές «τρόμου», οπότε αναγνωρίζουν την ανωτερότητά του διαχρονικά. Και είναι αλήθεια ότι αξίζει κάτι τέτοιο στον Brian Yuzna που ακόμα κι αν μπορεί να κατηγορηθεί για έλλειψη γούστου ή αισθητικής αντίληψης, σίγουρα έχει κότσια και όραμα σαν δημιουργός, και αυτό είναι πραγματικά απαραίτητο στο σημερινό σινεμά τρόμου.
 Με λίγα λόγια, αν σας αρέσουν οι ταινίες με ζόμπι θα είναι έγκλημα να μην δείτε κάποια στιγμή το ROTLD 3.
|
