Ο διαβολικός Fu Manchu ξεγελάει τους πάντες κάνοντάς τους να νομίζουν ότι εκτελέστηκε στο Θιβέτ. Η αστυνομία, όμως, με επικεφαλή τον ορκισμένο εχθρό του Fu Manchu Nayland Smith μετά από μία σειρά φόνων στο Λονδίνο και την απαγωγή ενός καθηγητή χημείας, καταλήγει στο συμπέρασμα ότι ίσως ο πανούργος Κινέζος να μην έχει πεθάνει.
Σχόλια:
Το THE FACE OF FU MANCHU είναι η πρώτη ταινία του Don Sharp με πρωταγωνιστή τον διαβολικό μεγαλομανή κινέζο αρχιτρομοκράτη Fu Manchu, δημιούργημα του γεννημένου στη Βρετανία από Ιρλανδούς γονείς συγγραφέα Sax Rohmer (1883-1959). Οι πρώτες εμφανίσεις του Κινέζου υπέρ- κακοποιού έγιναν στις αρχές της δεκαετίας του ’30 με τα THE MYSTERIOUS DR. FU MANCHU(1929), THE RETURN OF FU MANCHU (1930)και το φανταστικό THE MASK OF FU MANCHU (1932) με τον Boris Karloff. Το THE FACE OF FU MANCHU ίσως είναι το πιο απολαυστικό της σειράς των περιπετειών του Fu Manchu του Don Sharp.
Γυρισμένο σαν καθαρό αστυνομικό θρίλερ δράσης, το THE FACE OF FU MANCHU είναι μια παραγωγή ικανοποιητικού προϋπολογισμού που φαίνεται κυρίως από τα όμορφα κουστούμια και τα εντυπωσιακά ντεκόρ. Αν και δεν καταφέρνει πλήρως να αποτυπώσει την εποχή στην οποία διαδραματίζεται (δεκαετία του ’30), εντούτοις είναι μία πλούσια παραγωγή που καταφέρνει να φτιάξει ατμόσφαιρα και να διατηρεί έναν γρήγορο ρυθμό καθ’ όλη τη διάρκειά της, καθοδηγούμενη από την αρκετά καλή και σύνθετη (για τα δεδομένα της σειράς) πλοκή, και την στυλιζαρισμένη σκηνοθεσία του Don Sharp.
Ο Christopher Lee είναι απολαυστικός όπως πάντα στο ρόλο του Fu Manchu, ενώ ο Nigel Green φαίνεται σαν η ιδανική επιλογή για το ρόλο του Nayland Smith. Επίσης ο Howard Marion-Crawford είναι αρκετά καλός στο ρόλο του Petrie, παρόλο που η εμπλοκή του στα δρώμενα είναι περιορισμένη.
Στις επόμενες ταινίες της σειράς το δίδυμο Green – Crawford δεν ήταν παρών, αφού στο ρόλο του Nayland Smith προτιμήθηκε ο Douglas Wilmer ο οποίος όμως σίγουρα δεν έδωσε την πειστικότατη ερμηνεία του Nigel Green. Πάντως αξίζει να αναφέρουμε τη μακάβρια σύμπτωση του θανάτου και των δύο πρωταγωνιστών του THE FACE OF FU MANCHU από υπερβολική δόση υπνωτικών χαπιών, του Green το 1972 και του Crawford το 1969.
Το THE FACE OF FU MANCHU έχει αρκετές στιγμές που μένουν στη μνήμη του θεατή. Πρώτα- πρώτα, ο Fu Manchu είναι πραγματικά μοχθηρός, και συνήθως πραγματοποιεί τις απειλές του, κάτι που τον κάνει να φαίνεται τρομακτικός και εξαιρετικά επικίνδυνος. Στις επόμενες συνέχειες ναι μεν απειλούσε και οργάνωνε δολοφονικά σχέδια, αλλά πάντα η αστυνομία ήταν ένα βήμα μπροστά και τον σταμάταγε την κρίσιμη στιγμή. Εδώ, καταφέρνει να δώσει καίριο χτύπημα στον κόσμο, εξαφανίζοντας από το χάρτη ένα χωριό του Essex της Βρετανίας 3000 κατοίκων. Οι σεκάνς όπου η Scotland Yard με επικεφαλή τον Smith καταφθάνουν στο χωριό για να αντικρίσουν το σωρό των νεκρών από το θανατηφόρο αέριο που εξαπέλυσε ο Fu Manchu είναι πραγματικά ανατριχιαστικές.
Επίσης οι σκηνές δράσης είναι αρκετά ρυθμικές και σχετικά ρεαλιστικές για τα στάνταρντς των ταινιών με το Fu Manchu. Στο τέλος, αν και η αστυνομία πιάνει προ εκπλήξεως τον Fu Manchu, ο οποίος φαινομενικά δύσκολα μπορεί να γλιτώσει το θάνατο, καθησυχαζόμαστε βλέποντας τη μορφή του να αναγγέλλει ότι «Ο Κόσμος δεν με ξεφορτώθηκε ακόμα», σηματοδοτώντας τις επόμενες συνέχειες των περιπετειών του Κινέζου σούπερ- κακοποιού, δυστυχώς όμως σε ταινίες με σταδιακά μειωμένη ποιότητα, με πρώτο το THE BRIDES OF FU MANCHU και αποκορύφωμα την τελευταία της σειράς THE CASTLE OF FU MANCHU, σκηνοθετημένη από το Σουλτάνο του sleaze Jess Franco, ουσιαστικά να μην βγάζει νόημα.
Γενικά, αν είναι να δείτε μόνο μία ταινία με τον Fu Manchu, φροντίστε να είναι αυτή. Είναι σίγουρα η πιο ολοκληρωμένη ενσάρκωση του διαβολικού Κινέζου, και η πιο ψυχαγωγική για τον θεατή, ενώ τα επίπεδα της παραγωγής είναι κάτι παραπάνω από αποδεκτά.
Όλες οι εκδόσεις είναι χωρίς περικοπές. Όλες οι εκδόσεις περιέχουν την αρχική 2.35:1 αναμορφική μεταφορά, αλλά η μόνη με extras εκτός του trailer είναι η Γαλλική R2, που περιέχει συνέντευξη με τον Christopher Lee.
