Ένα εξωγήινο τέρας πολιορκεί μια ομάδα ανθρώπων σε μια σπηλιά.

Θυμάμαι λίγο μετά που έκλεισα τα 11- 12 που τα VHS ήταν η νέα μεγάλη μόδα στη χώρα μας και ως φανατικός τα καταβρόχθιζα μετά μανίας, ιδίως τα cult/ horror/ sci-fi. Ένας από τους διακαής πόθους μου από τότε είναι η συγκεκριμένη ταινιούλα, μια από τις πολλές Ιταλικές φτηνιάρικες αντιγραφές του ALIEN που βγήκαν εκείνη την εποχή. Το συγκεκριμένο πρέπει να ήταν από τις πρώτες χρονικά τέτοιες ταινίες και μάλιστα είχε υπάρξει και νομικό θέμα με την 20^th Century Fox η οποία είχε μηνύσει τους παραγωγούς απαιτώντας να αφαιρεθεί η λέξη Alien από τον τίτλο. Λογικότατα, η Fox έχασε τη δίκη και το ALIEN 2: ON EARTH κυκλοφόρησε κανονικά στα σινεμά και αργότερα στο βίντεο μαρκεταρισμένο ως δεύτερο μέρος της τεράστιας ταινίας του Ridley Scott και άφηνε να εννοηθεί ότι θα είχαμε τα αγαπημένα εξωγήινα τέρατα αυτή τη φορά στη Γη, ένα σενάριο το οποίο ουσιαστικά εμφανίστηκε από την πρωτότυπη σειρά μόνο στο ALIEN Vs. PREDATOR.

Που λέτε, η πρώτη προβολή της ταινίας στο βίντεο μου με σημάδεψε ανεπανόρθωτα καθώς τότε μου είχε φανεί υπερβολικά βίαια και αιματηρή για τα στάνταρντς μου τότε, αλλά πάντως είχα καταλάβει ξεκάθαρα ότι δεν είχε καμία σχέση με το αγαπημένο μου ALIEN. Τα χρόνια πέρασαν, τα VHS αντικαταστάθηκαν σιγά- σιγά από τα DVD, αλλά το ALIEN 2: ON EARTH δεν κυκλοφόρησε ποτέ σε καμία άλλη σοβαρή έκδοση εκτός από εκείνο το παλιό Ελληνικό VHS. Λογικότατα, το να το βρω και να το ξαναδώ είχε γίνει κάτι σαν έμμονη ιδέα, ιδίως στα μεγαλύτερα χρόνια μου, μέχρι που επιτέλους κυκλοφόρησε σε remastered έκδοση από Αμερικάνικη εταιρία μόλις πριν λίγα χρόνια.

Δεν χρειάζεται να έχει κανείς μαντικές ιδιότητες για να καταλάβει ότι το αγόρασα άμεσα και το βραδάκι το γλυκό στρώθηκα στον καναπέ μου για να απολαύσω μια από τις ταινίες που με σημάδεψαν σαν μικρό παιδί. Φανταστείτε λοιπόν την απογοήτευση μου όταν η προβολή τελείωσε και κατάλαβα για άλλη μια φορά ότι με άλλο μάτι βλέπουν τέτοιες ταινίες τα παιδάκια και με εντελώς άλλο οι σοβαροί (;) ενήλικες που μάλιστα έχουν ψηθεί άγρια τα τελευταία 30 χρόνια βλέποντας ασταμάτητα τέτοιες ταινίες.

Αντιλαμβάνομαι ότι πολλοί ομοϊδεάτες και φίλοι θα με κράξουν για το συγκεκριμένο σχόλιο, αλλά πάντα προσπαθώ να βγαίνω όσο γίνεται από τα παπούτσια του αμετανόητου b-μουβά και φοράω έστω και για λίγο τη μάσκα του…. σοβαρού και αμερόληπτου κριτικού, όσο τουλάχιστον είναι εφικτό αυτό.

Η υπόθεση γνωστή και μη εξαιρετέα. Μίνι μετεωρίτης από το διάστημα που περιέχει εξωγήινους σπόρους σκάει στη Γη και μια ομάδα τηλεοπτικών παραγωγών/ δημοσιογράφων/ σπηλαιολόγων πέφτει πάνω του σε μια εξερεύνηση σπηλιάς. Όλα με προβλέψιμα και αιματηρά αποτελέσματα καθώς το εξωγήινο τέρας εκκολάπτεται και τους την πέφτει από παντού, ενώ οι πιθανότητες για έξοδο από τη σπηλιά όλο και λιγοστεύουν.

Απλά πράγματα και όλα δοσμένα με ακόμα περισσότερη σκηνοθετική απλότητα (για να μην πω αφέλεια) από τον γενικά άγνωστο Ciro Ippolito που γράφει και το σενάριο και κάνει την παραγωγή. Μετά από ένα εντελώς χαμένο πρώτο 35λεπτο όπου απλώς έχουμε την πεζή εισαγωγή στην πλοκή και στους γενικά αδιάφορους χαρακτήρες, η δράση ξεκινάει μέσα στην σπηλιά όπου βρίσκεται και η προστιθέμενη αξία για τους cult- horror fans. Εκεί έχουμε κλειστοφοβική ατμόσφαιρα, μερικά πολύ καλά ειδικά εφέ gore όπως είναι η έξοδος του τέρατος από το πρόσωπο ενός από τους πρωταγωνιστές, ένα ακαθόριστου σχήματος τέρας και αρκετή σεναριακή τρέλα που περιλαμβάνει μεταξύ άλλων και μια πρωταγωνίστρια με τηλεπαθητικές ιδιότητες που επικοινωνεί με το τέρας.

Προβλέψιμα, η επικοινωνία αυτή δεν προσφέρει κάτι στον γενικά πεζό ρυθμό και στα τετριμμένα δρώμενα, που στα χέρια κάποιου άλλου από τους αναρίθμητους εκείνη την εποχή Ιταλούς σκηνοθέτες μπορούσαν να γίνουν λίρα 100. Πάντως σίγουρα στοιχεία να θυμάται κανείς υπάρχουν στο ALIEN 2, ιδίως για τους fans του Ιταλικού horror, όπως για παράδειγμα η συμμετοχή του Michele Soavi (STAGE FRIGHT, THE SECT) σε έναν από τους πρώτους του ρόλους αλλά σε γενικές γραμμές δεν δικαιολογείται η αναμονή μου τόσα χρόνια για την remastered έκδοση της ταινίας που ακόμα και αν δεν είχε γίνει ποτέ δε νομίζω να το παρατηρούσε κανείς πέρα από τους φανατίλες της σκηνής.

Γενικά συγκρατημένα πράγματα, έλλειψη φαντασίας και μια σαλάτα που απώτερο στόχο έχει ξεκάθαρα να επιδείξει πότε εντυπωσιακά και πότε όχι και τόσο ειδικά εφέ, χαρακτηρίζουν άνετα το ALIEN 2, που πάντως συστήνεται στους fans των φτηνιάρικων αντιγραφών του ALIEN, έστω και για ιστορικούς λόγους.

Δεν υπάρχουν κυκλοφορίες στη χώρα μας.

R0 Αμερική (Midnight Legacy)

Blue Ray Αμερικής (Midnight Legacy)

Και οι δύο εκδόσεις είναι χωρίς περικοπές και πανομοιότυπες, με άψογη αναμορφική μεταφορά.